n.a.v. gelukkig in relatie

Ik lees dat sommige mensen schrijven dat ze 'zielsgelukkig' zijn in hun relatie.

Ben ik de enige die vind dat een relatie soms gewoon ook keihard werken is? Ik ben eigenlijk nooit zielsgelukkig in mijn relatie, wel gewoon gelukkig en ik vind dat ik een top vent heb en voel nog regelmatig vlinders.

Maar het is niet zo dat ik zweef, of niet zijn minpunten kan benoemen, of alles maar rozengeur en maneschijn is. Ik zou gewoon nooit mijn relatie als zielsgelukkig of perfect omschrijven.

En dat ligt niet aan mijn relatie, want dit is de beste relatie die ik ooit gehad heb, dat ligt denk ik aan mij. Ik ben misschien te kritisch, of nuchter ik weet ook dat dat voor mij nooit zou bestaan. Daar ben ik gewoon de persoon niet voor, ik ben ook geen makkelijke en mijn man ook niet. Bij ons knallen de deuren regelmatig, en dat vind ik helemaal niet erg. Ik ken eigenlijk van mijn ouders ook niet anders.

Zijn er mensen die begrijpen wat ik bedoel en ook zo in een relatie staan of bestaat er iets dat ik niet ken of zie?

Ik denk dat jij een heel normale relatie hebt en gewoon realistisch bent. Ik ken niemand die zielsgelukkig is met een perfecte relatie.

Wij zijn eigenlijk gewoon nog geen problemen tegen gekomen. Het gaat allemaal zo makkelijk en vanzelfsprekend goed. Juist daarom vind ik het níet vanzelfsprekend en ben ik er elke dag dankbaar voor. Klinkt heel suf, maar is gewoon echt zo.
Zielsgelukkig is voor mij niet dat ik constant in een soort love rush zit of high en verblind ben van de liefde. Helemaal niet, gelukkig zelfs niet. Juist dat maakt me denk ik gelukkig, dat het allemaal zo rustig en kalm en goed verloopt.
Je hoort wel eens mensen zeggen dat een relatie waarin nooit ruzie gemaakt wordt, geen goede relatie is. Maar daar ben ik 't denk ik niet mee eens. Wij zijn gewoon geen knallende types. Maar die ruzie komt vast ooit hoor Dat echte harde werken ken ik eigenlijk echt niet. Compromissen maken heus wel, maar dan ook eigenlijk meestal gemoedelijk. Nu voel ik me haast suf

Maar kan me goed voorstellen dat dat knallen af en toe ook goed is hoor.. Ik zou je relatie er zeker niet minder om vinden. Het is natuurlijk ook belangrijk dat je gewoon stoom bij elkaar kunt afblazen.

De eerste 2 jaar hadden wij ook amper ruzie (nu ook nog trouwens). Maar wij hebben al vrij snel een huis gekocht...wat betekende elk weekend klussen en niet op vakantie, en toen meteen de tweeling plus hell of a zwangerschap er achteraan, ik denk dat we wat weinig tijd voor echt leuke dingen hebben gehad en dat we die weer eens moeten gaan maken voor elkaar.

Ja dat zijn dingen die je dichter bij elkaar brengt, maar soms misschien iets té. Gelukkig heb je 't allemaal overleefd. Als de basis maar goed is, toch? Die liefde zit er tussen jullie echt wel. De situaties waren alleen steeds stressvol en veel bovenop elkaar. Tijd voor elkaar lijkt me erg verstandig.

Ik heb in theorie eigenlijk zo'n relatie. Waar het al jaren helemaal volgens het boekje gaat....


Als ik niet constant de kolder in mijn kop zou krijgen.


Een perfecte relatie bestaat alleen als je alleen of samen weinig hoge verwachtingen hebt van elkaar of van het leven. Anders gaan er op een gegeven moment echt dingen botsen.


Zielsgelukkig kun je trouwens ook zijn met een niet-perfecte relatie, gewoon omdat het die imperfecties zijn die jullie, jullie maakt.

Ik denk ook dat er een verschil is in hoe je het woord ruzie interpreteert. Ik maak weinig ruzie in mijn ogen, ik vind ruzie namelijk iets waarbij je elkaar zowat de hersenen wilt inslaan of vervelende woorden gebruikt of elkaar juist negeert. En dat doe ik allemaal niet. Ik kan wel, op een wat hardere toon, mijn mening geven of frustraties uiten, maar luister daarna ook naar die van de ander. En daarbij is het niet mijn intentie om altijd mijn gelijk te halen, omdat er gewoon vaak 2 kanten aan een verhaal zitten of omdat er beweegredenen zijn waarom iemand iets doet. Ik vind het dan ook een nare eigenschap als de ander dat wel wilt, waardoor ik daar ook niet mee in een relatie zou kunnen zitten. Als ik een relatie heb met iemand die ook luistert naar wat ik te zeggen heb ipv er volledig tegenin te gaan of weg te lopen en met deuren te gaan smijten, vind ik niet dat je de meningsverschillen die we dan hebben ruzie kunt noemen. Maar misschien vind iemand anders een meningsverschil al een ruzie. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat er een relatie bestaat zonder meningsverschillen.

