Re: Je verwachtingen voordat je moeder werd en nu

_Lana_ za 15 dec 2012 - 2:29

studiebol schreef:Echt een plaatje had ik van te voren niet, wat ik nu wel ervaar is een constante druk, een druk van wat ik moet doen, hoe ik het moet doen, wanneer ik het moet regelen en hoe ik het allemaal kan regelen. Dit zowel op mijn werk als thuis als mijn sociale leven. Dit vind ik echt heeeel lastig maar ik vind het ook heel irritant dat ik die druk voel.

Voor jou is het natuurlijk helemaal plannen. Je doet het ook nog eens grotendeels in je eentje.
Ik heb wel mijn man, maar ik denk dat ik dat toch wel het meest pittig vind aan moeder zijn, niet eens de drukte van de kinderen zelf, maar inderdaad continue bezig zijn met regelen en bezig met dingen die moeten gebeuren.
En dan ben ik best een relaxed persoon.
Ik was laatst steeds zo moe en toen dacht ik hoe kan dat nou?? Later dacht ik, het is ook niet zo gek, ik ben continue met de kinderen bezig, zelfs als ik eens in de stad loop.

Maarja dat doe ik zelf en ik moet dat toch loslaten.
Maar zo werkt dat voor jou natuurlijk niet.

Océane za 15 dec 2012 - 2:30

De constante druk herken ik heel goed, zoals studiebol dat beschrijft. Soms vind ik dat heel vervelend, vooral icm ons werk en bedrijf, maar vaak houdt het me juist gedreven en gemotiveerd.

_Lana_ za 15 dec 2012 - 2:33

Printje schreef:
Knof schreef:
Sun88 schreef:Veel mensen zeggen geniet maar van dat hij zo klein is de tijd gaat zo snel, ik denk dan vaak, gelukkig maar, dan stopt het huilen.

Heel herkenbaar dit! Ik had van te voren verwacht dat het zwaar zou zijn in de zin van slapeloze nachten, weinig aan jezelf toekomen maar had niet bedacht dat hij in de eerste weken zoveel zou huilen en ik daar zo moedeloos van zou worden. Nu hij zelf iets meer kan (bijna 2 maanden) kan ik ook wat meer en is het dus veel relaxter allemaal! Veel mensen zeiden de eerste weken ook geniet er van, het gaat zo snel! Ik keek hem toen zo ongeveer groot. Nu het deze week super goed gaat kan ik eindelijk zeggen dat ik geniet!

Ook herkenbaar hier, die eerste weken zijn ze schattig maar ook is het erg vermoeiend en echt niet genieten, of lang niet alleen maar in ieder geval.

Nou ja voor sommige mensen wel natuurlijk.
Wij hebben wel heel erg van de eerste tijd genoten. Al zie ik dus achteraf wel dat het een hele heftige periode was.
Maar het is lang niet voor iedereen genieten inderdaad. Het kan echt slopend zijn, vooral als je kindje zoveel huilt en je ook nog slapeloze nachten hebt.

Ik heb ook zoveel respect voor de moeders hier, waarvan de kindjes ( de iets oudere kindjes dus ) zo slecht slapen! Dat is echt slopend!

Charles za 15 dec 2012 - 3:07

Borstvoeding stelde ik te simpel voor...dat is dan ook niet gelukt.

Ik heb er nooit rekening mee gehouden dat het wel eens een tweeling zou kunnen worden.

Ik wist niet dat 'krampjes' zo vreselijk sneu waren.

Enz..............

Maar ik wist ook niet dat het zo geweldig zou zijn!

Gast za 15 dec 2012 - 3:19

Wat een huilbaby met je doet en als je dan als moeder thuis bent, je het zwaarder hebt dan je man die aan t werk is. En hoe vervelend het is als iedereen vindt dat je man s nachts goed moet kunnen slapen omdat hij weer naar zijn werk moest. 'Hallo.. en ik dan... Ik werd emotioneel uitgeput door het huilen en fysiek door de slechte nachten.

En sinds de tweede er is weet ik ook dat dit soort dingen niet aan de opvoeding, maar aan het kind liggen.

