Gescheiden ouders: hoe denk je over het huwelijk?

Forummers met gescheiden ouders: geloven jullie nog in een gelukkig (en "tot de dood ons scheid") huwelijk?

Ja natuurlijk, dat zij samen niet gelukkig waren zegt niets over m'n eigen geluk.

Precies, eens met Marin. Dat mijn ouders niet bij elkaar pasten, wil niet zeggen dat ik en mijn vriend niet bij elkaar passen voor de rest van ons leven.

Ik vraag me altijd af wat er te geloven valt. Het komt voor, er zijn mensen die hun hele leven samen blijven, dus dan bestaat het toch?

Het bestaat ja, er zijn alleen tegenwoordig zoveel mensen die gaan scheiden dat het misschien moeilijk te geloven is dat jij/jullie bij het aantal procenten hoort die wel bij elkaar blijven?

Ik geloof er wel in. Ik zorg voor m'n eigen geluk
Daarnaast zijn m'n ouders na gescheiden te zijn geweest ook nog een keer weer met elkaar getrouwd...

Er zijn nog altijd meer stellen die niet uit elkaar gaan dan stellen die wel uit elkaar gaan, waarom zou ik dan van een doemscenario uitgaan?

Nu zijn mijn ouders niet gescheiden, die van mijn man wel. Zijn vader zelfs twee keer. Maar ik geloof niet dat het ook maar iets over ons zegt.

Lot schreef:Het bestaat ja, er zijn alleen tegenwoordig zoveel mensen die gaan scheiden dat het misschien moeilijk te geloven is dat jij/jullie bij het aantal procenten hoort die wel bij elkaar blijven?

Ja ik bekijk het denk ik te nuchter, net zoals Susan. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die wél bij elkaar zijn tot de dood hen scheidt, en ook genoeg mensen waarbij het in een scheiding eindigt. De ene relatie hangt voor mij niet samen met de andere relatie, dus natuurlijk geloof ik er dan nog in. Wie weet gaat 't bij ons ook mis hoor, maar dan zie ik dat niet van 'zie je wel, ook dit eindigt, nou geloof ik er niet meer in.'
En ook geloof ik in het huwelijk, de meerwaarde er van, dat ik absoluut wél wil trouwen.

Marin schreef:Ja natuurlijk, dat zij samen niet gelukkig waren zegt niets over m'n eigen geluk.

Mee eens!
Mijn vader is hertrouwd, dus hij gelooft er ook nog gewoon in. Als hij na een scheiding er nog in gelooft, wie ben ik dan om dat niet te doen?

Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar die van mijn vriend wel. En hij hoeft niet zo nodig te trouwen, ziet er de meerwaarde niet van in (behalve het praktische mochten we kinderen krijgen) en ik denk dat de scheiding van zijn ouders hier veel invloed op heeft gehad. Helaas.

Ik geloof er nog echt wel in, ondanks dat mijn ouders gescheiden zijn.

Ja, ik heb best wat geleerd van de fouten van mijn ouders en denk (naief of niet) dat het mij in principe wel moet gaan lukken.

Ik zou niet weten waarom niet.

Ik geloof wel in een lang gelukkig huwelijk hoor. Zou ook niet weten waarom dat niet zou kunnen.
Ik geloof niet dat er maar 1 'liefde van je leven' bestaat.

Ja, daarom vind ik het juist belangrijk om te trouwen.

Mijn ouders zijn gescheiden en ik wil zelf niet (perse) trouwen. Maar dat komt niet omdat ze gescheiden zijn, meer omdat het mij niet zoveel zegt. (Ik zou bijv. best willen trouwen om alles omtrent kinderen in een keer goed geregeld te hebben, maar niet voor het emotionele deel.)

Ik denk trouwens wel dat mijn ouders elkaars ware liefde waren. Alleen zijn ze nu gewoon hele goede vrienden in plaats van een stel. (Ze zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan). Maar juist daarom denk ik dat ook. Ik heb zelfs wel eens gehoord van mensen die mijn ouders na de scheiding hebben leren kennen, dat ze vinden dat ze zo leuk bij elkaar passen! (Maar ik denk niet dat wij als kids, of zijzelf er echt happier van worden als ze wel weer als stel bij elkaar zouden komen, dit werkt veel beter!)

Nee.
Mijn ouders zijn niet geschieden, maar ik geloof er niet in.
Ik geloofde er al niet in en na mijn scheiding al helemaal niet meer...

Sorry!

Ja, ik geloof ook nog in het huwelijk!

Waarom zou je uberhaupt een relatie aangaan als je daar niet in gelooft? tuurlijk kan het mis gaan, maar dat is niet de insteek waarmee ik deze relatie ben aangegaan.

Jade schreef:Ja, ik geloof ook nog in het huwelijk!

Waarom zou je uberhaupt een relatie aangaan als je daar niet in gelooft? tuurlijk kan het mis gaan, maar dat is niet de insteek waarmee ik deze relatie ben aangegaan.

