Laat jij je kind corrigeren door een ander?

Coco schreef:

Tania schreef:

Ja die met dat korte zwarte haar. Ken je dr?

Haha ja ze bemoeid zich ook altijd met mijn koters Als ze willen helpen de boodschappen van de band in de kar te gooien is het standaard "laat je mama dat maar doen". Of als I alleen maar de pinautomaat kijkt "daar moeten kleine kindjes van afblijven hoor". Vreselijk irritant. Stomme trol.

Ja dat soort dingen inderdaad. De laatste keer dat ik (per ongeluk) bij haar aan het afrekenen was, was toen ze die dierenkaartjes hadden. J. vroeg toen "Dierenkaartje ik mag? Ja?". Dat was zijn manier van netjes iets vragen want hij praatte toen nog niet zo geweldig. Toen snauwde ze van "Dat hoor je niet te vragen hoor dat is niet netjes, kindjes die vragen worden overgeslagen". Dus ik heb J. een compliment gegeven dat hij het zo netjes had gevraagd en gezegd dat we nog even moesten wachten tot ik afgerekend had en dat hij dan de kaartjes aan mocht pakken, daarna bleef hij gewoon lief wachten. Toen wilde ze ze alsnog aan mij geven maar ik heb gewoon gewacht tot J. ze aan had gepakt.

Geen probleem (zolang het op een normale manier gebeurd), maar straffen zou ik idd niet oké vinden. Ik corrigeer nichtjes/ neefjes en kinderen van vrienden ook weleens als ze bijvoorbeeld aan mijn spullen zitten.

Mag ik vragen hoe jullie reageren, als jullie kind gecorrigeerd wordt door anderen, zonder dat er ooit een overleg is geweest of dat welkom is?

Ik merk namelijk zelf, dat ik echt een trut ben naar andere kinderen toe :/ Ik corrigeer ze vrij snel, zeker als ze bij mij thuis zijn. Nu gebeurt 't het meest bij mijn neefjes, maar dat vindt m'n nicht goed, ik pas vaak genoeg op en ze luisteren over 't algemeen goed naar me. Maar ik betrap mezelf er nu dus op, dat ik 't bij andere kinderen ook doe.. Niet gelijk straffen, natuurlijk! Maar ik was op een verjaardag bij m'n beste vriendin en liep met drankjes en hapjes en toen besloot een vriendelijk mensje even 't behang op te leuken met een zwarte stift. Heb toen wel de stift uit de handen gehaald en gevraagd of-ie dat thuis ook mocht doen. Ik kreeg een boze blik en 't ventje rende er huilend vandoor alsof ik 'm op z'n minst geslagen had :/ ik bleef vriendelijk, glimlachte zelfs nog... De ouders leken ook niet heel blij, maar wat moet je anders?

Bazinga schreef:Mag ik vragen hoe jullie reageren, als jullie kind gecorrigeerd wordt door anderen, zonder dat er ooit een overleg is geweest of dat welkom is?

Ik merk namelijk zelf, dat ik echt een trut ben naar andere kinderen toe :/ Ik corrigeer ze vrij snel, zeker als ze bij mij thuis zijn. Nu gebeurt 't het meest bij mijn neefjes, maar dat vindt m'n nicht goed, ik pas vaak genoeg op en ze luisteren over 't algemeen goed naar me. Maar ik betrap mezelf er nu dus op, dat ik 't bij andere kinderen ook doe.. Niet gelijk straffen, natuurlijk! Maar ik was op een verjaardag bij m'n beste vriendin en liep met drankjes en hapjes en toen besloot een vriendelijk mensje even 't behang op te leuken met een zwarte stift. Heb toen wel de stift uit de handen gehaald en gevraagd of-ie dat thuis ook mocht doen. Ik kreeg een boze blik en 't ventje rende er huilend vandoor alsof ik 'm op z'n minst geslagen had :/ ik bleef vriendelijk, glimlachte zelfs nog... De ouders leken ook niet heel blij, maar wat moet je anders?

ik zou het belachelijk vinden als die ouders je dat kwalijk zouden nemen..

