Andere mensen en jouw kinderen...

hoe gaan jullie daarmee om?

Ik vind het echt heel vervelend dat er mensen op kraamvisite komen (collega's, tante's die ik verder nooit spreek) en die dan mijn kind op zijn hoofd/in zijn gezichtje gaan kussen. Maar ik zou ook niet zo goed weten wat ik daarvan zou moeten zeggen.

Ook huilt ons zoontje best heel veel, vooral bij andere op schoot omdat hij nogal een gebruiksaanwijzing heeft wbt hoe hij vastgehouden wil worden. Ik vind dat vooral voor hem heel vervelend, dus vraag altijd 'zal ik hem weer even overnemen?'. Maar ik heb nu al een paar keer meegemaakt dat mensen zeiden 'ooh nee hoor, ik vind het niet vervelend' of iets in die richting... Ik ben dan niet adrem genoeg om er iets van te zeggen en zit met kromme tenen te kijken hoe zij hem vasthouden terwijl hij steeds verdrietiger wordt

Nou las ik hier laatst de opmerking dat een baby het niet voor zichzelf kan opnemen, dus dat je dat als ouder naar hem/haar toe verplicht bent. Daar kan ik me wel echt in vinden, maar ik weet op zo'n moment echt niet zo goed hoe...

Ik ben daar eigenlijk nooit moeilijk n geweest. Iedereen mocht hem vasthouden en als hij teveel ging huilen nam ik hem gewoon over. Ik heb een kleuterklas en daar werd hij ook in zijn gezichtje gekust, ik zei de kinderen niet op het mondje maar voor de rest vind ik het niet erg.

Dan zou ik er op zulke momenten voor zorgen dat je zoontje gevoederd is en in zijn bedje slaapt of bij jou in de draagdoek.

Succes!

Ik zou het dan in eerste instantie niet in vragende vorm brengen, maar gewoon zeggen: 'Zo, ik neem hem weer even over.' En hem dan ook gewoon pakken.

Dat van dat kussen is inderdaad een lastig punt. Ik vond het op zich niet zo erg als mensen ze een kus op hun wangetje of voorhoofd gaven (mits ze niet verkouden of ziek waren en geen koortslip hadden) maar er was destijds ook iemand die Ezra op zijn mondje kuste en dat vond ik dan weer minder prettig, maar ik vond het toen ook moeilijk om daar iets over te zeggen.

Onze zoon heeft ook veel gehuild de eerste maanden van zijn leven en kon er helemaal niet tegen om vastgehouden te worden door anderen. Zelfs bij opa en oma vond hij het helemaal niks. De meeste kraamvisite die kwam heeft hem dus niet vastgehouden. Als hij een goede dag had, mocht wel eens iemand hem even vasthouden, maar eigenlijk was het huilen dan als ze weg waren weer veel erger. Je kan hem ook gewoon lekker bij je houden als je je daar fijner bij voelt.

Als mijn zoon ging huilen als anderen hem vasthielden dan zei ik: 'kom maar, ik zal hem weer overpakken'. Ik vroeg het niet want inderdaad, de meeste mensen zeggen dat ze het niet erg vinden. Of ze gaan van alles doen om hem stil proberen te krijgen en dat werkte hier averechts.

Darius schreef:Dan zou ik er op zulke momenten voor zorgen dat je zoontje gevoederd is en in zijn bedje slaapt of bij jou in de draagdoek.

Succes!

En dit deed ik ook bijna elke keer, zorgen dat hij in de draagdoek sliep. Dan kon iedereen hem zien maar was hij lekker bij mij.