Nee hoor Charlie, ik herken dat gevoel ook wel hoor. Ik ben heel blij met mijn vriend en we hebben het echt heel leuk samen, maar ik zie ook heus wel dat hij niet perfect is (en ikzelf natuurlijk ook niet) en we zitten regelmatig te bekvechten. Dus ik ben wel gelukkig met mijn relatie en voel ook regelmatig vlinders, maar zielsgelukkig, zwevend op een roze wolk? Nee hoor. Daar ben ik denk ik ook gewoon veel te nuchter voor.

Ik noemde dat het perfect kon zijn, als er dingen zouden veranderen. Dit omdat het voor mij dan klopt het plaatje. Ik leef niet op een roze wolk, en ben misselijk van verliefdheid, daar ben ik sowieso te nuchter voor. Maar het is voor mij gewoon goed op deze manier, zo kan ik gelukkig zijn, met hem, in een relatie maar zielsgelukkig? Nee, wij hebben ook onze problemen, meningsverschillen en verschillen in persoon, maar die maken onze relatie ook weer zoals die is.

Gisteren had ik het er toevallig met mijn vriend over, dat we gewoon meer tijd voor elkaar moeten nemen en iets meer moeite moeten doen om het wat spannender te houden, maar hij zei ook dat het gewoon goed is, dat het klopt het plaatje.

Heel eerlijk gezegd, Charlie, denk ik dat je met jouw type relatie meer stormen kunt overwinnen dan een relatie waarin alles van een leien dakje gaat.

Maar is het slecht dan, als alles van een leien dakje gaat? Sommige mensen zijn gewoon rustig en hebben weinig bijzonderheden, dan is die relatie toch niet per definitie minder sterk of minder bestemd voor stormen of dalen? Het is gewoon anders, denk ik.

Rood schreef:Heel eerlijk gezegd, Charlie, denk ik dat je met jouw type relatie meer stormen kunt overwinnen dan een relatie waarin alles van een leien dakje gaat.

Daarom wil ik zo graag eens ruzie maken

Maar nee serieus, ik mag mezelf zo gelukkig prijzen dat het tot nu toe allemaal goed gaat. Ik heb ook echt wel moeilijke periodes gehad in m'n leven en zal ongetwijfeld nog komen, en gelukkig heb ik in de toekomst dan iemand als steun ipv er alleen voor te staan. Dat zal al heel veel schelen. Maar dat sommige situaties een stempel op een relatie kunnen drukken, lijkt me logisch. Het is dan idd de kracht om er weer bovenop te komen. Maar hoe fijn is het als het eigenlijk gewoon goed gaat.. Je moet de onrust ook niet opzoeken denk ik.

Ik ben een van de meiden die zo volmondig ja zei in het andere topic,

en ik denk dat jouw relatie niet meer dan normaal is.

Ik kan mijn vriend af en toe wel achter het behang plakken, we hebben heus wel eens ruzie en er zijn ook dingen die ik minder leuk vind aan hem en hij aan mij. Maar omdat we ondanks dat veel meer leuke momenten hebben, voor elkaar door het vuur gaan en nog steeds verliefd zijn ben ik absoluut tevreden.

ik zou denk ik niet eens tegen kunnen, tegen een realtie waar je nooit een meningsverschil of botsinkje hebt. Dat is toch saai? lijkt me zo kabbelen...

Pippa schreef:Maar is het slecht dan, als alles van een leien dakje gaat? Sommige mensen zijn gewoon rustig en hebben weinig bijzonderheden, dan is die relatie toch niet per definitie minder sterk of minder bestemd voor stormen of dalen? Het is gewoon anders, denk ik.

Nee, het is niet slecht natuurlijk. Maar als je al het een en ander hebt meegemaakt samen en daar telkens bovenop komt, leer je wel lessen die je kunt gebruiken voor wanneer zware tijden aanbreken. Was je relatie altijd kalm, dan moet je bij zware tijden samen ineens een spoedcursus gaan doen.

Rood schreef:

Pippa schreef:Maar is het slecht dan, als alles van een leien dakje gaat? Sommige mensen zijn gewoon rustig en hebben weinig bijzonderheden, dan is die relatie toch niet per definitie minder sterk of minder bestemd voor stormen of dalen? Het is gewoon anders, denk ik.

