Afstand doen van je auto

Vond jij dat lastig?

6 jaar geleden kocht ik mijn eerste auto, een bordeaux rode Nissan Micra. Niet heel nieuw meer maar als eerste auto'tje voor mij perfect.
Helaas werd die na bijna 2 jaar in de prak gereden toen ik achter een auto stond die een trailer trok, de bestuurder vond het te lang duren voordat hij kon oversteken waarop hij zijn auto in de achteruit zette om te draaien. Door de trailer achter zijn auto had hij mijn auto niet gezien en toen ik toeterde gaf hij van schrik gas ipv remmen waardoor mijn hele bumper en moterkap in elkaar zaten. Dat werd een enkele reis naar de sloop voor mijn micra'tje
Omdat ik voor mijn werk wel auto nodig had, had ik binnen een week al een andere auto gekocht maar daar heb ik nooit echt iets mee gehad, vond m ook niet mooi...
Daar heb ik een jaar mee gereden en toen verkocht omdat het voor mij voordeliger was om met een dieselauto te gaan rijden.
Dat is de auto die ik nu (nog) heb, een knal blauwe Opel Corsa met groot dakraam. Het is echt mijn auto, je ziet deze kleur en uitvoering weinig en valt lekker op. Hij rijdt super en ook nog eens heel zuinig, nooit (grote) mankementen mee gehad.
Veel goede herinneringen aan deze auto, weekenden weg met vriendinnen, eerste vakantie samen zijn mijn vriend en ik met deze auto naar zuid Frankrijk gereden, ook latere vakantie's gingen we vrijwel altijd met mijn auto omdat dit een diesel en dus voordeliger rijden is.
Het liefste zou ik hem af/op rijden maar toch scheiden deze week onze wegen en laat ik m achter bij de garage. Het is een 3 deurs en mijn vriend heeft een 3 deurs VW golf. Met het oog op de baby en alle spullen die straks mee moeten als we met de auto weggaan, hebben we een grotere auto nodig.
Die hebben we afgelopen week gekocht en kunnen we donderdag of zaterdag ophalen. Omdat mijn vriend dichtbij huis werkt, is het niet voordelig dat hij met een dieselauto gaat rijden dus hebben we mijn blauwe Corsa vriend bij de garage ingeruild.

Misschien (waarschijnlijk wel hoor) zijn het mijn hormonen, maar als ik bedenk dat de Corsa straks weg is, baal ik daar toch wel van.
Stom want onze nieuwe auto vind ik echt super mooi en ik weet zeker dat wij/ik daar veel plezier van ga hebben maar toch, het voelt dubbel ....
Herkenbaar, of compleet opspelende hormonen?

Met de ene auto heb ik meer moeite gehad dan met de andere en ik heb ook wel eens heel veel spijt gehad.

Mijn vriend heeft wel heel veel moeite gehad met het wegdoen van zijn droom auto toen die stuk was. Die is er echt ziek van geweest toen.

Ik was heel trots op mijn eerste auto! Had er voor gespaard en met hulp kunnen kopen en hij zorgde voor heel veel vrijheid voor mij. Ik vond het dan ook echt heel erg om hem te verkopen toen we een lease-auto kregen.

Héél herkenbaar, toen wij onze VW Passat gingen verkopen omdat er een leaseauto kwam heb ik bijna staan janken bij de garage, helemaal toen die oetlul die er werkte er tegenaan reed met een oplegger. Gelukkig alleen tegen de autoband aan, maar dat kon ik niet zien, want ik stond er achter. Ik was net met mijn vriend aan het bellen en begon gewoon zo erg te gillen dat hij dat dat ík aangereden werd

Ik vind het echt verschrikkelijk dat ik mijn auto moet gaan verkopen. Vooral omdat ik er zo aan gewend ben en ik hem in het weekend eigenlijk écht nodig heb.

VeryCherry schreef:Héél herkenbaar, toen wij onze VW Passat gingen verkopen omdat er een leaseauto kwam heb ik bijna staan janken bij de garage, helemaal toen die oetlul die er werkte er tegenaan reed met een oplegger. Gelukkig alleen tegen de autoband aan, maar dat kon ik niet zien, want ik stond er achter. Ik was net met mijn vriend aan het bellen en begon gewoon zo erg te gillen dat hij dat dat ík aangereden werd

Haha, ja dat kan ik mij wel voorstellen. Ik gaf mijn vriend ook echt een harde por in zijn ribben toen hij doodleuk aan de garage eigenaar vroeg of zo'n oud afdankertje als mijn Corsa nu nog de handel in gaat of alleen voor onderdelen wordt gebruikt. Pfff, oud afdankertje... hoe durft ie?