Als ik iets niet wil laat ik dat gewoon merken. En in jou geval zou in je zoontje gewoon wegpakken als hij bij iemand op schoot zit en hij huilt. Zo van "geef maar aan mij want ik merk aan hem dat het teveel voor hem wordt"

Verder ben ik ook niet zo moeilijk. Alleen dat kussen hoeft van mij niet zo. Van vrienden en familie wel maar laatst kwam ik een vage kennis van mij tegen en die gaf hem een kusje op zijn neus. Nou dat hoeft van mij dan ook weer niet..

niet als vraag brengen, maar als iets wat je nu gaat doen. ('zo liefje, kom jij eens weer bij mama' of iets in die richting). Je hoeft toch geen toestemming te vragen om je eigen kind weer vast te mogen houden

Onze dochter was heel snel overprikkeld, dus die werd sowieso niet vast gehouden door andere mensen als er veel tegelijk waren, juist om te voorkomen dat ze van arm naar arm ging. Als er hier één of twee tegelijk op bezoek waren, mochten ze haar gerust even vasthouden (kon ik bijvoorbeeld even koffie zetten), maar zodra ik merkte dat ze onrustig werd, nam ik haar altijd weer terug.
Ik ben blij dat ze nu aan kan geven of ze iets wil of niet. Als mensen vragen of ze even op schoot mag, dan vraag ik het onze dochter gewoon (en dan is haar antwoord steevast 'nee'). Over het algemeen accepteren mensen dit heel goed. Ik heb één tante die haar vervolgens wel op schoot trok en die heeft het geweten, dochter heeft zich gillend weer uit haar armen gewurmd. Als ze bij iemand wil zitten, dan loopt ze er zelf wel naar toe.

Als je kussen niet prettig vindt, kun je dat toch gewoon zeggen? Desnoods met een grapje dat ie niet van kussen houdt oid. En kun je mensen 'helpen' hem net zo vast te houden als jij? Dat je zegt dat als ze hem zo vasthouden dat hij dat prettig vindt?

Ik heb het nog niet meegemaakt dat ik mijn zoon niet terug krijg, mij wordt juist gevraagd of ik hem terug wil, blijkbaar kijk ik zo Ik weet niet of het bepaalde mensen zijn die dat zeggen, maar ik zou het dan meer als mededeling zeggen, 'geef maar even' of 'ik neem 'm weer even'. Als mensen zeggen het niet vervelend te vinden, dan jij het wel vervelend vindt en dat je hem liever zelf even vasthoudt. Ik kan me bijna niet voorstellen dat mensen hem dan vasthouden en heel hard met hem wegrennen

Ik had er in principe geen moeite mee als anderen mijn kind vasthielden.
Alleen als het druk was dan bleef hij bij mijn vriend of mij zitten. De meeste mensen begrepen dat heel goed, behalve mijn schoonouders. Die verwachtten dat elke keer dat ze hun kleinzoon zagen hem vast mochten houden. Maar heel veel moeite om hem te zien deden en doen ze niet, dus dan hebben ze ook pech als het druk is en wij hem niet afgeven. Daar hebben we nogal wat scheven gezichten over gehad van hen.

Kusjes geven moet ik zeggen dat mensen dat niet doen. Als opa en oma een kusje geven vind ik dat prima. En als mensen dat wel zouden doen, zou ik toch echt aangeven dat ik dat niet prettig vind.

Als ik telkens zo met kromme tenen zou zitten dan zou ik niemand hem meer vast laten houden en idd bij jou houden of in de wagenbak oid.
Of tegen visite zeggen: hij vind het fijner als je hem zus of zo vast houdt.

Hier heeft niemand van de kraamvisite hem gekust oid. Wel vast gehouden, maar als S doorslaapt dan slaapt hij ook prima op de arm. Dus ik heb er dan geen omkijken naar.
Als hij zijn jengeluurtje heeft houd ik hem zelf vast of mijn man.

Als je zoon vooral rustig blijft bij jou als hij op een bepaalde manier wordt vast gehouden, zou ik dat ook gewoon zo zeggen aan het bezoek. Daar is toch helemaal niets geks aan? Niemand zit te wachten op een verdrietige baby en ik zou dit zelf ook gewoon zo zeggen en het ook normaal vinden als iemand anders dit zo tegen mij zou zeggen.

Ik houd er ook niet van als kraambezoek de jongste in het gezicht kust en ook niet als er een vinger in haar mond gestoken wordt, dan kan ik ook wel ophouden met dat constante uitkoken van flesjes . Ik zeg gewoon dat bij jonge baby's goede hygiene heel erg belangrijk is.