Nee, het is niet slecht natuurlijk. Maar als je al het een en ander hebt meegemaakt samen en daar telkens bovenop komt, leer je wel lessen die je kunt gebruiken voor wanneer zware tijden aanbreken. Was je relatie altijd kalm, dan moet je bij zware tijden samen ineens een spoedcursus gaan doen.

Een kalme relatie wil toch niet zeggen dat je geen zware tijden kent?

Mijn schoonzusje zei laatst dat zij en mijn broertje nooit ruzie hadden en eigenlijk overal het altijd mee eens waren. Tijd geleden gingen vrienden van ons trouwen en tijdens de speech van de ambtenaar werd gezegd: 'Al 9 jaar samen, maar nog nooit ruzie gehad, dat is best wel heel speciaal..'

Ik dacht alleen maar: ik moet even nadenken of er een week is geweest waarin in GEEN ruzie met mijn man heb gemaakt haha. Wij hebben best vaak woorden met elkaar. En als er ruzie is nou dan slaan we wel eens met de deuren hoor. Dus perfect? Nee. Verre van. Is dat erg? Nee leuk juist! Ik vind het altijd zo'n boring iets als relaties altijd maar rustig ronddobberen en dat die stellen het OVERAL mee eens zijn met elkaar. Kan toch niet?! Hoe kan je nou over alles hetzelfde denken?

Onze relatie was in het begin vooral met veel ruzie. De asbak vloog hem soms rond zijn oren. Nu zijn we rustiger geworden, knallen we niet meer zo als in het begin. Maar, ik mag dus niet schreeuwen van hem Of mijn stem heel hard verheffen, daar kan hij heel slecht tegen. Komt omdat zijn moeder vroeger altijd tegen hem schreeuwde, hij kan er echt niet tegen. Maar ik vind het zo jammer, ik vind als ik boos ben mag ik toch schreeuwen/mijn stem verheffen? Ik wil dat gewoon kunnen uiten. Ben ook wel een beetje temparamentvol, schijnt, en ik voel me nu geremd in het ruzie maken

Schijnt?

Bij ons gaat eigenlijk altijd alles goed, maar dat wil niet zeggen dat er geen tegenslagen zijn waar je in je relatie last van kan hebben. Wij hebben alleen nooit knallende deuren zoals Charlie dat mooi omschrijft. Schreeuwen tegen elkaar doen we ook niet. Wij zijn gewoon beide heel makkelijk en rustig. Zijn we het altijd eens? Nee, maar het is geven en nemen, dus dat 'meningsverschil' duurt ook nooit lang.

Perfect is het niet en we zijn het ook niet OVERAL met elkaar eens, maar wel met veel dingen eigenlijk. Ik ben daar blij om en vind het eigenlijk ook wel handig.

Mag van J ook niet schreeuwen. Maar als ik echt pissed ben. Dan hoort ie van me hoor. En luid ook.

O, ik heb er een hekel aan als mijn vriend zegt dat ik zachter moet praten op zo'n moment. Ik heb dan echt zin om te gaan schreeuwen tegen hem, gewoon uit frustratie.

Ik heb wel eens een scheldwoord gebruikt, en daar is hij echt allergisch voor. Dat waag ik dan ook niet meer . Ik knal wel met deuren.

Paper Crown schreef:Ik vind het altijd zo'n boring iets als relaties altijd maar rustig ronddobberen en dat die stellen het OVERAL mee eens zijn met elkaar. Kan toch niet?! Hoe kan je nou over alles hetzelfde denken?

Maar bijv in ons geval kunnen we echt wel kibbelen over kleine dingen en ook best chagrijnig zijn. Maar als hij chagrijnig is, word ik direct heel rustig en behulpzaam. Kan er niets aan doen. Ik kán gewoon niet terug lopen kutten.

(heb nu beetje het gevoel me te moeten verantwoorden over 't feit dat we nooit ruzie hebben. Maar ach, we zijn ook pas 1,5 jaar samen. Maar het ligt met name gewoon echt aan de karakters denk ik. Bovendien die ene keer dat ie boos werd, ging ik keihard huilen. Dan is de lol er ook gauw vanaf )

Wij hebben regelmatig meningsverschillen omdat we beide eigenwijs zijn en onze zin door willen drijven, maar echt ruzie? Dat is 2x voorgekomen, in de eerste week dat ik hier woonde. We moesten even aan elkaar wennen in 1 huis

Paper Crown schreef:Mag van J ook niet schreeuwen. Maar als ik echt pissed ben. Dan hoort ie van me hoor. En luid ook.

Echt supersuf dat jij ook niet mag schreeuwen. Ja jij schreeuwt dan gewoon? Ik word dan meteen gewezen op dat ik schreeuw en dat ik moet ophouden.