Bij een ander thuis eerder dan bij mij thuis.

Ik vind het dan ook prima dat bijvoorbeeld mijn schoonouders er iets van zeggen als ze daar in huis iets uitspoken wat niet de bedoeling is. Maar als er thuis iets gebeurt, heb ik liever dat ik er op attent gemaakt word, en er dan iets mee kan doen, dan dat een ander dat gelijk voor mij doet.

Straffen is aan ons als ouders als wij er zijn.

Bazinga schreef:Mag ik vragen hoe jullie reageren, als jullie kind gecorrigeerd wordt door anderen, zonder dat er ooit een overleg is geweest of dat welkom is?

Ik merk namelijk zelf, dat ik echt een trut ben naar andere kinderen toe :/ Ik corrigeer ze vrij snel, zeker als ze bij mij thuis zijn. Nu gebeurt 't het meest bij mijn neefjes, maar dat vindt m'n nicht goed, ik pas vaak genoeg op en ze luisteren over 't algemeen goed naar me. Maar ik betrap mezelf er nu dus op, dat ik 't bij andere kinderen ook doe.. Niet gelijk straffen, natuurlijk! Maar ik was op een verjaardag bij m'n beste vriendin en liep met drankjes en hapjes en toen besloot een vriendelijk mensje even 't behang op te leuken met een zwarte stift. Heb toen wel de stift uit de handen gehaald en gevraagd of-ie dat thuis ook mocht doen. Ik kreeg een boze blik en 't ventje rende er huilend vandoor alsof ik 'm op z'n minst geslagen had :/ ik bleef vriendelijk, glimlachte zelfs nog... De ouders leken ook niet heel blij, maar wat moet je anders?

Ik zou niet boos zijn of zo maar wat je zei zou niet mijn voorkeur hebben. Het ligt natuurlijk niet alleen aan of je vriendelijk blijft lachen maar ook om hoe 'streng' je iets zegt. Ik weet niet hoe oud het kind was maar mijn dochter zou echt niet met een stift op de muren gaan tekenen om eens lekker stout te zijn of zo, die ziet echt nog niet in waarom ze wel op een tekenblad maar niet op de muur mag tekenen. Maar als ik het aan haar uitleg en een alternatief bied dan doet ze het ook niet meer. Daarom zou ik in zo'n situatie zelf eerder een stift uit de handen pakken en iets zeggen als "ik denk dat ... (naam) het niet fijn vind als je op de muren tekent, maar als je graag wilt tekenen heeft ... misschien heeft ze wel een tekenblaadje voor je waar je wel op mag kleuren" en dan zou ik samen met het kindje gaan vragen om een tekenblaadje.

Nee, mij maakt het niet uit. Wildvreemden zou ik niet op prijs stellen, maar dat zal de toon of de manier waarop zijn.

@Bazinga; ik vind vragen of 'je dat thuis ook mag' echt een ontzettende dooddoener, dus dat zou ik niet meer zeggen. En misschien hebben ze thuis wel zo'n bord aan de muur hangen waarop ze mag tekenen? Wel goed dat je de stift hebt aangepakt, ik geloof nooit dat ouders het leuk vinden dat hun kind op het behang van een ander tekent!

Fiwen schreef:

Bazinga schreef:Mag ik vragen hoe jullie reageren, als jullie kind gecorrigeerd wordt door anderen, zonder dat er ooit een overleg is geweest of dat welkom is?

Ik merk namelijk zelf, dat ik echt een trut ben naar andere kinderen toe :/ Ik corrigeer ze vrij snel, zeker als ze bij mij thuis zijn. Nu gebeurt 't het meest bij mijn neefjes, maar dat vindt m'n nicht goed, ik pas vaak genoeg op en ze luisteren over 't algemeen goed naar me. Maar ik betrap mezelf er nu dus op, dat ik 't bij andere kinderen ook doe.. Niet gelijk straffen, natuurlijk! Maar ik was op een verjaardag bij m'n beste vriendin en liep met drankjes en hapjes en toen besloot een vriendelijk mensje even 't behang op te leuken met een zwarte stift. Heb toen wel de stift uit de handen gehaald en gevraagd of-ie dat thuis ook mocht doen. Ik kreeg een boze blik en 't ventje rende er huilend vandoor alsof ik 'm op z'n minst geslagen had :/ ik bleef vriendelijk, glimlachte zelfs nog... De ouders leken ook niet heel blij, maar wat moet je anders?

