Hoe moet jouw uitvaart eruit zien?

Wil je begraven worden, of gecremeerd? En waarom wil je dat? Wil je een dienst in de kerk, of een andere uitvaart waar iedereen wat vertelt over jou als persoon? Weet je welke muziek je gedraaid wil hebben? En weten je partner en familieleden hoe je het voor je ziet, mocht het binnenkort gebeuren? Of durf je er niet over na te denken en is het nog een ver-van-je-bed show voor je gevoel?

Als ik eerlijk ben maakt het mij niet veel uit. Ik vind dat mijn nabestaanden een goede herinnering een mij/mijn begravenis over moeten houden dus mogen hun beslissen hoe of wat.

Ik word begraven en dat is dan ook het enige waar ik me mee bemoei. Als ik oud ben (ik verwacht nu niet binnenkort te overlijden), heb ik misschien wel wensen qua muziek.
Als ik nu wel zo overlijden, is het alleen maar 'mooi' dat mijn vrienden en familie de dienst kunnen bepalen denk ik, omdat zij er onder lijden.

Het enige idee dat ik er nu over heb is dat ik graag zou willen dat het niet alleen maar treurig en stil is. Ik zou liever hebben dat het een soort viering wordt van het leven dat ik dan wel heb gehad.

Ik heb wel een lijstje op de laptop staan met bijzondere nummers. Mijn zus weet dat. Verder heb ik niks vastgelegd of een keuze gemaakt in wat ik zou willen. Ik ga ervan uit dat ik hier de komende heel veel jaren nog niet over hoef na te denken.

De enige eis die ik heb is dat ik als mezelf in de kist lig; dus in kleding die ik normaal draag en fijn vind zitten. Niet dat ik in panty en hakken wordt gehesen. Daarnaast mag mijn man beslissen over cremeren of begraven worden, ik heb zelf een lichte voorkeur voor het laatste maar daar zitten voor nabestaanden weer veel nadelen aan. Aangezien ik er zelf niks meer van meekrijg vind ik dit dus ook een beslissing die voor hem zal zijn. Qua dienst: luchtig en losjes, maar dat zal denk ik ook wel gewoon gebeuren.

Oh bah, ik vind het zo naar om hierover na te denken! Een paar jaar geleden dat ik dat wel heel veel, nu eigenlijk nooit meer. Mijn begravenis moet mooi zijn voor de nabestaanden, ik hoef er niet meer mee te leven. Dat klinkt heel bot, maar ik bedoel het juist meelevend. Zij moeten het echt doen zoals zij mij willen herinneren.

Ik durfde er juist helemaal nooit over na te denken en sloeg dicht als iemand erover begon, maar doordat er in de familie 2 mensen zijn overleden, wel op oude(re) leeftijd, ben ik er toch over na gaan denken.

Mijn voorkeur gaat uit naar cremeren. Alleen ik wil geen standaard urn voor mijn as, dat vind ik net koekjespotten. Ik wil wel een mooie, strakke, moderne urn.

Qua dienst vind ik het vooral belangrijk dat het bij mij past. Dus niet met allemaal psalmen, Avé Maria en "Waahaarheeen lijhijdt de wéééég". Dank je vriendelijk. Verder maakt het mij niet heel veel uit, mij nabestaanden moeten het zich herinneren.

Als ik overlijd en de kinderen zijn nog jong, dan wil ik dat ze niet vanwege hun leeftijd achtergesteld worden, ze horen er gewoon bij. Wat kleding betreft: trek me maar gewoon mijn spijkerbroek aan, na de uitvaart zie je er toch niks meer van. O ja, en géén koffie/thee met cake nadien. Serveer maar wat lekkers, saucijzenbroodjes ofzo.

Mensen moeten mij herinneren zoals ik was, niet het beeld dat op mijn uitvaart geschetst wordt.

Haha Jasmine. Dat doet me denken aan het boekje van mijn oma, waarin ze had aangevinkt wat ze wel, en vooral niet, wilde. Ze had cake doorgekrast, want dat wilde ze beslist niet op haar begrafenis! Uiteindelijk stonden er high tea hapjes op tafel, met, jawel, een stukje cake! Die heb ik toch maar genomen

Ik heb zo'n boekwerk ingevuld van Monuta. Graag een witte auto, balonnen en slingers. En champagne met taart, niet van die kleffe cake met slappe koffie

*weg*

Het ligt er voor mij heel erg aan wanneer ik overlijd en waardoor.
Stel ik zou nu of binnen een paar jaar overlijden, onverwachts of door een ziekte, dan wil ik er vooral een feestje van maken. Zoals ik zelf ook ben. Gewoon een mooie leuke ceremonie die vooral erg persoonlijk is. Mensen die wat willen vertellen moeten dat zeker doen. En dan idd geen saaie afsluiting met koffie en cake, maar gewoon met leuke dingen.

