Hoelang na keizersnede op eigen kamer?

Ik heb ook een ruggenprik gehad. J. werd om 10.35 geboren en ik was rond de middag weer op mijn kamer. Na alle checks mocht hij lekker bij me liggen op de recovery, totdat ik daar weg mocht. Hij heeft zelfs op de terugweg heerlijk bij me gelegen.
Wat vervelend dat het bij sommigen zolang geduurd heeft zeg, helemaal als dan ook nog blijkt dat de familie de kinderen zelfs eerder ziet als de moeder! Bij mij hebben ze zich gelukkig wel aan mijn bevalplan gehouden.

Jeetje meiden wat een verhalen zeg, schandalig dat zoveel meiden gewoon vergeten zijn.

@Floor: ik denk dat ik moest wachten tot het volledig uitgewerkt was , omdat F op de couveuseafdeling lag. Doordat hij daar lag, heb ik hem ook niet bij me gehad op de uitslaapkamer. Mijn vriend was wel bij me. Die is eerst met F mee naar de couveuseafdeling gegaan en naderhand kwam hij bij mij. Op de uitslaapkamer dacht men wel dat F bij mij zou komen, had een warmtelamp boven me hangen, zodat het niet te koud zou zijn voor hem. Toen mijn vriend bij me kwam en duidelijk werd dat F niet kwam, heb ik heel snel gevraagd of die lamp uit mocht, want de warmte deed zeer aan mijn buik. Daarna dacht ik: "hey! Ik voel mijn buik!". Vanaf toen duurde het wel nog minstens een uur voordat ik mn tenen kon wiebelen...

Jeetje, dat is echt lang Coco. Erg! Vooral omdat je er nu nog psychisch last van hebt.

Bij de 1e duurde het een uurtje voor ik weer terug was op de afdeling. Bij de 2e hadden ze toevallig net de pilot gestart van het kindje bij je houden na de ks. Ik werd dus naar de uitslaapkamer gebracht en vriend en kind mochten bij mij blijven. Er kwam ook nog een kraamverzorgster bij om te helpen met 1e keer aanleggen e.d. Na ong. een uurtje werden we toen naar de kraamsuite gebracht.

mickey schreef:

*Lookie* schreef:onze zoon is om 2.57 geboren en rond 5.00 mocht ik naar hem toe, meteen daarna naar mijn eigen kamer (we mochten helaas niet bij elkaar liggen)

Dat vond ik ook erg jammer ja, zoon lag op de couveuseafdeling (14e verdieping) en ik lag op de kraam (2e verdieping). Toen ze ook nog de hal bij de liften gingen opknappen, op de kraamafdeling, moest ik bijna huilen omdat ik één verdieping met de trap moest doen, om ergens anders de lift in te kunnen...

Ik vond het vreselijk, vooral toen ik zelf nog niet mobiel was. Ik had een schermpje bij het bed waarop ik hem kon zien, een keer zag ik hem helemaal overstuur huilen en ik kon er zelf niet heen op dat moment (want lag nog aan 2 infusen). Er kwam een keer een zuster even een aai over zijn bolletje geven maar verder niet. Nou, toen zat ik zelf ook helemaal overstuur in bed. Met pijn en moeite heb ik gezorgd dat ik er zo snel mogelijk weer zelf kon komen, en de volgende keer dat ik hem een keer overstuur zag kon ik er gelukkig zelf komen, ben midden in de nacht de afdelingen over gegaan om lekker even met hem te knuffelen en kon hem toen ook meteen even aanleggen om tot rust te komen, dat was zo fijn! Ik moet nu nog huilen als ik eraan denk.

Dat vond ik ook moeilijk ja. "Gelukkig" had de andere kraamvrouw bij mij op de kamer haar kindje ook op de couveuseafdeling liggen, anders had ik het nog moeilijker gehad denk ik.

Ik had ook zo'n scherm naast me, maar dat viel ineens uit en niemand op de afdeling wist hoe het werkte. Als ik hem zou inleveren, was het niet zeker dat ik een nieuwe zou krijgen. Gelukkig was de andere mama zo aardig om af en toe haar scherm aan mij uit te lenen, zodat ik ff kon inloggen om F te bekijken.