Ik zou niet boos zijn of zo maar wat je zei zou niet mijn voorkeur hebben. Het ligt natuurlijk niet alleen aan of je vriendelijk blijft lachen maar ook om hoe 'streng' je iets zegt. Ik weet niet hoe oud het kind was maar mijn dochter zou echt niet met een stift op de muren gaan tekenen om eens lekker stout te zijn of zo, die ziet echt nog niet in waarom ze wel op een tekenblad maar niet op de muur mag tekenen. Maar als ik het aan haar uitleg en een alternatief bied dan doet ze het ook niet meer. Daarom zou ik in zo'n situatie zelf eerder een stift uit de handen pakken en iets zeggen als "ik denk dat ... (naam) het niet fijn vind als je op de muren tekent, maar als je graag wilt tekenen heeft ... misschien heeft ze wel een tekenblaadje voor je waar je wel op mag kleuren" en dan zou ik samen met het kindje gaan vragen om een tekenblaadje.

Mijn zoontje weet dondersgoed dat het niet de bedoeling is dat hij op de muren tekent. Ik zou alleen maar dankbaar zijn dat iemand die stift uit z'n handen trekt en er iets van zegt want ik zou me erg opgelaten voelen als hij ergens op het behang zou tekenen.

Ik zeg ook niet dat ze er niks van mag zeggen. Ik zou er zelf ook wat van zeggen maar op een andere manier juist omdat mijn dochter naar mijn idee niet op de muren zou tekenen en als ze dat wel zou doen zou ze dat niet doen uit baldadigheid oid dus ga ik daar bij andere kinderen ook niet meteen van het 'slechtste' uit maar leg ik rustig uit dat en waarom het niet mag en bied ik een alternatief.

De stift afpakken en iets zeggen in de trant van 'niet op de muur tekenen' vind ik normaal, maar het moet niet een verdere opvoedkundige lading krijgen, dus niet andermans kind op de gang zetten, een preek afsteken, enzovoort.

Wat ik wel irritant vind, en daar heeft mn moeder nogal een handje van, is dat ik daar ben...en l is vervelend. Dan corrigeer ik hem, maar gaat mijn moeder mij vervolgens herhalen, door hem eveneens te corrigeren. Of ik, of zij....niet beide.

Tania schreef:

Ja dat soort dingen inderdaad. De laatste keer dat ik (per ongeluk) bij haar aan het afrekenen was, was toen ze die dierenkaartjes hadden. J. vroeg toen "Dierenkaartje ik mag? Ja?". Dat was zijn manier van netjes iets vragen want hij praatte toen nog niet zo geweldig. Toen snauwde ze van "Dat hoor je niet te vragen hoor dat is niet netjes, kindjes die vragen worden overgeslagen". Dus ik heb J. een compliment gegeven dat hij het zo netjes had gevraagd en gezegd dat we nog even moesten wachten tot ik afgerekend had en dat hij dan de kaartjes aan mocht pakken, daarna bleef hij gewoon lief wachten. Toen wilde ze ze alsnog aan mij geven maar ik heb gewoon gewacht tot J. ze aan had gepakt.

Haha ja ze is echt bijdehand brrr Ze mogen als mijn moeder mee is altijd snoepjes uitzoeken en had ze een keer een opmerking, weet hem niet meer precies, maar kwam er op neer dat mijn moeder dan vast ook de tandarts zou betalen. Mijn moeder moet ook al niks meer van haar hebben dus.

Flower_L schreef:Wat ik wel irritant vind, en daar heeft mn moeder nogal een handje van, is dat ik daar ben...en l is vervelend. Dan corrigeer ik hem, maar gaat mijn moeder mij vervolgens herhalen, door hem eveneens te corrigeren. Of ik, of zij....niet beide.