Op de begrafenis van de nicht van mijn moeder vorig jaar, zij was ziek, had ze vooraf heel erg duidelijk gezegd dat ze dat dus niet wilde. Wij hebben toen achteraf geproost met prosecco. Ik moet zeggen, het was echt heel erg mooi. We hebben geproost op haar leven en heel erg uitbundig gejuicht en geklapt.

Verder zou ik het heel erg mooi vinden dat iedereen bijvoorbeeld in het wit gekleed zou zijn, met witte bloemen en ballonnen.

Zelf wil ik graag gecremeerd willen. Ik heb het er laatst wel over gehad met mijn vriend. Ik vind het vooral lastig waar de ceremonie plaats zou moeten vinden. Ik woon nu samen aan de andere kant van het land, ver weg van al mijn familie. Mijn vrienden wonen verspreidt over het land. Mijn schoonfamilie woont ook voornamelijk aan de andere kant van het land. Mijn werk zit dan weer hier etc. Er zijn altijd mensen die dan ver moeten reizen etc. Wat men met mijn as wil doen moeten ze zelf weten. Ik weet dat mijn ouders het niet per se begraven willen hebben. Dat hoeft voor mij ook niet per se. Mocht mijn vriend dat prettig vinden moet hij het doen waar hij dat zou willen. Ik zou het niet erg vinden als mijn as verdeeld zou worden. Voor in een sieraad of voor in een urn voor in huis.

Het zou me helemaal niets uitmaken behalve dat ik wel begraven wil worden. Stel dat ik binnen korte termijn zou overlijden dan zouders mijn ouders het mogen bepalen en zij zouden dit het liefst op een erg traditionele manier willen, met dienst door een dominee, geen toespraken oid. Nou prima, ik ben er zelf toch niet bij, dit lijkt me juist wel fijn dat zij het dan kunnen bepalen op een manier zoals zij het juist vinden en zij zich er prettig bij voelen. Niet dat ik met een wensenlijstje kom waar zij niet achter staan.

Stel dat mijn ouders er niet meer zijn, dan zou ik iemand anders moeten vinden om het te regelen, mijn broer of zo en dan zou ik denk ik wel iets op papier zetten en dit overleggen met diegene. Maar ook dan lijkt me een kleine eenvoudige uitvaart prima, mag best in een goedkope kist.

Ik wil gecremeerd worden en met de wind mee de zee ingegooid worden

Ohw en graag heel veel foto's van lieve mensen en mooie momenten!

Mijn vriend weet dit en ik ben verzekerd... Ik ben er niet mee bezig maar weet uit ervaring dat de dood absoluut niet leeftijdsafhankelijk is.

Twee vriendinnen moeten een leuk verhaaltje over mij vertellen op rijm. Ze zijn hiervan op de hoogte, het is een afspraak die voor ons alle drie geldt, dus als een van hen overlijdt, zal ik aan het rijmen slaan. Een andere vriendin mag al mijn gênante verhalen delen. Ik word het liefst begraven, maar cremeren is ook best, ik ben toch dood. Ik wil veel drank en bitterballen in plaats van koffie en cake.

Edit: oeps, nog ingelogd als mol haha

Ik wil sowieso gecremeerd worden. De muziek op de plechtigheid zou ik erg belangrijk vinden, geen standaardnummers maar bijvoorbeeld 'to live is to die' van Metallica.

Ik wil iig bitterballen en wijn ipv koffie en cake. En lol.

Zijn er ook mensen die hier een crematie of begrafenis hebben meegemaakt waar mensen echt lol hadden?

Ik kan me best voorstellen dat je leuke momenten herinnert maar kan me eigenlijk niet voorstellen dat ik geforceerd lol zou hebben omdat iemand dat graag op zijn/haar begrafenis wil. Stel dat iemand dat zou willen en die persoon is tussen de 20-40 als hij/zij overlijdt en ik heb er een goede band mee dan ben ik bang dat ik op dat moment toch te emotioneel zou zijn, meer in tranen zou zijn dan lol te hebben. Maar goed een bitterbal is natuurlijk altijd lekker.

rapa nui schreef:Zijn er ook mensen die hier een crematie of begrafenis hebben meegemaakt waar mensen echt lol hadden?

