Zal het dan volgend jaar?

Ik lees net het topic van PC. Heel mooi geschreven en goed voor te stellen voor mij. Het brengt ook veel gevoelens bij mij naar boven. Ik heb hier haast nog nooit een topic geopend, maar heb nu ook even de behoefte om even iets van me af te schrijven.

Voor mij is 31 december nu nog een hele moeilijke dag. Juist omdat je op deze dag vaak stil staat bij het afgelopen jaar en je nog goed kunt herinneren hoe je het t jaar ervoor hebt afgesloten.

Drie jaar geleden op 31 december 2009 toosten wij vol geluk en verwachting op het komende jaar. Ik fluisterde mijn man (toen nog vriend) toe: Volgend jaar sta ik hier vast met een dikke buik! Het geluk lachte ons tot dan toe erg toe, alles ging eigenlijk voor de wind. We gingen trouwen in 2010, een grote bruiloft met alles er op en er aan en eindelijk eindelijk was het dan zover; we gingen proberen zwanger te worden! Ik wachtte hier toch al een jaartje of meer op, maar eerst wilden we ons huis klaar hebben, een baan en trouwen...een goede basis voor het zo gewenste kindje! Al vanaf jongs af aan heb ik moeder willen worden. Ik heb er zo vaak over gefantaseerd en nu in 2010 is het dan zover.

Twee jaar geleden op 31 december 2010..tja het jaar voorbij, maar nog niet zwanger..wat jammer! Het is zo gewenst. Maar goed, nog genoeg kansen en vrolijk hebben we het jaar afgesloten. 2011 zou echt wel ons jaar worden! We moeten gewoon nog even geduld hebben.

1 jaar geleden op 31 december 2011 was oudjaarsdag niet meer zo vrolijk.. Inmiddels hadden we te horen gekregen dat mijn man sterk verminderd vruchtbaar is, bij mij zijn de progesteronwaardes na eisprong wat laag, maar verder lijkt alles goed. We zijn eind augustus vol moed begonnen aan een 1e ICSI poging, die in november is mislukt. Dit is een enorme klap, omdat we heel naief dachten dat ik daar vast snel zwanger mee zou zijn. Want ja; ik ben jong en gezond, er is niks mis met mij (op een wat korte LF na) en bovendien hadden we een topembryo.. Zoveel hoop en zoveel ervoor gedaan, maar helaas.
Op zolder vind ik op oudjaarsdag een speelgoedje voor een baby..al gekocht in 2009.. Dit is op dat moment de druppel. Ik voel me intens verdrietig en ook boos. Waarom is het ons nu niet gegund?! Juist wij, die zoveel liefde zouden kunnen geven en het zo graag willen. Het voelt zo machteloos. Wat als we nu nooit een kindje mogen krijgen? Mijn man hoort me huilen en probeert me te troosten.
Het jaar sluiten we toch goed af met een paar vrienden, we rapen ons weer bijelkaar en zeggen zacht tegen elkaar: 2012 wordt gewoon ons jaar, dat moet gewoon! Nieuw jaar, nieuwe kansen.

Vandaag is het opnieuw 31 december, nu alweer 2012. Dit jaar zijn er in januari eerst twee embryo's niet goed ontdooid van de eerste poging, daarna zijn we in februari begonnen aan ICSI poging 2. Opnieuw zo'n 40 spuiten gezet, veel echo's gehad, de pijnlijke punctie, die deze keer meer tegenviel dan de eerste keer..en de grote teleurstelling bij opnieuw een mislukkte poging. Vervolgens zijn er nog 4 terugplaatsingen geweest, waarvoor ik ook elke keer weer meerdere keren voor een echo moest komen, bloed moest laten prikken, veel hormonen heb gebruikt.. maar helaas elke keer niet zwanger. Zoveel hoop, zoveel teleurstellingen.. Met daarnaast ook de nodige prive omstandigheden.