Mijn vader en zijn vriendin doen dat ook, irriteren we ons mateloos aan.

Zo'n stift zouden ze van mij wel af mogen pakken en ze er wat van zeggen op een manier waarop je kinderen aanspreekt op hun gedrag. Misschien dat ze het dan eens begrijpen, vanmiddag hebben ze voor de zoveelste keer de deur in de woonkamer ondergeklad toen ik de wasmachine boven aan deed.
Op de gang oid zou mij veel te ver gaan. Dat doet mijn man of ik en niemand anders.

Flower_L schreef:Wat ik wel irritant vind, en daar heeft mn moeder nogal een handje van, is dat ik daar ben...en l is vervelend. Dan corrigeer ik hem, maar gaat mijn moeder mij vervolgens herhalen, door hem eveneens te corrigeren. Of ik, of zij....niet beide.

Dat is ook irritant, man deed dat in het begin, maar 'snapt' nu dat dat niet handig is en ik best voor mezelf kan opkomen

Wat ik vervelend vind is dat ik zoon corrigeer en een ander dan zegt dat het niet geeft

Supertalentje schreef:

Flower_L schreef:Wat ik wel irritant vind, en daar heeft mn moeder nogal een handje van, is dat ik daar ben...en l is vervelend. Dan corrigeer ik hem, maar gaat mijn moeder mij vervolgens herhalen, door hem eveneens te corrigeren. Of ik, of zij....niet beide.

Dat is ook irritant, man deed dat in het begin, maar 'snapt' nu dat dat niet handig is en ik best voor mezelf kan opkomen

Wat ik vervelend vind is dat ik zoon corrigeer en een ander dan zegt dat het niet geeft

Dat is vooral leuk als dat vader of moeder is. Bijv. mama zegt "nee dochter, dat mag niet" en papa "ohh kom maar bij papa, van papa mag dat wel!" (waar gebeurt! Niet hier haha)

Wij hebben inderdaad ook de afspraak als ik met haar bezig ben zegt vriend niks, als vriend met haar bezig is zeg ik niks. Het moet voor haar duidelijk zijn, en als we het niet eens zijn bespreken we dat later, als ze er niet bij is.

Oja, wat betreft corrigeren, van familie vind ik het prima, ze weten wel wat wij wel of niet goedkeuren. Vreemden vind ik niet oké, maar is tot nu toe ook nog niet gebeurt.

Als mijn kind iets doet bij iemand (een vreemde of bekende) wat niet door de beugel kan mag hij/zij gecorrigeerd worden op een normale fatsoenlijke manier. Dus niet door een tik op de vingers o.i.d. maar ze mag zeker aangesproken worden.
Dat doe ik hier ook. Als hier een kind, bij mij in huis, de boel aan het verstieren is en de ouders zeggen er niks van, dan doe ik dat. Net zoals dat er laatste een kind in een speeltuintje mijn kind een schop verkocht. De ouders zaten wat stom te lachen, ja dan zeg ik er wat van.

Fiwen schreef:

Bazinga schreef:Mag ik vragen hoe jullie reageren, als jullie kind gecorrigeerd wordt door anderen, zonder dat er ooit een overleg is geweest of dat welkom is?

Ik merk namelijk zelf, dat ik echt een trut ben naar andere kinderen toe :/ Ik corrigeer ze vrij snel, zeker als ze bij mij thuis zijn. Nu gebeurt 't het meest bij mijn neefjes, maar dat vindt m'n nicht goed, ik pas vaak genoeg op en ze luisteren over 't algemeen goed naar me. Maar ik betrap mezelf er nu dus op, dat ik 't bij andere kinderen ook doe.. Niet gelijk straffen, natuurlijk! Maar ik was op een verjaardag bij m'n beste vriendin en liep met drankjes en hapjes en toen besloot een vriendelijk mensje even 't behang op te leuken met een zwarte stift. Heb toen wel de stift uit de handen gehaald en gevraagd of-ie dat thuis ook mocht doen. Ik kreeg een boze blik en 't ventje rende er huilend vandoor alsof ik 'm op z'n minst geslagen had :/ ik bleef vriendelijk, glimlachte zelfs nog... De ouders leken ook niet heel blij, maar wat moet je anders?

