Ik besef het nog niet..

Herkent iemand dit?

Ik voel me wel echt zwanger, en ik ben helemaal gewend aan de box, de kinderwagen, het kamertje.. Maar ik kan echt nog niet geloven dat ik straks moeder ben. Ik ben echt bang dat ik straks geen luier kan verschonen of dat ik de knoopjes van z'n romper niet dicht krijg. Of dat ik hem helemaal niet goed vast kan houden ofzo..

Ik herken het wel, vind het een raar idee dat wij straks ouders zijn, dat mijn man vader is en ik moeder.. Aan de andere kant kijk ik er inderdaad enorm naar uit en voelt het heel normaal, ben ik nu al gewend aan het meisje in mijn buik. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat zijn als ze er daadwerkelijk is en wij 24/7 verantwoordelijk zijn voor onze dochter.

Ik herken het van beide zwangerschappen. Volgens mij is dat ook wel normaal. Het is nog iets heel abstracts als je zwanger bent.

Ondanks ik al moeder ben (en dit vind ik al gek klinken haha) vind ik het met deze zwangerschap ook weer heel onwerkelijk..... regelmatig bestookt mij het gevoel van 'ik ben gewoon moeder' haha

Toen K geboren was voelde het wel weer zo alsof hij er altijd is geweest dus dont worry!!! Komt helemaal goed!!!

Heel herkenbaar!

Haha had ik ook! Komt allemaal goed straks

Dat had ik ook bij de oudste, bij de jongste had ik het besef wel.

Heel herkenbaar, precies wat je zegt. Ik zeg nu al af en toe tegen mezelf, ik ben slaatje, de moeder van ....... Dit is mijn zoontje. En ben voor alles een beetje bang.

Ik herken het ook. Bij de tweede had ik het ook, kon me echt niet voorstellen dat dan twee kinderen zou hebben.

Heel herkenbaar en ik had in mijn leven ook nog nooit een luier verschoond of wat dan ook, maar je eigen kind is zo anders en gaat vanzelf. Ik besef nu nog niet altijd dat ik al moeder ben.

Ik herken dat gevoel ook heel erg! Ik kan me er totaal geen voorstelling van maken, hoe het straks zal gaan. Dat ik mama ben, en dat er zo'n klein wonder bij komt!

Zeer herkenbaar, ik ''vergeet'' nog af en toe dat ik een zoontje heb. Vorige week zat Marit van Bohemen bij koffietijd, en die beschreef precies dat gevoel! http://www.koffietijd.nl/video/mamarit/ Vond ik wel grappig.

Heel herkenbaar. Ik had dit heel erg bij I en kon het zelf ook nog niet voorstellen dat ik straks moeder zou zijn toen ik al ruim een week over tijd liep. Nu vind ik het heel onwerkelijk dat we straks twee kinderen hebben.

Ik herken het ook heel erg! Heb het af en toe nog, vind het zo bijzonder!

Heel herkenbaar! Zelfs deze derde keer. Ik wéét dat we in mei een kindje krijgen maar ik besef het nog steeds niet. Hopelijk komt dat binnenkort als we met het kamertje gaan beginnen. Gelukkig begint ze steeds meer te schoppen en dat is voor mij meestal wel een herinnering van: O ja, ik ben zwanger. Daarvoor vergat ik soms gewoon.

Herkenbaar hoor! Je bent 9 maanden zwanger, bevallen en dan ben je ineens moeder. (Al is het niet zo ineens) maar je snapt het wel denk ik
Ik voelde mij wel snel moeder, en nou zegt hij elke dag wel een paar keer mama ( hij heeft geen idee wat het betekend) maar toch, ik denk steeds aaah hij zegt het weer.

Af en toe, als ik aan het werk ben ofzo en ik zie een leuk kindje, dan sta ik te zwijmelen. Terwijl ik zelf ook zo'n leuk knulletje heb

Wow shy zegt hij nu al mama? Dat is heel snel toch of is dat gewoon normaal wel super leuk!

Ook nu met die 2 meiden hier blijft het soms onwerkelijk dat ze van "ons" zijn.

Herkenbaar. Zelfs toen hij geboren was besefte ik het lang niet altijd.

Loïs zei het rond die termijn ook wel, onbewust, maar ze zei het zeker. Nu sinds een maand of 3 zegt ze het bewust.

Ik besef het wel, maar het wil niet altijd even goed doordringen.
Ik wéét dat we een kind hebben, maar echt het oermoedergevoel voel ik niet, sowieso ben ik met bepaalde situaties vrij onbekend met de gevoelens en emotieloos, maar dat is een ander verhaal.

Voor de rest gaat het trouwens allemaal vanzelf, en zo niet kan je het aan je moeder of de kraamhulp vragen.

Herkenbaar.
Toen we ervoor gingen, vond ik dat al een stap. Toen ik de test in handen had, dacht ik, goh nu ben ik echt zwanger.
Toen was het nog onwerkelijk, en werd er gezegd; als je straks het kindje voelt, dan besef je het. Maar soms denk ik, goh over 3 maaanden heb ik gewoon mn kind in handen. Hoe zal dat zijn? Hoe gaan we dat invullen? Hoe gaathet verlopen? Het zal echt nooit meer hetzelfde zijn, best onwerkelijk

Hoe jij je voelt, zo heb ik mij ook gevoeld. Dat gevoel had ik tot de bevalling op gang kwam en toen kwam ook echt het moedergevoel

Ik had verwacht dat een zwangerschap je zou voorbereiden op het krijgen van een kindje. Je koopt van alles, leest je in en iedere week zie je je buik groeien, op echo's zwaait ie en je weet dat je mama wordt. Nou, het hebben van een kind en mama zijn vs zwanger zijn was voor mij een wereld van verschil! Ik vind het nog steeds een gek idee, ik ben moeder van een zoon. Dat is in mijn beleving ook iets voor 'mevrouwen' en zo zie ik mezelf helemaal niet Mijn zoon kan ik geen seconde missen, alles draait om hem, maar vandaag kdv bellen en zeggen 'ik ben even benieuwd hoe het met mijn zoon gaat' blijft onwennig (hij was het weekend ziek, vanochtend beter, maar wilde het even checken).

Heel herkenbaar, nu weer, ik kan me niet voorstellen dat er binnen nu en een paar weekjes een meisje bij is. Het klinkt zo raar. Hier begon het ook al bij de test deze keer, had het echt totaal niet verwacht dat ik zwanger zou kunnen zijn. Ik kan me ook totaal geen voorstelling maken van hoe ze eruit zal zien, we zullen het hopelijk heel snel zien.