Tot nu toe is er nog nooit een teken geweest van zwangerschap. Het is daardoor natuurlijk moeilijk om positief te blijven. Zes keer een terugplaatsing is ook al best veel in IVF/ICSI land. Je gaat nadenken..is er iets mis, wat we nu niet weten? Hoe kan het mis gaan terwijl we wel goede embryo's hebben? Hoe lang gaan we nog door?
Toch is er in mij een soort drive waardoor ik niet denk over opgeven. Al die echo's, spuiten, puncties, hormonen etc etc maken me echt niks uit, als ik maar zou weten dat het op een dag beloond gaat worden. Dat soort pijn of ongemak is tijdelijk, maar het gemis van een kindje zal iets zijn wat je je hele leven mee zult dragen.
Ik heb er echt alles voor over om op een dag het babykamertje binnen te lopen -die al leeg staat sinds wij in dit huis gingen wonen 4 jaar geleden- om ons eigen kleine wondertje op te pakken uit zijn/haar bedje en te kunnen wiegen in mijn armen. Om moeder te zijn en samen met mijn man voor ons eigen kind te zorgen, een gezinnetje te vormen.
Ik zei altijd; ik wil er wel drie of vier, maar nu zeg ik..als het ons in ieder geval maar 1 keer gegund wordt...

Dit jaar weet ik niet wat we tegen elkaar zeggen om 12 uur... Overmoedig zeggen "2013 wordt ons jaar! voelt nu niet goed meer. Maar we blijven hopen en dromen dat we volgend jaar 31 december 2013 mogen afsluiten ofwel pas bevallen (het kan nog!) ofwel met een zwangere buik....

Dikke knuffel voor alle meiden die in hetzelfde schuitje zitten en natuurlijk ook voor degenen die meeleven!

Ik hoop ook van harte dat 2013 dit keer echt jullie jaar mag worden!

Meid wat zul jij het toch ontzettend zwaar hebben en hebben gehad, heel veel sterkte en ik hoop voor jullie toch een prachtig 2013

Ik weet niet goed wat te zeggen, maar hoop voor jullie dat 2013 toch echt jullie jaar wordt!

Poeh, wat mooi beschreven en toch zo'n heftig verhaal. Ik hoop met jullie mee dat het jullie in 2013 gegund is.

Oh lieve LCN, ik heb de tranen in mijn ogen staan.
Verdorie toch, wat gun ik het jullie.
Ieder vezel zo ongeveer in mijn lijf, duimt dat het voor jullie raak mag gaan zijn in 2013.

Heel heel veel sterkte!!!

Ik hoop echt met m'n hele hart dat PC het stokje aan jullie overgeeft.

Oh lieve LCN! 2013 moet gewoon jullie jaar worden. Jullie verdienen het zo!
Ik hoop echt dat Düsseldorf gaat brengen wat hier in NL niet gelukt is.

Kippenvel LCN.

31 december 2009 proostten wij op hetzelfde doel: een kindje in 2010. 9 maanden later zagen wij ons geluk bekroond en lag er een prachtig meisje in haar wiegje. We realiseerden ons wel dat we ons gelukkig mochten prijzen dat alles zo voor de wind ging, maar verder stonden we er niet zo bij stil.

Wat moet het moeilijk zijn om al die tijd te wachten op jullie zo vurig gewenste kindje. Zo veel te moeten doorstaan. Zo veel teleurstellingen. Zo veel opzij te moeten zetten. Alles voor dat ene doel. Ik denk niet dat ik me daar ook maar íets bij voor kan stellen, hoe zwaar dat daadwerkelijk moet zijn.

Ik wil jullie daarom alle kracht toewensen om ook in 2013 jullie wens na te streven en vol te houden. Maar ook alle geluk die nodig is om jullie wens in vervulling te zien gaan. Ik hoop zo dat ik dit jaar eindelijk een topic van jou zie waarin in de openingspost een dikke vette positieve zwangerschapstest staat. Het is jullie zo gegund! Na alle ellende van de afgelopen jaren is dit wel het minste wat jullie verdienen.