Mademoiselle_ za 15 dec 2012 - 3:38

Ik had niet verwacht dat ik zo weinig zou slapen. En dat ik ook nog iets van functioneren kan op zo weinig slaap.

studiebol za 15 dec 2012 - 4:23

_Lana_ schreef:
studiebol schreef:Echt een plaatje had ik van te voren niet, wat ik nu wel ervaar is een constante druk, een druk van wat ik moet doen, hoe ik het moet doen, wanneer ik het moet regelen en hoe ik het allemaal kan regelen. Dit zowel op mijn werk als thuis als mijn sociale leven. Dit vind ik echt heeeel lastig maar ik vind het ook heel irritant dat ik die druk voel.

Voor jou is het natuurlijk helemaal plannen. Je doet het ook nog eens grotendeels in je eentje.
Ik heb wel mijn man, maar ik denk dat ik dat toch wel het meest pittig vind aan moeder zijn, niet eens de drukte van de kinderen zelf, maar inderdaad continue bezig zijn met regelen en bezig met dingen die moeten gebeuren.
En dan ben ik best een relaxed persoon.
Ik was laatst steeds zo moe en toen dacht ik hoe kan dat nou?? Later dacht ik, het is ook niet zo gek, ik ben continue met de kinderen bezig, zelfs als ik eens in de stad loop.

Maarja dat doe ik zelf en ik moet dat toch loslaten.
Maar zo werkt dat voor jou natuurlijk niet.

De kids zelf vind ik ook over het algemeen niet vermoeiend. Maar alles er om heen, wanneer doe ik boodschappen wanneer kan ik weer boodschappen doen, dus voor hoeveel dagen doe ik boodschappen, ik kan echt geen boodschappen met de meiden doen dus ik moet dat inplannen. Nu ook met kerstkado's echt serieus wanneer moet ik die halen, ik ben zo ontzettend druk met werken dat ik ook thuis werk, in de regen ga ik de stad niet in dat vind ik echt sneu voor de meiden. Ik merk ook dat ik door die constante druk dingen vergeet, echt veel vergeet, zowel met boodschappen doen als dingen op het werk, en dat irriteert me dan ook weer...

Oceane ik vind het knap dat het je gedreven en gemotiveerd houdt dat lukt mij nu ff niet.

Happydobby za 15 dec 2012 - 4:33

Wat ik niet had verwacht was wat het moederschap emotioneel met me gedaan heeft, ik kan nu huilen om niets en dat had ik vroeger nooit.
Verder dacht ik erg makkelijk over de bevalling, dat zou ik wel even thuis doen laughcry

Helaas liep het uit op een spoedkeizersnee.
Die keizersnee heeft het me flink lastig gemaakt, het heeft lang geduurd voordat ik dat had geaccepteerd.

Gelukkig kwam het goed met de bv, dat wilde ik erg graag geven en dat is gelukt.

Verder vind ik het nu leuker en leuker en leuker worden. we mogen in onze handen knijpen met zo'n makkelijk mannetje I love you

Sun88 za 15 dec 2012 - 7:48

Knof schreef:
Sun88 schreef:Veel mensen zeggen geniet maar van dat hij zo klein is de tijd gaat zo snel, ik denk dan vaak, gelukkig maar, dan stopt het huilen.

Heel herkenbaar dit! Ik had van te voren verwacht dat het zwaar zou zijn in de zin van slapeloze nachten, weinig aan jezelf toekomen maar had niet bedacht dat hij in de eerste weken zoveel zou huilen en ik daar zo moedeloos van zou worden. Nu hij zelf iets meer kan (bijna 2 maanden) kan ik ook wat meer en is het dus veel relaxter allemaal! Veel mensen zeiden de eerste weken ook geniet er van, het gaat zo snel! Ik keek hem toen zo ongeveer groot. Nu het deze week super goed gaat kan ik eindelijk zeggen dat ik geniet!

Wat fijn knof dat het genieten voor je begint sinds deze week. Bij ons is met behulp van een osteopaat het huilen ook wel iets minder gewordenn, maar nog steeds huilt er erg veel en slaapt overdag nauwelijks de meeste dagen.

Bij de andere moeders die de eerste periode als zwaar hebben beschouwd door het velen huilen, wanneer werd het minder? Ging dat vanzelf of omdat er een oorzaak was geworden voor het huilen, wat aangepakt kon worden?