Niet op de begrafenis zelf, maar bij mijn oma zijn we na de begrafenis naar mijn moeders huis gegaan en hebben we daar onder genot van bakken chinees eten allerlei leuke herinneringen opgehaald. We hebben ons toen rot gelachen. En nog steeds denk ik met een fijn gevoel aan dat moment terug. Bij mijn oom heb ik zelf een rijm gemaakt, waarin ik alle leuke herinneringen op een rijtje heb gezet en er ging echt soms een lachsalvootje door de zaal (ik begon ook met de manier waarop hij altijd "hallo" zei, dat was zo'n ijsbreker). We hebben bij hem ook "Paint it Black" van The Rolling Stones gedraaid, ook niet echt typisch begrafenis.

OT: Ik heb wel een boekje met wat ik wil, ook de liedjes. Ik zou het liefst nog een foto-slideshow willen, maar dan vind ik dat ik daar zelf een begin aan moet maken. Ik kan niet verwachten dat mijn familie en/of vrienden daar na mijn overlijden aan willen denken. Ook ik zou geen koffie/cake willen, maar wat dan wel, daar heb ik niet aangedacht. Misschien iets met chocola, omdat ik zo'n chocomonster ben.

Ik zou heel graag een motorescorte willen hebben.
Haast twee jaar geleden heb ik dit voor een vriend geregeld die is verongelukt na een motorongeluk en het was zo ontzettend bijzonder.. Ongeveer 50 motoren die hem brullend opwachtte bij de kerk, waar wij (een groepje van ongeveer 8 vrienden op de motor) aan kwamen rijden met hem achter ons aan in de auto.
Na de dienst in een grote stoet voor de auto uit naar er crematorium, waar wij in een lange rij stonden en zodra de auto langs kwam ook weer herrie maken. Het was zo bijzonder en ook mooi eigenlijk!

Ik zou wel begraven willen worden, ik wil graag heeeeeel veel bloemen. Koffie en cake komt er niet in, prosecco en lekkere hapjes passen beter bij mij. Qua muziek ben ik er nog niet helemaal uit.

Mijn vriend en ik hebben wel afgesproken dat als een van ons mocht overlijden na een motorongeluk, we een stukje van onze motor in onze kist willen hebben. Bijvoorbeeld het rechterhandvat in onze hand.

Bij het lezen van jullie berichten, springen bij mij de tranen in mijn ogen. Ik vind dood gaan heel eng!

Vroeger wilde ik altijd begraven worden maar nu wil ik graag gecremeerd worden, eventueel daarna een soort gedenksteen zodat nabestaanden altijd nog ergens naartoe kunnen.

Geen kerkdienst maar gewoon een dienst in het crematorium met veel foto's en muziek. Ik vind het altijd wel fijn als er ook iets over de persoon verteld wordt. Soms wordt er tijdens een dienst een paar keer hetzelfde verteld, dat bij mij liever niet.

Ik wil gecremeerd worden (denk ik). Daarbij wel een korte dienst met een paar liedjes die ik mooi vind (o.a. eentje van Muse - weet nog niet welke- en Maria Mena - I let go). Tijdens de dienst moet mijn levensverhaal en de laatste levensdagen verteld worden. Verder geen godsdienstig gepraat. Ik wil in een simpele, liefst witte, houten kist. De mensen mogen me nog zien door het luikje, maar als dat door omstandigheden niet meer kan, dan een foto er op. Qua bloemen het liefst roze en witte. Het liefst wordt ik weggebracht op een koets, maar als dat niet lukt, is het ook goed. Na de dienst, mogen de gasten nog een kop koffie of thee (in ieder geval iets warms) en daarbij een koekje of een chocolaatje.

Zoiets. Ik heb dit niet vaststaan, maar denk dat ik dat maar eens moet doen

Edit: De kleding is duidelijk: mijn trouwjurk, als die dan nog past, ik pas hem nu amper nog , maar dan laten ze de achterkant maar open. Niemand die het ziet

rapa nui schreef:Zijn er ook mensen die hier een crematie of begrafenis hebben meegemaakt waar mensen echt lol hadden?

Ik dus. De ceremonie was wel mooi, emotioneel en met heel veel tranen. Maar de 'koffietafel' zeg maar was heel uitbundig. Met heel veel gelach, herinneringen ophalen en daar hoorde dan ook wel weer een traan bij. Maar vooral een hele fijne bijeenkomst met alleen maar dierbare mensen van de overledene. Vooral heel veel gepraat over alle goede herinneringen die we aan haar hadden.

Jackie, dat moet zeker heel erg mooi zijn, zo'n motorescorte. Vervelend dat je het mee hebt moeten maken, maar ik denk dat de overledene het heel erg mooi moet hebben gevonden!

Ik vind dat ook altijd zo mooi dat collega's van een overledene, zoals bijvoorbeeld politie/leger, in dienstkleding de overledene opwachten in een erehaag. Toen mijn opa overleed droegen zijn zoons en 2 neven de kist. Dat heeft ook heel erg veel indruk op me gemaakt.