Wanneer werd jij het zat?

Paper Crown schreef:
Ik wil inderdaad tot 36 weken werken maar ook dat red ik niet. Ik red het gewoon niet om om 06:00 op te staan en naar mijn werk te reizen. De bus gaat nog wel, maar er zijn zoveel aso's in de tram. Laatst ook na werk haastte ik me naar de tram door de regen, dan zit de tram dus sowieso propvol, stapt er samen met mij een oud mevrouwtje in en ik zag een plekje en wilde gaan zitten maar zij zag het plekje ook, dus ik zei: 'gaat u maar zitten hoor!' Zei ze: 'Jaa mag ik, dankje!' dus op het moment dat zij ging zitten ziet ze mijn buik en zegt: 'Nee kind je bent zwanger, ga jij maar zitten!' Ik zei toen nee hoor gaat u maar lekker zitten, ik zit al de hele dag op kantoor, en toen zei ze nee nee dat voel ik me heel schuldig! Ik die dame dan toch maar overtuigd dat zij mocht gaan zitten, zo'n oud vrouwtje, helemaal kromme rug kan toch niet maken om dan te gaan zitten? Terwijl ik verging van de bekkenpijn! En dan krijgt dus dat deel van de tram dat gesprek mee, en dan NIET 1 persoon staat op of heeft last van zijn geweten dat ie best kan opstaan voor een zwangere/oudere. Nee hoor. Gewoon doen alsof je het niet meekrijgt en uit het raampje kijken. Ik zou misschien toch ook wel nee gezegd hebben maar bied het op zijn minst even aan!

Vreselijk he! Dat heb ik ook meerdere keren gehad. Ik moest elke dag met de trein en tram naar Rotterdam en ik heb zelfs een keer gehad dat ik met mijn dikke buik en bekkenklachten aan kwam 'rennen' door de regen en de tram echt voor mijn neus weg reed terwijl de bestuurder me heel goed gezien had
Ohw en als er een oude vrouw/meneer instapt en niemand gaat omhoog, dan stond (en sta) ik ook op en als ze dan zeiden dat ik moet blijven zitten zei ik altijd net iets te hard "als niemand anders het fatsoen heeft om op te staan doe ik het wel hoor, gaat u maar zitten"

Ik was het pas echt wat zo rond de 41weken, toen ik richting de 42ging werd ik vooral erg verdrietig dat ik niet thuis zou mogen bevallen.
Uiteindelijk was ik het met 42weken wel echt heel erg zat. Dan te bedenken dat het toen nog weer een week duurde.

Paper Crown, Werk je nog steeds? Hoeveel moet je werken dan? Ik snap je frustratie. Ik ben zelf 27,5 week zwanger en ben het op dit moment ook aardig , niet echt het zwanger zijn maar meer de misselijkheid en mijn bejaarde conditie.

Susan schreef:Eens met Paper Crown, je kunt dat soort dingen gewoon niet vergelijken. Ik lees zo vaak problemen waarvan ik denk: goh, was het bij mij maar zo, dan zou ik allang dolgelukkig zijn, het is hier zoveel gecompliceerder dan dat, maar goed, anderen hebben ook het recht om hun zorgen te ventileren. Zij is hoogzwanger, ze heeft klachten, ze is benauwd en daar mag ze best van balen. Vooral benauwdheid is gewoon heel enerverend, dat kost enorm veel energie, dan duren je dagen heel lang en dan lijken zeven weken wel een eeuwigheid. Natuurlijk is ze gezegend met haar zwangerschap en wil ze 'm gewoon uitdragen, maar daarom is het nog wel pittig.

Nou idd zeg.
Ze geeft ook nergens aan om nu al te willen bevallen maar met 37 weken, dat is nogal een verschil. En met die wens vind ik ook helemaal niets mis of om je schuldig over te voelen. Ik zou uiterlijk met 37 weken bevallen maar uiteindelijk toch pas met 38+3 en die 10 dagen waren echt een verschrikkelijke hel. No way dat ik lekker rustig tot 42 weken op de bank had kunnen wachten. T komt maar over alsof dat maar appeltje eitje is.

