Te hoge verwachtingen stellen aan anderen

Zelf ben ik nogal een perfectionist en eis ik best wel veel van mezelf.
Ik merk dat ik dit moeilijk vind in de omgang met bijvoorbeeld vrienden. Naast dat ik veel van mezelf eis, stel ik ook hoge verwachtingen aan anderen. Dit is iets waar ik me bewust van ben, en probeer dingen ook voor mezelf te relativeren, dat het niet altijd reeel is wat ik verwacht van anderen.
De laatste tijd speelt het echter weer vaker op. Ik verwacht dingen van vrienden die mij normaal lijken, maar dit gebeurt niet, en daardoor word ik teleurgesteld. Of eigenlijk word ik niet teleurgesteld, maar VOEL ik me teleurgesteld.

Daardoor ben ik nu een beetje in de war, want ik weet niet of de dingen die ik verwacht reeel zijn of niet. Ook ben ik bang dat ik op deze manier juist over me heen laat lopen. Doordat ik denk dat het niet reeel is wat ik verwacht, terwijl het misschien wel reeel is.

Iemand die dit herkent of tips heeft hoe ik hiermee om moet gaan?

Kan je een voorbeeld geven?

Ik ben ook behoorlijk perfectionistisch en verwacht het terug, en inderdaad je wordt wel is teleurgesteld.

Mijn voorbeeld:
Ik vind dat je je vriendinnen trouw bent, ik vind het bevoorbeeld heel vervelend dat een vriendin van mij sinds kort weer contact heeft met mijn vroegere beste vriendin, voor mij voelt dat als verraad, iets wat ik zelf nooit zou doen. Maar aan de andere kant mag je dit niet voor een ander invullen.

Op wat voor manier heb jij er last van?

Het kunnen kleine dingen zijn, bijvoorbeeld als ik een tentamen heb gehad waar ik heel erg tegen op zag en vrienden weten dat en dat ze dan niet vragen hoe het ging. Of als ik met iemand ga eten en ik die dag moet werken en de ander is de hele dag vrij maar als ik daar dan kom, dat de boodschappen nog gedaan moeten worden.
Dit zijn natuurlijk kleine dingen en misschien ben ik daarin wel een zeur, maar soms valt me dat dan een beetje tegen.

Een ander geval is een vriendin waarbij het contact vaak van mij kant komt, daarnaast is het voor haar handiger dat asl we afspreken dat we dat bij haar doen, ik moet daar dan best een eind voor reizen, maar dat heb/had ik er wel voor over. Ondertussen is ze nog nooit bij mij geweest terwijl ik hier al wel een paar jaar woon. Ik snap dat ze heel erg druk is en wat meer aan huis gebonden is dan ik en daar heb ik begrip voor, maar ik hoor dan wel dat ze bij een andere vriendin is geweest. Dat steekt een beetje.

Yvaine schreef:Het kunnen kleine dingen zijn, bijvoorbeeld als ik een tentamen heb gehad waar ik heel erg tegen op zag en vrienden weten dat en dat ze dan niet vragen hoe het ging. Of als ik met iemand ga eten en ik die dag moet werken en de ander is de hele dag vrij maar als ik daar dan kom, dat de boodschappen nog gedaan moeten worden.
Dit zijn natuurlijk kleine dingen en misschien ben ik daarin wel een zeur, maar soms valt me dat dan een beetje tegen.

Een ander geval is een vriendin waarbij het contact vaak van mij kant komt, daarnaast is het voor haar handiger dat asl we afspreken dat we dat bij haar doen, ik moet daar dan best een eind voor reizen, maar dat heb/had ik er wel voor over. Ondertussen is ze nog nooit bij mij geweest terwijl ik hier al wel een paar jaar woon. Ik snap dat ze heel erg druk is en wat meer aan huis gebonden is dan ik en daar heb ik begrip voor, maar ik hoor dan wel dat ze bij een andere vriendin is geweest. Dat steekt een beetje.

Spreek je je verwachtingen uit of houd je ze voor je? Waar komen je verwachtingen vandaan? Het komt op mij over alsof je verwachtingen hebt van je leven die nu niet vervuld worden. Voel je je alleen/eenzaam? Voelt het als een leegte waarvan je verwacht dat deze opgevuld moet/kan worden door je vrienden?

