Je verwachtingen voordat je moeder werd en nu

Als je zwanger bent of heel graag een kindje wil, dan heb je toch een bepaald idee hoe het met een kindje zou zijn. Ookal was ik niet naïef hierin en wist ik wel een beetje hoe het werkt met een kindje, door mijn kleine nichtje en neefje, toch wist ik van bepaalde dingen niet wat het eigenlijk inhield als het om je eigen kindje gaat.

Dus waar ben jij achter gekomen met de komst van je kindje, waar je van tevoren geen weet van had?
Dan denk ik bijvoorbeeld aan het tandjes krijgen, hoeveel last je kindje ervan kan hebben. En hoe het is als je kindje niet wil eten. Dus ik bedoel hiermee niet alleen hoeveel liefde je wel niet voor je kindje kan voelen ;-).

Mijn kindjes 'fietsen' overal eigenlijk wel heel goed doorheen, gelukkig! Maar ik wist bijvoorbeeld niet hoeveel last ze kunnen hebben van tandjes ( lang lege de druppeltjes ). Ik dacht dat de BV heel erg makkelijk zou zijn, maar ik heb er toch echt wel veel moeite voor moeten doen en moeten investeren. Toen ik overging naar flesvoeding, wilde dochter niet drinken, of tenminste heel moeilijk. Van tevoren had ik gedacht dat ik heel makkelijk daarin zou zijn, maar het zat me toch niet lekker.
Sowieso kun je van tevoren nooit voelen wat een impact een kindje op je leven heeft, totdat je een kindje hebt.

Verder is het het mooiste wat me ooit is overkomen en nog veeeeeel mooier dan ik had gedacht!!

Ik heb er eigenlijk helemaal niet over nagedacht. Ik kan me zelfs niet herinneren dat ik er tijdens de zwangerschap diep over na heb zitten denken. Het enige waar ik me wel in verdiept had was borstvoeding. Ik heb heel bv.com gelezen, dus ik wist wel dat het niet iets simpels was.
Oh en ik had me in een draagzak verdiept. De gewone draagzak vs. de ergonomische.

Het enige wat ik qua opvoeding had bedacht was dat ik daar het eerste jaar sowieso niet over na hoefde te denken. Dus daar had ik in dat jaar tijd genoeg voor.

Ik heb het allemaal maar over me heen laten komen.

Voordat Luuk geboren was, heb ik het geregeld met mijn vriend over gehad dat we er niet van uit moesten gaan dat de eerste maanden een roze wolk zou zijn ivm slapeloze nachten e.d. Ik heb er echter niet genoeg bij stilgestaan dat je ook een huilbaby kon krijgen, die helemaal niet wilde slapen, waardoor we die periode echt op een onweerswolk gezeten hebben. Ik had dus wel verwacht dat het niet alleen maar geluk zou zijn, maar dat ik echt ongelukkig zou zijn (en tot mijn rote schaamte ook regelmatig heb gedacht 'waren we er maar nooit aan begonnen) had ik van tevoren echt niet gedacht.

Gelukkig ging het vanaf een maand of 5 wel steeds beter en nu kan ik echt oprecht zeggen dat ik het leukste kind van de wereld heb Het is nog niet altijd makkelijk (nu weer veel slechte nachten ivm ziek zijn en tandjes krijgen, en ik vind het in het algemeen gewoon heel moeilijk om de zorg voor hem uit handen te geven), maar elke keer als hij weer wat nieuws kan en als hij loopt te clownen dan ben ik echt trots!

Ik had wel verwacht dat ik wat eten betreft veel strikter zou zijn. Maar ik ben toch wel vrij makkelijk. Hij eet met de pot mee, en dat kunnen ook gewoon gebakken aardappels zijn, en zijn tussendoortjes zijn 9 vd 10 keer verantwoord, maar soms ook gewoon niet.

