Kleuters, hoe leer je die sociaal doen?

Mijn dochter is eigenlijk heel sociaal, maar ik merk dat nu ze op school zit ze opeens soms uitspraken doet waar ik van schrik.

Voorbeeld:

Kindje uit haar klas komt langs (laat ik haar lekker stereotiep Fatima noemen) en mijn dochter zegt 'Ieuw, Fatima die is brúin, báh'.
Dus ik schrok, want ten eerste was Fatima nauwelijks bruin te noemen (Marokkaans, maar met hele lichte huid) en ten tweede is dochter heel wat gewend qua kleurtjes en culturen, we wonen in een heel gemengde wijk, op haar KDV waren kindjes in alle kleuren van de regenboog, net als de leidsters. En dat was altijd doodnormaal, en ik geloof niet eens dat het haar opgevallen is. Deze school is heel erg wit, gekleurde kindjes zijn echt een uitzondering. Ik vermoed dat er kindjes in de klas iets dergelijks hebben gezegd en dat zij dat dan overneemt. Maar hoe leer ik haar nou dat je dat soort dingen niet zegt?

Ze heeft niet in de gaten wát ze zegt, en ook niet dat dat vervelend is voor Fatima. Dat heb ik haar natuurlijk uitgelegd, helemaal omdat ze zelf ook weleens 'baby' genoemd wordt omdat ze klein is (en dat vindt ze dan ook weer helemaal niet erg). Maar echt landen doet het niet.

De school is wel heel goed met dit soort dingen hoor, ze hebben een heel goed pestbeleid en ik geloof dat er weinig echt gepest wordt. Maar van die kleuters, daar schrik ik af en toe van. Ik weet wel dat het normaal is hoor, maar wat hoe leer je ze dat nou? Ook dingen als 'die mevrouw is net een heks' of 'dat is een rare meneer zeg' of 'Kijk mama, die mevrouw heeft roze haar, dat is echt niet mooi, ik vind paars veel mooier!' (dat was wel grappig )

Hoe pakken jullie dat aan?

Toen Jason een kleuter was heb ik eens stom toevallig een boek geleent bij de bieb en dat ging over een konijn waarbij dat ene oortje niet omhoog bleef staan. En dat hij er alles aan deed om dat oortje omhoog te doen zodat hij er net zo uitzag als iedereen.. Toen hebben we iedereen uit de omgeving opgenoemt en bij diegene bedacht dat die persoon anders had als een ander... Die had een bril... die had een dikke kont... die was kaal... enz.. En ook bij Jason zelf benoemd maar dat dat ook niet erg is bla bla bla... Maar dat dat niet nodig is om steeds te benoemen.. Die jongen uit z'n klas met die bril, die kan niet goed zien, goed dat hij een bril heeft maar je hoeft niet steeds brillie tegen hem te zeggen want dat is zielig...

Ik heb even voor je opgezocht op internet of ik dat boek kon vinden maar kwam wel een ander soort gelijk boek tegen:
Zo heb je in ieder geval een opstapje voor een goed gesprek..

Dit is de inhoud van het boek:
Omschrijving

Er komt een nieuwe jongen bij nijntje in de klas. Hij heet daan, maar iedereen in de klas noemt hem 'hangoor', omdat zijn ene oor niet omhoog blijft staan. Als nijntje ontdekt dat hij het helemaal niet leuk vindt om hangoor genoemd te worden, bedenkt ze een plan. Ze vertelt de klas dat ze hem gewoon daan moeten noemen, omdat hangoor een scheldnaam is. 'en nijntje was zo blij zeg/dat zij dat had gedaan/want toen hij op het schoolplein kwam/riep iedereen: ha daan'.

ik denk dat een kind emathie moet ontwikkelen en dat je dat kunt doen door haar er bewust van te maken wáárom ze iets zegt en hoe dat voor een ander kan voelen. Waarom is Fatima 'bah'? Waarom is een bruin kindje vies? En zou zij het leuk vinden als donkere kindjes haar vies zouden vinden omdat zij blank is of zou zij daar verdrietig van worden?

Dromertje schreef:ik denk dat een kind emathie moet ontwikkelen en dat je dat kunt doen door haar er bewust van te maken wáárom ze iets zegt en hoe dat voor een ander kan voelen. Waarom is Fatima 'bah'? Waarom is een bruin kindje vies? En zou zij het leuk vinden als donkere kindjes haar vies zouden vinden omdat zij blank is of zou zij daar verdrietig van worden?

Kinderen zijn hard hoor pffff.. Jason heeft bruine pigment vlekke op z'n wang waarvan zelfs volwassenen hem vertellen dat hij vies is.. Dat zou ik nog niet eens zeggen tegen een kind die kliedert met een ijsje.. Ook wilde ooit een keer een meisje niet naast hem zitten omdat hij een vies gezicht had.. Dat meisje was ook zeker al 10 jaar ofzo..

ik weet het knets! Tijdens mijn stage in het (speciaal) onderwijs stond ik af en met klapperende oren en zo'n gezicht:

Maar ik heb wel gemerkt als je de kinderen dan apart neemt, in alle rust er met ze over praat, ze toch wel begrip op kunnen brengen, ook voelen dat het niet aardig van ze was en dat een ander kindje dat niet leuk vindt.
Het is alleen zo jammer dat de invloed van de groep zo groot is, maar ik denk dat je al een hele grote stap in de goede richting bent, als het kind begrip kan opbrengen voor een ander kindje en door heeft als iets niet door de beugel kan.

Dat boek ken ik Knets, dat hebben we hier thuis weleens voorgelezen.

Het punt is dat ze het niet écht vindt, maar ik merk gewoon dat ze iemand anders napraat en dat ze niet het flauwste benul heeft wat ze zegt. Want het was haar zelf niet eens opgevallen dat dat kindje 'bruin' is omdat ze niet anders gewend is zeg maar.

Wat jij zegt heb ik ook wel benoemd, dat het niet leuk is om tegen iemand te zeggen wat er allemaal anders aan diegene is, maar echt landen doet het nog niet. Komt vast hoor, maar ik schrok gewoon van hoe lomp kinderen onderling kunnen zijn.

Kinderen kunnen heel gemeen zijn.. Waarbij de helft uberhaupt geen idee heeft wat ze eigenlijk zeggen..
Het is inderdaad een kwestie van besef wat ze wel en niet zomaar kunnen zeggen. Dat heeft bij het ene kind langer nodig dan het andere kind.

Ik herken het wel... R.ick kan soms ook van dat soort uitspraken doen.
Dat heeft ie dan van horen zeggen en praat het gewoon na.

Ik blijf gewoon herhalen dat het voor andere kinderen niet leuk is. Anders weet ik het ook niet...

Pritt schreef:Ik herken het wel... R.ick kan soms ook van dat soort uitspraken doen.
Dat heeft ie dan van horen zeggen en praat het gewoon na.

Ik blijf gewoon herhalen dat het voor andere kinderen niet leuk is. Anders weet ik het ook niet...

Dat is ook het belangrijkste en het terug koppelen. Vragen wat hij er van vindt als ze zo iets tegen hem zouden zeggen.
Ze moeten echt nog leren wat wel en wat niet kan.
Ik had vorig jaar een meisje die iedere keer maar alles en iedereen uitlachte, op zo'n enorm gemene toon. Toen heb ik gezegd dat als ze dat nog 1 keer zou doen, ik haar midden in de klas op een tafel zou zetten en wij haar met z'n zijn allen zouden gaan uitlachen. Zou zij dat leuk vinden? Nee.. Toen was het dus snel afgelopen..