Moeder overleden en nichtje geboren

Ik doelde op die vingerafdruk... dat gaat niet meer als ze begraven is...
De afdruk zelf blijf in het archief en dit kunnen wij altijd laten doen wanneer we willen.
Maar dat dit ook bij een juwelier kan wist ik niet.
Dan ga ik daar wanneer ik daar aan toe ben eens voor kijken.

Ogh ja zoiets is zo moeilijk. Van dat lichaam had ik ook bij mijn vader. Ik heb hem toen ook nog aangeraakt, maar dat was zo naar. Sowieso vind ik het eng om overleden mensen te zien. Mijn oma heeft toen nog een pluk haar van hem afgeknipt en in een doosje gedaan als herinnering. 55 is veel te jong. Koester de mooie herinneringen aan je moeder. Het is slechts een schrale troost maar ze zijn waardevol. Ik volg je verhaal. Zoek zoveel mogelijk steun bij elkaar is het enige advies wat ik je kan geven. Hoe moeilijk het ook is zoiets zal op den duur moeten slijten. Als dat lukt. Ik ken je gevoel in ieder geval.

myloon schreef:Ik doelde op die vingerafdruk... dat gaat niet meer als ze begraven is...
De afdruk zelf blijf in het archief en dit kunnen wij altijd laten doen wanneer we willen.
Maar dat dit ook bij een juwelier kan wist ik niet.
Dan ga ik daar wanneer ik daar aan toe ben eens voor kijken.

Hebben jullie die vingerafdruk nog niet gemaakt dan? Haha, volgens mij snap ik het niet zo goed
Waar je voor ideeën zou kunnen kijken: www.goldenfingerprint.nl of .com

Heel veel sterkte vandaag!!

Veel sterkte vandaag!

Veel sterkte vandaag.

Sterkte vandaag

Heel erg veel sterkte vandaag! En natuurlijk ook voor de tijd die komen gaat...

Schaapke, jij ook nog gecondoleerd!

Dank jullie wel!

Het was een moeilijke maar toch ook wel mooie dag!
En wat een mensen... wij hadden er zo'n 100 verwacht maar het waren er meer dan 160!
Blijkt maar weer dat mijn moeder zo'n mooi lief mens was!

Ik heb mijn stukje kunnen voorlezen en ook de vlinder is mooi beschreven!
Ook waren er heel veel bloemen, daar hield ze zo van!

Ik heb haar gezien en het was echt mijn moeder niet meer zoals ze er lag.
Ben blij met de mooie foto's en de lieve vrouw in mijn gedachte...
De komende tijd wordt moeilijk.. maar we moeten door!

Na de tijd heb ik nog lekker een poos met mijn nichtje geknuffeld!! Het is zo'n schatje:D!

Wat fijn. Wat zullen jullie je ook gesteund voelen. Het zal een moeilijke tijd zijn en blijven, maar het zal op den duur beetje bij beetje slijten. Het is nu nog zo vers. Veel sterkte en kracht!

Fijn dat je een goed gevoel hebt over de afscheidsplechtigheid. Liever had je het niet gedaan, natuurlijk, maar goed naar de omstandigheden...

De eerste maand vind ik qua verdriet meevallen, maar nu (mijn vader is nu iets meer dan vier weken overleden) begint het echte missen, vind ik. Heel stom, maar eerst dacht je: Ooh, hij is op vakantie en komt wel weer terug, maar nu komt langzaamaan het besef dat ie dus echt niet meer terugkomt.

inderdaad had ik het liever niet gedaan... ik mis haar nu al zo ontzettend.
Heb niet het idee dat ze op vakantie is, misschien ook wel doordat wij haar hebben zien sterven?
Wel het gevoel van ongeloof... als ik haar foto's zie dat ik denk is het allemaal echt gebeurd?

Dit is de realiteit, we moeten verder.
Vandaag ga ik weer aan het werk. Misschien ook wel fijn weer even afleiding.

Raar zijn dat soort dingen he, net alsof je in een soort foute film zit.
Dat je haar hebt zien sterven geeft hopelijk wel een stap in de verwerking en het besef dat het helaas écht zo is.

Wat schaapke zegt is denk ook wel logisch, het gaat allemaal zo snel er gebeurd zoveel, als je in een rustiger vaarwater komt ga je je pas beseffen wat er is gebeurd en komen er meerdere emoties naar boven.
Dat de persoon echt niet meer terug komt, ook niet voor die kleine vanzelfsprekende dingen.

