Keelamandelen verwijderen

Mijn amandelen gaan er morgen uit. Ik ben best een beetje bang, voor het wakker worden uit de narcose en de dagen erna.

Ik ben redelijk voorbereid, heb vloeibare dingen in huis om te eten,,veel ijsjes, bouillon, maaltijdshakes enzo.

Iemand nog tips of ervaringen om te delen? ik weet dat het geen pretje wordt, maar echte horrorverhalen zit ik ook niet op te wachten. (Door dat soort verhalen was ik als de dood voor mijn keizersnede, en dat bleek appeltje eitje te zijn, en de gruwelverhalen een tikje overdreven, wekenlang bang geweest voor niets)

Ik heb het op mijn 16e gehad voor de 2e keer. De eerste keer waren ze niet goed verwijderd, dus ze kwamen doodleuk weer terug.

Ik heb er veel last van gehad en 3 dagen in het ziekenhuis gelegen, maar ik was dan ook verkouden. Dat gehoest was niet goed voor m'n keel. Thuis at ik veel raketjes en die ijsjes die je zelf nog in moet vriezen. Melkachtige dingen vond ik niet fijn i.v.m. slijmvorming die daardoor ontstaat. Verder heb ik héél veel ijswater gedronken.

Ik weet nog toen ik wakker werd uit de narcose dat ik niets voelde. De verpleging kwam vragen of ik paracetamol wilde, en toen wilde ik dus zeggen nee, maar zodra ik probeerde te praten dacht ik JAAAAA!! Dus niet praten is mijn advies, haha!

Heel veel succes! Als ik zo achteraf terug kijk, vond ik het reuze meevallen. Had het erger verwacht door alle verhalen

Ik was 16 jaar toen mijn amandelen verwijderd werden. Ik zag er enorm tegenop, maar het viel me best mee. Ik kwam slecht uit de narcose, in paniek, maar dat had niks met de operatie zelf te maken.. Het was de dag voor kerstmis, ik heb gewoon thuis geslapen en eigenwijs met kerstmis normaal zitten eten omdat ik dacht dat de pijn wel meeviel. Tip.. Doe dat niet! Ik ben daarna echt teruggevallen qua pijn. Houd het bij vloeibaar en drink gelooid water of ijs, dat is het prettigst voor je keel, forceer niks, dan duurt het herstel langer.

Al met al viel het mee, als je continu keelintstekingen hebt gehad door die rot amandelen ben je maar wat blij dat ze eruit zijn

Bij mij zijn ze op jonge leeftijd al verwijderd, dus wat dat betreft geen ervaring of tips, maar wat betreft slecht uit de narcose komen: het schijnt dat je vaker goed uit de narcose komt als je er ook goed ingaat. Probeer dus niet al te angstig of zenuwachtig de narcose in te gaan. Toen ik op mijn 15e een kijkoperatie in m'n enkel kreeg, had ik hele leuke operatieassistenten die me aan het lachen maakten voordat ik in slaap werd gebracht en ik kwam toen ook heel goed uit de narcose.

Bij mij zijn de afgelopen maart eruit gehaald. (24 jaar)

En ik vond de narcose wel meevallen. Ik had in het begin echt oziets nee ik wil niet maar nog een keer ademen en je bent weg. Zodra ze merken dat je wakker wordt vertellen ze je precies waar je bent. En ik viel nog een paar keer diep in slaap en uiteindelijk ben je dan klaar wakker.

De pijn was te doen met pijnstillers en zetpillen. Maar ik heb een dag gehad dat ik heb lopen janken van de pijn. Ijs liep niet alles wat koud was niet. Dus een ijpak en van buiten af koelen.

Mar echt een tip: neem alsjeblieft geen zuivel! Dat doet zo verschrikkelijk pijn (ook na drie weken) je gaat er van kwijlen en dat kan je niet wegslikken.
En nog een tip: Haal rietjes in huis, Dan kan je beter drinken dan als je normaal drinkt.

Waldorf schreef:

Mar echt een tip: neem alsjeblieft geen zuivel! Dat doet zo verschrikkelijk pijn (ook na drie weken) je gaat er van kwijlen en dat kan je niet wegslikken.

