Kom jij voor jezelf op?

Door het topic van Jetje bedenk ik me dat ik ook zo slecht ben in voor voor mezelf opkomen, altijd al en nu tijdens de zwangerschap is dat niet anders.

Vantevoren denk ik ik ga dit en dit zeggen maar puntje bij paaltje laat ik me toch overrompelen.

Zo hier met kraamzorg bijv. Wat iedereen ook zegt over geweldig, genieten laten verwennen ik zie er serieus al maanden tegenop. Ik vind het vreselijk. Ik heb daar serieus nu al zorgen over, misschien voor anderen niet te begrijpen maar ik voel het wel zo.
Nu heb ik dus gebeld dat ik echt alleen maar die minimale uren wil, dat begint die vrouw zo te praten dat ik er toch weer mee akkoord ga. Ik weet ook wel dat ik het op dat moment nog kan beslissen maar gewoon even ter voorbeeld.

En jullie, laten jullie je snel overrompelen oid?

Als jullie de kraamzorg niet bellen als je bevallen bent dan staat er ook niemand op de stoep de volgende ochtend . Of werkt dat niet zo? Je bent niet verplicht kraamzorg te nemen dus gewoon aangeven.

Ik kom wel voor mezelf op. Heb ik ook echt moeten leren maar toen ik merkte dat ik zo dingen gedaan kreeg die ík wilde ben ik het vaker gaan doen.

Ik probeer het wel, maar laat me ook te snel overrompelen..

Voor mezelf opkomen is niet echt mijn sterkte punt... Dus ja, ik laat me soms te snel overrompelen.

Ik laat te snel over me heen lopen...

Ja ik kom wel voor mezelf op. Als ik iets echt niet wil dan maak ik dat wel duidelijk, al is dat soms iets te bot.

Nee absoluut niet.. Zou willen dat ik daar beter in was.

Printje, regel dat nou gewoon even met die kraamzorg. Moet je jezelf niet nog weken druk om gaan maken, meis!!

Ik vind het ook moeilijk om voor mij zelf op te komen. Ik vind mij zelf vaak niet belangrijk genoeg en zie assertief zijn ook soms als brutaal zijn, wat natuurlijk niet zo is.

Niet genoeg. Ik kan wel goed vertellen wat er in me omgaat, maar dat is dan bij mensen die op dat moment toch al echt luisteren en bij wie ik voel dat ze respect hebben voor wat ik te zeggen heb. Er zijn ook mensen door wie ik bijna altijd over me heen laat lopen en dan baal ik achteraf dat ik me weer braaf in heb zitten houden.

Poubelle schreef:Ja ik kom wel voor mezelf op. Als ik iets echt niet wil dan maak ik dat wel duidelijk, al is dat soms iets te bot.

Hier net zo. Ik kan regelmatig bot en hard uit de hoek komen, terwijl ik dat niet eens zo bedoel.

Sam schreef:

Printje, regel dat nou gewoon even met die kraamzorg. Moet je jezelf niet nog weken druk om gaan maken, meis!!

Ik heb dus al gebeld maar laat me dan dus echt gewoon overbluffen of hoe je het moet noemen. Ze weet het zo te vertellen dat ik denk mmm laat maar staan dan zo. Je kunt de uren tijdens de kraamweek nog aanpassen dus dan gaan we dat gewoon eventueel doen.

Ik wil gewoon niet dat er een vreemde aan mijn was enzo zit, heb dan veel te veel de neiging om me overal mee te bemoeien. Iedereen zegt dan laat ej lekker verwennen maar das gewoon niets voor mij. Ik heb liever dat ze gezellig wat kletst, mee koffie drinkt etc. dan dat ze zich met mijn dagelijkse dingen bemoeien. Niet dat ik iets te verbergen heb maar vind het gewoon verre van een fijn idee dat anderen dat gaan doen voor mij.

Ik denk dat ze je ervoor willen behoeden dat je toch wat meer kraamhulp nodig blijkt te hebben en dat die uren dan al vergeven zijn, ik denk zelfs dat zij dat risico niet willen nemen. Je kunt toch ook na je bevalling zeggen dat je minder uren hoeft, ik denk dat ze er dan wel sneller mee akkoord gaan en misschien zelfs blij zijn, want vaak is er best een tekort aan kraamhulpen.

Ik kom niet goed voor mezelf op en baal daar wel van. Iedere keer neem ik me voor om tegen bepaalde mensen te zeggen hoe ik ergens over denk en wat hun gedrag met mij doet, maar uiteindelijk zit ik me op te vreten als het zover is en laat ik het weer gebeuren, echt vervelend af en toe.

Printje, in jouw geval zou ik me alleen al laten overrompelen, omdat ik weet dat ik op een later tijdstip er nog wat van kan zeggen, namelijk als het eenmaal zover is en de kraamzorg er is en de uren inplant. Dan kies ik dus in feite de weg van de minste weerstand (op dat moment). Misschien dat dat ook voor jou geldt?