Bij ons in het ziekenhuis hebben ze een groot bord ophangen op de couveuseafdeling, waarop je kunt invullen wanneer je zelf naar je kindje komt om hem te verzorgen. Ze hebben daar vaste tijden, en daar kun je dan dus invullen welke tijden je er zelf bent. Ik had ingevuld dat ik sowieso de ochtendvoeding altijd kwam doen, de overige vulde ik per dag in. Op een morgen zag ik dat F aan het huilen was, via dat scherm en inderdaad, er kwam niemand.. Heb toen heel snel mijn boterham naar binnen gepropt en ben naar hem toe gegaan. Ik was toen gelukkig al dusdanig mobiel dat ik dat zelf kon, maar de verpleging op de kraam was ook wel heel erg behulpzaam daarin en brachten me de eerste dagen ook heel snel nadat ik het vroeg. Toen ik bij hem kwam, bleek dat hij zo veel gepoept had, dat zijn kleren er vies van waren, dan zou ik ook huilen De reden dat ze hem hadden laten liggen, was dat ze op het bord hadden gezien dat ik toch zou komen. Bovendien was het erg druk op de afdeling, waardoor de kids waarvan de ouders niks hadden ingevuld, voorrang kregen.

Wat ik overigens echt niet fijn vond, was dat ze hem een speen hadden gegeven op de couveuseafdeling. Geen echte, maar een flessenspeen, met een spuugdoekje erin gepropt. Toen ik aangaf dat ik dat liever niet wilde, kreeg ik als antwoord dat het dan wel kon dat hij af en toe een tijdje zou huilen, omdat ze niet ieder moment tijd voor hem hadden Dat snap ik best, maar vraag dan eerst aan de ouders of ze een speentje ok vinden... Niet zomaar erin duwen. Bovendien huilde F haast nooit (nog steeds niet)

Nee dat is wel raar, van dat speentje. Dat vroegen ze bij ons wel netjes.

Bij ons werd per dag afgesproken wanneer wij als ouders kwamen om de baby te verzorgen. Tussendoor mocht je er ook wel gewoon komen natuurlijk, maar op die momenten was er dan iemand voor evt hulp bij badderen, borstvoeding etc. Toen ik er zelf kon komen, kwam ik elke voeding gewoon zelf doen, en het badje enzo ook. Ik had al zoveel gemist de eerste 2 dagen. Toen ik na 8 dagen naar huis moest, moest onze zoon nog blijven (gelukkig maar 4 dagen), toen kwamen we er 2x op een dag. Thuis kolfde ik dan en dat nam ik mee naar het zh voor de voedingen die ik zelf niet kon doen.

Mijn zoon is om 18.00 uur geboren en ik lag om 23.00 uur op de kamer. Mijn kinderen waren meteen weggehaald en naar neonatologie gebracht.
Ik mocht om 0.00 uur even afscheid nemen van mijn zoon, omdat hij werd overgebracht naar een ander ziekenhuis. Een paar dagen later zag ik hem pas echt goed.

Helemaal geen romantisch beeld dus.
Maar ik was allang blij dat hij het overleefd had.

Ik ben gelukkig wel heel erg goed opgevangen door de verpleging en de gynaecoloog.

Oja en mijn dochter is om 17.00 uur geboren via de natuurlijke weg en die heb ik wel nog gezien 's avonds.

mickey schreef:@Floor: ik denk dat ik moest wachten tot het volledig uitgewerkt was , omdat F op de couveuseafdeling lag. Doordat hij daar lag, heb ik hem ook niet bij me gehad op de uitslaapkamer. Mijn vriend was wel bij me. Die is eerst met F mee naar de couveuseafdeling gegaan en naderhand kwam hij bij mij. Op de uitslaapkamer dacht men wel dat F bij mij zou komen, had een warmtelamp boven me hangen, zodat het niet te koud zou zijn voor hem. Toen mijn vriend bij me kwam en duidelijk werd dat F niet kwam, heb ik heel snel gevraagd of die lamp uit mocht, want de warmte deed zeer aan mijn buik. Daarna dacht ik: "hey! Ik voel mijn buik!". Vanaf toen duurde het wel nog minstens een uur voordat ik mn tenen kon wiebelen...