Ook voor jou Schaapke!

Ja... een hele foute film.

Wat ook nog eens bizar was is dat mijn vader en ik vorige week naar een bloemist zijn geweest om roze blaadjes te regelen )voor het graf). Toen we deze zaterdag wilden ophalen stond de hele zaak vol, allemaal vrienden en familie van de bloemist.
Deze man had de dag ervoor een hartinfarct gehad. De bloemen voor de blaadjes had de familie per ongeluk verkocht.
Gelukkig kon er nog snel iets geregeld worden. Maar ook dit verzin je toch niet?

Vandaag sprak ik iemand die zegt Helderziend te zijn.. Ze had het over het een en ander.. wat wel klopte en melde nog even dat mijn moeder nog niet boven is aangekomen maar nog bezig is met de reis er naartoe.
Ik weet niet zo goed wat ik hier dan weer mee moet.

Je bent vandaag weer aan het werk gegaan toch? Hoe is het gegaan? Kon je je concentreren?

Ik zou ook niet weten wat je met zo'n uitspraak aanmoet. Het is vast goedbedoeld, maar je schiet er niet zoveel mee op.

myloon schreef:inderdaad had ik het liever niet gedaan... ik mis haar nu al zo ontzettend.
Heb niet het idee dat ze op vakantie is, misschien ook wel doordat wij haar hebben zien sterven?
Wel het gevoel van ongeloof... als ik haar foto's zie dat ik denk is het allemaal echt gebeurd?

Ik heb mijn vader ook zien sterven en afgelegd, maar toch heb ik dat idee...
Nou ja, iedereen doet het toch weer anders.

Hoe ging het op je werk?

Op mijn werk ging het wel, ik werk op een na schoolse opvang.
De kinderen gingen vragen stellen, dat was even moeilijk maar kinderen zijn kinderen.
Zo zei er een kind, jouw mama is dood he? waarop een ander zei, nou dan ben je nu toch zelf mama?
later bleek haar moeder wel eens teen haar gezegd te hebben dat wanneer zei dood zou gaan het kind zelf wel moeder zal zijn.

Ik kreeg tekeningen en heel veel knuffels.
Toen moest ik de ouders nog te woord staan, één van die ouders was dus die helderziende.

Mijn collega's reageerde allemaal lief, het weer terug komen was wel weer even fijn.

Het 'normale' leven weer oppakken is moeilijk maar voor ons wel belangrijk.
Ik ben wel benieuwd hoe de toekomst uitpakt... wordt het echt na een maand nog zwaarder?

Iedereen zal het dan inderdaad anders verwerken.
Mijn moeder woonde 45 min. van mij vandaan dus dagelijks of wekelijks zag ik haar niet. Misschien dat daardoor mijn verwerking ook wel anders zal zijn?

Meis, laat alles over je heen komen en doe het op je eigen manier in je eigen tempo.
Er is gewoon geen vast patroon van hoe je zo iets moet verwerken.
Gaat het werken goed, dan lekker werken. Red je het een dagje niet is het ook volkomen logisch!

En ja, kinderen.. ze vragen je vanalles, en willen alles weten.

Over die helderziende, wat je er mee moet, tja. Als zo iets je steun kan bieden, dan gewoon accepteren. En als je niet weet wat je er van moet vinden, gewoon ja en amen knikken en ene oor in en andere oor uit! Mensen komen vaak met goedbedoelde opmerkingen, maar beseffen vaak niet wat ze er eigenlijk mee 'aanrichten' bij de ander.

Wat heftig zeg. Heel veel sterkte voor de komende tijd!

Dat mensen met goed bedoelde verhaaltjes en adviezen komen heb ik wel gemerkt ja.
Zo kwam er een buurvrouw (zelf dik in de 50) die snapte heel goed hoe het is om je moeder te verliezen ze was zelf 2 jaar geleden ook haar moeder verloren.

Maar zei is dik in de 50 en haar moeder was rond de 80... hoe kan iemand dan bedenken dat ik het zelfde zou voelen??
Ik ben 30 en mijn moeder was 55!!! heel anders toch?

myloon schreef:Dat mensen met goed bedoelde verhaaltjes en adviezen komen heb ik wel gemerkt ja.
Zo kwam er een buurvrouw (zelf dik in de 50) die snapte heel goed hoe het is om je moeder te verliezen ze was zelf 2 jaar geleden ook haar moeder verloren.