Wat verschrikkelijk verdrietig! De tranen rollen over mijn wangen. Hopelijk brengt 2013 meer geluk!

Lieve lcn,

Ik hoop echt dat 2013 nu wel jullie jaar mag worden. Ik weet dat je een ontzettend zwaar jaar hebt gehad met de mislukte pogingen en tegenslagen.
Toch vind ik dat je ondanks alles altijd heel positief er in staat, hoe moeilijk je het ook hebt. Je bent zo ontzettend sterk, je vind altijd maar weer de kracht om door te gaan.
Het is als buitenstaander altijd zo moeilijk om iets te zeggen als er weer een poging mislukt is, maar ik hoop dat je weet dat we altijd voor jullie klaar staan.

Liefs en een dikke knuffel

Wat een lange weg moeten jullie bewandelen. En wat ontzettend rot dat alles tot nu toe tegen zit.
Ik hoop mee dat 2013 jullie jaar word! Maar geef de moed nooit op, wonderen bestaan.

Tranen in mijn ogen door je stuk. Prachtig geschreven, ik hoop dat 2013 eindelijk gaat brengen waar jullie al zolang van dromen.

Meer kan ik niet zeggen.

Veel sterkte deze oud en nieuw en ik hoop dat jullie wens snel in vervulling mag gaan

Jeetje wat een verhaal.. kippenvel! Ik hoop dat 2013 jullie jaar wordt!!

Ik heb ook de tranen in mijn ogen staan. Ik vind het zo erg voor je dat het tot nu toe niet lukt om zwanger te raken, terwijl die wens zo aanwezig is. Ik hoop dat jullie in 2013 toch dat prachtige nieuws krijgen waar jullie al zo lang op wachten

Tranen in mijn ogen

meis!

Ik hoop het zo enorm voor je, het is je zo gegund!

Wauw, wat mooi geschreven. Zit hier met de tranen die achter mijn ogen branden.
Ik hoop echt dat 2013 jullie jaar wordt...

Lieve lieve LCN, je bent zo'n ontzettend sterke vrouw! Ik weet nog goed dat jij in 2010 het topic opende "stoppen met de pil in april/mei 2010". Vol goede moed en het vertrouwen dat 2010 jullie jaar ging worden. Maar elke maand was daar weer de teleurstelling, waar in ons "clubje" de zwangeren toenamen. Je bleef zo sterk, gunde elk van ons al het geluk van de wereld, maar ondertussen zat jij nog steeds met lege armen. Voor ons is het niet te beseffen wat jij moet voelen, wij kunnen ons enkel een beeld erbij vormen. En dan nog komt dat niet in de buurt bij het verdriet wat jij moet voelen. De teleurstellingen keer op keer als ook de terugplaatsingen niet willen lukken. Ik hoop zo ontzettend dat Dusseldorf de weg is die jullie moeten bewandelen, om jullie grootste wens in vervulling te laten gaan. 2013 moet jullie jaar gaan worden!

Je bent een prachtige vrouw van binnen en van buiten!

Lieve LCN, de tranen rollen over mijn wangen.
Ik hoop zo dat 2013 toch jullie jaar mag worden, dikke !!!

lieve lcn, de tranen stromen over mijn wangen.
wat mooi geschreven, jullie gevoelens onder woorden gebracht.
ik kan me niet voorstellen (alleen indenken) hoe zwaar het moet zijn om steeds weer die tegenslagen te moeten verwerken,
de kracht te vinden om door te gaan met de volgende poging en toch van het leven kunnen genieten..
jullie zijn een geweldig team samen en ik hoop (net als iedereen) dat jullie wens in 2013 echt uit mag komen.
dikke knuffel voor jou

Ook hier tranen in mijn ogen. Ik zit niet in geheel dezelfde situatie maar ik herken wel veel van wat je schrijft. Ik duim voor jullie, dat jullie droom in 2013 mag uit komen.

Ik hoop het LCN!