Ik herken er veel in wat je schrijft, ik had dat gevoel de eerste maanden ook, het is naar mate hij ouder werd overgegaan.

Mijn zoontje sliep heel veel dus als er bezoek kwam lag hij vaak lekker in bedje, dan konden ze daar even kijken.
Ik bood t anders overigens ook nooit zelf aan of iemand m vast wilde houden.

Ik was zaterdag op een kinderverjaardag en er waren heel veel mama's & papa's met kleine babies. Ik zat daar middenin.. al die schattige babies! Ik kreeg toen het kindje van een kennis op schoot, het meisje is 4.5 maand oud. Ze huilde niet en was juist heel rustig maar toch gaf ik dr na een tijdje weer terug aan dr moeder.. Kijk, jouw baby is nog zo schattig en klein, dan willen mensen automatisch al een kusje op de bol geven omdat ze daar geloof ik totaal niet bij stilstaan. Ik heb die neiging namelijk ook maar ik geef dan een kusje op zo'n bol baby handje.. Ik snap trouwens ook niet als mensen een baby op schoot hebben en het kind zet het op een brullen dat ze het niet gauw aan een van de ouders teruggeven.. zo gek vind ik dat! Niemand wil toch een overstuur kind op schoot? Je moet als ouder gewoon zonder te vragen aan die persoon zeggen: 'Ik neem hem/haar weer even hoor!' op een aardige toon, mensen zijn er om jouw baby te bewonderen. Aan kusjes geven.. hmja, vaak is het al gebeurd voor jij er erg in hebt.. je kunt denk ik ook niet bij binnenkomst iedereen een lijstje met de huisregels geven.. Is het echt zo erg als ze hem een kusje geven of is het je eigen ik die het gewoon niet wil hebben?

A. houd er niet zo van om bij andere op schoot te zitten.
Zijn nieuwe hobby is "planking", hij overstrekt zich dan zo erg dat mensen hem gewoon bijna laten vallen omdat ze niet in de gaten hebben dat hij met zijn 10 weken al zo sterk is.
Ik ga daar geen risico mee lopen.

Ik sluit me aan bij de rest. Als jij iets niet wil hebben, of je wil hem bij je hebben omdat hij moet huilen dan pak je hem gewoon terug met de opmerking dat hij nu maar weer even bij mama moet komen.
En maak je niet te druk om wat andere daarvan vinden... Zij gaan namelijk naar huis en jij zit met een kindje dat overstuur is!

Wat betreft het vasthouden herken ik zo! Mijn mannetje wilde ook alleen maar bij mama zijn. Zorgde ook vaak dat hij lekker lag te pitten...wat ik heel lastig vond was het commentaar dat mensen hadden dat ze hem niet vast mochten houden...(achteraf zeggen ze dan;'ja, die van jou mochten we niet vasthouden'. Eerst ging ik mezelf nog verdedigen, maar nu ben ik er klaar mee... Heb daardoor wel en vervelende kraamtijd gehad. Maakte me er zo druk omv. Uiteindelijk heb ik alle kraamvisite afgebeld en en kraamfeest gegeven. Kon iedereen hem zien en kon ik hem zelf lekker vasthouden...
Ach, hormonen! Haha!

Mensen die ik nooit spreek of zie die hoeven ook niet op mijn kraamvisite te komen dus hoeven ze mijn kind ook niet te kussen (etc).

Liadan schreef:Onze zoon heeft ook veel gehuild de eerste maanden van zijn leven en kon er helemaal niet tegen om vastgehouden te worden door anderen. Zelfs bij opa en oma vond hij het helemaal niks. De meeste kraamvisite die kwam heeft hem dus niet vastgehouden. Als hij een goede dag had, mocht wel eens iemand hem even vasthouden, maar eigenlijk was het huilen dan als ze weg waren weer veel erger. Je kan hem ook gewoon lekker bij je houden als je je daar fijner bij voelt.

