Voor jezelf kiezen

Titel vond ik wat lastig.

Ik heb best lang niet goed in mijn vel gezeten. Gescheiden, daarna de ware gevonden maar die bleek ergens aan verslaafd dus exit, overlijden van dierbaren, gezeik met ouders, met huis en werk.
In die tijd heb ik amper hulp gevraagd aan vrienden of ze belast met mijn verhaal want zo ben ik niet. Ik heb met behulp van een psyg me weer omhoog kunnen trekken.

Diezelfde psyg heeft me geleerd dat ik mezelf op 1 moet zetten en dat doe ik nu ook maar ik sla daar heel erg in door. Ik wil dat gezeik van vriendinnen niet meer over foute vriendjes, over exen die de kids niet willen, over burn-outs terwijl je wel kan stappen. Ik kap dat gelijk af met nogal wat gesneer.

Zal ik hier mijn weg weer in gaan vinden? Ik denk namelijk dat ik het vanzelf geen gezeik meer ga vinden maar dat ik nog even mijn grenzen moet leren kennen/hervinden.

Fijn om te lezen dat een psycholoog je goed kan begeleiden in andere prioriteiten stellen. Daar zal je veel aan kunnen hebben, ook op de lange termijn. Denk dat het niet uitzonderlijk is dat je je ff afsluit voor sores van vriendinnen, aangezien je je handen vol hebt aan jezelf momenteel. Vind wel dat je wat bot bent in je formulering (als je dit ook zo doet naar vriendinnen, ik heb het zelf niet gemerkt maar spreek je ook niet zo veel laatste tijd) en kan me voorstellen dat het dan ook wederkerig wordt: dat als je geen zin hebt in problemen van hen en dat met een sneer afkapt, dat zij ook ff klaar zijn ermee. Ik weet niet of dat klopt, maar als ik het lees vermoed ik dat je idd je weg nog enigszins moet vinden hierin. Zeggen er geen ruimte voor te hebben is geen misdaad, maar zeggen dat je klaar bent met gezeik van een vriendin komt al een stuk minder vriendschappelijk over. Of heroverweeg je ook je vriendschappen, waardoor het zo eruit komt nu? Veel sterkte!