Aha, onze zoon lag inderdaad niet op de couveuse, hij lag gewoon op mijn kamer. Bij mij duurde het 48 uur voordat er gevoel zat in mijn benen en ik wat kon bewegen maar ik kan me voorstellen dat het een lang uur geweest moet zijn voor je.

_Lana_ schreef:Mijn zoon is om 18.00 uur geboren en ik lag om 23.00 uur op de kamer. Mijn kinderen waren meteen weggehaald en naar neonatologie gebracht.
Ik mocht om 0.00 uur even afscheid nemen van mijn zoon, omdat hij werd overgebracht naar een ander ziekenhuis. Een paar dagen later zag ik hem pas echt goed.

Helemaal geen romantisch beeld dus.
Maar ik was allang blij dat hij het overleefd had.

Ik ben gelukkig wel heel erg goed opgevangen door de verpleging en de gynaecoloog.

Oja en mijn dochter is om 17.00 uur geboren via de natuurlijke weg en die heb ik wel nog gezien 's avonds.

Dat lijkt me helemaal naar, Lana, dat je kind in een ander ziekenhuis ligt en je hem niet kunt zien. Het belangrijkste is natuurlijk dat hij het overleefd heeft maar het liefst wil je natuurlijk meteen je kind zien en knuffelen en alles. Fijn dat je wel goed werd opgevangen, dat is ook heel belangrijk.

*Lookie* schreef:

Dat lijkt me helemaal naar, Lana, dat je kind in een ander ziekenhuis ligt en je hem niet kunt zien. Het belangrijkste is natuurlijk dat hij het overleefd heeft maar het liefst wil je natuurlijk meteen je kind zien en knuffelen en alles. Fijn dat je wel goed werd opgevangen, dat is ook heel belangrijk.

Nou inderdaad. Moet er toch niet aan denken! Al ben je dan misschien alleen bezig met het feit dat hij het moet overleven, maar wel erg heftig!

mickey schreef:Mijn zoon is om 10.34 geboren, na 13.30 zag ik hem pas weer. Ik mocht pas naar hem toe, als de ruggenprik helemaal uitgewerkt was. Mijn zoon lag wel op de couveuseafdeling, misschien dat het daarom zo lang duurde bij mij. Maar ik heb ook de tijd weggekeken hoor... Maar ik mocht echt pas weg, toen ik mijn tenen ook kon bewegen. Mijn vriend is eerst met onze zoon naar de couveuseafdeling gegaan, daarna kwam hij bij mij en zijn we samen naar onze zoon gegaan. Ik werd daar met bed en al naar zijn couveuse gereden.
Overigens hadden wij ook besproken dat men pas op visite mocht komen, als ik weer bij hem was geweest.

Ik mocht ook pas na uren weg. Ik moest mijn knieen kunnen optillen. Duurde echt lang en vond het doodsaai. Had niets te doen behalve klok kijken. Bij ons is het gelukkig van zelfsprekend geweest dat het bezoek hierna pas zou gaan kijken bij n.. Op het moment dat miljn man van de nicu kwam was wel mijn familie er op de verloskamer om te informeren hoe het was omdat het allemaal onverwacht vroeg was

*Lookie* schreef:

_Lana_ schreef:Mijn zoon is om 18.00 uur geboren en ik lag om 23.00 uur op de kamer. Mijn kinderen waren meteen weggehaald en naar neonatologie gebracht.
Ik mocht om 0.00 uur even afscheid nemen van mijn zoon, omdat hij werd overgebracht naar een ander ziekenhuis. Een paar dagen later zag ik hem pas echt goed.

Helemaal geen romantisch beeld dus.
Maar ik was allang blij dat hij het overleefd had.

Ik ben gelukkig wel heel erg goed opgevangen door de verpleging en de gynaecoloog.

Oja en mijn dochter is om 17.00 uur geboren via de natuurlijke weg en die heb ik wel nog gezien 's avonds.

Dat lijkt me helemaal naar, Lana, dat je kind in een ander ziekenhuis ligt en je hem niet kunt zien. Het belangrijkste is natuurlijk dat hij het overleefd heeft maar het liefst wil je natuurlijk meteen je kind zien en knuffelen en alles. Fijn dat je wel goed werd opgevangen, dat is ook heel belangrijk.