Ik ben naar een borstvoedingsavond geweest en daar deden ze het zo rooskleurig voor. Je kindje hapt zelf aan en laat los als het genoeg heeft.
Vraag en aanbod is altijd op elkaar afgestemd.
Nu had ik ook twee mondjes te voeden natuurlijk en ze waren te vroeg geboren.
Maar mijn zoontje hapte niet zomaar aan hoor. We hebben uren gelegen voordat ze het door hadden en nog ging het niet vanzelf.
Kijk ik heb het als heel erg fijn ervaren, maar ik had het wel fijn gevonden als ze eerlijk waren geweest en te weten dat je niet de enige bent die af en toe liep te medderen met de BV ;-).

Ah Aimee, wat rot om te horen dat je de eerste maanden zo ervaren hebt. Een kindje wat veel huilt is ook heel erg heftig!! Gelukkig gaat het nu beter met hem. En ik vind dat je altijd met heel veel liefde over Luuk verteld. En het is ook een heel leuk kind! ( Wat ik hier zie en hoor, haha ).

Ik had van tevoren ook bedacht dat het vast niet altijd roze wolk zou zijn.
En ik heb het eigenlijk wel zo ervaren, dus als een roze wolk. Ondanks dat ze de eerste weken in het ziekenhuis lagen, was ik heel gelukkig. Achteraf kan ik zeggen dat de eerste maanden toch wel een hele heftige tijd zijn geweest.

Maar bepaalde dingen wist ik gewoon niet van tevoren, terwijl ik toch altijd al heel veel las over baby's enzo.

Dat kan ik me voorstellen hoor, Lana. Ik heb toen m'n heil gezocht op het bvforum, dat was echt heel prettig.

Zelfde als aimee , van te voren bedacht dat uitslapen voor bij zou zijn etc, maar een kind krijgen dat zoveel huilt is zwaar, nooit bij stil gestaan. Overdag kan ik weinig doen vanwege het huilen, daar had ik van te voren niet aan gedacht. Veel mensen zeggen geniet maar van dat hij zo klein is de tijd gaat zo snel, ik denk dan vaak, gelukkig maar, dan stopt het huilen. Hier schaam ik me overgings wel voor, met zoals de gedachte soms waar zijn we aan begonnen. Maar missen kan ik m niet, ons mooie mannetje, gelukkig troost mij de gedachte dat hij niet huilt om het ons zo moeilijk mogelijk te maken

Linda schreef:Dat kan ik me voorstellen hoor, Lana. Ik heb toen m'n heil gezocht op het bvforum, dat was echt heel prettig.

Later heb ik via hier wel eens gekeken op het BV forum, daarvoor eigenlijk niet.
Ik heb gelukkig wel een hele goede begeleiding gehad vanuit het ziekenhuis en kon altijd terecht bij de LK. Maar toch had ik liever een reëel beeld gehad.

Sun88: Daar hoef je je helemaal niet voor te schamen! Een kindje wat veel huilt, is zo heftig! Ik kan niet zien hoe oud je kindje is, maar ik hoop dat het snel beter gaat.

Er heerst ook een beetje een taboe op, terwijl er zoveel moeders zijn die hetzelfde meemaken en denken als jou.

Ik kon moeilijk zwanger worden. En bij iedere moeder die langsliep met een baby, dacht ik: Oh wat lijkt me dat heerlijk! Wat is dat genieten.
Als ik nu 's avonds een moeder achter een kinderwagen zie lopen, denk ik stiekem wel eens: Oh arme moeder, misschien heeft de baby wel een huiluurtje en dacht ze ik ga maar een rondje lopen :-p.

Maar er zitten heel veel moeders in hetzelfde schuitje. Misschien helpt het juist om het eens hardop uit te spreken.
Succes!!

Veel te rooskleurig helaas, het viel me in het begin zwaar zwaar tegen. Was ook boos dat er altijd zo heiligmakend over kinderen gesproken werd. De eerste maanden hier echt geen roze wolk maar inktzwart. Langzaam werd het beter en naast dat ik de zorgen om mijn kind soms ook zwaar vind, bijv die maandenlange verkoudheid, is hij echt mijn alles.

