Gescheiden ouders: hoe denk je over het huwelijk?

Marin schreef:Ja natuurlijk, dat zij samen niet gelukkig waren zegt niets over m'n eigen geluk.

Helemaal mee eens!

Ik heb er wel even door getwijfeld maar ben getrouwd omdat ik zeker de intentie heb om samen oud te worden. Een huwelijk is daar natuurlijk niet per de voor nodig maar ik vind het een mooie symboliek. En m'n man wilde ht heeeel erg graag.

Mijn ouders zijn 5 jaar geleden gescheiden na 20 jaar huwelijk. Desondanks geloof ik wel in het huwelijk, al moet je wel voor blijven werken, het is niet vanzelfsprekend.

Suusie schreef:Nee.
Mijn ouders zijn niet geschieden, maar ik geloof er niet in.
Ik geloofde er al niet in en na mijn scheiding al helemaal niet meer...

Sorry!

He, ben jij wie ik denk dat jij bent?

Pollewop, volgens mij wel, diegene die toen ook bij die meeting bij jou thuis was ja!

Marin schreef:Pollewop, volgens mij wel, diegene die toen ook bij die meeting bij jou thuis was ja!

Ahhh Benieuwd hoe het met haar gaat.

Ik heb geen gescheiden ouders, maar ik vind het huwelijk niet iets waar je in kunt geloven of niet. Het huwelijk is eigenlijk gewoon een contract tussen twee mensen, dat duurt zolang dat contract niet verbroken wordt en je kunt op elk moment besluiten om dat contract te verbreken. Dus veel zegt het niet.

Je kunt net zo goed besluiten altijd bij elkaar te blijven zonder huwelijk (en het vervolgens net zo hard weer níet doen) als mét huwelijk.

Eén op de 3 huwelijken strandt tegenwoordig en toch blijft iedereen er heel naief vanuit gaan dat ze eeuwig bij elkaar blijven. Ik weet niet, maar als ik een kans van 1 op 3 heb dat ik doodgereden wordt op straat, dan blijf ik écht wel binnen En toch gaat iedereen er bij een huwelijk vanuit dat ze bij die 2/3e horen.

Eucalypta schreef:Ik heb geen gescheiden ouders, maar ik vind het huwelijk niet iets waar je in kunt geloven of niet. Het huwelijk is eigenlijk gewoon een contract tussen twee mensen, dat duurt zolang dat contract niet verbroken wordt en je kunt op elk moment besluiten om dat contract te verbreken. Dus veel zegt het niet.

Je kunt net zo goed besluiten altijd bij elkaar te blijven zonder huwelijk (en het vervolgens net zo hard weer níet doen) als mét huwelijk.

Eén op de 3 huwelijken strandt tegenwoordig en toch blijft iedereen er heel naief vanuit gaan dat ze eeuwig bij elkaar blijven. Ik weet niet, maar als ik een kans van 1 op 3 heb dat ik doodgereden wordt op straat, dan blijf ik écht wel binnen En toch gaat iedereen er bij een huwelijk vanuit dat ze bij die 2/3e horen.

Dat laatste vind ik wel heel pessimistisch overkomen Euc
Je kunt toch ook in een huwelijk stappen en je huwelijk kan ook slagen, als je bewust bent van dat het ooit mis kan gaan. Om op voorbaat al te zeggen dat de kans zo groot is en het dan maar niet meer te doen, vind ik wel een beetje verdrietig eigenlijk, dat zou ik me op zich wel voor kunnen stellen bij iemand die zelf gescheiden is en veel verdriet daar door heeft, maar ook dan zou ik dat toch wel erg sneu vinden voor diegene, want dat hóeft helemaal niet.
Kijk naar Lennox, vind ik echt mooi voorbeeld, gescheiden en toch weer zo gelukkig in haar nieuwe relatie, ze is helemaal opgebloeid. Vind ik echt leuk om te zien! Of een relatie stand houdt, kan je NOOIT zeggen, of iemand nou getrouwd is of niet, maar een positieve insteek helpt allicht

Ik vind het ook wat pessimistisch. Snap je wel, maar ik vind geloven in een huwelijk juist iets wat er voor zorgt dat je harder je best doet om voor je partner te vechten. Ik ben getrouwd in voor en tegenspoed. Dat heb ik mijn man beloofd en hij mij ook. En afgelopen jaar was het behoorlijk tegenspoed, maar ondanks dat hebben we wel vast gehouden aan elkaar en zijn we er ook nog samen.