Mari schreef:Kan je een voorbeeld geven?

Ik ben ook behoorlijk perfectionistisch en verwacht het terug, en inderdaad je wordt wel is teleurgesteld.

Mijn voorbeeld:
Ik vind dat je je vriendinnen trouw bent, ik vind het bevoorbeeld heel vervelend dat een vriendin van mij sinds kort weer contact heeft met mijn vroegere beste vriendin, voor mij voelt dat als verraad, iets wat ik zelf nooit zou doen. Maar aan de andere kant mag je dit niet voor een ander invullen.

Op wat voor manier heb jij er last van?

Ja dat is mij ook laatst overkomen, maar dat vind ik ook verraad aan de ene kant. Vorig jaar ofzo was ik aan het daten met een jongen en dat werd uiteindelijk niks(lang verhaal, maar was er wel heel erg verdrietig om) en toen opeens zag ik dat die vriendin hem had toegevoegd op Facebook En nu spreekt ze hem ook weleens in de kroeg, terwijl ze hem voor mij nooit kende. Maar misschien ligt dit aan mij dat ik dit heel vreemd vindt

Yvaine: In het geval van de boodschappen, wat heb je daar van te voren over afgesproken? Misschien wilde ze wel samen gaan(wat ik me goed kan voorstellen:)).
Over die vriendin die ver weg woont, is het geen optie dat je een wat langere tijd van te voren afspreekt? Dan moet je niet gelijk beginnen van, kom je eens bij mij langs want ik ga elke keer naar jou, maar positief blijven brengen:) Een vriend van mij zei laatst: je moet met mensen omgaan zoals ze met jou ook omgaan. Hiermee bedoelde hij dat als de ander steeds maar niks van zich laat horen, dat je dan moet stoppen en afwachten totdat de ander weer eens wat laat horen, anders weet je wel genoeg.

Over dat voorbeeld van je tentamen, sta je weleens bij jezelf stil hoevaak jij vraagt hoe dingen gingen bij anderen? mensen zijn vaak heel erg met zichzelf bezig en zijn vaak al lang weer vergeten dat de ander een tentamen had, ik denk niet dat je dit eprsoonlijk moet opvatten hoor:)

Ik herken je verhaal!
Zelf probeer ik mijn verwachtingen inderdaad bij te stellen maar soms vind ik dat nog wel moeilijk. Ik denk dat het goed is om je verwachtingen uit te spreken maar dat vind ik dan ook weer moeilijk... Ik vind mezelf behoorlijk attent; als ik weet dat iemand ziek is, een pittig gesprek op het werk heeft, een 'jubileum' heeft met haar/zijn partner, wat dan ook, dan stuur ik 'n smsje of 'n kaartje, ik krabbel iemand op hyves, ik vraag er persoonlijk naar, hoe dan ook ik laat in ieder geval merken dat ik aan ze denk. Juist omdat ik hier zelf zo alert in ben, valt het tegen dat andere dat niet doen. Ik voel me dan ook teleurgesteld.

Ik ben ook nog 'n beetje aan het uitzoeken wat nu reeel is om te verwachten van andere terwijl ik niet over me heen laat lopen. Lastig! Dus eigenlijk kan ik je niet echt tips geven, haha lekker zinvolle reactie ook

Ik herken het ook heel erg! Het zijn die kleine dingen zoals je het zelf ook al benoemd, maar dat stapelt zich wel erg op. Ik ben best wel iemand die graag kaartjes stuurt e.d. maar ik krijg er amper 1 terug. Dat vind ik wel jammer, maarja wat kan ik er aan doen? Ook die dingen die je benoemd over iemand vragen hoe het tentamen ging, of iets anders belangrijks, dat mis ik vaak ook. Zo jammer!Het zijn die kleine dingen waardoor je je echt gewaardeerd voelt en wat je dat echt vrolijk kan maken. Een beetje interesse in elkaar is toch leuk? Maar blijkbaar heeft niet iedereen dat, of vergeet men het etc.

Ik zeg er zelf niks over, blijkbaar zijn mijn verwachtingen anders dan de verwachtingen van mijn vrienden en familie..

Ik herken je verhaal ook heel erg. Eigenlijk meteen al je titel!