Heel herkenbaar hoor,moest even slikken toen m'n Seat marbella de sloop op ging

Mijn vriend zat laatst mijn Skoda enorm af te kraken, onding, nog nooit zo'n slechte auto gehad. En hij zag mij heel erg beteuterd kijken en vroeg wat er was. Dus ik, maar het was wel MIJN eerste auto, ik vond hem lief, hij reed me overal heen & ik had nergens last van. En toen zei hij dat het wel een fijne auto was. Ja, nu moest hij wel!

Toet schreef:Ik vind het echt verschrikkelijk dat ik mijn auto moet gaan verkopen. Vooral omdat ik er zo aan gewend ben en ik hem in het weekend eigenlijk écht nodig heb.

Waarom moet je hem verkopen? Lijkt me inderdaad zuur

Ik heb mijn eerste auto nog (heb hem ook pas anderhalf jaar). Ben er behoorlijk aan gehecht hoop dat hij nog lang mee mag gaan. Dus ik kan me je gevoel wel voorstellen Kruidkoek!

Wij gaan onze als we een nieuwe kopen inruilen, dat wordt ook wel even slikken. Ook een Opel corsa waar ik de eerste 10.000 km sinds mijn rijbewijs in heb gemaakt. Het is een licht wagentje met een 1.6 motor waardoor hij zo lekker snel optrekt en makkelijk rijdt. Het is dat hij zo onzuinig is en niet meer zo betrouwbaar voor mijn vriend naar zijn werk. Oh en hij heeft bijna 200.000 km gelopen, wat toch wel erg veel is. Daarom toch maar een andere kopen

Mijn autootje gaat ook waarschijnlijk binnenkort de deur uit...
Ik ben ook zo'n emotionele doos hoor wat dat betreft, vind het verschrikkelijk om hem weg te moeten doen. Mijn opa,oma en neefje (inmiddels alle3 overleden) hebben er nog ingezeten, en ik heb 5 jaar lang veel plezier van mijn autootje gehad.

Maar nu is mijn relatie uit, wordt het financieel krapper. Daarnaast ga ik vanaf 1 februari om de hoek werken, en als ik echt een auto nodig heb kan ik die van mijn moeder lenen... dus dan is het onzin om deze te houden.
Daarnaast begint hij nu dingen te mankeren, dus de kans dat er grote reparaties aan zitten te komen is groot.
En ik heb deze toen met een lening gekocht, waarvan er nog een deel open staat wat ik maandelijks aflos. Dus als ik de auto verkoop kan ik van dat geld mooi die lening aflossen en ben ik daar ook eer vanaf.

Maar zou best eens goed kunnen dat ik wel een traantje ga laten...

Ik kan me jouw gevoel wel voorstellen.
Ik heb mijn eerste autootje nog. Deze is van mijn opa en oma geweest, vervolgens van mijn tante en nu van mij.
Ik heb het geld allemaal zelf gespaard en tot nu toe alles zelf betaald.

Als kind zat ik al in deze auto bij mijn opa en oma dus als deze weg moet zal dat ook wel even moeilijk zijn.

Uiteindelijk zullen wij ook wel een keer moeten. Het is een toyota Yaris (drie deurs) dus niet heel groot.
Wij krijgen ook een kindje en met 1 gaat het nog normaal wel passen, maar als we op vakantie gaan lenen we de auto van mijn ouders omdat het gewoon niet past.
Zeker met een tweede of mensen die meerijden is de auto niet ideaal, maar ach hij rijdt en dat is het belangrijkste

Ik had precies hetzelfde toen ik een paar maandjes terug mijn auto verkocht. Ik was echt zo blij met mijn auto (ze heette Kitty ), ik werd er gewoon een beetje emotioneel van toen ik d'r weg zag rijden.. Ik ben echt een sentimentele doos. Overigens heb ik dit gevoel met mijn huidige auto helemaal niet.

Ik was juist heel blij toen we ons gele roestbakkie weg deden.

