Niet Meer in eigen bed willen slapen

Onze dochter is altijd al een groot slaapdrama geweest (net als ik vroeger). Nu heeft ze sinds een paar weken dat ze niet meer in dr eigen bed wil, maar alleen in onze wil. Overdag,maar ook avond en nacht. Soms lukt het overdag even, maar dan wordt ze na 30 minuten overstuur wakker.
We laten onze dochter niet huilen, dit werkt alleen maar averechts. Maar ik zou t toch wel eens leuk vinden als ze eens in dr eigen bed wil slapen.

Herkent iemand het? Tips?

Hoe oud is je dochter?

18 maanden

Ik herken het niet zo van overdag want dat wilde mijn zoon wel maar dat was hier gewoon geen optie. Want als hij alleen ligt gaat hij het bed uit en de hele slaapkamer overhoop halen.
'sNachts lag hij wel heel vaak bij ons. Maar dat deed hij eigenlijk al vanaf zijn geboorte dus dat was inmiddels gewoonte. Het is vanzelf over gegaan. Tegenwoordig slaapt hij heel goed en altijd in zijn eigen bed.

D. heeft ook even zo'n fase gehad nadat hij ziek was geweest en een aantal nachten bij ons in bed heeft geslapen. Ik ben daar alleen heel resoluut in, hij gaat niet meer bij ons in bed. Juist omdat ik bang ben voor dit ritueel, hij wordt soms 's nachts wel eens wakker en staat dan met de armpjes in de lucht te huilen, dan wil hij dat ik hem mee neem naar ons bed. Maar ik leg hem dan terug, en laat hem even huilen. Duurt het te lang dan ga ik nog even kijken, maar neem hem niet mee.

Helaas dus geen oplossing, want ik laat hem wel even huilen. Hoop dat het niet te lang duurt en dat ze weer in haar eigen bedje wil slapen.

Tania, ik hoop ook dat ze snel over gaat. Ben dat slechte slapen zo zat gewoon. Ik denk de keren dat ze heeft door geslapen ik op een hand kan tellen.

Fearie, wel fijn dat D dan iig weer gaat slapen. Onze dochter doet dat niet, die zou dan echt uren gaan huilen en ontzettend overstuur raken.

Mijn zoon is ook altijd een slechte slaper geweest, behalve als hij bij ons in bed lag.
Alles geprobeerd, laten huilen etc. Dit hield hij ook letterlijk uren vol, en dan was hij zo overstuur en bezweet dat hij helemaal niet meer sliep.

Wij hebben er voor gekozen om hem bij ons te leggen. Hij sliep eerst alleen als we bij hem bleven liggen, en dat hebben we toen opgebouwd tot in eigen bed slapen.

Zijn bed staat bij ons op de kamer. Nu kan hij wel alleen en op tijd naar bed, maar slaapt dus nog wel bij ons op de kamer.

Ik heb goede hoop dat hij binnenkort op zijn eigen kamer slaapt.

Sterkte, ik weet hoe vermoeiend het is.

Hier hebben we al een hele tijd zo'n fase, en de oplossing ben ik nog niet tegengekomen. In eerste instantie was dat een campingbedje op mijn kamer, maar inmiddels gaat dat zelfs niet altijd meer goed. Ze gaat hier trouwens wel lief slapen in haar eigen bedje, op haar eigen kamer. Maar tegen het einde van de avond gaat het mis, en het helpt dan alleen om haar mee te nemen naar mijn kamer, en dan vaak ook in mijn bed. Zolang ik nog geen oplossing kan vinden waarbij ik haar niet hoef te laten huilen/overstuur raken, enz. probeer ik me maar voor te houden dat het een fase is en dat het ooit wel zal veranderen. Maar wanneer is de grote vraag

Hier slaapt J sinds een maand de hele nacht bij ons in bed. Wij zien het probleem er niet van en ze zal over een tijd wel behoefte krijgen aan haar eigen plekje en dan kan ze weer in haar eigen bedje gaan slapen. Wij laten het haar bepalen waar ze slaapt. Sinds we dat doen slaapt ze 's avonds goed in en 9 vd 10 nachten door en het klokje rond. Voor ons is 'toegeven' dus de beste oplossing gebleken.

En tjah, eigen bed? J vind ondertussen ons bed (ook) haar bed :-p

Heel af en toe slaapt H. bij ons in bed. Omdat ze ineens moet huilen (gedroomd heeft denk ik) of omdat ze het leuk vind. Voor een enkele keer vinden we dat niet erg maar we willen er geen gewoonte van maken en dat weet ze ook. Ik leg haar uit dat iedereen zijn/haar eigen bedje heeft en dat ze soms best bij ons mag slapen maar dat het niet altijd kan.

Dat vind ze ook geen enkel probleem.
Maar goed, daar zal je dochter nog wat te klein voor zijn.
A. slaapt niet bij ons. We hebben het geprobeerd in de nachten dat hij niet ging slapen/overstuur was maar hij werd er alleen maar hysterischer van, werd dan uiteindelijk rustig en gaat dan aan je haren trekken, ogen uitprikken, over je heen kruipen en heel erg hard kletsen en lachen.

Geen oplossing dus. En als je haar niet wil laten huilen denk ik dat er ook vrij weiig oplossingen zijn. Heb je al eens geprobeerd om op een stoel naast haar bed te zitten en te wachten tot ze in slaap valt?