Ik ben zelf bijvoorbeeld heel attent, met verjaardagen, verhuizingen, ziek-zijn etc. Stuur dan kaartjes, smsjes etc. Als je dan (bijna) niets krijgt als je zelf geopereerd bent of een huis hebt gekocht, dan stelt dan inderdaad teleur.
Wat je er aan kunt doen, weet ik niet. Proberen te relativeren inderdaad. Want blijkbaar vinden wij het belangrijk/leuk om zo attent te zijn en dat moeten we niet minder gaan maken omdat een ander minder attent is naar ons!

Wat mij helpt is om te denken: ik doe dit omdat ik dit wil en niet omdat ik iets van een ander terug wil!
Mijn moeder kan als er visite komt twijfelen of ze wel of geen hapjes zal maken. Zij probeert zich dan te herinneren of ze bij die mensen wel/geen hapjes krijgt. Ik zeg dan ook: mam, je moet hapjes maken omdat JIJ dat wilt, niet omdat je dat de vorige keer bij die mensen ook kreeg!

Zininzon schreef:Ik herken je verhaal ook heel erg. Eigenlijk meteen al je titel!

Ik ben zelf bijvoorbeeld heel attent, met verjaardagen, verhuizingen, ziek-zijn etc. Stuur dan kaartjes, smsjes etc. Als je dan (bijna) niets krijgt als je zelf geopereerd bent of een huis hebt gekocht, dan stelt dan inderdaad teleur.
Wat je er aan kunt doen, weet ik niet. Proberen te relativeren inderdaad. Want blijkbaar vinden wij het belangrijk/leuk om zo attent te zijn en dat moeten we niet minder gaan maken omdat een ander minder attent is naar ons!

Wat mij helpt is om te denken: ik doe dit omdat ik dit wil en niet omdat ik iets van een ander terug wil!Mijn moeder kan als er visite komt twijfelen of ze wel of geen hapjes zal maken. Zij probeert zich dan te herinneren of ze bij die mensen wel/geen hapjes krijgt. Ik zeg dan ook: mam, je moet hapjes maken omdat JIJ dat wilt, niet omdat je dat de vorige keer bij die mensen ook kreeg!

Nou ja, aan de ene kant is het iets wat je bij een vriendschap vindt horen. Elkaar kaartjes sturen enzo. Dus kan me best voorstellen dat het ontzettend moeilijk is om te accepteren dat het bij een ander niet zo gaat.

Ik merk het van mezelf ook wel. Ik voel me teleur gesteld omdat ik hoop op iets van een ander, wat niet komt. Dan is het echt niet de standaart: voor wat hoort wat gezeur. Maar het is gewoon jammer om iets niet te 'krijgen'' wat je wel heel fijn zou vinden.
Maar ze zeggen ook altijd dat je met een ander om moet gaan zoals je zelf ook behandeld wilt worden. Dus dat doe ik ook vaak, en ik vraag me af of het mij ooit niet meer frustreerd dat de ander mij niet geeft wat ik graag zou willen..

Ik herken dit gevoel echt heel erg.
Je bent teleurgesteld omdat mensen niet reageren zoals je graag gewild had. Een reactie zoals je die zelf waarschijnlijk wel gegeven zou hebben.
Het is zeker frustrerend, maar door er mee door te gaan valt jou in ieder geval niets 'te verwijten'.

Wat ook al eerder gezegd is, je moet het doen omdat jij het leuk en prettig vind, en helaas zal er niet veel anders opzitten dan je erbij neer te moeten leggen dat niet iedereen 'zo' denkt.

Mari schreef:
Ik vind dat je je vriendinnen trouw bent, ik vind het bevoorbeeld heel vervelend dat een vriendin van mij sinds kort weer contact heeft met mijn vroegere beste vriendin, voor mij voelt dat als verraad, iets wat ik zelf nooit zou doen. Maar aan de andere kant mag je dit niet voor een ander invullen.

Er staat dat ze weer contact heeft met je vroegere beste vriendin, waren zij dan voorheen ook vriendinnen? In dat geval vind ik niet dat je kunt eisen dat zij elkaar ook niet meer zien.

