Hoe hoog leg je de lat voor jezelf?

Ik ben ontzettend perfectionistisch en alles moet, voor mij, perfect zijn. Dat betekent dus ook dat ik omdat ik gisteren mijn verjaardag vierde, vrijdagavond laat nog dingen stond op te ruimen en schoon te maken, omdat het toch nog beter kon voor mijn gevoel. Mijn vriend is precies hetzelfde, dus we vullen elkaar daarin uitstekend aan haha!

De lat ligt hoog. alhoewel hij het afgelopen jaar wel steeds wat zakt, doordat ik er gewoon niet uit kom met mezelf. Maar dan nog blijft de lat wel hoog liggen hoor

Net name op het gebied van alles willen doen voor anderen, klaarstaan, opdrachten, niet tevreden zijn met een 7
Met een opgeruimd huis en het perfecte lichaam helaas niet

Voor mezelf: steeds iets hoger dan ik ervoor bereikt heb. En inderdaad, perfectionistisch. Ik moet intelligent zijn, spontaan, sociaal, knap, sportief, slank succesvol, steeds hogere cijfers... etc etc..

Ik probeer er op een betere manier mee om te gaan, want enerzijds vind ik het positief dat ik steeds mijn grenzen verleg. Maar ik probeer dan niet in het verleden behaalde resultaten weer te ijken aan die nieuwe lat. Want daardoor ben ik NOOIT tevreden. Dus daar werk ik aan:

Ik mag mijn lat verhogen, maar voor de toekomst, niet voor het verleden.

Ligt eraan waar het om gaat. Ik heb nooit de illusie dat het perfect wordt, dus ik vind het ook onzin om mezelf perfectionistisch te noemen, maar er zijn wel dingen waarbij ik echt het maximale eruit wil halen en er zijn ook dingen waarbij ik dat minder belangrijk vind.

Ik ben perfectionistisch maar neem teveel hooi op m'n vork, wil te veel tegelijk. Wil op het werk bijvoorbeeld dingen ook niet uitbesteden, maar alles zelf doen volgens het plan wat ík in m'n hoofd heb. En doordat ik teveel wil en ik het overzicht kwijt raak, raffel ik uiteindelijk alles maar af en laat ik dingen liggen.

Ik had dat wel heel erg, ik faalde voor mijn gevoel constant. Nu heb ik dat minder, maar er is ergens een stemmetje die blijft roepen. Heel irritant . Mijn vriend is gelukkig niet zo erg, die helpt mij heel erg goed relativeren. Ik moet er niet aan denken om een vriend te hebben die ook zo perfectionistisch is, want ik geloof niet dat we daar beiden gelukkiger van worden. Ik ben wel blij dat ik in zie dat geluk niet in perfectie zit. Maar dat stemmetje hè..

Maple schreef:Ik ben perfectionistisch maar neem teveel hooi op m'n vork, wil te veel tegelijk. Wil op het werk bijvoorbeeld dingen ook niet uitbesteden, maar alles zelf doen volgens het plan wat ík in m'n hoofd heb. En doordat ik teveel wil en ik het overzicht kwijt raak, raffel ik uiteindelijk alles maar af en laat ik dingen liggen.

+ 1

Met name op gebied van school ben ik best perfectionistisch. Zo erg dat ik vast loop in mijn stage. Het komt er niet uit. Ik leg zoveel druk op mezelf dat ik slecht ga presteren. Vroeger was ik tevreden met een 5.5. Nu wil ik mijn school afsluiten met een 7 gemiddeld maar dan niet afgerond. Ik moet hierbij dus ook hulp gaan zieken omdat het naar de verkeerde kant doorslaat. Kijk daar dus voor uit

Ooh steeds lager. Ik word niet gelukkig van druk dus ik doe lekker rustig aan.

De lat lag bij mij altijd (te) hoog. Maar sinds ik een burn out heb gehad mag hij ook lager. Ik ben tegenwoordig meestal sneller tevreden.

Ik leg de lat juist te laag. Ik ben aan het werken aan mijn zelfdiscipline, die heb ik zeer weinig. Daardoor word ik gemakzuchtig.

Op sommige vlakken heel hoog, op andere vlakken minder hoog.

Ik ben ontzettend perfectionistisch en bovendien een controlfreak.

Maar sinds mijn zus ziek werd, ben ik wel beter geworden in het relativeren van zaken en probeer ik meer te genieten. Het is alleen vaak zo lastig Ik denk continue dat ik tekortschiet, dat mensen mij niet aardig vinden of me niet serieus nemen.

Dat van Maure herken ik erg. Als het maar effe tegen zit dan raak je in negatieve spiraal en wordt je zo ongeveer depri. Echter ik streef met name op mijn werk ook perfectie en kwaliteit na. Nu heb ik werk waar ik qua kwaliteit dat geleverd wordt richting de klant niet achter sta, dus zoek ik oa om die reden naar ander werk. Dat ondanks de redelijk goede arbeidsvoorwoorden.