Ik zou niet boos zijn of zo maar wat je zei zou niet mijn voorkeur hebben. Het ligt natuurlijk niet alleen aan of je vriendelijk blijft lachen maar ook om hoe 'streng' je iets zegt. Ik weet niet hoe oud het kind was maar mijn dochter zou echt niet met een stift op de muren gaan tekenen om eens lekker stout te zijn of zo, die ziet echt nog niet in waarom ze wel op een tekenblad maar niet op de muur mag tekenen. Maar als ik het aan haar uitleg en een alternatief bied dan doet ze het ook niet meer. Daarom zou ik in zo'n situatie zelf eerder een stift uit de handen pakken en iets zeggen als "ik denk dat ... (naam) het niet fijn vind als je op de muren tekent, maar als je graag wilt tekenen heeft ... misschien heeft ze wel een tekenblaadje voor je waar je wel op mag kleuren" en dan zou ik samen met het kindje gaan vragen om een tekenblaadje.

Ik lees dat soort dingen wel vaker (van jou en van anderen hier) maar zo'n geduldige uitleg heb ik dus niet. Niet naar mijn zoon, niet naar andersmans kinderen. Ik spreek ze dus wel 'streng' toe.

Floor schreef:
Ik lees dat soort dingen wel vaker (van jou en van anderen hier) maar zo'n geduldige uitleg heb ik dus niet. Niet naar mijn zoon, niet naar andersmans kinderen. Ik spreek ze dus wel 'streng' toe.

Ik kon dat eerst ook niet hoor (mijn dochter heeft haar temperament van geen vreemde ). Maar nadat ik me er in verdiept heb en daarna ben gaan uitproberen heb ik gemerkt dat dit veel beter werkt bij mijn dochter (en ook bij andere kinderen waar ik het zo aangepakt heb). Ik probeer het zo veel mogelijk zo aan te pakken en natuurlijk kan ze soms het bloed onder mijn nagels vandaan halen en kan ik me soms ook niet inhouden en ben ik streng tegen haar.
Het blijft dus een kwestie van oefenen en ik probeer altijd voordat ik 'boos' wordt even te bedenken "is dit het waard en is het terecht om hier zo boos over te worden?" en 99 vd 100 keer is het antwoord nee en dat helpt me dat om J rustig en geduldig te benaderen.

Even een klein voorbeeld daarover: J heeft vorige week op onze bank getekend, mijn eerste reactie was boos worden tot ik me bedacht dat ze de dag ervoor met een tekenblok op de bank had mogen tekenen... Tjah dan kan ik niet boos worden dat ze er nu geen tekenblok op had gelegd maar vind ik het min of meer mijn eigen schuld, ik had er beter over moeten nadenken en haar die dag ervoor niet op de bank moeten laten tekenen maar gewoon aan tafel. Ik mag dan niet verwachten van een kind van 2 dat ze het verschil weet. Ik heb toen rustig uitgelegd dat ik snap dat het verwarrend is maar dat ze niet met een pen op de bank mag tekenen maar dat er altijd een tekenbladje onder moet liggen. Ze heeft het daarna niet meer gedaan, ging met een doekje proberen het schoon te maken en vertelde 's avonds zelfs op haar manier tegen papa wat ze gedaan had en dat het niet mocht.

Fiwen schreef:

Floor schreef:
Ik lees dat soort dingen wel vaker (van jou en van anderen hier) maar zo'n geduldige uitleg heb ik dus niet. Niet naar mijn zoon, niet naar andersmans kinderen. Ik spreek ze dus wel 'streng' toe.

Ik kon dat eerst ook niet hoor (mijn dochter heeft haar temperament van geen vreemde ). Maar nadat ik me er in verdiept heb en daarna ben gaan uitproberen heb ik gemerkt dat dit veel beter werkt bij mijn dochter (en ook bij andere kinderen waar ik het zo aangepakt heb). Ik probeer het zo veel mogelijk zo aan te pakken en natuurlijk kan ze soms het bloed onder mijn nagels vandaan halen en kan ik me soms ook niet inhouden en ben ik streng tegen haar.
Het blijft dus een kwestie van oefenen en ik probeer altijd voordat ik 'boos' wordt even te bedenken "is dit het waard en is het terecht om hier zo boos over te worden?" en 99 vd 100 keer is het antwoord nee en dat helpt me dat om J rustig en geduldig te benaderen.