Vind het nogal een horkerig reactie met een hoog vingerwijzend gehalte. Zoiets kun je gewoon niet voor een ander bepalen.

ik ben het nu ook wel zat, meer omdat ik gewoon door de zwangerschap niet echt lekker in mijn vel zit en deze zwangerschap heel anders is dan die van D. waar ik door heen huppelde en nu overal last van heb en veel dikker ben ect ect ect...
'tvalt mij gewoon zwaar omdat D. er al bij is zeg maar, ze slaapt niet meer tussen de middag en omdat ik pas tegen de morgen in slaap val slaap ik erg weinig omdat D. om half 8 voor m'n neus staat.
ben gewoon klaar met het zwanger zijn nu.

ik leef nu steeds maar naar dingen toe, eerst was het D. haar verjaardag die is nu voorbij dus nu is het sinterklaas, dan mijn man jarig, dan kerst en dan oud en nieuw en dan is het al januari! Ook al houd ik er rekening mee dat de baby pas eind januari komt maar gewoon puur omdat het dan januari is, is het al goed!

Echt zat ben ik het nog niet, maar het hoeft van mij ook echt geen maanden meer te duren. Merk ook wel verschil met de 1e zwangerschap. Ik heb meer last van mijn bekken, buik zit al paar weken in de weg, met name als ik gewoon rechtop zit. En daarbij een kindje van net 2jr die lekker druk en ondeugend is is het ook extra vermoeiend. Ben blij dat ze nog een middagdutje doet en ik nog enigzins een moment rust heb om aan mijn eigen rust en vermoeidheid te denken en toe te geven.

Ik ben het nooit zat geweest en had gerust olifantendracht willen hebben Ik vond het juist verschrikkelijk dat Y. 'al' met 39+5 kwam

Na mijn zo goed als perfecte zwangerschap werd ik helaas 'teruggepakt' door een traumatische bevalling en een baby die van 7.00 tot middernacht huilde. Dat was minder prettig

Bij de oudste was ik het rond 32/33 weken ook echt beu. Ik had de klachten onderschat van te voren en ik was het misselijk zijn, maagzuur, niet kunnen slapen zooo zat. Ik kwam ook kilo's aan terwijl ik niks bijzonders at, ik zag mijn hele lichaam vreselijk veranderen. Toen ik overtijd ging heb ik ook echt keihard zitten janken.

Bij de jongste was ik het nog lang niet beu. Toch ook misselijk geweest, maagzuur gehad, niet kunnen slapen (dat laatste wel minder dan de eerste zwangerschap gelukkig), erge bekkenpijn vanaf week 17 en een rondrennende peuter. Ik vond het bijna jammer dat de bevalling 3 dagen voor de uitgerekende datum begon. Ik at net zoals in de eerste zwangerschap en toch niks extra's aangekomen en vond ik mijn buik/lichaam zelfs best mooi.

Rond 30 weken, overal pijn, maagzuur. Nog even PC

Bij de eerste was ik het niet zat, ik had zo goed als geen klachten. Bij de tweede was ik het zo ongeveer na de zwangerschapstest al zat, dat kwam door een angststoornis. Niet dat ik wilde dat de baby eerder zou komen (daar was ik ook bang voor) maar wat je zegt: dat ik maar in slaap mocht vallen en een paar maand later wakker worden met weeen.

Aan mijn verhaal heb je heel weinig, want ik was het beiden keren al veel eerder zat door de cholestase natuurlijk, maar ik wil je wel even een dikke knuffel geven!

Met 36 weken was ik het echt zat. Toen moest ik naar de gynaecoloog voor mn hoge bloeddruk. Daarna hield ik zoveel vocht vast, dat ik geen kant meer op kon. Ik had me van tevoren heel erg verheugd op de laatste rustige weken en de tijd voor mezelf. Maar dat liep echt totaal anders..

Bij mijn eerste zwangerschap was ik het nog niet zat,toen stond ik verbaasd dat mijn zoon met 37 weken en 5 dagen werd geboren dus dat was lekker op tijd.
nu ben ik 35 weken zwanger van de tweede en gister had ik net als jij echt, echt een rotdag.

Ik vind zelf dat ik eigenlijk echt niet mag klagen want zowel de eerste als deze zwangerschap weinig tot geen klachten, niet ziek zwak of weinig misselijk.
Ik voel me goed en fit. Sporten kon ik t/m de 7e maand nog blijven doen.

En toch ben ik er nu klaar mee en ik voel mij wel schuldig daarover. Want ergens heb ik niks te klagen.
Mijn gewicht is wel altijd een issue voor mij geweest en ik voel me gigantisch. Ben nu 9 kilo aangekomen,maar ik ben klein van stuk. Als ik langs ruiten of spiegels loop kijk ik expres niet naar mezelf...
Kan moeilijk naar het toilet en daar raak ik nog meer opgeblazen van, maakt het nog ietsjes erger.