Amber- za 15 dec 2012 - 7:56

Ik had me wel erop voorbereid dat het moeilijk en zwaar zou kunnen zijn de eerste periode. Maar zo zwaar niet. Luuk huilde de eerste weken alleen maar. Hij had pijn door zijn gebroken sleutelbeentje en daarnaast heeft hij reflux. Ik heb me ook de eerste weken afgevraagd waarom ik ook alweer zo graag een kindje wilde. Voelde me dan ook echt een slechte moeder.
Gelukkig gaat het steeds beter. Hij slaapt 's nachts goed. Overdag slaapt hij niet veel, maar het huilen is een heeel stuk minder. Hij lacht veel en babbelt, ik geniet nu echt van mijn lieve mannetje!

bolus26 zo 16 dec 2012 - 2:47

tot nu toe valt het me erg mee ( ze is bijna 3 weken) behalve de periode dat ik ziek was en geen melk meer had,ze huilde veel en zag er zo moe uit en ik was ook helemaal op. Toen vond ik het heel pittig,nu is ze weer tevreden,slaapt goed en eet om de 3 a 4 uur. Af en toe huilt ze wel eens ivm krampjes oid maar dat mag geen naam hebben.

I kkan me goed voorstellen dat als je kindje veel huilt het echt heel erg zwaar is, ik heb t zelf mar 3 dagen zo meegemaakt en vond dat er al behoorlijk inhakken,zeker omdat ik ziek was.

Susan zo 16 dec 2012 - 2:54

Alles is bij ons anders dan ik had verwacht. De verwachtingen die ik had voordat ik moeder was heb ik allang weggestopt.

Rouge zo 16 dec 2012 - 3:00

Ik had een hele grote wens om jong moeder te worden. Ik dacht dat met het uitkomen van die wens ik nooit meer nieuwe wensen zou hebben angel

Maar het is gebleken dat ik ook nog steeds een eigen leven heb, met wensen en verlangens die niet alleen met kinderen te maken hebben.

Verder dacht ik dat ik alles leuk zou vinden...weekend vroeg opstaan..no problem..
maar in werkelijkheid merk ik dat ik tijd voor mezelf echt heerlijk vind en ook regelmatig nodig heb.

Filoria zo 16 dec 2012 - 3:21

Ik zag altijd voor me dat ik elke ochtend aan de ontbijttafel zou zitten met man en 3 kinderen, en dan iedereen op tijd klaar maken voor school en zo Very Happy

In de praktijk zit ik elke ochtend alleen met Tomas aan de ontbijttafel, omdat hij voorlopig enig kind is en omdat mijn man vaak nachtdiensten werkt.

@Sun88: wat balen dat je er zo doorheen zit zeg Je verwachtingen voordat je moeder werd en nu - Pagina 2 699888

Je verwachtingen voordat je moeder werd en nu - Pagina 2 699888

Ik kan me herinneren dat het hier een stuk beter werd toen Tomas 9 maanden was. Met een maand of 10 kon hij wijzen wat hij wilde hebben, GENIAAL was dat Very Happy

Hoe oud is jouw zoontje nu?

Thunder zo 16 dec 2012 - 3:51

Susan schreef:Alles is bij ons anders dan ik had verwacht. De verwachtingen die ik had voordat ik moeder was heb ik allang weggestopt.

Hier ook.

_Lana_ zo 16 dec 2012 - 4:00

Rataplan schreef:
Susan schreef:Alles is bij ons anders dan ik had verwacht. De verwachtingen die ik had voordat ik moeder was heb ik allang weggestopt.
Hier ook.

Een kindje krijgen, zet je leven al op z'n kop, maar bij jullie natuurlijk helemaal. Zo'n grote zorg verwacht je niet van tevoren! hug

Susan zo 16 dec 2012 - 4:49

_Lana_ schreef:

Een kindje krijgen, zet je leven al op z'n kop, maar bij jullie natuurlijk helemaal. Zo'n grote zorg verwacht je niet van tevoren!

Ik moet wel zeggen dat het makkelijker wordt naarmate je meer beseft dat het nou eenmaal zo is. Het is belangrijk om te kijken naar de dingen die nog wel kunnen in plaats van naar de dingen die niet meer kunnen. Ik heb bijvoorbeeld nog heel lang gehoopt dat hij ooit naar een reguliere basisschool zou kunnen, het geeft rust nu ik dat heb losgelaten en kan kijken welke wegen er nog meer zijn en hoe ver die wegen je kunnen brengen.

