Postnatale depressie

Wie heeft dat gehad en hoe voelde dat voor je?

Ik heb om half 10 een afspraak staan bij de huisarts, omdat ik sterk het vermoeden heb dat ik er 1 heb.

Er was hier laatst ook een heel lang topic over. Misschien heb je daar wat aan.

Veel sterkte en wat goed dat je gelijk aan de bel trekt.

Ik vind het heel goed dat je een afspraak hebt staan bij de huisarts!! Zet m op!

Wat goed dat je een afspraak bij de huisarts gemaakt hebt, dat is de eerste stap. Vanuit daar kunnen ze verder kijken en je ondersteuning bieden.
Mag ik vragen wat je voelt? Je dacht ook dat je overspannen was toch? Valt het zorgen voor je baby je erg zwaar?

Om eerlijk te zijn voelt het loodzwaar. Heb het gevoel helemaal niet te kunnen genieten, depressieve gedachten constant enz. Mijn lichaam is ook helemaal van slag. Zo beh ik nog geen grammetje afgevallen wat ik zo ontzettend raar vind, ben ik doodmoe maar kan gewoon niet slapen als het mag, constant gejaagd voelen, hele dagen duizelig. En zo zijn er nog tig dingen waarvan ik denk 'dat klopt niet'.

Gisteren las ik iets over een pnd en schrok er enorm van hoeveel ik herkende. Ik wil mijn kinderen overigens niks aan doen, maar ik sta wel op standje overleven op dit moment en dat voelt zo naar..

O jeetje. Dat klinkt inderdaad erg naar. Hoe gaat het tussen jou en je man? Steunt hij je wel?

Ja heel erg. Nee, tussen ons gaat het goed gelukkig. We staan veel dichter bij elkaar sinds wat er gebeurd is. Maar goed ook nu.. Denk echter wel dat het mee speelt (wat er is gebeurd) in wat ik nu voel. En niet alleen dat, maar ook de afgelopen jaren en nu de situatie van de jongste.

Vergeet je niet even een bloedprikformulier te vragen voor je schildklier?

http://www.schildklier.nl/asp/invado.asp?t=show&var=1194

Alles op elkaar is het inderdaad wel een hele grote hoop, logisch dat het je op een gegeven moment opbreekt. Heb je mensen in de omgeving die de zorg soms over kunnen nemen als het niet gaat? Dan kun je proberen om bij te slapen, en als dat niet lukt, gewoon in bed liggen met een boek ofzo, even helemaal niks doen.
Of denk je dat je dat stadium al voorbij bent, dat je niet meer kán ontspannen?

Dankjewel Darius, ik ga het zeker benoemen! Ook omdat het zo vreemd is dat ik nog niks ben afgevallen. Mijn lichaam heeft normaal een hele snelle stofwisseling. Kan gerust 5 kilo in een maand afvallen zonder er echt wat voor te laten. Dus dit is gewoon zó vreemd!

Zelda, nee ontspannen lukt nauwelijks. Heel raar

Meis heel veel sterkte! Laat je ons weten hoe het was?
En ik vind het super dat je aan de bel hebt getrokken! Je bent zo'n sterke mama!"
En je doet je 2 kanjers niks te kort hoor! Ze hebben een super mama die gewoon even niet zo lekker in haar vel zit.
Dikke knuffel!

Sterkte meis! Heel dapper dat je naar de HA gaat!

Sterkte Luce, goed van je dat je een afspraak bij de huisarts gemaakt hebt.

Pff Luce, dat klinkt niet heel goed en niet zoals jij inderdaad, ook met dat afvallen. Heel goed dat je aan de bel trekt! Dat niet kunnen slapen als je mag herken ik ook heel sterk, dat is echt zo slopend. En op een slechte nachtrust voel je je vaak ook al zo veel slechter, je kunt op een gegeven moment gewoon niet meer rationeel beoordelen. Dus denk dat dat zeker meespeelt. Je zit natuurlijk nu nog met voeding (weet niet of je fles- of borstvoeding geeft, maar opstaan 's nachts moet je sowieso), want anders zou een slaappil voor een paar nachten misschien een idee zijn, dat je in elk geval even tot rust komt.
Maar in elk geval goed dat je aan de bel trekt, wat het ook moge zijn! Hopelijk kun je het allemaal verwerken en dat je met wat rust en verwerking er weer bovenop komt en kan genieten! Sterkte!

