Jij, je baby en anderen...

N vond het verschrikkelijk om van hand tot hand te gaan en raakte er Erg overprikkeld van dus bij hem vond ik dat lastig, grote schoonfamilie en wanneer zeg je dan bij jou wel en bij jou niet meer. Ik ging dan vaak even in de slaapkamer voeden, een rust momentje. Met de tijd ging het me steeds beter af om het af te kappen.

J was makkelijker, maar ook bij haar had ik m'n grenzen. Zij ging ook vaak mee in de doek, ideaal!

Bij R vond ik het in het begin echt ontzettend moeilijk om haar uit handen te geven. Nu bij R.L. al veel minder.
Maar ik vind hoe jij het hebt gedaan, goed is. Jullie meisje huilde omdat ze het zat is, dan kap je het af. Dat zouden de mensen moeten snappen.
Vandaag gaan we naar mijn schoonouders, met de ooms en tantes en opa en oma van mijn man erbij, ik ben benieuwd hoe dat gaat, maar volgens mij gaan zij ook niet door als ze zou gaan huilen, dus dat hoop ik dan ook maar

Siep schreef:Ik snap niet zo goed wat er nu zo leuk is aan een andermans baby vast te houden.. .

Ik heb zelf geen kinderen, heb een grote kinderwens, houd van kinderen & vind het dus geweldig om de baby van een ander vast te houden, te knuffelen en te vertroetelen!

Gisteren was ik bij vrienden en ik had haar alleen gezien toen ze 2 dagen oud was, ze is nu 10 weken oud & ik heb de hele avond met haar mogen tutten. Flesje geven, luier verschonen, nog een flesje geven, knuffelen, in armen slapen... Heerlijk Als ze het niet fijn had gevonden, was ze uiteraard teruggegaan naar papa, of mama, maar de ouders vonden het wel lekker om hun handen even vrij te hebben voor het diner en ik vind het leuk

Ik heb het ook altijd heerlijk gevonden om met baby's te knuffelen. Ik vind ze overigens meestal wel iets leuker als ze íets ouder zijn.
Ik vraag er eigenlijk nooit om, ik vind echt dat dat aan de moeder is. Ik ben dan wel eens teleurgesteld geweest hoor, omdat het gewoon bijna pijn deed van verlangen. Maar dan nog gaat het om het kindje en niet om mij.

Ik ben heel benieuwd hoe ik zelf ben, ik heb altijd gedacht dat ik zelf heel makkelijk zou zijn, maar nu ik zwanger ben denk ik toch dat dat wel eens anders kan zijn en heb ik zomaar het gevoel dat ik het nog wel moeilijk zal gaan vinden hem uit handen te geven.

Verder ben ik heel nuchter en heb er niets op tegen als mijn kind vastgehouden word door anderen. Tenzij mijn kind daar last van heeft! Maar denk dus dat mijn eigen behoeftes daarin wel eens anders kunnen zijn dan ik aanvankelijk dacht .

Ik heb in het begin gewoon gezegd dat B een heel gevoelige baby is (wat hij ook is, snel overprikkeld), dus dat ik hem gewoon bij me wilde houden. Was eigenlijk altijd ok. Ik vond het gewoon niet nodig dat anderen hem zo klein meteen allemaal vast gingen houden. Kindje is net op de wereld. Nu hij wat ouder is, let ik gewoon goed op of hij het zat is of niet.

Ik "dumpte" haar net als mamsie en printje vaak bij de mensen waarvan ik wist dat ze het leuk vonden haha, Elena heeft en had er zelf ook geen moeite mee dat scheelt. En als het wel genoeg was pakte ik haar over, ook wel is gedaan zonder iets te zeggen omdat ze huilde. Ik hoef toch geen verantwoording af te leggen waarom ik mijn eigen kind weer pak?

Niet te moeilijk over doen en schuldig over voelen LDJ, het is jou dochter, en wat andere mensen ervan vinden dat ze niet van hand tot hand gaat is hun probleem. Ik heb me daar nog geen seconde druk om gemaakt.

Ik dump Louise ook gemakkelijk bij anderen. Maar wel alleen maar mensen die zij kent. En als ik zie dat ze het niet fijn meer vindt, komt ze gewoon weer bij mij. Gelukkig is Louise een knuffelgat en houdt ze van veel aandacht. Ben eens benieuwd hoe ze straks gaat reageren op het kerstfeestje met al dat volk.