Thunder zo 16 dec 2012 - 5:19

Susan schreef:
_Lana_ schreef:

Een kindje krijgen, zet je leven al op z'n kop, maar bij jullie natuurlijk helemaal. Zo'n grote zorg verwacht je niet van tevoren!

Ik moet wel zeggen dat het makkelijker wordt naarmate je meer beseft dat het nou eenmaal zo is. Het is belangrijk om te kijken naar de dingen die nog wel kunnen in plaats van naar de dingen die niet meer kunnen. Ik heb bijvoorbeeld nog heel lang gehoopt dat hij ooit naar een reguliere basisschool zou kunnen, het geeft rust nu ik dat heb losgelaten en kan kijken welke wegen er nog meer zijn en hoe ver die wegen je kunnen brengen.

Daar zit ik nu midden in. S. gaat komend jaar naar school en ik ben volop bezig met observaties, gesprekken, analyses en controles voor speciaal of regulier onderwijs. Zwaar? Ja, ontzettend! Ik ben blij als alles achter de rug is en hij eenmaal gaat. Dan wordt het vast rustiger, maar dat duurt nog ruim 9 maanden.

Susan zo 16 dec 2012 - 5:25

Ezra is nu nog niet toe aan school, ook niet aan speciaal onderwijs, daarvoor gaat hij nog veel teveel zijn eigen gang. Het is zo zoeken naar de juiste plek. Hij zit nu weer op een nieuwe groep en hoewel ik natuurlijk ook behoefte heb aan rust en stabiliteit, hoop ik des te meer dat hij heel hard vooruit gaat en snel weer door kan stromen.

Stuiterbal zo 16 dec 2012 - 6:26

Mijn verwachtingen voor ik moeder werd had ik niet. Ik wist dat ik heel graag een kindje wilde maar hoe of wat kon ik me niet voor de geest halen.

Het eerste jaar is vooral heel zwaar geweest. Ondanks dat ik een makkelijk kind had, was het zwaar doordat ik lichamelijk nog een lange lijdensweg te gaan had.
Daarna ging de relatie uit waardoor ik opeens een alleenstaande mama werd. Iets wat ik nooit had verwacht.
Mijn zoontje was toen 1,5 en tot vlak voor zijn 3e verjaardag heb ik het ook als zwaar ervaren.
Ook mede door de peuter puberteit maar ook omdat ik geestelijk een zware klap heb gekregen.

Maar met zijn 3e verjaardag is het helemaal goed gekomen. Ik ben hersteld, mijn manneke is vele male rustiger geworden en nu genieten we volop elke dag.

Ergens baal ik wel dat ik een groot gedeelte gemist heb voor mijn gevoel en wat ook niet meer in te halen valt. Maar het feit dat het nu zo lekker loopt wij 2 samen, maakt alles goed.

LDJ zo 16 dec 2012 - 6:48

Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest verwachten.
Wat ik niet verwacht had is dat je meteen al zo verliefd op zo'n kleintje kunt zijn, dat ze er meteen al helemaal bij hoort.
Ik vind het heel bijzonder allemaal.

Soms mis ik het wel eens dat ik momenteel helemaal geen tijd meer heb voor mijzelf en dat je alles moet plannen, maar van de andere kant vond ik het bijv heerlijk dat ik vorige week even alleen naar de kapper kon en even wat kleding kon kopen. Heerlijk vond ik het om weer thuis te komen en te weten dat er een kleintje op je wacht die je zo nodig heeft.

Het gaat allemaal best voorspoedig. Dit zal in de toekomst misschien nog wel veranderen, maar dat zien we dan wel weer.

Gast zo 16 dec 2012 - 6:53

Ik had me eigenlijk voorgenomen om geen bv te gaan geven, maar het toch maar te proberen. En ik heb het bij beide kinderen meer dan een jaar volgehouden. Ook had ik niet verwacht dat de liefde voor je kind zo overweldigend kon zijn, ik kon me er geen voorstelling van maken.
Minder vond ik de eerste 7 maanden met een baby die nonstop huilde, de zorgen om mijn kinderen, mijn eigen lichamelijke klachten en pnd, het er vaak alleen voor staan met 2 kleine kinderen, geen tijd voor mezelf, dit zorgt ervoor dat ik toch wel erg veranderd ben, en dat had ik van tevoren niet gedacht.

