Bevallingsverhalen, maar dan de grappige dingen..

Mama Titty schreef:Ik had tijdens mijn bevalling van L. flink moeten braken maar in het wasbakje van de wc en ja ging niet zo goed door want had net druiven op. Dus manlief stok pakken en roeren en dan nog erbij zeggen: Deze soep is f*cking delicious(ala Gordon Ramsey) we liggen hier nog vaker om in een deuk.

Of dat ik bij R. flinke rug weeën had maar man samen met verloskundige en kraamhulp thee kransje aan het houden waren en dat ik hem een por gaf en hij antwoorde: Wat is er, ik doe toch niks???
Nee dat is nou heel het probleem, rug masseren!!!!

Hebben hier nog vaker met kraamhulp en verloskundige over gehad, achteraf dingen waar je behoorlijk om kon lachen.
Of toen ze me aan het hechten waren bij L. dat ik echt iets had van: Ik zou het nog wel een keer kunnen hahahaha!!!!

Ik heb geen grappige dingen meegemaakt geloof ik.

Wel dat ik mijn man een paar keer heb gezegd dat ik dit nooit weer wilde en hij me daar aan moest herinneren als ik weer wilde, en dat hij de volgende keer dan zelf mocht gaan bevallen.

Ik vond het ook vreselijk vervelend dat hij echt zo lekker onderuit, al etend, een filmpje lag te kijken. Ik zat naast hem de weeen weg te puffen en proberen ook wat van de film mee te krijgen. Gezellig!

Wat een grappige ervaringen!

Bij mij begonnen de weeen in 1 keer meteen heel heftig. Ik stond eten te koken toen ze begonnen waren. Omdat de weeen zo heftig waren (ik had in 1,5 uur weeen al volledige ontsluiting), kon ik écht niet meer koken. Dus mijn vriend maakte het af, dat kon makkelijk vond ik. Kwam hij tijdens een wee aan mij vragen hoe hij de doperwten ook alweer moest opwarmen....... Waarop ik antwoorde dat hij het maar zelf uit moest zoeken... Hij was spontaan even vergeten hoe dat moest.
Nadat het eten klaar was, vond ik dat hij nog even moest douchen, hij had de hele dag gewerkt en het was de warmste dag van het jaar, ik vond dat hij fris aan mijn bed moest staan. Nou daar kwam ik snel op terug. De weeen waren zo heftig dat ik heel hard schreeuwde dat hij me moest komen helpen, dat ik het niet meer hield. Toen stond hij met 1 minuut naast me, lag ik op mijn knieen en armen op de grond te puffen. Hij schrok zich rot .

Hier konden veel mensen ook om lachen: Omdat de bevalling thuis niet vorderde, moest ik naar het ziekenhuis, in onze eigen auto.. Heb ik tussen de persweeen door nog even wat vrienden en famillie gebelt. Jullie kunnen je wel voorstellen wat voor leuk 'gesprek' dat was....

.

Tijdens een perswee zei de verloskundige: en nu persen!! Ja zegt mijn man: persen joh! Wat nou persen joh! Doe het lekker zelf als je het zo goed weet Ben echt uitgevallen tegen hem. Hij heeft daarna niets meer gezegd

En tijdens een perswee. Dit is meteen ons laatste kindje! Het blijft bij 1
Verloskundige: ach dat hoor ik ze bijna allemaal zeggen maar zie ze ook meestal weer terug.

En voor het ziekenhuis toen ik nog thuis was. Lag eerst van 18:30-20:00 boven op bed. Druk weeen wegpuffen en niets gezegd tegen mijn man. Dus ik naar beneden, zat er even en besloot om het ziekenhuis te gaan bellen. Dus ik zei zo: ik ga het ziekenhuis bellen. Mijn man: Waarom? Weet je wel hoe laat het is. ja.... bevaltijdToen zag hij wel dat ik het meende en huppa daar vloog hij heen en weer

Na de bevalling moest ik gaan douchen. Dus ik sta op en flatssjj daar druppelde bloed. Ik schaamde me dood. 'Ach moet u dat straks opruimen' zei ik tegen de zuster. 'Geeft niets, daar ben ik voor ga jij maar lekker douchen'. Dus ik in de rolstoel naar de douche met een bloedspoor . Zegt mijn man in de douche: 'Jij had zeker niet achter je gekeken hoeveel bloed daar wel niet lag'

purple, ik vind die van jou echt geniaal!