Ja ik ben echt heel erg goed opgevangen! Echt geweldig!
Mijn man was met mijn zoon mee. Dat gaf me wel een goed gevoel. Dat kleine mannetje alleen. Toen ik afscheid van hem mocht nemen, kon ik zijn gezichtje bijna niet eens zien, hij lag onder de toeters en bellen. Ik dacht alleen maar, als hij het maar overleeft.
Ik was toen zo sterk.
Het heeft allemaal wel heel erg indruk op me gemaakt.
Sowieso een geboorte natuurlijk, voor iedere vrouw.
En het is helemaal goedgekomen! Gelukkig!!

Toch wel heftige verhalen en veel kindjes die in de couveuse hebben gelegen!

Ik heb geen keizersnede gehad, maar hier heeft het bijna 6 uur geduurd, mijn kindje werd 's nachts direct na de bevalling naar de couveuse afdeling gebracht en ik naar de kraamafdeling en pas de volgende ochtend heb ik hem weer gezien. Ik wist ook niet hoe ik iemand kon roepen, hoe alles werkte, zelfs niet hoe het licht aan moest en ik durfde ook mijn bed niet uit haha. Pas bij de wisseling van de nacht- naar de dagdienst kwam er een verpleegster kijken en die heeft me meteen naar de couveuse afdeling gebracht.

Ik lees hier dat sommige van te voren willen afspreken ( als het een ks wordt) , dat de visite pas mag komen als je zelf terug bent bij je kindje. Dat zeiden wij ook altijd tegen elkaar, maar toen werd het een spoed ks. Geheel onverwacht en heftig. Mijn man was erg emotioneel, dus heb ik op de O.K. ( toen hij naar boven ging met de D. en ik gehecht werd), gezegd dat de opa's en oma's vast mochten komen. Dat had hij echt nodig naar mijn idee. Dat vond ik op dat moment belangrijker dan mijn wens om mijn kindje eerst zelf vast te houden enzo. Dus naar mijn idee kun je afspreken wat je wil, er hoeft maar iets te gebeuren en die afspraken worden vaak al snel vergeten.

@star, mijn vriend had zich er ook niet aangehouden. Toen ik terugkwam was hij al aan het bellen, ik vind dat nog steeds jammer, voor mijn gevoel zijn we niet met z'n 3en echt even alleen geweest en toen kwam schoonmoeder al binnen. Ook kreeg mijn vriend doorlopend telefoon. Ik was liever nog even met z'n 3en geweest.

Happydobby schreef:@star, mijn vriend had zich er ook niet aangehouden. Toen ik terugkwam was hij al aan het bellen, ik vind dat nog steeds jammer, voor mijn gevoel zijn we niet met z'n 3en echt even alleen geweest en toen kwam schoonmoeder al binnen. Ook kreeg mijn vriend doorlopend telefoon. Ik was liever nog even met z'n 3en geweest.

Jammer vind ik het ook nog steeds, maargoed dat vind ik van de hele bevalling , kan dit nog wel bij

Waarom had jij ks als ik vragen mag?

@star, mijn zoon lag verkeerd, als een sterrekijker met zijn kin omhoog ofzo. Dat schijnt niet te passen bij het eerste kind.

Mijn dochter werd om 13.50 uur geboren en ik was rond 15.15 uur op de kamer. Op de verkoeverkamer werden mijn bloeddruk en hartslag in de gaten gehouden en pas als die weer 'normaal' waren mocht ik naar de kraamafdeling. Het leek uren te duren, maar achteraf vond ik het wel meevallen en ik ben ook blij dat ze me goed in de gaten hebben gehouden.

Naar om te lezen dat andere meiden zolang hebben moeten wachten.

Wat erg dat zoveel van jullie zo lang moesten wachten! De gynaecoloog zei tegen het Ok te
bij mij: 'ik wil dat deze mevrouw zsm naar man en kind wordt gebracht en letterlijk 3 min na de laatste hechting werd ik afgekoppeld en nog geen 10 min later lag ik in mijn kamer!