Ik stel (te?) hoge eisen aan mezelf, maar aan anderen stel ik die juist weer niet. Dus ik kan je daarin geen raad geven. Je kunt misschien zelf wat vaker stilstaan bij wat je nou verwacht van je vrienden en of die verwachtingen reeel zijn of niet..

Susan schreef:

Mari schreef:
Ik vind dat je je vriendinnen trouw bent, ik vind het bevoorbeeld heel vervelend dat een vriendin van mij sinds kort weer contact heeft met mijn vroegere beste vriendin, voor mij voelt dat als verraad, iets wat ik zelf nooit zou doen. Maar aan de andere kant mag je dit niet voor een ander invullen.

Er staat dat ze weer contact heeft met je vroegere beste vriendin, waren zij dan voorheen ook vriendinnen? In dat geval vind ik niet dat je kunt eisen dat zij elkaar ook niet meer zien.

Neej zij heeft contact mijn mijn vroegere beste vriendin, Het heeft een jaar tranen gekost om er vrede mee te hebben dat de vriendschap over is, en dat gaat een andere vriendin van mij (geen vriendin van haar) er contact meer zoeken. Dat vind ik dus heel raar.

@Yvaine

Het valt me wel op dat sommige mensen nou eenmaal geintreseerder zijn dan andere (karakter). Wat al eerder is gevraagd '' Vraag je zelf ook aan mensen hoe het is gegaan, hoe ze zich voelen, of zeg je dat ze er goed uitzien ''?

Ik snap je echt heel goed, maar ik probeer tegenwoordig wel iets makkelijker te worden, en ik geef zelf veel meer complimentjes en toon meer interesse, en dan krijg je dat ook meer terug.

Herkenbaar!
Ik ben (vind ik zelf ) ook vaak erg geinteresseerd in andere en hoe bv een situatie op het werk of tentamen is afgelopen. Vind het jammer dat je van bepaalde mensen nooit iets terug krijgt. Bij bepaalde mensen (ofja 1 iemand eigenlijk) doe ik dit dan ook gewoon niet meer.

Wat veel reacties zeg! Ik moet zo weg, dus ik ga ze morgen even goed doorlezen en reageren!

Ploen schreef:Herkenbaar!
Ik ben (vind ik zelf ) ook vaak erg geinteresseerd in andere en hoe bv een situatie op het werk of tentamen is afgelopen. Vind het jammer dat je van bepaalde mensen nooit iets terug krijgt. Bij bepaalde mensen (ofja 1 iemand eigenlijk) doe ik dit dan ook gewoon niet meer.

Waarom vindt je dat erg? Omdat je het jammer vind dat mensen geen interesse tonen? Of omdat je bevestiging wilt hebben dat je het goed gedaan hebt?

Soms vind ik het ook wel eens jammer dat er niet gevraagd wordt hoe iets is gegaan. Soms zeg ik dan gewoon, oh ik had gisteren een tentamen en dat was toch wel zwaar/moeilijk.. En dan komt eigenlijk gelijk de vraag ohh waarom/vervelend/hoe dan etc..

Mijn vader zegt altijd: verwachtingen zijn ingebakken teleurstellingen.

En hoewel ik ook vaak in die valkuil val, het is wel waar...

-

Ik herken het helemaal. Ik ben bijvoorbeeld erg teleurgesteld in m'n zus. Mijn vorige ex heeft me bijvoorbeeld behoorlijk belazerd. Eerst vreemdgaan en me daarna financieel een grote poot willen uitdraaien. Ondertussen komt hij nog wel bij m'n zus over de vloer, terwijl ik het wel sjiek had gevonden als m'n zus op z'n minst voor mij was opgekomen. Inmiddels krijg ik ook al geen verjaarsdags- en kerstkaarten meer van haar, dus ik heb haar laten weten geen contact meer te willen. (Ik heb nog wel geprobeerd om dit uit te praten, maar daarbij stelde mijn zus een aantal voorwaarden, ja, dááág). Toch steekt het me. (En dit is maar één voorbeeldje).
Voor de rest heb ik alweer een tijd geleden m'n Hyves account verwijderd, omdat er bijna niemand op keek, ik bijna nooit een reactie kreeg, terwijl ik wel attent ben bij anderen. Even reageerde op WWW's of foto's, een krabbeltje plaatste. Tja... dat vind ik nogal scheef en nogal "Ikke-ikke-ikke".