Zolang mijn kind het prima vindt, vind ik het ook prima. Als hij er geen zin meer in heeft, dan geef ik dat aan en neem ik hem zelf op schoot (of mijn vriend).

Nu ben ik heel makkelijk, het is een vrolijk vriendelijk mannetje die het allemaal prima vind.

Maar tot 5 maanden was hij een huilbaby en gaf ik hem zo min mogelijk uit handen.

Onze kleine ligt ook vaak bij iedereen in de armen maar als hij het niet meer leuk zou vinden dan pak ik hem ook zo terug. Vaak ligt hij ook gewoon lekker te slapen en dan laten de mensen hem ook gewoon liggen waar hij ligt (in zijn box, wandelwagen etc.) dan haal ik hem er gewoon niet uit. Ik heb ook nog niet meegemaakt dat mensen hem perse vast willen houden terwijl hij lekker ligt te slapen in zijn box of wandelwagen. Als hij al bij mij op de armen ligt dan kan ik hem ook makkelijk overgeven aan een ander want tot nu toe vind meneer het allemaal goed. Maar nogmaals mocht hij het zelf niet leuk meer vinden dan neem ik hem gewoon terug en zeg ik ook dat hij er blijkbaar geen zin in heeft en lekker bij papa of mama wil liggen.

Ayla schreef:Ik "dumpte" haar net als mamsie en printje vaak bij de mensen waarvan ik wist dat ze het leuk vonden haha, Elena heeft en had er zelf ook geen moeite mee dat scheelt.

Ik denk dat het ook echt scheelt hoe jij er zelf in staat als moeder. Als jij als moeder erg terughoudend bent in het laten vasthouden door anderen zul jij als moeder sneller het idee hebben dat ze het niet leuk vinden of 'overprikkeld' raken. Vaak breng je dit gevoel ook zelf over op de baby, die zijn daar erg gevoelig voor. Baby's huilen nu eenmaal veel. Als jij er als moeder zelf makkelijk in staat, dan heb je vaak ook een 'makkelijkere' baby. Althans dat is mijn ervaring uit mijn omgeving.

Ik heb er nooit moeite mee gehad om ze uit handen te geven, ook niet in het begin. Ik hield gewoon degene in de gaten die mijn kind vasthad. Je ziet snel genoeg of ze het nog leuk vinden. Ik persoonlijk kon er erg van genieten om te kijken naar anderen met mijn baby. Ik glimde dan van trots als je kon zien hoe 'verliefd' ze naar je baby konden kijken.

Lolly's schreef:

Ayla schreef:Ik "dumpte" haar net als mamsie en printje vaak bij de mensen waarvan ik wist dat ze het leuk vonden haha, Elena heeft en had er zelf ook geen moeite mee dat scheelt.

Ik denk dat het ook echt scheelt hoe jij er zelf in staat als moeder. Als jij als moeder erg terughoudend bent in het laten vasthouden door anderen zul jij als moeder sneller het idee hebben dat ze het niet leuk vinden of 'overprikkeld' raken. Vaak breng je dit gevoel ook zelf over op de baby, die zijn daar erg gevoelig voor. Baby's huilen nu eenmaal veel. Als jij er als moeder zelf makkelijk in staat, dan heb je vaak ook een 'makkelijkere' baby. Althans dat is mijn ervaring uit mijn omgeving.

Ik heb er nooit moeite mee gehad om ze uit handen te geven, ook niet in het begin. Ik hield gewoon degene in de gaten die mijn kind vasthad. Je ziet snel genoeg of ze het nog leuk vinden. Ik persoonlijk kon er erg van genieten om te kijken naar anderen met mijn baby. Ik glimde dan van trots als je kon zien hoe 'verliefd' ze naar je baby konden kijken.

Hier die ervaring niet. De eerste was een echte huilbaby, snel overprikkeld en heel gefrustreerd, de tweede vindt alles goed, huilt zelden en is juist niet snel overprikkeld. Ik ben van mening dat het vooral karakter van het kind is en niet hoe je er als ouders mee om gaat. Als dat laatste waar was, hadden we immers dezelfde kindjes moeten hebben.