Even een klein voorbeeld daarover: J heeft vorige week op onze bank getekend, mijn eerste reactie was boos worden tot ik me bedacht dat ze de dag ervoor met een tekenblok op de bank had mogen tekenen... Tjah dan kan ik niet boos worden dat ze er nu geen tekenblok op had gelegd maar vind ik het min of meer mijn eigen schuld, ik had er beter over moeten nadenken en haar die dag ervoor niet op de bank moeten laten tekenen maar gewoon aan tafel. Ik mag dan niet verwachten van een kind van 2 dat ze het verschil weet. Ik heb toen rustig uitgelegd dat ik snap dat het verwarrend is maar dat ze niet met een pen op de bank mag tekenen maar dat er altijd een tekenbladje onder moet liggen. Ze heeft het daarna niet meer gedaan, ging met een doekje proberen het schoon te maken en vertelde 's avonds zelfs op haar manier tegen papa wat ze gedaan had en dat het niet mocht.

beetje late reactie sorry. Bedankt voor je uitleg!
ik denk alleen echt niet dat ik het geduld heb hiervoor, ik heb wel vaker wat geprobeerd te lezen hierover maar toch lukt het me niet om zo te reageren.
Ik ben nu bezig om mijn geduld te bewaren omdat hij niet doorslaapt en 's nachts vaak uren wakker is, eerst werd ik daar enorm gefrustreerd van, nu probeer ik vooral rustig te blijven, het is toch niet anders.

Mijn zus voedt de kinderen ook op met de zogenoemde 'praatmethode'. Maar laten het nou net kinderen zijn die daar niet mee om kunnen gaan. Dan wordt er wel regelmatig door familieleden ingegrepen omdat de kids anders alles en iedereen molesteren.

Floor schreef:
beetje late reactie sorry. Bedankt voor je uitleg!
ik denk alleen echt niet dat ik het geduld heb hiervoor, ik heb wel vaker wat geprobeerd te lezen hierover maar toch lukt het me niet om zo te reageren.
Ik ben nu bezig om mijn geduld te bewaren omdat hij niet doorslaapt en 's nachts vaak uren wakker is, eerst werd ik daar enorm gefrustreerd van, nu probeer ik vooral rustig te blijven, het is toch niet anders.

Ik snap heel goed hoe frustrerend het is. Hier is het ook heel lang drama geweest met slapen. Maar zoals je zegt, het is toch niet anders en hier heb ik wel heel erg gemerkt dat als ik gefrustreerd was dat het dan veel langer duurde dan dat ik zelf juist ontspannen was. Nu nog steeds hoor. Het duurt meestal best lang voordat ze slaapt en ik blijf er altijd bij tot ze slaapt en de dagen dat ik haar "even snel" in bed wil leggen duurt het altijd veel langer dan de dagen dat ik er de tijd voor neem.
En misschien als het 's nachts lukt, dat je het door kunt zetten overdag

@ Fortissimo, hoe bedoel je "alles en iedereen molesteren"? En hoe vind jij dan dat er ingegrepen zou moeten worden? Daar ben ik heel benieuwd naar want ik heb tot nu toe nog geen kind over me heen laten walsen en ik heb nog nooit 'straf' gegeven (en al behoorlijk veel oppaskindjes en neefjes gehad).
Er bestaat natuurlijk ook een groot verschil tussen een 'alles mag' opvoeding en Unconditional Parenting (wat overigens geen methode maar een visie is). Ik probeer mijn dochter zoveel mogelijk zonder straffen en belonen op te voeden (het niet straffen gaat me goed af maar niet belonen vind ik vaak nog lastig) maar dat betekend niet dat ze alles maar mag en er niet wordt ingegrepen.