Goed dat je aan de bel getrokken hebt!!!
succes bij de HA!

Had je hiervoor een andere naam?

Ik weet er niet veel van, van een PND, maar ik wil wel even zeggen dat ik respect voor je heb! Je doet het toch maar met 2 kids, en het is heel goed van je dat je een afspraak bij de huisarts gemaakt hebt. Sterkte, en ik hoop dat je nav de afspraak bij de huisarts verder geholpen kunt worden

Ja, Jo Lejow

Ik ben bij de huisarts geweest en daar werd ik even niet helemaal goed. Mijn hartslag was veel te hoog. Toen heeft hij me lichamelijk gecheckt, maar zag verder zo geen alarmerende dingen. Hb geprikt omdat hij dacht dat ik flinke bloedarmoede zou hebben ivm het het uitgeputte gevoel en omdat ik al 7 weken vloei (ivm achtergebleven placentaresten die vorige week verwijderd zijn), maar mijn hb was zelfs aan de hoge kant.
Nu bloed geprikt voor mijn schildklier en andere dingen en als daar wat raars uit komt krijg ik daar morgen de uitslag van. Verder oxazepam gekregen om eerst eens een keer goed te slapen, wat niet lukt. En over een paar dagen weer aankijken hoe ik me voel.
Eerst dus het lichamelijke deel uitsluiten.

Hij vond het wel raar dat ik nog niks ben afgevallen.

Ahhhhh

Ben benieuwd wat er uit alle onderzoeken komt, en ik hoop dat je met de oxazepam een beetje slaapt!
Als ik er naar kijk ben ik al knock out, dus hoop dat dat ook voor jou werkt!

Ik ben ook benieuwd wat uit de onderzoeken komt.
Hopelijk kan je met het medicijn wat beter slapen.

Ik ben benieuwd naar de uitslagen en ik hoop dat je wat meer rust krijgt met de tabletten nu. Dat je in ieder geval kunt slapen. Want slaapgebrek breekt ook enorm op.

Knap dat je hulp hebt gezocht Luce!

Ik heb ook heel dicht tegen een pnd aan gezeten of misschien had ik het ook wel. De eerste 1,5 jaar dat S. er was vond ik het helemaal niet leuk. Ik miste het moedergevoel, zat niet lekker in m'n vel, sliep veel overdag en s'nachts juist weer slecht, at slecht tot niets overdag, had het veel te druk in m'n hoofd en ik vond een baby gewoon vermoeiend en zwaar. Ik heb nooit hulp gezocht omdat ik me schaamde en ik vond dat ik me aanstelde en het zelf wel op kon lossen. Uiteindelijk dus 1,5 verder wat dus veel te lang is geweest voel ik me goed. Ik heb een ritme, zit lekker in m'n vel en ik ben echt een moeder geworden voor mijn zoon. Hij is echt alles voor me nu! Nu gaan we voor een tweede en ik heb me voorgenomen bij het eerste gesprek bij de vk alles op tafel te gooien want ik wil niet dat dit nog eens gebeurd. Ik heb me 1,5 jaar lang gewoon aan de kant gezet en wat jij ook al zegt ik heb moeten overleven en genieten ho maar. Dit gevoel heb ik nu weer bij de gedachte aan een tweede kindje. Want dat wordt het natuurlijk nog veel drukker. Maar no way dat ik dat gevoel weer wil hebben. Ik ga straks dan ook alles op alles zetten omdat ook niet te krijgen en in neem alle hulp aan. Ik moet dit ook niet alleen voor mezelf doen maar vooral voor de nieuwe baby, mijn vriend maar vooral voor S. Ik wil namelijk niet dat hij dat nog eens meemaakt.

Ik hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen Luce en pak alle hulp aan die je wordt aangeboden

Wat goed dat je naar de huisarts bent geweest. Hopelijk heb je snel de uitslagen van de onderzoeken.

Goed dat je naar de huisarts bent geweest, Luce! Dat is al een stap in de goede richting en fijn dat je serieus genomen werd. Hopelijk gaat het gauw beter, hou jezelf maar goed in de gaten. Weet je man hiervan? Misschien ook belangrijk hem hierover goed in te lichten, zodat hij alert is.

Goed van je dat je naar de huisarts bent gegaan, en fijn dat hij je helemaal heeft onderzocht. Hopenlijk slaap je nu weer even bij en heb je snel de uitslagen