Daar ben ik het ook niet mee eens lolly's. Mijn kinderen waren ook heel verschillend als baby, de oudste vond het niet erg om bij iemand anders te zitten en zat ook vaak bij anderen. Het enige dat ze niet fijn vond was om van hand naar hand naar hand te gaan.
Mijn zoon was een huilbaby en wilde de eerste tijd bij niemand anders zijn dan bij mij of mijn man, zelfs aan zijn zus heeft hij heel erg moeten wennen. De opa's en oma's hebben hem daardoor bijna niet vast gehad de eerste tijd en dat vond ik heel erg. Ik wilde juist graag dat ze hem ook vast konden houden.
Jouw reactie komt een beetje op mij over alsof mijn zoon niet zoveel gehuild zou hebben als wij makkelijker waren geweest met hem.

Ik geloof ook niet dat je daar zoveel invloed op kunt hebben. Als je extreem gespannen bent kun je de spanning bij je baby misschien wel versterken, maar het is toch overwegend het temperament van de baby zelf.

*Lookie* schreef:Zolang mijn kind het prima vindt, vind ik het ook prima. Als hij er geen zin meer in heeft, dan geef ik dat aan en neem ik hem zelf op schoot (of mijn vriend).

Zo doen wij het ook.
Heb er echt geen problemen mee dat anderen haar vast houden.
En wij zijn heel relaxt, Maar waar ik wel een probleem mee heb is dat anderen door drammen op zo'n moment.
Dan denk ik, je ziet toch dat ze even niet meer wil....

Toen ze geboren was hebben wij de eerste 5 weken haar aan niemand gegeven en ook pas na die tijd bezoek ontvangen. (de 5 weken dat ze te vroeg was dan) daarna mocht het wel maar alleen zolang zij dat leuk vond.

hellowkitty schreef:Toen ze geboren was hebben wij de eerste 5 weken haar aan niemand gegeven en ook pas na die tijd bezoek ontvangen. (de 5 weken dat ze te vroeg was dan) daarna mocht het wel maar alleen zolang zij dat leuk vond.

En jullie ouders en eventuele broers en zussen? Kan me voorstellen dat dat anders moeilijk is voor een opa en/of oma.

LDJ schreef:

*Lookie* schreef:Zolang mijn kind het prima vindt, vind ik het ook prima. Als hij er geen zin meer in heeft, dan geef ik dat aan en neem ik hem zelf op schoot (of mijn vriend).

Zo doen wij het ook.
Heb er echt geen problemen mee dat anderen haar vast houden.
En wij zijn heel relaxt, Maar waar ik wel een probleem mee heb is dat anderen door drammen op zo'n moment.
Dan denk ik, je ziet toch dat ze even niet meer wil....

Zo doen wij het ook. Ik maak er geen probleem van zolang L het zelf ook leuk vindt.
Wat ik soms wel erg irritant vind is dat ik bij mijn schoonouders of bij de oma van mijn vriend amper binnen ben en ze dan al zeggen 'geef haar maar even aan mij.' Dan denk ik ook wel eens...hallo mag ik even rustig haar jas uit doen en ze moet toch ook even kijken waar ze is. 9 van de 10 keer wordt ze net wakker omdat ze in de auto altijd slaapt. Dan vindt ik het niet leuk als ze ze half aan het wakker worden is en al bij een 'vreemde' dan bij mij of mijn vriend. Dus dan zeg ik dat ze haar straks wel even op schoot mogen hebben maar dat ze eerst even rustig moet wakker worden.

Mistery-Girl schreef:Onze kleine ligt ook vaak bij iedereen in de armen maar als hij het niet meer leuk zou vinden dan pak ik hem ook zo terug. Vaak ligt hij ook gewoon lekker te slapen en dan laten de mensen hem ook gewoon liggen waar hij ligt (in zijn box, wandelwagen etc.) dan haal ik hem er gewoon niet uit. Ik heb ook nog niet meegemaakt dat mensen hem perse vast willen houden terwijl hij lekker ligt te slapen in zijn box of wandelwagen. Als hij al bij mij op de armen ligt dan kan ik hem ook makkelijk overgeven aan een ander want tot nu toe vind meneer het allemaal goed. Maar nogmaals mocht hij het zelf niet leuk meer vinden dan neem ik hem gewoon terug en zeg ik ook dat hij er blijkbaar geen zin in heeft en lekker bij papa of mama wil liggen.