Susan schreef:Ik denk dat ze je ervoor willen behoeden dat je toch wat meer kraamhulp nodig blijkt te hebben en dat die uren dan al vergeven zijn, ik denk zelfs dat zij dat risico niet willen nemen. Je kunt toch ook na je bevalling zeggen dat je minder uren hoeft, ik denk dat ze er dan wel sneller mee akkoord gaan en misschien zelfs blij zijn, want vaak is er best een tekort aan kraamhulpen.

Dat zit er idd achter denk ik. Ik heb nu idd zoiets van, mocht het hetzelfde gaan als bij R, is kraamhulp van bijv. 8-12 meer dan voldoende.

Sanne schreef:
Printje, in jouw geval zou ik me alleen al laten overrompelen, omdat ik weet dat ik op een later tijdstip er nog wat van kan zeggen, namelijk als het eenmaal zover is en de kraamzorg er is en de uren inplant. Dan kies ik dus in feite de weg van de minste weerstand (op dat moment). Misschien dat dat ook voor jou geldt?

Dat is denk ik ook zo. Maar aan de ene kant ben ik wel 'bang; dat ik er dadelijk ook niets van durf te zeggen.

Dat is dan op zich toch wel te begrijpen? Stel dat zij een minimum aan uren inplannen en dat er vervolgens iets gebeurt waardoor je niet veel zelf kunt, dan kun je die uren misschien niet meer zo makkelijk terugkrijgen. Dat is voor jou heel vervelend, maar ik denk dat zij dat zelf ook heel vervelend vinden, omdat ze je dan niet kunnen geven wat je nodig hebt. Ik zou gewoon afwachten en als je er in de kraamweek nog zo over denkt kun je er altijd nog op terugkomen. Achteraf van veel naar weinig uren zal een stuk makkelijker zijn dan achteraf van weinig naar veel uren.

Ik kom ook makkelijker voor mezelf op bij mensen die ik niet ken dan die ik wel ken. Als iemand me in een winkel of op straat slecht behandelt of asociaal gedrag vertoont dan zeg ik er wel wat van. Bij vrienden gaat het ook wel goed, maar juist bij mensen die ik wat minder goed ken en waar ik nog wel wat mee moet zoals collega's vind ik het een stuk moeilijker. Dan ga ik opeens heel erg nadenken en mijn woorden afwegen, en laat ik het er soms ook maar bij.

studiebol schreef:Bij mensen die ik niet ken lukt het me wel, bijv als ze me iets aan wil praten via de telefoon dan kan ik heel duidelijk maken wat ik wil. Op mijn werk gaat het me steeds wat beter af.

In een prive situatie met mensen die ik goed ken lukt het me niet goed.

Hier precies zo

Nog niet genoeg, maar hopelijk leer ik dat snel. Ik moet echt meer van me af gaan bijten, ik merk dat veel mensen me zien als een onzeker type en daar ook naar gaan handelen. Ik wil altijd iedereen te vriend houden, maar dat lukt gewoon niet.

*

Zelda schreef:Nog niet genoeg, maar hopelijk leer ik dat snel. Ik moet echt meer van me af gaan bijten, ik merk dat veel mensen me zien als een onzeker type en daar ook naar gaan handelen. Ik wil altijd iedereen te vriend houden, maar dat lukt gewoon niet.

Dit heb ik ook, precies hetzelfde.

Dat is echt mijn zwakke punt. Ik laat me heel erg vaak overrompelen. In prive situaties gaat het wel goed gelukkig. Maar het kan nog beter. Volgens mij kan ik dit op mijn 50ste nog niet pffff.

Door mijn probleem ben ik het een tijdlang kwijt geweest. Ik wist namelijk niet altijd of ik iets wel juist dacht of dat het vertroebeld werd door mijn probleem. De laatste tijd durf ik weer voor mezelf op te komen. Niet altijd. Maar als ik echt iets goed overdacht heb, er achter sta, dan zal ik dat ook zeker kenbaar maken. 9 van de 10 gevallen zeg ik nog steeds niets.

Ja, ik kom wel voor mezelf op en leg ook uit waarom ik iets wel/niet doe. Als er op het werk iets wordt gevraagd waarvan ik het niet verantwoordelijk vind dat ik dat doe o.i.d. dan zeg ik nee en leg ik uit waarom. Dan kun je altijd nog onderhandelen en tot een oplossing komen waar ik ook achter sta. Ik zet mijn houding en manier van spreken ook bewust in, aangepast aan degene tegenover mij en de situatie. Ik vind duidelijk zijn naar mensen erg belangrijk. Komt iemand bijvoorbeeld al scheldend op mij af, dan is op een gegeven moment gewoon de grens bereikt en ga ik er tegen in: je kunt best boos zijn, maar deze woorden wil ik niet horen. Daarna is bij mij ook weer snel een 'schone lei' en gaan we verder waar we waren.

Prive kom ik ook voor mezelf op. Bij mijn ene baan, eet ik tijdens de pauze bij mijn moeder thuis. Ze komt dan vaak naar boven: wil je m'n foto's op de computer zetten, wil je dat uitzoeken, etc. Op dergelijke momenten zeg ik ook nee. 'Ik werk ... uur in de week, dit is mijn werkpauze, ik doe nu even iets voor mijzelf'.