Ik heb nog steeds mijn 1e auto, en soms hebben mijn vriend en ik het wel eens over een andere auto. Maar ik zou het wel moeilijk vinden hoor om mijn fijne kleine autotje weg te moeten doen!
Dus voorlopig nog maar even niet.

Pippa schreef:Mijn vriend zat laatst mijn Skoda enorm af te kraken, onding, nog nooit zo'n slechte auto gehad. En hij zag mij heel erg beteuterd kijken en vroeg wat er was. Dus ik, maar het was wel MIJN eerste auto, ik vond hem lief, hij reed me overal heen & ik had nergens last van. En toen zei hij dat het wel een fijne auto was. Ja, nu moest hij wel!

Herkenbaar...
Ik heb laatst een andere auto gekocht omdat de auto die ik hiervoor reed (was van mijn ouders) naar de sloop ging.. Eerste keer meteen een mankementje, dus terug naar de handelaar. Ik had er zó de balen van, mijn éigen eerste echte auto waar ik zo naar uit had gekeken... En mijn vriend maar doodleuk zeggen dat het vast wel goedkomt.... Dat weet ik ook wel maar het is zó frustrerend!

TO: ik snap het wel, je eigen auto dat echt je eigen ding is! Maar de volgende geeft vast en zeker ook een hoop plezier

Ik vond het een heel raar gevoel moet ik eerlijk bekennen. Ik verkocht m'n auto (een rode Ford Escort mét spoiler uit 1993 ) aan vrienden van me, en toen ze hem kwamen ophalen was het echt raar om ze te zien wegrijden met (voor mijn gevoel nog steeds) MIJN auto. Snif.

Blond schreef:

Toet schreef:Ik vind het echt verschrikkelijk dat ik mijn auto moet gaan verkopen. Vooral omdat ik er zo aan gewend ben en ik hem in het weekend eigenlijk écht nodig heb.

Waarom moet je hem verkopen? Lijkt me inderdaad zuur

Omdat op kamers wonen/studeren én een auto te duur is. Het vervelende is alleen dat ik in het weekend (als ik bij m'n ouders ben) vrijwel niks kan omdat het OV hier echt waardeloos is.

Ik heb echt staan janken toen we mijn auto inruilde....was de 1e auto die ik splinternieuw kocht van mijn eigen zuurverdiende geld!!
Ik was 6 maanden zwanger dus zal ook wel aan de hormenen gelegen hebben maar als ik een foto ziet dan worden mijn oogjes weer nat.

Dus herken je gevoel heel erg!

Toen ik mijn allereerste auto moest inruilen, was het al bijna huilen geblazen. Daar reed ik weg in mijn nieuwe auto, maar ik was niet blij, omdat ik mijn eerste auto'tje net had laten staan.

Mijn huidige auto moet nogal af zijn, wil ik hem wegdoen. Ik heb in het verleden wel met de gedachte gespeeld, wel geïnformeerd over de mogelijkheden, want hij kost gewoon teveel, hij heeft me in de afgelopen twee jaar 1500 euro aan reparaties gekost, maar telkens als ik op het punt zat om echt een beslissing te nemen, dan was ik weer blij met mijn roestbakkie en hoe dom, moest ik bijna huilen bij de gedachte dat hij niet meer in mijn bezit zou zijn.

Ik rijd nog steeds in mijn eerste auto (alweer zes jaar nu). Ooit zal ik afscheid van hem moeten nemen en dat ga ik niet leuk vinden

Whaha ik dacht dat ik gek was en de enige was die dit had!

Ik maak me nu al zorgen over de dag dat misschien ons Peugeotje weg moet. We hebben 'm nu bijna 5 jaar, nooit echt grote problemen gehad. Hij heeft ons door heel Europa gereden, en... is gewoon zo cute! Ik ga het echt moeilijk vinden 'm ooit weg te doen!

Ik kan me het allemaal erg goed voorstellen! Ik denk er ook wel eens over om mijn autootje in te ruilen voor een nieuwere (ik heb deze relatief goedkoop gekocht, ik heb hem nu bijna een jaar en zou hem nu nog weer voor dezelfde prijs kunnen verkopen, vandaar), maar anderzijds kan ik het ook niet over mijn hart verkrijgen. Binnenkort de eerste APK en ik hoop dat ie daar gewoon goed doorheen komt en dat ik nog vele jaartjes met m'n twingootje kan doen

Ik zou er ook moeite mee hebben hoor. Ik rijd nog steeds in mijn eerste auto.