+1

Eigenlijk heeft daardoor niemand Y. vastgehouden toen ze op kraamvisite kwamen. Zelfs opa's + oma's maar heel weinig. Klinkt/is misschien stom, maar iedereen die op visite kwam trok daarna ook de deur weer achter zich dicht en wij bleven achter met een overstuur mannetje.

Annie24 schreef:

Liadan schreef:Onze zoon heeft ook veel gehuild de eerste maanden van zijn leven en kon er helemaal niet tegen om vastgehouden te worden door anderen. Zelfs bij opa en oma vond hij het helemaal niks. De meeste kraamvisite die kwam heeft hem dus niet vastgehouden. Als hij een goede dag had, mocht wel eens iemand hem even vasthouden, maar eigenlijk was het huilen dan als ze weg waren weer veel erger. Je kan hem ook gewoon lekker bij je houden als je je daar fijner bij voelt.

+1

Eigenlijk heeft daardoor niemand Y. vastgehouden toen ze op kraamvisite kwamen. Zelfs opa's + oma's maar heel weinig. Klinkt/is misschien stom, maar iedereen die op visite kwam trok daarna ook de deur weer achter zich dicht en wij bleven achter met een overstuur mannetje.

Inderdaad.
En daarbij huilde Kian meestal ook de hele tijd dat de kraamvisite er was (behalve als ik hem slapend in de draagdoek had), dus iedereen begreep ook wel dat we hem lekker bij ons hielden. En ze bleven daarom ook nooit lang hangen.

Ik heb dat ook wel tegen mensen gezegd hoor, als er commentaar kwam dat ze niet vastgehouden mocht worden "ja jullie zitten morgen niet met een krijsend kind. Punt" Wat wij willen gebeurt, niet wat de visite wil. Heb haar ook bij mijn schoonmoeder weer overgepakt, niet eens iets gezegd, ze huilde en ik wilde haar terug, daar hoef ik geen uitleg voor te geven...

Toen wij net uit het ziekenhuis waren en de oom en tante van mijn man als eerste op kraamvisite kwamen vroeg zijn tante of ze hem even mocht pakken uit de kinderwagen bak. Dus mijn man zegt nee doe maar niet, de dokter adviseert om hem nog even niet bij anderen te laten zitten omdat hij nog rust nodig heeft. Zegt ze nou ik doe het toch en haalt hem er zo uit . Nou was ik eigenlijk vooral met mezelf bezig omdat ik onwijs nodig moest plassen en het niet lukte maar mijn man heeft hem meteen afgepakt en is hem gaan verschonen, dat vond ze helemaal niet leuk.
Daarna hebben we hem steeds bij ons gehouden als er visite kwam en veel mensen hebben hem wel vastgehouden maar wel alleen als wij dat goed vonden.

Echt duidelijk zijn in wat je wel en niet wil hoor en als je je kindje terug wil gewoon zeggen "nou kom maar weer lekker bij mama zitten" ofzo. Het is jullie kindje dus vooral doen wat jullie denken dat goed is voor je kindje.

Als ik had gemerkt dat N. erg snel overprikkeld/overstuur raakte als ze bij iemand anders zat dan had ik haar ook direct weer overgenomen. Inderdaad met iets in de trant van: "Ik neem haar weer even over hoor." Later besefte ik me pas dat ik me helemaal niet fijn voelde bij al die mensen die mijn kindje vast hielden. Bij een volgend kindje wil ik hem/haar dragen met een draagdoek en hem/haar dan daar dus lekker in laten liggen.

Als het voor jou niet goed voelt moet je je kind gewoon weer overpakken. Gewoon van "zo kom maar weer bij mij". Zeker als jullie vinden dat je kind er van overstuur raakt.

Hier heb ik er nooit geen problemen mee gehad. Ik dumpte mijn kinderen altijd bij iedereen op schoot "zo ff vasthouden!" en dat ging eigenlijk altijd prima, zodra ze begonnen te mopperen etc dan nam ik ze gewoon weer over.
Mijn kinderen zijn altijd erg veel van hand naar hand gegaan ( zeker binnen de familie van mijn man ) maar ze werden eigenlijk nooit in het gezicht gekust, wel op de handjes.