Frustratie, er wat van zeggen of niet?

Wij hebben 2 kids, L. van 3 en R. van 2.
Ik heb vaker aan mijn ma gevraagd of ze een keertje mochten blijven slapen als we iets hadden, maar toen zei ze iedere keer: we passen wel bij jullie op, is makkelijker voor de kids en alles bij de hand.
Ook een keer zo met slapen , dan krijg je te horen: ik werk veel weekenden, als ik weekend vrij ben wil ik ook uit kunnen slapen.
Geeft allemaal niks, daar heb ik begrip voor, mijn ma is ook nog redelijk jong, werkt veel en wil ook de vrije tijd besteden met mijn stiefpa.

Maar nu heeft mijn zus een kleine, die wordt bijna 1 jaar.
Nu heeft zij van haar man's werk uit ook een personeelsuitje vrijdag en tot mijn grote verbazing zie ik bij mijn ma op de kalender staan: G. blijft slapen.
Ik was blij dat op dat moment mijn ma en stiefpa niet in de buurt waren en chinees aan het halen waren, ik was pisnijdig.
Mijn man vind dat ik het me niet zo moet aantrekken, maar ik vind het ronduit oneerlijk.
Mijn zus woont maar 10km verder dan dat wij wonen, dus niet zo dat ze veel verder weg wonen.
Vind het gewoon oneerlijk dat wij er paar keer naar hebben gevraagd, zij niet wil, met moeite andere oppas geregeld krijgen en wanneer zij iets vraagt hij opeens kan blijven slapen, terwijl zij bij R. en L. de boot afhoudt.
Denk alleen in pure noodzaak, straks met de bevalling, dat ze kunnen blijven ,maar dan nog met veel gemok.

Wil eigenlijk liefst mijn ma hiernaar vragen, maar ook bang dat ik uit mijn slof schiet of door emoties onredelijk ga worden.
Mijn man vind dat ik het moet laten.

Wat zouden jullie doen???

Ik zou er naar vragen als je wat afgekoeld bent, als je nu al weet dat je uit je slof gaat schieten nog maar even wachten. Gewoon een keer vragen, hey hoe zit dat?

Misschien had je zus echt geen andere optie behalve je moeder?

Oh wat een lastige situatie. Hebben jij en je zus allebei een goede relatie met je moeder? dan zou ik er wel naar vragen. Het blijft je anders bezig houden.

Ik zou er ook naar vragen.
Misschien vindt ze twee kids gewoon te veel?

Wij hadden ook geen andere optie dan mijn moeder want mijn schoonfamilie woont 2 uur bij ons vandaan. Bij hun is ook dat schoonfamilie ruim uur van hun vandaan wonen.

Beide hebben we een normale/goede band met mijn ma.

Het is je moeder. Gewoon vragen dus. Ik zou daar ook pisnijdig om zijn en het fijne er van willen weten.

Als het je dwars zit, moet je het vragen. Anders gaat het knagen en ga je je alleen maar opvreten.

Ik zou het ook zeker niet leuk vinden! Gewoon naar vragen dus.

Ik zou het ook niet leuk vinden, ik zou er ook even over praten met je ouders.

Elixer schreef:Het is je moeder. Gewoon vragen dus. Ik zou daar ook pisnijdig om zijn en het fijne er van willen weten.

Dit dus. Zou het ook vragen, maar mijn ervaring is dat ouders dit helemaal niet doorhebben en zelf denken dat ze het goed doen en geen kleinkinderen voortrekken.

Ook ik zou er gewoon naar vragen maar is het niet zo dat ze 2 kids teveel/te druk vind (en straks 3). Ook weet ze misschien niet dat jullie als zij nee zegt met veel moeite een andere oppas vinden en heeft je zus wel aangegeven verder geen andere opties te hebben als haar, dat ze daarom wel oppast.

Ik zou het rustig vragen en niet nijdig worden maar misschien vind ze 2 kinderen in huis bij haar wel te druk/te veel?

Het was al toen we L. alleen hadden, dus dat lijkt me niet.
Ze had wel zoiets van: doe maar wanneer ze ouder en zelfstandiger zijn, maar dat is bij die van mijn zus ook absoluut niet het geval.

Ok, dan zou ik het gewoon een keer rustig vragen. Of voorstellen: goh, ik zag dat (naam kindje) hier kwam slapen, wat gezellig. Zullen wij over 2 weken de kindjes een nachtje brengen, die vinden het geweldig om ook een keer bij oma te slapen.

