Mama's met een postnatale depressie.

Ik weet niet zo wat ik wil met dit topic, misschien wel gewoon even van mij afschrijven.

Bij mij is een postnatale depressie geconstateerd door de HA. En eigenlijk, had ik dit wel zien aankomen. De afgelopen 5jaar waren ontzettend zwaar, 2x toe mijn baan verloren, mijn schoonvader begraven, mijn zwagers geholpen aan een nieuwe huisvesting, zelf verhuisd + samen wonen, 2 vrijwel moeilijke zwangerschappen, en dit alles bij elkaar nooit echt verwerkt. Ook is er kort geleden (deels) autisme bij mijn man geconstateerd, hij zal ook hierbij hulp krijgen. Wij samen zijn ook door dit alles door een diep dal gegaan, maar ondanks dat, na veel geruzie ook, toch bij elkaar gebleven (wat voor een hele poos terug niet haalbaar zou zijn als zijn autisme idd niet wat toegekend).

Nu loopt mijn verlof halverwege jan af. en hoe dichterbij dit komt, hoe meer ik in paniek raak(te) om weer werk te zoeken en aan het werk te gaan.

Mijn HA heeft mede door dit alles dus geconstateerd dat ik een postnatale depressie onderga, ik vind het zelf vreselijk, wou het ook niet onder ogen zien, maar hoe meer ik ook lees, hoe moeilijker ik het ook vind.

Maar hoe nu verder? Zijn hier mama's die dit ook hebben gehad? Hoe ging je daar mee om?

Gelukkig heb ik geen negatief beeld of iets dergelijks na de meisjes toe, al merk ik wel, dat ik zeer weinig kan hebben en in paniek raak als ze zich beiden melden.

Verder voel ik me heel veel down, en kut. Heb nu ook al een paar dagen een ontzettend zere nek en ontzettende zeg maar KOP pijn.. ik wil hiervoor maandag zoiezo de fysio bellen om daar weer onder behandeling te gaan. Verder staat er ook een aanmelding voor "verdere" hulp, maar gezien de feestdagen duurt dit nog wel even.

Willen dit alleen graag niet quoten? BVD!

Bedankt voor het lezen!

Hey meis,

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen! Hopelijk wordt 2013 een goed jaar voor je! Doe rustig aan....

Vroeg me al of waar je was op het forum, haha! Nieuwe naam niet meegekregen

Ook ik heb er geen ervaring mee, maar ik wil je heel veel sterkte wensen!

Heb nog steeds geen idee wie je hiervoor was?

Ook hier geen ervaring, wil je wel ene geven!

Ik heb er zelf ook geen ervaring mee, maar wil je heel veel sterkte wensen!

*

Maar eigenlijk snap ik iets niet. Waarom noemt je huisarts het een pnd terwijl je al wat langer met dit gevoel rond loopt? Want als ik het zo lees is het niet begonnen toen je bent bevallen maar al veel langer. Dan ben je toch gewoon 'normaal' depressief of overspannen en heb je toch geen pnd?

Ik wil je iig veel kracht toewensen voor de komende tijd en hopelijk krijg je alles weer snel op een rijtje en zit je snel wat beter in je vel.

Ik heb/had in deze zwangerschap last van depressie. Ik herken je verhaal, het in paniek raken van het dingen "moeten".
Bij mij komt het deels door dat depressie in de familie zit en ik heb waarschijnlijk de miskraam niet goed verwerkt ofzo waardoor ik me heel schuldig ging voelen naar deze baby toe, ik durfde ook niet aan de baby te hechten omdat ik bang was hem weer te verliezen.

Omdat ik het heb uitgesproken dat ik me zo rot en down voelde en ik gestopt ben met werkten (ziektewet) en door dat ik zorg dat D. meer naar de oppas gaat waardoor ik meer rust heb gaat het al een heel stuk beter! Ik heb wel mindere dagen er tussen zitten maar het merendeel gaat het goed.

Ik ben door mijn VK doorverwezen naar de POP-poli. Ik heb ondertussen met een psycholoog gepraat, dat was wel prettig om even mee te praten omdat ik nu ook "weet" hoe ik aan die depressie kom en omdat ik na de bevalling ook meer kans heb op een depressie word ik goed in de gaten gehouden door de VK, kraamhulp, psycholoog en mijn man en de mensen die dicht om me heen staan.

Ik hoop dat het alleen al door het uitspreken van jouw gevoelens en het bevestingen van de HA al een heel stuk oplucht!
sterkte!

Elixer, omdat ik dit gevoel ook zeer zeker bij de laatste zwangerschap al had, al kon men nooit toen echt duidelijk een antwoord er op krijgen, omdat ik eerst dacht dat het ook een soort van bijwerking was van de medicatie wat ik kreeg. Dit had bij ik namelijk bij de 1e zwangerschap ook.

Kwak, wat erg kwak! Hopelijk voel jij je ook snel weer goed! Sterkte ook nog!

*

****

Ik heb geen idee wanneer ik kan starten met therapie en of ik medicatie krijg. Het is wachten op een brief van GGNet en dan de 1e afspraak etc etc. Onze HA staat daar verder nu buiten van.

Ik herken me echt in het MOETEN van iets en de druk enz wat er bij komt kijken, ook dus nu dat mijn verlof straks al voorbij was raakte ik in paniek. Ik probeer me wel zo min mogelijk af te reageren op de kindjes, en moet ik regelmatig even tot 10 tellen vooral bij de oudste in haar "nee-fase".

