Moet ik hier iets mee?

Nav het topic geduld verliezen.

Ik zit met een situatie en weet niet goed wat ik er mee aan moet.
Zal het kort proberen te omschrijven:
Naast ons woont een alleenstaande moeder. 1,5 geleden is haar man overleden, samen hebben ze een dochter van 4 (nu). Inmiddels heeft ze er een zoontje bij van 2 maanden. De vader is niet in beeld. Het was min of meer een ongelukje..
Nu het probleem: We horen de buurvrouw regelmatig schreeuwen tegen haar dochter. Ze hebben veel ruzie en veel gegil over en weer. Het is behoorlijk gehorig bij ons en horen haar ook s'nachts regelmatig. Vannacht was het weer zo ver. Dochter erg huilen, moeder schreeuwen dat ze d'r mond moet houden. Dochter weer krijsen. We hoorde de buurvrouw letterlijk haar dochter slaan (schoppen?) ik hoorde haar zeggen/schreeuwen: Doet het zeer? Mooi, want dan stop je eindelijk eens.
En zo gaat het dus regelmatig. Het slaan heb ik overigens nog niet eerder gehoord..
Ik twijfel of ik het AMK moet bellen. Ergens denk ik van ja, moet ik doen. Maar van de andere kant vind ik het erg lastig. Dochter is een pittig meisje, moeder is alleen met nog een baby thuis. Kan het niet zo zijn dat de momenten die wij opvangen een moment is van je geduld verliezen?
Daarnaast wil ik me eigenlijk helemaal niet in haar situatie mengen. De mannen die over de vloer komen zijn niet allemaal even clean. Er gaan verhalen rond dat ze in de drugswereld zit. Alle mensen die haar hebben willen helpen hebben daardoor alleen maar meer problemen gekregen. Ik wil dat soort dingen helemaal niet in mijn gezin..
Ik weet dat het AMK niet direct stappen onderneemt, en dat je anoniem kunt melden. Maar stel dat er stappen worden ondernomen, dan is de link toch snel gelegd dat het signaal van de buren kan komen?

Goed, wat zouden jullie doen?

Ja ik zou wel bellen. Als het eens in de zoveel tijd voorkomt, maar volgens jouw verhaal komt het regelmatig voor. Dat kan nooit goed zijn voor de moeder, de dochter en al helemaal niet voor de baby.

Heel erg moeilijk, ik zou wel het AMK bellen, je zou om advies kunnen vragen, volgens mij kan dat wel anoniem.
Lijkt me heel erg moeilijk, maar ook al is het een pittig meisje, kan het niet zo zijn dat ze 'mishandeld' moet worden.
Je kan een keer uit de slof schieten, maar niet dat het tot mishandelen van je kind is.
Ook al heeft ze een moeilijke situatie.

Ik zou opkomen voor de kinderen.
De kinderen kunnen zelf geen hulp vragen, jij kunt het voor ze doen.
Ik zou het melden.

Je kunt hiervoor ook O&O (opvoeding en ondersteuning) adviseren. Dat gaat normaal via scholen of cb's maar ouders kunnen zichzelf er ook voor aanmelden. Je zou eens kunnen kijken of je eventueel daar een melding zou kunnen doen of haar wijzen op die mogelijkheid.

Ik zou proberen een anonieme melding te doen denk ik. Ze vragen je vaak of je zelf al contact gelegd hebt. Maar dan zou ik gewoon aangeven dat je jezelf en je gezin niet in gevaar hebt willen brengen.

Ik zou er wel een melding van maken maar in dit geval niks zeggen over alles wat je alleen als buurvrouw zijnde kan weten. Dan is het namelijk voor haar en haar vriendjes wel heel makkelijk te achterhalen wie de melding gedaan heeft.

Elodie schreef:Ik zou er wel een melding van maken maar in dit geval niks zeggen over alles wat je alleen als buurvrouw zijnde kan weten. Dan is het namelijk voor haar en haar vriendjes wel heel makkelijk te achterhalen wie de melding gedaan heeft.