Ik zou het er ook niet om laten hoor ben ook gewoon getrouwd, maar het huwelijk an sich, daar hecht ik echt niet veel waarde aan. Want ik kan me nog zo hard inzetten, als de ander besluit om morgen te kappen is het over, of ik daar nu voor vecht of niet. Daar veranderd het huwelijk niets aan.



Ik zou zelf ook niet harder vechten voor een relatie als ik getrouwd ben dan wanneer ik niet getrouwd ben, dus in die zin heeft het ook maar weinig meerwaarde.

Oh en ik snap op zich ook wel dat een huwelijk zelf bovenop een relatie niet zo heel veel meerwaarde heeft behalve een contract. En dat kan ook tegenwoordig met een GP. Een huwelijk is geen garantie dat het daardoor goed gaat, natuurlijk, dat maakt de relatie niet persé sterker dan een ongehuwde relatie.

Maar ik ben toch wel heel blij dat m'n vriend nog wil trouwen, omdat ik daar gewoon verder wel waarde aan hecht, aan het feest, aan de verbintenis en de gedachte (anders zouden we wel GP aan gaan, als hij niet meer zou willen trouwen, want contractueel gezien moeten er gewoon dingen geregeld worden dan).

Wat Luce zegt vind ik ook wel mooi. Dat is echt voor- en tegenspoed. Wie weet ben je zelfs zonder huwelijk eerder geneigd het op te geven, omdat je die woorden nooit bewust hebt uitgesproken. Geen idee hoor, dat zou kunnen voor sommigen.

*

Nu achteraf gezien heb ik zoiets hadden we wel moeten trouwen? Het heeft weinig toegevoegde waarde behalve mijn naamsverandering en de ring. Ik denk dat F een grotere verbintenis is en een toning van liefde naar elkaar toe dan trouwen.

Maar Euc, ben je dan wel getrouwd omdat dat toen wel je intentie was (eeuwig bij elkaar blijven)? Of ging het om het feest/de kinderen, alles goed geregeld hebben etc.

Door jullie topics over (on)gelukkig zijn in je relatie en vreemdgaan, geloof ik er trouwens nog minder in .

Lot schreef:Door jullie topics over (on)gelukkig zijn in je relatie en vreemdgaan, geloof ik er trouwens nog minder in .

Echt? Ik geloof er alleen maar meer in, dat het écht wel goed kan gaan. Natuurlijk komen die dingen voor, maar er zijn ook enorm veel relaties die gewoon goed gaan. Ik ken in mijn omgeving ook echt niemand waarvan ze vreemd zijn gegaan of gescheiden zijn, misschien scheelt dat ook.

Lot schreef:Maar Euc, ben je dan wel getrouwd omdat dat toen wel je intentie was (eeuwig bij elkaar blijven)? Of ging het om het feest/de kinderen, alles goed geregeld hebben etc.

ik was 21 toen ik trouwde, en gereformeerd opgevoed, dus trouwen hoorde erbij. En ik hield en hou heel veel van mijn man hoor, maar we zouden nu niet opnieuw trouwen, gewoon omdat het niets toevoegt. Ik heb geen spijt, ik ben zelfs best blij om getrouwd te zijn, maar het zou nu niet opnieuw hoeven. Ik vond onze bruiloft leuk, ook omdat het echt de start van ons leven samen was, maar een enkele uitzondering daargelaten vind ik bruiloften niets aan. Mensen die al 10 jaar samenwonen en dan nog trouwen bijvoorbeeld, of die een jaar later weer gaan scheiden, of, het record in mijn omgeving, 3 maanden na de bruiloft, vreselijk saaie bruiloften en vooral veel gedoe.
De enkele leuke simpele en oprechte trouwerij die ik meegemaakt heb vind ik dan wel weer leuk. Mijn intentie is overigens nog steeds om altijd bij mijn man te blijven, maar dat heeft niets met trouwen te maken, die intentie was er voor de bruiloft al en die zou er zonder bruiloft ook zijn.

Pippa schreef:

Lot schreef:Door jullie topics over (on)gelukkig zijn in je relatie en vreemdgaan, geloof ik er trouwens nog minder in .

Echt? Ik geloof er alleen maar meer in, dat het écht wel goed kan gaan. Natuurlijk komen die dingen voor, maar er zijn ook enorm veel relaties die gewoon goed gaan. Ik ken in mijn omgeving ook echt niemand waarvan ze vreemd zijn gegaan of gescheiden zijn, misschien scheelt dat ook.

dat je het niet ziet is wat anders dan dat het eremiet is. Statistisch gezien moeten er ook in jouw omgeving mensen liever uit elkaar willen of vreemdgaan
Ik zag het ook nooit, tot de meeste stellen in de 30 kwamen en ik zelf open was over mijn relatieproblemen, dan komen de verhalen opeens uit alle hoeken, van mensen waar je het nooit van verwacht. Ik kijk iig niet meer op van stellen waarvan de een verkondigt dat alles zo goed gaat, samen een gezellig gezin vormen, er gelukkig uitzien in het openbaar, en waar ik van de ander hoor dat het een en al gedoe en ruzie en vreemdgaan is.