Dat bedoelde ik dus ook ja..

Ik lees over zuivel verschillende verhalen, ik lees ook mensen die overleven op bakjes vla. Mij klonk dat ook bizar in de oren, maar goed. ik heb voor de zekerheid wel een stuk of wat van die maaltijdvervangers gekocht, van die shakes, dat is niet écht zuivel, maar er zit wel melk in. Maar misschien werkt dat helemaal niet. Rietjes heb ik, bouillon, ijsjes en ijsklontjes ook. Fruithapjes heb ik ook staan al vraag ik me af of dat niet pijnlijk is.


Wat voor pijnstilling is handig? Krijg ik wat mee uit het ziekenhuis/apotheek? Moet ik dat zelf regelen? Waar haal ik illegale morfine?

Ik kreeg pijnstilling meer uit het ziekenhuis. Zetpillen en vooral paracetamol.

Fruithapjes en zo kan allemaal wel. Ik heb zelf geen melk geprobeerd omdat ik al had gezien hoeveel pijn zuivel deed.

Het heeft mij wel geholpen met afvallen Oja en nog een tipje doe ook een paar weken rustig aan. Je lichaam maakt toch een kleine klap en ik dacht bij sommige dingen ja dat kan ik wel maar omdat je weinig tot niets kan eten gaat je energiepeil regelhard naar beneden.

Ik trek er 3 weken voor uit, daarna is mijn rooster vrij gunstig met maar weinig diensten en een paar nachtdiensten. Dus wat dat betreft heb ik heel november om te herstellen, op een dag of 4 werken na aan het eind van november. Ik heb me ziekgemeld tot in ieder geval 21 november. Dan heb ik een cursus en daar probeer ik bij te zijn, want dat is nog niet écht werk. Mijn eigen werk zal nog wel wat langer duren voordat dat helemaal gaat (moet de hele dag praten en heel scherp zijn)

Dan moet het goed komen Ik kreeg gewoon pijnstilling vanuit het ziekenhuis! Zetpillen. Slikken ging ook slecht, dus ik was blij dat ik geen medicijnen hoefde door te slikken.

Ik heb het zo'n 3 jaar geleden laten doen (was toen 23).
Ben toen 3 weken thuis gebleven en was dit ook wel echt nodig want het doet gewoon echt wel pijn, vooral het slikken.
En omdat het pijn doet kun je niet eten zoals je normaal doet en voel je je soms best wel flauw en naar.
Ik heb toen van die zetpillen (diclofenac en paracetamol) meegekregen.

Van te voren heb ik op internet zitten lezen en las echt de naarste dingen.
De operatie zelf is me reuze meegevallen, ik moest wel een nachtje blijven omdat ik aan het einde van de middag pas geholpen werd.
Ik moet zeggen dat het me achteraf reuze mee gevallen is, ik zag er echt enorm tegen op.

Nu kan ik alleen maar zeggen, ik ben blij dat ik het gedaan heb, want wat een verademing.
Ben bijna nooit meer verkouden, van hooikoorst heb ik bijna geen last en het fijnste, ik heb bijna geen keelontsteking meer.
Wat een ellende was dat telkens .

Oh ja, wat ik trouwens heel fijn vond tegen de pijn was ijswater.
Heel veel succes morgen. Het komt echt wel goed!!

Mijn amandelen zitten ook gewoon echt in de weg. Met praten heb ik er last van, met slapen heb ik er last van. En ze zijn de laatste jaren echt een keer of 6 per jaar ontstoken geweest, in april voor het laatst, maar toen had ik ook meteen een abces in mijn keel zitten. Dus ze moeten er echt gewoon uit.

OH, en wat moet mee naar het ziekenhuis? Ik blijf een nachtje, dus ik dacht aan pyjama, huispak (om weer in naar huis te gaan), sloffen, boek, telefoon, douchespullen enzo,


Hoe voel je je verder na de operatie? Kun je bijv. gewoon douchen en je eigen eten halen in de keuken? Of is het echt in bed liggen en niets doen? Kan dat zo moeilijk inschatten. Ook of mijn man een dagje van zijn werk thuis moet blijven als ik thuis kom uit het ziekenhuis (die dag is hij vrij, maar de dag erna zeg maar).