SarahKey zo 16 dec 2012 - 6:53

Ik had van te voren niet gedacht dat een kind zo vermoeiend kon zijn. De eerste maanden vooral. Ik wist ergens heus wel dat je niet een hele nacht kon doorslapen en er af en toe wel uit moest. Maar dat een kind een paar nachten achter elkaar vertikte om te slapen, kraamvisite zo vermoeiend was, daarna elke ochtend een huilerig mannetje, nee dat had ik van te voren niet verwacht.

Ook niet dat hij al snel doorsliep, had verwacht om zeker een jaar wel aan de nachtvoedingen te zitten dus dit viel me reuze mee.

Van te voren dacht ik (en mijn man ook) na over de opvoeding, en tot nu toe gaat het precies zoals wij willen. Wij hebben overal best onze mening over en daar staan we nog steeds achter. En s is nu een heel makkelijk kind. Als ze allemaal zo worden mogen we in onze handen knijpen.

Ik vind het moeder zijn vooral erg genieten I love you

Het is zo fijn om je eigen kind te mogen verzorgen, knuffelen en mee kroelen. I Love it.

Gast zo 16 dec 2012 - 7:17

Sun88 schreef:
Knof schreef:
Sun88 schreef:Veel mensen zeggen geniet maar van dat hij zo klein is de tijd gaat zo snel, ik denk dan vaak, gelukkig maar, dan stopt het huilen.

Heel herkenbaar dit! Ik had van te voren verwacht dat het zwaar zou zijn in de zin van slapeloze nachten, weinig aan jezelf toekomen maar had niet bedacht dat hij in de eerste weken zoveel zou huilen en ik daar zo moedeloos van zou worden. Nu hij zelf iets meer kan (bijna 2 maanden) kan ik ook wat meer en is het dus veel relaxter allemaal! Veel mensen zeiden de eerste weken ook geniet er van, het gaat zo snel! Ik keek hem toen zo ongeveer groot. Nu het deze week super goed gaat kan ik eindelijk zeggen dat ik geniet!

Wat fijn knof dat het genieten voor je begint sinds deze week. Bij ons is met behulp van een osteopaat het huilen ook wel iets minder gewordenn, maar nog steeds huilt er erg veel en slaapt overdag nauwelijks de meeste dagen.

Bij de andere moeders die de eerste periode als zwaar hebben beschouwd door het velen huilen, wanneer werd het minder? Ging dat vanzelf of omdat er een oorzaak was geworden voor het huilen, wat aangepakt kon worden?

echt het extreme ging er met een maand of vier af (18 v/d 24 uur huilen), maar het begon pas rond een jaar echt beter te worden, toen kon ze zelf kruipen en lopen.

Sanne zo 16 dec 2012 - 7:44

Ik verwachtte veel strenger te zijn toen ik nog niet zwanger was. Mijn kind zou absoluut niet bij mij in bed slapen. Halverwege de zwangerschap veranderde dat beeld al. Toen kwam de co-sleeper naast bed, want ik vond het maar een vreemd idee zo'n klein hummeltje dat 9 maanden in mijn buik zat, ineens alleen in een donkere kamer te laten slapen. En toen ze er eenmaal was, vond ik zelfs zo'n wieg nog best afstandelijk haha. Inmiddels ligt onze dochter het grootste gedeelte van de nacht bij ons in bed, dus helemaal tegen onze principes van vóór de zwangerschap in.

Verder dacht ik van tevoren dat de gebroken nachten me vreselijk zouden opbreken. En eigenlijk valt me dat wel mee. Al vanaf haar geboorte moet ik er 's nachts meerdere keren uit. Nu nog zo'n 2 tot 3 keer voor een nachtvoeding, maar heel zwaar vind ik het niet. Ik zou wel graag weer eens wat langer slapen, maar de nachtvoedingen kosten niet zo heel veel energie, waarschijnlijk ook omdat dochter bij ons in bed ligt.

En ja, ik had echt gedacht dat ik een kind leuk zou vinden, maar zó ontzettend leuk... dat had ik me echt niet kunnen voorstellen. Ik vind het zo gezellig dat ze er is I love you

Gesponsorde inhoud