Ik geloof overigens best in goede relaties, maar ik denk dat ook in goede relaties zulke dingen kunnen voorkomen.

Je kunt toch ook niet puur naar cijfers kijken, het ligt er toch ook aan wáár je zoveel procent kans op hebt? De kans op overdracht van HIV bij eenmalig seksueel contact met een geïnfecteerde is ongeveer 0,1-3%, toch denk je er niet over om bewust dat risico te nemen. Zou de kans om parkeerbon te krijgen 0,1-3% zijn, dan zou je dat risico wel durven nemen. De kans op een scheiding en de kans om overreden te worden, dat is gewoon appels met peren vergelijken en slaat nergens op.

Misschien ligt het ook wel aan de relatie die ik met mijn vriend heb, die is niet perfect, en ik vraag me geregeld af of ik streef naar iets wat niet bestaat, of dat het wel bestaat, de perfecte relatie. In mijn beleving hoort trouwen bij een perfecte relatie want je wilt voor aaaaaaaaltijd bij elkaar blijven en bent zooooo gelukkig met elkaar (daarom trouw je toch? ).

Naast dat ik nu door persoonlijke gebeurtenissen meer over het huwelijk ga nadenken, benauwde het me altijd al (het huwelijk). Toch zit trouwen wel in mijn toekomstplaatje, maar de procenten geven me weinig hoop. Ik denk dat mijn vriend en ik een goed team kunnen zijn, maar er kan én zoveel veranderen, door gebeurtenissen, dat je zelf veranderd, en ik denk dat wij hier wel uit kunnen komen. Maar ik wil echt gelukkig zijn, en dus niet bij elkaar blijven voor het huwelijk, of het maar voor lief te nemen.

Ik vind het lastig uit te leggen.

Susan schreef:Je kunt toch ook niet puur naar cijfers kijken, het ligt er toch ook aan wáár je zoveel procent kans op hebt? De kans op overdracht van HIV bij eenmalig seksueel contact met een geïnfecteerde is ongeveer 0,1-3%, toch denk je er niet over om bewust dat risico te nemen. Zou de kans om parkeerbon te krijgen 0,1-3% zijn, dan zou je dat risico wel durven nemen. De kans op een scheiding en de kans om overreden te worden, dat is gewoon appels met peren vergelijken en slaat nergens op.

die kans op hiv neem ik ook hoor. Ik maakte maar een vergelijking om aan te tonen dat mensen doen alsof het huwelijk automatisch voor eeuwig is.

Eucalypta schreef:

Susan schreef:Je kunt toch ook niet puur naar cijfers kijken, het ligt er toch ook aan wáár je zoveel procent kans op hebt? De kans op overdracht van HIV bij eenmalig seksueel contact met een geïnfecteerde is ongeveer 0,1-3%, toch denk je er niet over om bewust dat risico te nemen. Zou de kans om parkeerbon te krijgen 0,1-3% zijn, dan zou je dat risico wel durven nemen. De kans op een scheiding en de kans om overreden te worden, dat is gewoon appels met peren vergelijken en slaat nergens op.

die kans op hiv neem ik ook hoor. Ik maakte maar een vergelijking om aan te tonen dat mensen doen alsof het huwelijk automatisch voor eeuwig is.

Ik neem aan dat je niet willens en wetens zonder bescherming met iemand naar bed gaat van wie je weet dat hij HIV heeft. De kans om HIV op te lopen van een willekeurige persoon is natuurlijk veel kleiner, want de kans dát iemand überhaupt HIV heeft is statistisch gezien al niet heel groot. Ik heb het dus over weten dat iemand HIV-positief is en dan bewust onbeschermd vrijen.

Oké, dit gaat even helemaal off-topic, dat weet ik, maar om even de vergelijking helder te maken.

Oh ok, nee dat zou ik niet doen, als ik dat wist. Maar hè ik zou ook niet trouwen zonder zelfstandig te blijven, zeg maar het condoom van het huwelijk ik neem dan ook voorzorgsmaatregelen.

En ik zeg trouwens ook moet dat mensen niet moeten trouwen, maar wel dat een beetje een realistische kijk op relaties dan wel handig is, dat je er met een briefje niet bent en dat je best lastige tijden kunt krijgen waarin je elkaar echt echt niet meer leuk vindt.