Floor schreef:Ok, dan zou ik het gewoon een keer rustig vragen. Of voorstellen: goh, ik zag dat (naam kindje) hier kwam slapen, wat gezellig. Zullen wij over 2 weken de kindjes een nachtje brengen, die vinden het geweldig om ook een keer bij oma te slapen.

Zo zou ik het ook doen.

Ik zou denk ik zelf net zo nijdig reageren als jij, heb een beetje een kort lontje . Maar ik zou het wel graag willen weten en ernaar vragen. (Of misschien wel eerst aan je zus vragen hoe het zit, misschien dat je dan niet zo snel boos wordt?)

Ik kan me best voorstellen dat je het oneerlijk vindt, maar misschien is er wel een reden voor en kan het nu gewoon niet anders. Ik zou niet meteen heel hoog van de toren gaan blazen, maar er gewoon rustig naar vragen. Boos worden kan altijd nog.

Aan mijn zus vraag ik het liever niet want die heeft er alleen maar lol in dat zij het wel bij haar doet. De band tussen mijn zus en mij is niet heel erg goed.

Ik zou dit echt niet kunnen waarderen! Ik zou niet meteen pisnijdig zijn op mijn moeder maar wel een gesprek aangaan waarin ik haar vraag eerlijk antwoord te geven waarom mijn kind niet mag logeren en die van je zus wel.

Dat is inderdaad misschien wel een goede om het een keer zo te brengen ....
Ik weet dat ze gingen karten en wat drinken, maar dan heb ik zoiets van, dan kan je daar toch ook op de bank zitten en tv kijken want erg laat wordt het toch ook niet... is niet zo dat het een personeelsfeest is wat tot 2.00-3.00 uur duurt(was eigenlijk bij mijn man volgende week vrijdag, maar omdat de kids niet bij mijn ma konden slapen en ik 2 weken erna al thuis mag bevallen , hebben we maar eraf gezien om nog wat anders te regelen)

Mama Titty schreef:Dat is inderdaad misschien wel een goede om het een keer zo te brengen ....
Ik weet dat ze gingen karten en wat drinken, maar dan heb ik zoiets van, dan kan je daar toch ook op de bank zitten en tv kijken want erg laat wordt het toch ook niet... is niet zo dat het een personeelsfeest is wat tot 2.00-3.00 uur duurt(was eigenlijk bij mijn man volgende week vrijdag, maar omdat de kids niet bij mijn ma konden slapen en ik 2 weken erna al thuis mag bevallen , hebben we maar eraf gezien om nog wat anders te regelen)

Ik zou niet nu al voorbarige conclusies gaan trekken. Ga gewoon eerst het gesprek aan met je moeder en kijk wat daaruit komt.

Net met mijn moeder héél kort over gehad. Ze moest een kinderstoel hebben van ons(we hebben ook reserve voor als manlief met auto weg is en toch nog weg moeten)omdat G. bleef slapen vrijdag.
Het enige wat ik daarop kon uitbrengen was: dat personeelsuitje duurde toch niet zo lang.
Toen keek ze me aan en snapte ze dat ik er nu niet over wilde praten...

Mijn schoonpa en kids waren erbij dus kan je niet vrijuit over praten.

Ik snap wel dat je het écht niet leuk vind, ik zit in een soortgelijke situatie met mijn schoonmoeder. Ik voel me heel erg verdrietig, heb het gevoel dat ze mijn kind minder leuk vindt en afwijst. Maar pisnijdig worden? Dat kan ik er niet om. Het is natuurlijk niet zo dat je moeder op je kindje(s) moet passen, of dat ze er een nachtje moeten kunnen blijven slapen. Als je moeder het niet ziet zitten, dan is dat gewoon zo.

Ik zou wel het gesprek aan gaan, maar gewoon met de insteek dat je het jammer vind, niet omdat je boos bent.

Aimee Komt denk ik ook door mijn hormonen van de zwangerschap dat ik het me meer aantrek dan dat ik niet zwanger zou zijn.
Mijn moeder moet ook absoluut niet op mijn kids passen, dat hoor je me ook niet zeggen. Snap ook dat ze een eigen leven wil behouden en niet zoals mijn oma vroeger bijna 2 wekelijks bleven slapen, maar 2-3x per jaar bij een uitje zo moeilijk doen , terwijl je het ongeveer 2-3 maanden vooraf vraagt en haar rooster dan ook al bekend is.
Vind het meer dat mijn zus hierin wordt voorgetrokken en idd behoorlijk jammer hoe het nu gaat.
Gelukkig komt mijn ma nog ergens deze week nog aanwaaien,voordat we zaterdag sint hebben, dan kijken of ik erover kan beginnen.