Dikke pech! (Nóg een keer in 't ziekenhuis pag. 32)

Ach nee, alweer een tegenslag. Het zit jullie wel heel erg tegen. Denk wel aan je hoor.

O bah!! Wat een zorgen allemaal. heel veel sterkte

Wat krijgen jullie veel op jullie bordje Pompoen jeetje. Probeer ook op jezelf te letten en neem de hulp, waar nodig, van mensen aan. Veel sterkte!

Pff, bah, ik vind vandaag een minder leuke dag.
Vannacht had ik weer steeds harde buiken, dus vanmorgen toch maar het ziekenhuis gebeld, ook al waren ze toen alweer weg (is elke keer zo). Ik maakte me toch wel een beetje zorgen. Ze wilden dat ik toch even langs kwam, uitwendige echo, inwendige echo, alles was gelukkig goed. Nog even urine ingeleverd maar ik heb geen blaasontsteking. Wel hebben ze suiker in mijn urine gevonden dus dat is een reden om binnenkort te testen of ik niet per ongeluk zwangerschapsdiabetes aan het ontwikkelen ben, maar het kan ook zijn dat door de zwangerschap mijn nieren wat meer suiker doorlaten zeg maar. Ik maak me er niet echt zorgen om moet ik zeggen.
Ik moet dinsdag gewoon terugkomen voor de geplande controle, ze willen me graag goed in de gaten houden nu.

Vervolgens even thuis geweest en daarna gelijk weer naar mijn man in het ziekenhuis. Zijn kinderen zouden ook komen met zijn ex, later werd dat alleen zijn oudste zoon. Uiteindelijk kwam alleen zijn ex even langs om wat op te halen. Ze zei amper gedag, dat is elke keer als ik er bij ben, blijkbaar weet ze zich daar niet zo goed raad mee ofzo (op dit moment, eerder was dat niet zo). En zijn zoon die was er niet bij, waarom, dat was vaag, maar hij had gezegd dat hij naar huis ging tegen zijn moeder.

Mijn man is de rest van de middag chagrijnig en onrustig geweest, ik vond het zo sneu! Hij was echt erg teleurgesteld dat zijn kinderen weer niet kwamen. Ze zijn nu meer dan een 1,5 week geleden allebei zelfstandig geweest (ze weten waar hij ligt, ze kunnen zelf naar het ziekenhuis) en ze komen gewoon niet. Hij had zich er echt op verheugd ze weer te zien en nu komen ze gewoon weer niet. Dat was echt een domper . Hij wilde ook niets meer, hij wilde dat ik weg ging maar ook dat ik bleef, hij wilde dat ik hem knuffelde maar ook niet. Uiteindelijk ben ik vrij vroeg weer richting huis gegaan, ik ben namelijk doodmoe van de doorwaakte nacht!

Geen rampdag, maar wel zo'n dag waarbij de dingen niet lopen zoals ze zouden moeten. Pfff, hopelijk slaap ik vannacht weer wat beter!

En nog even een dosis

Misschien weten de jongens zich ook even geen houding te geven? Ze hadden waarschijnlijk verwacht dat hun vader maar even in het ziekenhuis zou zijn. Op een gegeven moment zijn gespreksonderwerpen ook "op". Je eigen leven gaat door, terwijl je vader maar doortobt in een ziekenhuisbed. Dat is best wel deprimerend natuurlijk en ik denk dat ze met hun leeftijd even meer bij hun eigen ongemak stilstaan dan die van hun vader. Voor je man betekent het natuurlijk de wereld als ze even langskomen, ook al zeggen ze niet veel. Het is een fijne onderbreking van de dag. Ik neem aan dat er wel telefonisch contact is???

Het is echt ongelofelijk hoe de weken voorbij vliegen dat je man in het ziekenhuis ligt. Naast je eigen mijlpaal (vandaag 20 weken ), leven jullie natuurlijk naar a.s. donderdag toe. Ik kan woensdagmiddag even langskomen als je wilt?

Andere vraag; hoe is het met je eigen herstel? Buiten de harde buiken etc, hoe is het met je litteken?

Nog even 1x:

Thanx Char!

Ik weet niet wat er met de jongens is, hij ligt er nu alweer drie weken. Ze zijn in het begin een keer geweest met hun moeder en vlak daarna allebei afzonderlijk van elkaar. Maar daarna niet meer, ze bellen ook niet, dus er is eigenlijk geen contact. Hun moeder heeft wel het telefoonnummer. Maar de oudste zei vandaag dus doodleuk tegen zijn moeder: "ik ga niet mee, ik ga morgen wel". Maar ze zouden al vaker komen maar dan kwamen ze gewoon niet! Ik vind het gewoon sneu voor mijn man! Hij is er zo verdrietig over. Maar ook te koppig om dat dan te zeggen tegen ze.
Ik vind het ook raar dat hun moeder ze niet stimuleert moet ik zeggen.

Maar het is idd absurd eigenlijk hoe snel het gaat, idd hij ligt er gewoon al drie weken (morgen)!
We leven idd naar donderdag toe en zien er tegelijk als een berg tegenop. En ook vooral daarna, want ze maken van mijn grote sterke vent een hulpeloze zieke! Dat lijkt me erg naar om te zien!

Mijn herstel gaat goed, litteken is mooi dicht en heelt netjes en de wond is steeds minder gevoelig. Zelfs met een echoapparaat er overheen leverde vanmorgen niet echt pijn op. Dus dát gaat in ieder geval goed!

Oh ja woensdagmiddag ben ik denk ik in nieuwegein bij A., daarna ga ik naar mijn ouders. Maar wel heel lief aangeboden!