Maar baby's zijn niet mijn ding hopelijk bewijst baby het tegendeel maar hoe ouder hoe leuker vind ik.

Ik hoop ook heel erg dat deze baby het tegendeel bewijst Printje!! Je staat er in ieder gev wel anders in. Was je zoontje geen makkelijke baby?

De eerste tijd tot hun ziekenhuisopname was echt niet leuk. 2 huilbaby's sloopt echt. Daarnaast lukte het aan de borst niet, en heb ik fulltime gekolft voor die 2. Vraag me achteraf af hoe ik het volgehouden heb.

En nu... man man man, wat ben ik verliefd op de beren

Stofzuiger schreef:De eerste tijd tot hun ziekenhuisopname was echt niet leuk. 2 huilbaby's sloopt echt. Daarnaast lukte het aan de borst niet, en heb ik fulltime gekolft voor die 2. Vraag me achteraf af hoe ik het volgehouden heb.

En nu... man man man, wat ben ik verliefd op de beren

Dat laatste vind ik heeeeel fijn om te horen!!
Heerlijk genieten van je twee kleine beren .

Hoe lang hebben ze toen ook alweer in het ziekenhuis gelegen Stofzuiger?
En is er nog een oorzaak gevonden voor het vele huilen?

_Lana_ schreef:Hoe lang hebben ze toen ook alweer in het ziekenhuis gelegen Stofzuiger?
En is er nog een oorzaak gevonden voor het vele huilen?

2 weken. Nee, waarschijnlijk gewoon de cirkel van huilen, oververmoeid, wij oververmoeid wat hun weer aanvoelen etc.

Het enige wat ik heel erg tegen vond vallen was het vele huilen, vooral bij de tweede. Ik wist niet dat je daar zo zenuwachtig van kon worden op een gegeven moment. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik voorheen nogal lui was qua huishouden en stelde dingen uit. Sinds de kids er zijn doe ik dat gewoon allemaal (en nog snel ook) ik wist niet dat ik dat in me had haha! (En zelfs dan nog ben ik jaloers op de efficiëntie waarmee mijn moeder dat allemaal doet/deed)

_Lana_ schreef:Ik hoop ook heel erg dat deze baby het tegendeel bewijst Printje!! Je staat er in ieder gev wel anders in. Was je zoontje geen makkelijke baby?

Hij huilde veel, sliep nooit en daarnaast was er veel onrust in huis door doodzieke man en ellende hierom heen. Ik ga nu ook liever van het 'ergste' uit kan het alleen maar meevallen. We weten nu dat die eerste mnd zeer pittig kunnen zijn dus het kan vrijwel alleen maar meevallen.

Hadden maar weinig verwachtingen eerlijk gezegd! Ik was pas 18 (bijna 19) jaar en de gewone dingen zoals dingen aanschaffen, dingen regelen oke! Hoe het gevoelsmatig zou zijn...

Beide waren gelijk verliefd op onze kleine man en hebben het best zwaar gehad met bijna 3 jaar slechte nachten, moeilijk in ons ritme kunnen komen, combi van werken,leren,huishouden en kindje was pittig. Wat ik zelf heel bijzonder vond en vind is het oergevoel wat er naar boven is gekomen! Het alles voor je kind, geen moeite gehad om dingen anders te doen omdat we nu een gezin waren dat gebeurde gewoon

Bij L.ynn waren de verwachtingen er wel degelijk,, toen ze er eenmaal was ging het zoveel makkelijker dan bij D.ylan. Een stuk rustiger, wisten nu gewoon wat we wilden en hoe (bij de eerste wist iedereen het beter want wij waren nog zo jong...) Daarbij was het ook een groot verschil dat ons meisje wel veel beter sliep, niet ziek was dus daar was het vooral genieten!

Het ouderschap is een vat vol ontdekkingen wbt de kinderen maar ook voor mezelf en onze relatie! Wij hebben regelmatig midden in de nacht ruzie staan maken gewoonweg omdat we op waren... en nu staan we er nog en sterker dan ooit!