Ik moet over een uur trouwens naar het ziekenhuis voor onderzoeken enzo, dan vraag ik ook alles Maar ervaringen van anderen vind ik ook wel handig.

Ik voelde me vooral naar van de narcose, maar liep wel gewoon rond in huis en zorgde voor mijn eigen dingen Je kunt voor de zekerheid regelen dat je vriend vrij is, zodat je gewoon beroerd kunt zijn en in bed kunt liggen als het nodig is, als back-up dus.

mijne zijn 2 jaar geleden verwijdert, ik heb daarna veel pijnstillers gehad zetpillen.die dingen werkten echt goed. Ik heb 1,5 week niks kunnen eten. Pas toen weer langzaam lauwe dingen. Warme dingen lukte echt niet.

Ik moest ook een nachtje blijven verschrikkelijk. Maar lag meer aan de mensen op de kamer. Toen ik thuis was. Had ik die avond een nabloeding dat was echt doodeng. Maar gelukkig stopte het en hoefde ik niet weer geopereerd te worden. Ik dacht van te voren lekker veel ijsjes eten. Nou ik heb misschien 2 gehad. Het ging gewoon niet. Een vriendin van mij vertelde dat ze ijsblokjes maakte met drinken erin en deed die in de mond

Ik vond het moment dat het korstje los liet echt pijnlijk net of moest ik messen doorslikken. Maar vanaf toen knapte het op.

Achteraf viel het erg tegen maar heb daarna niet meer keelontsteking gehad terwijl ik het daarvoor heel vaak had

Succes met je operatie en herstel

Volgens mij had ik bijna niks mee omdat ik in 1e instantie smorgens vroeg geholpen zou worden en ik was uiteindelijk als laatste aan de beurt, dus ik was er niet echt op voorbereid dat ik die nacht moest blijven .
Verder was ik daarna al wel vrij snel weer op de been en kon ik wel weer wat dingen zelf doen, maar mijn moeder vond het toen erg leuk om mij in het begin extra te vertroetelen.

Hm, net terug van het pre-operatieve gesprek. Dat schept bepaald geen vertrouwen zeg.

Ten eerste begon de arts met 'heeft u nog vragen over de operatie' terwijl het gesprek nét begon, geen enkele uitleg of toelichting van haar kant. Ze wilde even in mijn mond kijken, en haar reacie was 'oh, OEI, die zijn echt heel groot en nu ook ontstoken of niet?' Eh, nee, dit is 'normaal' in mijn keel'. dus volgens haar is het echt heel hard nodig dat ze eruit gaan, en de andere arts schrok ook al zo toen hij ze zag.

Maar ze schreef me alvast een receptje voor voor pijnstilling, heel fijn. Maar toen kwam ik bij de apotheek en bleken het gewone pillen te zijn. Ik vroeg of het zetpillen waren, en ze keken me aan of ze water zagen branden, de arts had gewone pillen opgeschreven. Met veel moeite tóch zetpillen gekregen, maar op de één of andere manier wilde ze me toen maar voor 3 dagen medicatie meegeven, terwijl de arts voor 10 dagen had voorgeschreven. Weer met veel moeite toch 10 dagen meegekregen. Diclofenac en paracetamol.

Gesprek op de afdeling zelf gehad, weer héél weinig informatie, de vragen die ik stelde werden een beetje afgeraffeld, toen ik vroeg waar ik een infuus voor zou krijgen (ze noemde tussen neus en lippen door dat het infuus de hele nacht in bleef, op zich logisch, maar niemand had me nog verteld dat ik aan een infuus moest) werd dat een beetje afgedaan met 'glucose, logisch toch?', terwijl ik vind dat ze nogal wat stappen overslaan als ze niet even vermelden hoe de operatie in z'n werk gaat. Ik weet dus eigenlijk nog steeds helemaal niets, ookal heb ik al een aantal keren aangegeven dat ik het best eng vindt en ik nog niet eerder geopereerd ben, dus ik vooral vragen heb over de narcose. Heel naar eigenlijk, volgens mij moet ik het vooral zelf gaan regelen en kan ik van hen niet al teveel verwachten.