Omdat de kleine meid iets te klein was moest ik rustiger aan doen en dus stoppen met sporten..ook dat ben ik niet gewend en ik word daar erg onrustig van..
Vervolgens voel ik me daar weer schuldig over omdat ik denk...het is voor een goed doel en alles voor die kleine...
Maar qua klachten heb ik niks te klagen en zou ik het nog wel even volhouden maar ik ben deze zwangerschap erg ongeduldig. ik heb zoiets van Laat maar voorbij zijn. Ja het is bijzonder en mooi en onbegrijpelijk dat er zo'n mini mensje in mij kan groeien...
Maarre...ik kan niet wachten tot ik weer mijn lijf terug heb en weer kan gaan sporten enz enz...
Maar nog even volhouden!! (zeg ik zowel tegen jou als tegen mij

---

Ik ben nu 37 weken zwanger, maar ben het zeker nog niet beu. Ik hoop ook echt nu nog niet te bevallen, maar ergens mooi rond de 40 weken. Niet dat het allemaal nog zo gemakkelijk gaat als een paar weken geleden, met name ook dat de baby nog steeds best hoog zit en dat mijn nachten altijd gebroken zijn, maar ik geniet nog volop van mijn zwangerschap en de baby mag best nog 3 weken blijven zitten.

Snoes schreef:Ik ben nu 37 weken zwanger, maar ben het zeker nog niet beu. Ik hoop ook echt nu nog niet te bevallen, maar ergens mooi rond de 40 weken. Niet dat het allemaal nog zo gemakkelijk gaat als een paar weken geleden, met name ook dat de baby nog steeds best hoog zit en dat mijn nachten altijd gebroken zijn, maar ik geniet nog volop van mijn zwangerschap en de baby mag best nog 3 weken blijven zitten.

Wat is het bij jou ook snel gegaan eigenlijk voor mijn gevoel zeg! Kan het me nog als de dag van gisteren herinneren dat je onder de andere naam postte!

Ja echt Snoes, bij jou is het zo snel gegaan. Ik ben ook 33 weken dus het is logisch dat jij ook verder gaat maar stond er even niet bij stil.

Op zich mag ik helemaal niet klagen want eigenlijk is alles tot nu toe prima verlopen. Alleen ben ik sinds een week of 3 (ik ben nu 37,5 week zwanger) mijn buik wel zat. Ik heb nooit zitten springen om de buik die bij de zwangerschap komt kijken maar goed die hoort er nu eenmaal bij. Ik begin het alleen zat te raken dat alles een standje rustiger moet en ik niet even de dingetjes meer snel snel kan doen. Nogmaals ik mag officieel niet klagen maar ik zal die buik straks niet missen!

Ja hé, ik vind ook dat het bij mij ongelofelijk snel is gegaan. Soms lijkt het alsof het bij mij veel sneller ging dan bij anderen, terwijl iedereen natuurlijk even snel gaat haha. Zo raar dat ik binnenkort mama ben.

Sterrin, had jij hiervoor een andere naam?

Paper Crown, jij bent ook al 33 weken joh, ik vind het bij jou ook wel snel gaan. Terwijl ik het bij andere forummers weer helemaal niet snel vind gaan, echt gek.

Ik was het met 30 weken zwangerschap zat. Mijn voeten en handen waren zo opgezwollen dat het gewoon pijn deed, ik kon amper lopen. Met 32 weken ging ik de ziektewet in en zat ik letterlijk thuis te wachten tot de kleine kwam (en ze kwam uiteindelijk ook nog eens 5 dagen na de uitgerekende datum). Nee, die laatste tien weken vond ik vreselijk.

Snoes schreef:Sterrin, had jij hiervoor een andere naam?

Die met dat kwartet!

Heel herkenbaar! Ik was het vanaf 35 weken helemaal zat...ook veel maagzuur en sliep erg slecht. Zwanger zijn was echt niet mijn ding
Sterkte de laatste paar weken, er komen vast ook weer dagen dat je er beter mee om kunt gaan en meer happy bent.

Ik ging 1,5 week overtijd en toen was ik het wel een beetje zat. Maar dan maar omdat ik zo nieuwsgierig was. Het lijkt me best klote als je het nu al zat bent. Hoop toch dat je nog een beetje kunt genieten.

Sterrin_ schreef:


Die met dat kwartet!

Oké, ik ben niet goed in hints

Ik ben het nooit echt zat geworden, maar mijn klachten waren dan ook relatief mild.

Nu ik met verlof ben vind ik.t wel weer leuker als de laatste werkweken hoor,omdat je fysiek meer rust kan nemen. Wel moest ik.even omschakelen en heb ik wat vervelende complicaties waardoor ik veel op controle moet. Als jij dat niet hebt kan je wellicht van de laatste weken nog even genieten!