Maar zei is dik in de 50 en haar moeder was rond de 80... hoe kan iemand dan bedenken dat ik het zelfde zou voelen??
Ik ben 30 en mijn moeder was 55!!! heel anders toch?

Dat is absoluut heel anders!!!
Tuurlijk is je moeder verliezen niet leuk, maar iemand van 80 heeft toch over het algemeen alle stappen in het leven wel bewandeld.
55 is gewoon belachelijk veel te jong.
In dat soort gevallen gewoon denken: Ach mens, wat weet jij er van...

Lejow schreef:

myloon schreef:Dat mensen met goed bedoelde verhaaltjes en adviezen komen heb ik wel gemerkt ja.
Zo kwam er een buurvrouw (zelf dik in de 50) die snapte heel goed hoe het is om je moeder te verliezen ze was zelf 2 jaar geleden ook haar moeder verloren.

Maar zei is dik in de 50 en haar moeder was rond de 80... hoe kan iemand dan bedenken dat ik het zelfde zou voelen??
Ik ben 30 en mijn moeder was 55!!! heel anders toch?

Dat is absoluut heel anders!!!
Tuurlijk is je moeder verliezen niet leuk, maar iemand van 80 heeft toch over het algemeen alle stappen in het leven wel bewandeld.
55 is gewoon belachelijk veel te jong.
In dat soort gevallen gewoon denken: Ach mens, wat weet jij er van...

Precies, Lejow! En wat ik over het algemeen ook heel irritant vind, is dat mensen snel over zichzelf beginnen. 'Ja, mijn vader had ook dit of dat en toen kreeg hij ook zus en zo'

Ja, en t lastige is, het is zó mens eigen allemaal!

Schaapke schreef:

Lejow schreef:

myloon schreef:Dat mensen met goed bedoelde verhaaltjes en adviezen komen heb ik wel gemerkt ja.
Zo kwam er een buurvrouw (zelf dik in de 50) die snapte heel goed hoe het is om je moeder te verliezen ze was zelf 2 jaar geleden ook haar moeder verloren.

Maar zei is dik in de 50 en haar moeder was rond de 80... hoe kan iemand dan bedenken dat ik het zelfde zou voelen??
Ik ben 30 en mijn moeder was 55!!! heel anders toch?

Dat is absoluut heel anders!!!
Tuurlijk is je moeder verliezen niet leuk, maar iemand van 80 heeft toch over het algemeen alle stappen in het leven wel bewandeld.
55 is gewoon belachelijk veel te jong.
In dat soort gevallen gewoon denken: Ach mens, wat weet jij er van...

Precies, Lejow! En wat ik over het algemeen ook heel irritant vind, is dat mensen snel over zichzelf beginnen. 'Ja, mijn vader had ook dit of dat en toen kreeg hij ook zus en zo'

Dat is op het forum nog 10X erger dan in het echt.

Rush schreef:

Schaapke schreef:

Lejow schreef:

myloon schreef:Dat mensen met goed bedoelde verhaaltjes en adviezen komen heb ik wel gemerkt ja.
Zo kwam er een buurvrouw (zelf dik in de 50) die snapte heel goed hoe het is om je moeder te verliezen ze was zelf 2 jaar geleden ook haar moeder verloren.

Maar zei is dik in de 50 en haar moeder was rond de 80... hoe kan iemand dan bedenken dat ik het zelfde zou voelen??
Ik ben 30 en mijn moeder was 55!!! heel anders toch?

Dat is absoluut heel anders!!!
Tuurlijk is je moeder verliezen niet leuk, maar iemand van 80 heeft toch over het algemeen alle stappen in het leven wel bewandeld.
55 is gewoon belachelijk veel te jong.
In dat soort gevallen gewoon denken: Ach mens, wat weet jij er van...

Precies, Lejow! En wat ik over het algemeen ook heel irritant vind, is dat mensen snel over zichzelf beginnen. 'Ja, mijn vader had ook dit of dat en toen kreeg hij ook zus en zo'

Dat is op het forum nog 10X erger dan in het echt.

Tja, het is vaak goed bedoelt, maar ja...