Maar ik ben niet meer bang, gek genoeg, ik heb nu meer zoiets van 'kom maar op' Rare mensen werken er toch in een ziekenhuis soms. Zo zonde.

Ik mag trouwens 3x per dag 1 zetpil diclofenac 30 mg en 3x per dag 1 zetpil paracetamol van 1000 mg.



Is het daar een beetje op te doen?

Denk wel dat je daar een heel eind mee komt, diclo is een goede pijnstiller en paracetamol ook.

Ik vond wakker worden uit de narcose niet erg. Het voelt bij mij alsof ik een nacht ontzettend lekker en precies lang genoeg heb geslapen.

Bij mij was de info voor de eerste operatie ook erg summier, behalve dat ze me echt bang maakten door te zeggen dat het een heel zware operatie was en ik rekening moest houden met een lange herstelperiode. Ik wilde me niet bang laten maken en heb niet om details gevraagd. Ik ben er vrij neutraal ingestapt en dat is me wel goed bevallen, want de operatie viel me daardoor mee.
Bij de tweede (in een ander ziekenhuis) werd ik wel erg goed voorbereid.

Eucalypta schreef:Ik mag trouwens 3x per dag 1 zetpil diclofenac 30 mg en 3x per dag 1 zetpil paracetamol van 1000 mg.



Is het daar een beetje op te doen?

ja dat is te doen, ik had alleen 3 zetpil paracetamol van 1000 mg

Dat had ik ook, daar is het mee te doen hoor!

Mijn amandelen zijn vorig jaar verwijdered. Groot en erg ontstoken. Altijd verschrikkelijk veel keelpijn en ernstige slaapapneu! Ik heb echt veel pijn gehad een paar dagen zelfs een soort van morfine gehad daarna veel diclofenac waarmee het wel uit te houden was. Ik heb er ongeveer ruim 3 weken last van gehad. Ik ben wel gelijk begonnen met eten (wit brood met zalm, gleed makkelijk naar binnen). Koud water of ijsjes vond ik echt verschrikkelijk zeer doen en vond ik helemaal niet pijnverzachtend.

Maar ik ben zo blij dat ik hetnheb gedaan, ik heb er zoveel baat bij! Zelfs mijn slaapapneu en snurken is verdwenen.

Succes morgen!

Het is echt best pijnlijk na de operatie, maar het ergste is na de vierde dag meestal over. De arts gaf bij mij aan dat de vierde dag na de operatie meestal het vervelendste is, dat had iets met krimpende wondkorstjes te maken geloof ik. Het klopte bij mij in elk geval. Vanaf de vijfde dag voelde het gewoon aan als een flinke keelontsteking.

Bij mij gingen ze er ook ontstoken uit. Een paar uur na de operatie kreeg ik toch wel erg veel pijn maar dan geven ze ook gewoon morfine. Van de morfine ging ik allemaal leuke muziekjes horen , dus de resterende tijd in het ziekenhuis kwam ik wel goed door.

Ik had icepacks die ik tegen mijn keel hield, dat was echt het allerfijnste. Als je dingen eet ook al zijn het ijsjes, moet je toch weer slikken en dat vond ik niet prettig.

Ik heb geen ervaring met het verwijderen van de amandelen, maar wel met narcoses. Je krijgt sowieso een infuus in je hand, daar spuiten ze ook de vloeistof in die je onder narcose brengt. Bij mij lieten ze het infuus toen ook inderdaad zitten, maar bij mij was het meer voor als ik te veel pijn had, dat ze rechtstreeks iets in de bloedbaan konden spuiten. Maar het kan ook zijn dat ze jouw infuus willen laten zitten, omdat je zoutoplossing (extra vocht) toegediend krijgt.
Ik werd niet ziek van de narcose, ben er nog wel een hele tijd suf door geweest. Ik sliep veel en was snel moe.
Onder narcose gaan vond ik echt niet eng, ze zorgen ervoor dat je je op je gemak voelt en probeer aan iets prettigs te denken als je tot 10 moet gaan tellen.