De bevalling van de oudste ging niet zo goed en daar heb ik eigenlijk niets gezegd. Bij de bevalling van de jongste heb ik echter wel wat opmerkingen gemaakt. Toen mijn vliezen waren gebroken ging de ontsluiting ineens heel snel en dat deed dus best wel zeer :-) Bij iedere wee riep ik jezus of gvd dat doet pijn! Toen heb ik in een helder moment aan de verpleegsters gevraagd of zij gelovig waren want dan zou ik proberen op mijn woorden te letten en heb ik mijn excuses aangeboden...

Verder ben ik uitgevallen tegen mijn man omdat hij mee ging puffen terwijl hij tig bakken koffie op had, brrrr dat stonk echt!

Oh en ik heb iets van een half uurtje persweeen weg liggen zuchten en tijdens één van die weeen kwam er wat mee en toen heb ik hem verboden om te kijken, hij moest verplicht de andere kant op kijken :-)

Uiteraard heb ik geroepen dat ik dit noooooooit meer doe en dat een eventuele volgende uit China zou komen

Rond half 4 snachts mijn man wakker gemaakt. De weeen bleven rond de 6 minuten komen maar ik vond het wat zwaarder worden. Toen ik zei tegen mijn man :ik denk dat we even hde verloskamer moeten bellen misschien toch maar even langs, zei hij misschien kun je beter self bellen want jij weet wat je voelt en wat ee gebeurt ik. Dus ik gebeld en onder het bellen natuurlijk een wee.

In het ziekenhuis aangekomen dacht de verpleegkundige ( al zei ze dat pas achteraf) dat we die dag geen ouders zouden worden. De eerste keer keken ze rond 5 .30uur en toen had ik al 5 cm ontsluiting. Ik was voor afleiding aan het puzzelen en heb dit volgenhouden tot ik op bed moest gaan liggen. Bij 8 cm.
Als er nog een volgende komt hoop ik dat ik nog net iets langer kan blijven zitten want liggend kon ik de weeen niet opvangen. Zittend op de rand van de stoel of bed was het prima te doen.
Zo had de verpleegkundige het nog niet meegemaakt zei ze.

Toen de vk me aan het hechten was had ze een beetje lol met de kraamhulp toen heb ik gesnauwd dat ik niet begreep wat er te lachen viel

Pritt schreef:Bij de eerste bevalling, en die duurde lang, mocht mijn man geen centimeter bij me vandaangaan. Ik werd woest toen hij naar de wc ging!

Bij mijn tweede bevalling moesten we naar het ziekenhuis. Dat had de verloskundige niet verwacht en ze had al haar spullen al bij ons boven neergezet. Die moest ze dus weer gaan ophalen en in alle haast donderde ze met baarkruk en al van de trap.
Toen mijn man vroeg of ze pijn had, zei ik, heel gemeen: HALLO?? Ik ben aan het bevallen hoor!

Heb er echt wel 100x m'n excuses voor aangeboden later, maar ze begreep het (en had gelukkig geen pijn!)

Eenmaal in het ziekenhuis zei ik alleen maar dat ik ermee wilde stoppen en de volgende dag wel terug zou komen.

En toen ik persdrang had, schreeuwde mijn man: zuster! Ze moet poepen!
Dat was vast zijn wraak voor de eerste bevalling...

Ohh, en dat is waar ik bang voor ben volgens mij verander ik in een heks als ik moet bevallen. (Ben niet zwanger hoor.. maar over een aantal jaar dan)

Tijdens de laatste bevalling had ik vanaf de eerste wee gelijk een weeenstorm. Ik lag aan de monitor maar die registreerde geen weeën. Ik heb wel 100x gevraagd of ze niet een andere monitor konden regelen want deze was vast stuk. Toen mijn vriend zei: dat ding werkt wel maar registreert geen rugweeen. Zei ik: nou als hij zijn werk niet doet dan doe ik het ook niet en dan wil ik nu naar huis.
Omdat ik ingeleid werd mocht ik niet van het bed af maar ik wou de hele tijd naar de wc. Dat zat lekkerder ofzo. Op een gegeven moment zei de zuster dat ze even pauze ging houden en dat ik dan maar even op de po moest plassen. Ik vond het zo stom dat zij pauze hield en ik niet naar de wc mocht dat ik de hele tijd op het knopje heb zitten drukken net zolang tot ze weer terug kwam.