Dit dus.

Rejoy. schreef:

Lolly's schreef:

Ayla schreef:Ik "dumpte" haar net als mamsie en printje vaak bij de mensen waarvan ik wist dat ze het leuk vonden haha, Elena heeft en had er zelf ook geen moeite mee dat scheelt.

Ik denk dat het ook echt scheelt hoe jij er zelf in staat als moeder. Als jij als moeder erg terughoudend bent in het laten vasthouden door anderen zul jij als moeder sneller het idee hebben dat ze het niet leuk vinden of 'overprikkeld' raken. Vaak breng je dit gevoel ook zelf over op de baby, die zijn daar erg gevoelig voor. Baby's huilen nu eenmaal veel. Als jij er als moeder zelf makkelijk in staat, dan heb je vaak ook een 'makkelijkere' baby. Althans dat is mijn ervaring uit mijn omgeving.

Ik heb er nooit moeite mee gehad om ze uit handen te geven, ook niet in het begin. Ik hield gewoon degene in de gaten die mijn kind vasthad. Je ziet snel genoeg of ze het nog leuk vinden. Ik persoonlijk kon er erg van genieten om te kijken naar anderen met mijn baby. Ik glimde dan van trots als je kon zien hoe 'verliefd' ze naar je baby konden kijken.

Hier die ervaring niet. De eerste was een echte huilbaby, snel overprikkeld en heel gefrustreerd, de tweede vindt alles goed, huilt zelden en is juist niet snel overprikkeld. Ik ben van mening dat het vooral karakter van het kind is en niet hoe je er als ouders mee om gaat. Als dat laatste waar was, hadden we immers dezelfde kindjes moeten hebben.

Wij zijn absoluut niet moeilijk of terughoudend maar ook wij hebben twee totaal verschillende kinderen qua karakter.
Ik ben het dus ook niet met je eens Lolly's.

Rejoy. schreef:

Lolly's schreef:

Ayla schreef:Ik "dumpte" haar net als mamsie en printje vaak bij de mensen waarvan ik wist dat ze het leuk vonden haha, Elena heeft en had er zelf ook geen moeite mee dat scheelt.

Ik denk dat het ook echt scheelt hoe jij er zelf in staat als moeder. Als jij als moeder erg terughoudend bent in het laten vasthouden door anderen zul jij als moeder sneller het idee hebben dat ze het niet leuk vinden of 'overprikkeld' raken. Vaak breng je dit gevoel ook zelf over op de baby, die zijn daar erg gevoelig voor. Baby's huilen nu eenmaal veel. Als jij er als moeder zelf makkelijk in staat, dan heb je vaak ook een 'makkelijkere' baby. Althans dat is mijn ervaring uit mijn omgeving.

Ik heb er nooit moeite mee gehad om ze uit handen te geven, ook niet in het begin. Ik hield gewoon degene in de gaten die mijn kind vasthad. Je ziet snel genoeg of ze het nog leuk vinden. Ik persoonlijk kon er erg van genieten om te kijken naar anderen met mijn baby. Ik glimde dan van trots als je kon zien hoe 'verliefd' ze naar je baby konden kijken.

Hier die ervaring niet. De eerste was een echte huilbaby, snel overprikkeld en heel gefrustreerd, de tweede vindt alles goed, huilt zelden en is juist niet snel overprikkeld. Ik ben van mening dat het vooral karakter van het kind is en niet hoe je er als ouders mee om gaat. Als dat laatste waar was, hadden we immers dezelfde kindjes moeten hebben.

Hier precies hetzelfde. De oudste is een heel makkelijk kind. Makkelijk uit handen te geven, vind alles goed. Kan zich prima zelf vermaken enzovoort. Mensen riepen wel eens dat we het dan wel heel goed deden, aangezien onze oudste zo makkelijk was.

Toen kwam de jongste. Kind dat ontzettend snel overprikkeld is, slecht slaapt, moeilijk tegen verandering kan. Wij zijn als ouders nog steeds dezelfde ouders, daarin is niks veranderd. Onze oudste is nog steeds redelijk makkelijk, dus daar ligt het niet aan.