Helemaal mee eens! Een serieuze relatie ga je toch sowieso aan met het idee dat het blijvend is? Ik wil heel graag trouwen, mijn ouders zijn om de verkeerde redenen met elkaar getrouwd en ik weet dat wij het uit liefde zouden doen.

Ik vind het moeilijk te geloven dat ik bij mijn vriend blijf 'tot de dood ons scheid'. Ik wil dat wel maar ik denk er kan zoveel veranderen/gebeuren waardoor dingen anders lopen. Ik vind het dan een eng idee dat ik dan kinderen zou hebben en zou gaan scheiden (zielig voor de kinderen). Ik heb denk ik ook een beetje bindingsangst, want mijn vriend zit ook in mijn toekomstbeeld, maar aan de andere kant geeft het me rust dat ik nu niks plechtig beloofd heb (dmv een huwelijk) dus dat we dan makkelijker uit elkaar zouden kunnen. Dit klinkt vast heel raar?

Nu is het zo dat mijn ouders problemen hebben (wat tot een scheiding kan leiden op den duur). En dat ik zelf niet lekker in mijn vel zit, ik wil daarom soms heel graag alleen zijn dus daarom beangstigd het me nog meer dat ik misschien nooit meer alleen ben, en dat dit dus mijn toekomst gaat worden (deze relatie).

Ik ben zelf ook kind van gescheiden ouders, maar ga toch trouwen in april!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook gelukkig was geweest en gebleven met vriend als we niet getrouwd waren. Wat dat betreft vind ik bijvoorbeeld het samen krijgen van kinderen toch een veel sterker 'bindmiddel' dan het huwelijk. Maar nu het bijna zover is vind ik het wel ontzettend leuk om te gaan trouwen, en ook wel echt een toegevoegde waarde hebben.

sonly schreef:Mijn ouders zijn gescheiden en ik wil zelf niet (perse) trouwen. Maar dat komt niet omdat ze gescheiden zijn, meer omdat het mij niet zoveel zegt. (Ik zou bijv. best willen trouwen om alles omtrent kinderen in een keer goed geregeld te hebben, maar niet voor het emotionele deel.)

Ik denk trouwens wel dat mijn ouders elkaars ware liefde waren. Alleen zijn ze nu gewoon hele goede vrienden in plaats van een stel. (Ze zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan). Maar juist daarom denk ik dat ook. Ik heb zelfs wel eens gehoord van mensen die mijn ouders na de scheiding hebben leren kennen, dat ze vinden dat ze zo leuk bij elkaar passen! (Maar ik denk niet dat wij als kids, of zijzelf er echt happier van worden als ze wel weer als stel bij elkaar zouden komen, dit werkt veel beter!)

Hier kan ik mij heel erg in vinden.
Mijn ouders zijn ook zonder ruzie uit elkaar gegaan en gaan nu nog goed met elkaar om. Ze lopen de deur niet plat bij elkaar en beide hebben een nieuwe partner maar met de verjaardag van mij en/of zussen kunnen ze prima in 1 ruimte zijn en zitten dan vaak nog samen gezellig bij te kletsen ook.
Ikzelf heb geen behoefte om te trouwen, heb nooit gedroomd van the big day en bruidsjurken... liever niet zelfs. Ik zie het nut van trouwen niet, ja het praktische voor de hypotheek en kinderen maar dat zou voor mij de enige reden zijn, mijn vriend denkt daar gelukkig net zo over.
Nee, dan vind ik een kind samen meer toevoegen aan je relatie en dat heeft niks te maken met dat mijn ouders een paar jaar geleden gescheiden zijn want ook toen ze dat nog niet waren dacht ik er al zo over.

Mijn ouders zijn gescheiden, er veel gebeurt in hun huwelijk, dus weet hoe het niet moet.
Maar los daarvan wil ik niet trouwen. Het heeft voor mij geen meerwaarde.
Maar ik weet niet hoe ik er over tig jaar naar kijk, misschien wil ik dan wel trouwen.

Ik ben zelf gescheiden maar ik ben ervan overtuigd dat een volgend huwelijk wel een gelukkig huwelijk zal zijn, ik hoop met mijn vriend. Ik heb er in elk geval wel het vertrouwen in dat veel huwelijken tot de dood scheidt gelukkig kunnen zijn.

Vroeger wou ik absoluut niet trouwen. Dat kwam zeker door de scheiding van mijn ouders. Het klinkt misschien zoetsappig maar nu ik heb gezien hoe het wel kan en hoe echte liefde kan zijn, wil ik zeker met mijn vriend trouwen.
Ik vind het dan ook fascinerend dat zijn ouders echt al 35 jaar getrouwd zijn. Ik zie dat ze echt van elkaar houden en gek op elkaar zijn, heel schattig . Ik ken maar weinig mensen die al zo lang samen (gelukkig) zijn.