Maar alles wat ik weet is als buurvrouw zijnde..

Er gaan wel verhalen rond maar wat daar van waar is weet ik natuurlijk ook niet. Bovendien zal het dan niet concreet genoeg voor hen zijn om actie te ondernemen.

Ja, met zo'n verhaal zou ik zeker bellen. Het is echt niet zo dat naar aanleiding van één melding de kinderen morgen uit huis worden geplaatst. Daar gaat (doorgaans) een gedegen onderzoek aan vooraf. Maar als de Raad voor de Kinderbescherming nergens van op de hoogte is, dan kunnen ze nooit een onderzoek starten. Ik zou bellen, voor de kinderen. Mijn vader kon vroeger zijn handen ook niet thuis houden en ik heb me heel vaak afgevraagd waarom er niemand was die belde, ingreep. Dus ja, bellen.

Liever niet quoten.

Wat schreeuwt ze als ze schreeuwen?
Dat zou voor mij veel uitmaken in de keuze om te bellen of niet. Na 1 x schoppen/slaan zou ik niet het AMK bellen. Ik denk dat elke ouder weleens tot het uiterste gedreven wordt. Ik had vrijdag feest en daar vertelde een kennis ook dat ze dr zoon op de mond had getikt omdat hij haar de hele middag uitscholt voor kutmama, lelijk mokkel, tyfuswijf, kutwijf en nog meer van dat soort benamingen. Voor mij geen reden om te bellen. Evenals schreeuwen dat t kind bijv moet ophouden, luisteren etc. Schreeuwen als in schelden, vernederen etc zou voor mij wel een reden zijn.

Ik zou ook bellen.

Wij hebben het een tijd geleden ook gehad. M'n buren hadden regelmatig gigantische ruzie met elkaar. Midden in de nacht was het een vreselijke herrie.
Ik heb de politie gebeld, de situatie uitgelegd en ook gezegd dat ik me veel zorgen maak om de kinderen in huis. De politie heeft uiteindelijk de kinderbescherming ingeschakeld en ze staat nu onder toezicht.

Ik vind dit wel te ver gaan, zeker ook doordat ze erbij roept dat het mooi is dat het pijn doet. Kun je dat trouwens volledig anoniem doen?

Je hoort haar slaan of zelfs schoppen, en je twijfelt dan of je wel moet bellen?

Sanne schreef:
...

Sylvana schreef:Je hoort haar slaan of zelfs schoppen, en je twijfelt dan of je wel moet bellen?

Ja ik twijfel daarover. Natuurlijk moet ik bellen voor het meisje, maar aan de andere kant als ik bel dan zet ik wellicht de veiligheid van mijn gezin op het spel. Dáár ben ik bang voor.
En dan ben ik misschien zo egoïstisch om voor ons gezin te kiezen.



Ik denk dat ik het AMK bel om informatie in te winnen. Wat kan ik anoniem vertellen en wat doen zij ermee.

Ik zou inderdaad ook bellen om informatie in te winnen, en dan kijken wat je ermee kan/doet. Durf je zelf niet naar de buurvrouw toe om te vragen of je kan helpen of of dat er iets is?

Ik zou ook zeker bellen, snap wel dat je het moeilijk vind omdat je niet wil dat ze weet dat het van jouw komt. Maar iemand moet opkomen voor dat meisje

Ik begrijp je dilemma, maar ik zou je toch dringend willen adviseren wel te bellen. Je kunt je angsten daar ook neerleggen. Dit gezin heeft overduidelijk hulp nodig. En dat is in eerste insantie het doel van AMK/Jeugdzorg, niet het uit huis plaatsen van een kind.

Besef goed dat het ook best kan zijn dat jouw buurvrouw heel blij is met de hulp die haar geboden gaat worden, omdat ze het alleen gewoon niet kan bolwerken.

Ik ben benieuwd of je ondertussen gebeld hebt?

Ik zat te denken... Kan je niet anoniem de basisschool van het meisje bellen. Dat ze daar is met haar praten of checken op blauweplekken.