Ik heb het wel met ups en downs merk ik. Soms heb ik overal zin in en voelt het of ik de hele wereld aan kan, maar er zijn ook periodes dat ik nergens zin/puf voor heb.

Sylvana schreef:Op sommige vlakken heel hoog, op andere vlakken minder hoog.

+1

@ Maura... Perfect verwoord wat ik bedoel en ook bij mij komen de depressieve dagen vaker voor dan de positieve dagen. Ik merk wel als ik bijv. iets met vrienden ga ondernemen dat ik dan een soort van powerboost krijg en er dan een paar dagen weer tegen aan kan. Echter na verloop van tijd neemt dat gevoel weer af en maakt het plaats voor depri dagen. Voor mij is het lastig om blij te zijn met de dingen/zaken die ik heb. In werk wil ik continu een uitdaging hebben anders wordt het al snel saai en ga ik met een rot gevoel naar het werk. Ook prive heb ik dat wel. Met de auto die ik nu rijd ben ik wel blij (Ford focus, ik vind de lampen erg mooi), maar ik zou veel minder achter de tv willen zitten en meer vrienden optrekken. Al sport ik wel een paar keer in de week en dat zorgt ook wel voor een fijn gevoel, maar ik vraag dikwijls af of dit het nu allemaal is?

Met name als ik straks een keer een huis ga kopen wil ik het goed (perfect) doen. Ik wil dat het liefst een keer goed doen. Een huis op de juiste plek, juiste grote kopen waar ik erg lang in kan blijven wonen.

Wellicht heeft het er mee te maken dat de 'perfectionist' niet tegen onzekerheid kan. Ten minste dat is wel bij mij het geval, want nu ik nog geen hypotheek hoef te betalen ga ik op zoek naar werk waar ik hopelijk perfect jaren kan doen en een stuk zekerheid met zich mee brengt. Dit zodat ik privé gezien ook fijn (perfect) kan leven.

Niet zo hoog. Ik kan niet tegen stress en ik heb niet het idee dat ik erg gezond ben op het moment. Het zou stom zijn als ik latten nu hoog ging leggen.

Maar goed, het zit ook niet in mijn karakter. Ik ben me goed bewust van wat ik wel en niet kan en leg me daarbij neer.

Ik doe altijd mijn best en ik heb geen idee of ik de lat hoog neerleg of niet.

Ik heb een tijd voor mezelf de lat veel en veel te hoog gelegt. Sinds ik bij een psychologische fysio rondloop zie ik alles veel realistischer in en is de lat ook meer naar mijn eigen haalbare niveau. Wat wel erg fijn is, want het scheelt een hele hoop stress

Maura, ik weet dat wij niet echt de beste vriendjes zijn, maar dit is serieus bedoeld en niet als sneer of wat dan ook. Maar ben jij wel eens actief met hulp met je problemen bezig geweest? Langdurig? Heeft dat geholpen? Waarom wel/niet?

Het lijkt namelijk een beetje alsof je al een behoorlijk lange tijd in een zelfde cirkeltje rond blijft rennen, waar je zelf wel probeert uit te komen, maar wat niet echt lukt. Of maar tijdelijk. Terwijl je wellicht maar een klein beetje hulp nodig hebt, juist omdat je er zelf al zo mee bezig bent.

Puur mijn gevoel hoor en wat weet ik nou.. Maar toch, puur interesse.. =)

Ik zat net aan de telefoon met m'n moeder waar ik een gigantische peptalk kreeg en ik moet aan dit topic denken..

Aan de ene kant leg ik de lat heel hoog voor mezelf, op de basisschool en begin middelbare school heb ik faalangst-training gehad bijvoorbeeld en op m'n werk.
Ik ben nu 2 dagen weer aan het werk, heb voor het eerst een combinatiegroep en ik stresste m net ontzettend toen ik zat te bedenken hoe ik in een combigroep het beste aan de slag kon met niveauverschillen en het directe instructiemodel. Ik bedacht me dat ik nauwelijks tijd had om kinderen apart te nemen en zo te helpen omdat de andere groep dan mn aandacht nodig heeft.
Ik dus in paniek mn moeder gebeld (ook leerkracht) en haar antwoord was dus 'leg de lat niet zo hoog voor jezelf, zeker de eerste twee weken niet. Leg m heel laag en ga zo steeds iets hoger'.
En ik weet wel dat ze gelijk heeft maar toch zit ik hier nog te janken

Mijn lat lag altijd ontzettend hoog. Ik wilde mezelf nooit 'laten kennen', altijd doorgaan en mezelf gewoon voorbijlopen. In combinatie met nog heel wat andere dingen heb ik hierdoor een burn-out gekregen en sindsdien probeer ik om de lat wat lager te leggen, wat ik toch heel erg moeilijk vind. Naar mijn idee ligt mijn lat nog steeds erg hoog, maar kan ik wel beter mijn grenzen aangeven.