Gelukkig is mijn man nu ook wat rustiger is in de zin, hij weet dat hij deels autisme heeft en er proberen mee om te gaan..eerder vond hij het moeilijk om bijv iets te ondernemen met de oudste enz. Ik moest hem vaak dingen zeggen om te doen..maar ook daar krijgt hij nu hulp bij, dus dat gaat al de goede kant op.

bruintje beer, !
dat "moeten" van iets en daar zo tegen op zien is zo herkenbaar!

EDC, dank je! het gaat gelukkig al veel beter! ook baby gerelateerde dingen vind ik leuk nu, dat heeft tot z'n 30-32 wk geduurt voordat ik daar van kon genieten en het ook leuk vond om er mee bezig te zijn.
Bellyboy is op dit moment heel erg welkom omdat ik dan heel erg het gevoel heb dat het dan "klaar" is en dan ben ik weer de oude kwak. Ik kijk er ook echt naar uit om te bevallen, lekker met bellyboy knuffelen en genieten van mijn kids en goed voor mezelf zorgen zodat ik niet weer depressief word. Ben heel blij dat ik wel in de gaten word gehouden door iedereen.

wat bij mij ook wel mee helpt om "goede" dagen te hebben is dat ik elke dag gewoon mijn huis uit moet! Ik ga met D. leuke dingen doen. Zwemmen, eten bij de hema, naar mijn ouders en dan naar het bos ect.
eigenlijk van die simpele dingen waar D. ontzettend van geniet en omdat ik haar zie genieten en ik niet thuis zit waardoor ik niet ga denken heb ik een goede dag.
Ik merk ook wel dat als ik slecht heb geslapen dat ik dan een stuk minder goed in mijn vel zit en dat dan ook alles een soort van moeite kost en ik ook bellyboy snel zat ben als hij veel beweegt.

Vooral het MOETEN vindt ik nog steeds moeilijk en ben ook erg benieuwd naar hoe het gaat als ik weer volledig werk ( planning begin maart) ik ga nu naar een psycholoog in de praktijk omdat die vergoedt wordt maar daar was de wachttijd ook 4 weken. Ik heb echt baat bij mijn medicatie.
Kan je geen uitstel krijgen van het UWV?
Fijn dat het nu wat beter met je man gaat!!

BB, ga je direct weer volledig werken of eerst op therapeutische basis?
ben je puur aan het praten bij de psycholoog of doet hij nog meer voor je?

Ik denk dat ik idd wat meer moet gaan ondernemen ook met de oudste. Gewoon er even uit idd en het niet thuis zitten om er maar weer aan te denken "o, ik moet weer aan het werk etc." Op zich wil ik wel heel graag weer aan het werk, daar niet van, maar waar ik nog meer "bang" voor ben dat ik geen geschikte baan vind of alleen maar een 0-uren contract ga krijgen ofzo, dan ben ik bang dat we het financieel niet zullen gaan trekken ofzo.

Zo, dan heb je aardig lang moeten wachten BB. Ik hoop dat het niet zo lang gaat duren. Ik wil aankomende week de UWV gaan bellen en daar mijn verhaal neer leggen. De druk van de WW erbij om echt te gaan solliciteren kan ik er gewoon weg nu niet bij hebben, vooral ook nu ik gewoon niet lekker in mijn vel zit. Ik ben benieuwd hoe ze daar reageren. Wat doet de medicatie voor/met je?

Ik heb na mijn bevalling veel last gehad van angsten en daardoor ook depressieve gevoelens. De ha dacht aan een pnd. Inmiddels heb ik medicatie en onder behandeling bij een psycholoog, ik heb geen pnd maar word nu behandeld voor mijn angsten (oa een overgeeffobie).
Veel sterkte meid! En gezellig dat je weer terug bent

tweeling schreef: Veel sterkte meid! En gezellig dat je weer terug bent

Dank je wel! Sterkte ook! X

*****

Wat houd dat laatste in? Vind je het vervelend dat je weer aan het werk MOET ?

£*£**

Ja ik snap het deels wat er staat! Fijn dat de medicatie je beter "laat voelen!" Ik vind je een fantastische moeder hoor voor D. en S.

***

dat laatste weet ik maar is helaas neit haalbaar voor me. moet er dan alsnog iets bij hebben voor pensioen etc etc. en dan wie weet wel 2 werkgevers, dus dat word hem niet.

Vraag voor de mama's die een pnd hebben gehad; hoe lang duurde het voordat jullie je weer de oude voelden?
EDC, sorry dat ik dit in jouw topic vraag, maar ik wilde er ook geen nieuw topic voor openen.

Achteraf denk ik dat ik bij R, door de omstandigheden eromheen en door mijn beeld van baby's wat niet klopte, ik heel dicht tegen een pnd aan zat of gehad heb. Hier ging het beter toen hij ouder werd, ik weer mocht gaan werken en alles thuis rustiger werd.

Ik voelde me erg bedrogen door mensen om mij heen die bijv zeiden dat baby's zo geweldig waren, roze wolken die ik de eerste tijd nooit gezien heb etc. Ik heb er toen niets aan gedaan naast veel praten met mijn man, en mijn moeder.