Hè bah, had je update al gelezen. Hopelijk houden die harde buiken binnenkort op. En ontwikkel je geen suiker, dat mag er niet ook nog bijkomen.
Hoe is à ziet hij tegen de operatie op? Het komt nu wel heel dichtbij. En ik denk idd net als mzcharlotte dat zijn zoons het ook moeilijk vinden.

Zo, daar zit ik dan, in Nieuwegein in een hotel. Morgen is d-day! de dag van de grote operatie. Ik ben de hele middag en avond bij mijn man in het Antonius ziekenhuis geweest. Er moest vanalles gedaan worden dus het was een drukke middag. Ik ben nu ook eindelijk wat wiijzer. Ik moet morgen om 7.00 uur in het ziekenhuis zijn (vandaar ook dat hotel) om nog even bij hem te kunnen zijn. Om 7.45 u word hij (uiterlijk) opgehaald. Hoe lang de operatie precies gaat duren is nog niet precies duidelijk, maar het kan zeker een uur of 6 zijn. Dan komt hij op de intensive care maar word hij in slaap gehouden. In principe word ik om 16 uur weer verwacht, dan schijn ik een soort rondleiding krijgen op de ic, ik krijg de chirurg te spreken en dan mag ik naar hem toe. Alleen dan slaapt hij dus nog, ligt hij aan de beademing, heeft hij twee drains, drie infuzen een katheter en een diepe lijn. Kortom een enorme berg slangen en een man die niet reageert. Ze maken hem waarschijnlijk pas veel later wakker, eventueel bellen ze me dan nog even om een paar woorden te wisselen.

Ik ben moe, echt een beetje op. Hoop dat ik vannacht een beetje slaap! Mijn man wilde het liefst dat ik tot 22 uur bleef, dat mocht ook. Maar ik ben toch om 20 uur gegaan, 't maakte toch niet veel uit, we wilden toch het liefst de hele nacht bij elkaar zijn, maar ik moet aan mijn rust denken.

Mijn man had na het gesprek met de chirurg een flinke dip, ik moet zeggen, het was ook bepaald niet het type om je gerust te stellen. Hij zei waar het op stond maar weigerde percentages te noemen. Ook kwamen er nóg weer nieuwe feiten aan het licht die in de toekomst wellicht verholen moeten worden en nu wat extra risico met zich mee brengen!

Zijn beste vriend kwam langs en heeft 'm nog wel een beetje op weten te peppen. Maar uiteindelijk werd hij pas weer zijn vechtlustige zelf toen ik mijn tranen niet meer kon bedwingen! Blijkbaar was dat wat hij nodig had, hij wilde gelijk weer voor me zorgen en over de toekomst praten en toen werd hij gelukkig ook wat positiever.

Wat ik wel heel moeilijk vond was dat hij mij ook wilde zeggen dat hij vertrouwen in mijn kracht heeft ook als ik zonder hem verder moet. Dat ik een geweldige moeder word enzo! Heel lief, maar ook verschrikkelijk naar en confronterend!

Zo, nu ga ik eens lekker douchen, dan nog even met mijn man bellen en dan met een slaappil vroeg naar bed.

Heel heel erg veel succes morgen tijdens het wachten, is er iemand bij je?

Hopelijk gaat alles helemaal goed en geneest je man snel weer.

Hopelijk ontspan je een beetje door de douche. Is wel erg spannend zeg en dan morgen ook weer zo'n lange dag. Heb je tussendoor wat te doen of iemand bij je? Ik hoop dat je vannacht een beetje slaapt (want dat vind ik in een hotel ook altijd weer moeilijk bij een eerste nacht) en voor morgen veel sterkte gewenst voor jou en je man.

Heel veel sterkte voor morgen.

Ik krijg een beetje een brok in mijn keel lieve pompoen.
Ik hoop heel erg dat het goed gaat morgen, ik denk aan jullie!
Hoop dat je een beetje kunt slapen vannacht en dat je morgen de tijd doorkomt, wat zal het een lange dag worden voor je
Dikke knuffel voor jou!

Morgen komt ergens in de loop van de ochtend een vriendin en die blijft de hele dag bij me. 'S avonds ga ik in principe bij goede vrienden redelijk in de buurt logeren.

Poeh zeg, dat is nogal wat.. Maar komt goed hoor Pompoen! Volgend jaar op 5 dec lachen jullie hierom en vieren jullie met Pompoentje Sint:)

Die man van je is een taaie en jij ook! Denk maar zo, als dit alles achter de rug is is jouw man weer net nieuw en een jonge God!

Heel veel sterkte en denk ook aan jezelf en aan Pompoentje.

Sterkte, ik duim voor een goede afloop!

Heel veel sterkte en succes morgen. Goed dat je ook even aan je zelf denkt. Ik hoop dat je wat kan rusten,

Succes morgen Pompoen!

Heel veel succes morgen Pompoen!! Ik duim voor jullie! En wat PC al zegt.. Jullie zijn 2 taaie!

Heel veel sterkte en succes morgen!

Succes morgen voor jullie allebei!!!

Succes morgen!!

Het is allemaal wat, zeg..
Heel veel sterkte voor jou en je man morgen! Ik hoop dat je wat rust kan krijgen vanavond

Succes en sterkte voor morgen!

Heel veel sterkte lieve Pompoen, ik ga duimen morgen voor jullie drietjes...

Heel veel sterkte en succes morgen. Wat zal het een enorm spannende en lange dag voor je worden. Hoop dat je een beetje afleiding kunt vinden.