Ik had er wel een bepaald plaatje, idee van. In het begin viel het me tegen qua borstvoeding geven, slaapgebrek en los laten. Wat ik nu moeilijk begin te vinden is het consequent blijven als D me aan het uitdagen is. Daar had i, niet van gedacht dat het me tegen zou vallen.

Maar over het geheel klopt het grotendeels met het idee wat ik in mijn hoofd had en geniet ik dag in, dag uit.

Ik had het ook allemaal wat rooskleuriger voorgesteld. Ik had sowieso rekening gehouden met veel gebroken nachten, maar zoals het bij ons was had ik echt nooit verwacht. Ach.. bij een tweede kan het alleen maar meevallen denk ik dan

Ik had ook bepaalde gedachten over opvoeden, maar toen ik mezelf er beter in ging verdiepen heb ik al die gedachten aan de kant gegooid en weet ik heel goed hoe ik dingen wil doen.

Sun88 schreef:Veel mensen zeggen geniet maar van dat hij zo klein is de tijd gaat zo snel, ik denk dan vaak, gelukkig maar, dan stopt het huilen.

Heel herkenbaar dit! Ik had van te voren verwacht dat het zwaar zou zijn in de zin van slapeloze nachten, weinig aan jezelf toekomen maar had niet bedacht dat hij in de eerste weken zoveel zou huilen en ik daar zo moedeloos van zou worden. Nu hij zelf iets meer kan (bijna 2 maanden) kan ik ook wat meer en is het dus veel relaxter allemaal! Veel mensen zeiden de eerste weken ook geniet er van, het gaat zo snel! Ik keek hem toen zo ongeveer groot. Nu het deze week super goed gaat kan ik eindelijk zeggen dat ik geniet!

Ik heb t me wel allemaal redelijk realistisch voorgesteld. Had veel verhalen gehoord van vrouwen die voor mij moeder waren geworden en t is me daardoor heel erg meegevallen. T. is dan ook wel een vrij makkelijke tot nu toe.
Van mezelf had ik wel verwacht strenger te zijn maar sinds ik me verdiept heb in UP weet ik dat dit meer in mn straatje past.
Ook van dingen als rapley, samenslapen, bv geven na 6mnd en dragen had ik eigenlijk nog nooit/ amper gehoord, maar ben wel heel blij dat ik hiermee in aanraking ben gekomen, te danken aan t forum

Knof schreef:

Sun88 schreef:Veel mensen zeggen geniet maar van dat hij zo klein is de tijd gaat zo snel, ik denk dan vaak, gelukkig maar, dan stopt het huilen.

Heel herkenbaar dit! Ik had van te voren verwacht dat het zwaar zou zijn in de zin van slapeloze nachten, weinig aan jezelf toekomen maar had niet bedacht dat hij in de eerste weken zoveel zou huilen en ik daar zo moedeloos van zou worden. Nu hij zelf iets meer kan (bijna 2 maanden) kan ik ook wat meer en is het dus veel relaxter allemaal! Veel mensen zeiden de eerste weken ook geniet er van, het gaat zo snel! Ik keek hem toen zo ongeveer groot. Nu het deze week super goed gaat kan ik eindelijk zeggen dat ik geniet!

Ook herkenbaar hier, die eerste weken zijn ze schattig maar ook is het erg vermoeiend en echt niet genieten, of lang niet alleen maar in ieder geval.

Ik ben nu 5,5 jaar verder met 2 schatten van een meiden. Maar eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ze zo vaak ziek of iets hadden.
Oudste: hersenvliesontsteking (ze had niet later in het ziekenhuis moeten zijn) , reflux koemelkallergie,
Gebroken been, glutenallergie en nog wel meer.
Jongste: reflux, koemelkallergie, gebroken voet en nu weer onderzoek voor haar schildklier.

Zo even klagen... we genieten volop van ze maar we hebben er ook vaak zorgen om.