Angstig over tweede kindje

Ik ben mezelf weer eens lekker gek aan het maken.....

Ik ben nu al aan het stel dat dit... stel dat dat..... over kindje 2.

R is, op de eerste 3 mnd nagelaten, een enorm makkelijk ventje. Nu blijft iedereen om me heen me maar waarschuwen dan baby 2 dan vast heeeeeeel anders zal zijn en vast heel lastig zal worden. Meestal kan ik er goed tegen maar ik kan me ook goed laten opbutsen door zulke verhalen.

Aan de ene kant zegt mijn gevoel van; wij (mijn man en ik) zijn ook erg rustig, waren makkelijke kinderen dus ik verwacht niet dat het in de aard van het kind zal zitten maar ja je weet het natuurlijk nooit.

Ook ben ik aan de ene kant bang dat er misschien van alles aan de hand is met het kindje omdat we al zoveel geluk hebben met een gezonde zoon, dat kan vast geen tweede keer....

Daarnaast kan ik nu al opzien tegen de kraamtijd, dat vieze maandverband en sowieso de eerste maanden met een baby erbij. Aan de ene kant weet ik ook wel dat het allemaal goed zal komen maar soms ben ik er zo angstig om.

Wie herkent dat?

Herkenbaar.

Maar het is allemaal goed gekomen Ons leven was al vrij snel weer normaal gelukkig. Het was eigenlijk heel vanzelfsprekend dat M. er opeens bij was. J. vond haar geweldig terwijl ik toch wel wat problemen had verwacht omdat hij erg veel aandacht nodig heeft.

Gelukkig maar.

R is zo makkelijk en iedereen om heen zegt dus wacht maar als de baby er is..DAN zal hij gaan veranderen...lijkt me aan de ene kant stug maar aan de andere kant...zou ik het zo erg vinden als hij toch nog zou veranderen, hij heeft zo'n lief karakter.

Was jij ook bang dat je tweede kindje misschien iets zou mankeren oid? Of heel lastig zou worden/zijn?

op een of andere manier ben ik door de zwangerschap een stuk kalmer geworden (in dat opzicht dan ).

ik denk er niet meer over na, want het maakt toch geen verschil. Ik heb geen roze/blauwe wolk idee, en weet dat het echt wel drukker en weet ik het gaat worden...maar dat zien we dan wel weer. Ik weet niet wat voor baby dit is (in zin van...druk/rustig/tevreden etc), en ik weet niet hoe L. erop reageert...en heb geen zin in alle rampscenario's Klinkt makkelijk he

Ik had dat niet en was ervan overtuigt dat alles net zo zou gaan als bij de oudste. Noem het naïef, maar het viel vies tegen.

Flower; soms lukt me dat ook goed hoor. Ik weet van mezelf dat ik niet meteen van het kindje kan houden zoals ik dat van R doe, zoiets moet groeien etc etc. Ik weet ook dat die eerste mnd niet mijn favoriete maanden zijn en dat het sowieso wennen wordt, voor iedereen natuurlijk.
Maar soms komt dan toch die 'angst' (niet helemaal het goede woord trouwens) van stel dat ze dit heeft...stel dat ze dat heeft... stel dat ze inderdaad uberpittig wordt.....

En die kraamtijd... ik overleef die dagen wel met een 'vreemde' in huis natuurlijk en hoop dat mijn bevalling net zo gaat als bij R (en het herstel). Ik vind dat gedoe na de bevalling vreselijk, dat plassen met dat spoelen erbij, dat vreselijke maandverband, die ubertieten...... ik heb liever gewoon normaal mijn eigen ding doen, ons gewone ritme hahhaha

Ja ik was ook bang dat er iets niet goed zou zijn (maar dat was ik de eerste keer ook). En inderdaad ook dat ze heel lastig zou zijn maar vooral dat ze net zo slecht zou slapen en 'moeilijk' zou zijn als J. als baby. Die kon geen 2 minuten alleen zijn zonder hysterisch te worden en lag/zat dus altijd bij me. Ik had geen idee hoe ik dat moest doen met J. er nu ook bij maar M. is veel makkelijker.

Ik kan me trouwens niet voorstellen dat je zoontje ineens heel anders wordt hoor. Misschien dat hij een beetje moet wennen en wat vervelend buien krijgt maar zijn karakter zal echt niet helemaal veranderen. Mijn zoontje heeft de eerste paar dagen dat ik alleen met ze was flink uitgeprobeerd. Daarna was het klaar en vond hij het wel prima zo.

Ik had dat bij R ook, ik ben erg goed in mezelf bang maken.....maar nu weet ik hoe het kan gaan, zowel positief als negatief en ben gewoon bang dat het gewoon allemaal totaal anders zal zijn...al zegt aan de ene kant mijn gevoel dat het niet zo is...ik durf het niet te vertrouwen. Heerlijk die hormonen.

Ik had zelf het idee dat we een makkelijker kindje zouden krijgen maar durfde dat eigenlijk niet eens te denken laat staan uit te spreken omdat ik toch bang was er compleet naast te zitten. Maar mijn gevoel was gelukkig wel goed. Hopelijk is dat bij jou ook gewoon zo!

Dat hoop ik ook Tania. Ik had het bij R ook idd maar nu dus soms nog meer door reacties van anderen (je kunt geen 2 makkelijke kinderen krijgen volgens die mensen....) en omdat ik weet hoe makkelijk R nu is.

Dat hebben mensen tegen ons ook zo vaak gezegd. Maar de tweede is nog veel makkelijker dan de eerste. Die huilt werkelijk waar nooit. Als ze huilt is er echt wat mis. Geen krampjes gehad. M'n vriend zegt vaak 'hier kan je er zo nog zes van hebben'.

Zes kinderen zou ik niet erg vinden maar 6x bevallen, kraamtijd, nachtvoedingen en babytijd... No way

Kan je dan niet beter proberen er iets meer neutraal in te gaan? Ik zie jou zoo vaak typen dat je helemaal niet houdt van de babytijd en de kraamtijd e.d. en net zo'n bevalling wil als je eerste. Maar je weet simpelweg niet hoe het gaat. Alles kan hetzelfde gaan en alles kan anders gaan én alles daartussenin. Wat mensen ook zeggen of vinden. Die tijd gaat echt wel voorbij. Het is zo zonde als je je zo laat beïnvloeden door die standaard zinnen van mensen.

Ik zie er ergens ook wel tegenop die eerste weken met weer een kleintje in huis. Maar weet je, je bent nu zwanger, je kindje wordt dadelijk geboren en jij hoort er maar voor te zorgen hoe 'erg' het misschien ook gaat worden. Ja het kan een huilbaby worden, ja je zoontje kan erg jaloers worden, misschien is dit kindje wel vaker ziek en misschien luistert het kindje dadelijk voor geen meter. Maar het is zo als het is en jij en je man gaan er hoe dan ook voor zorgen en van houden. En ja van beide even veel dat weet ik zeker.

En er staat zo mooi 'een meisje onze droomwens' boven je ticker dus volgens mij hou je er nu al van en weet je diep van binnen dat het goed komt.

Ik kan je wel vertellen dat het, zoals jij dat zegt, tegen gaat vallen. Je hebt straks weer te maken met krampjes, huilen om ??? en beperkter weg kunnen gaan of dingen kunnen doen. Je bent nu een peuter gewend. Maar he, eer je 2 maanden verder bent ben je eraan gewend. Niet zo negatief denken joh, klinkt bijna alsof je meisje niet helemaal welkom is. Je herhaalt dat steeds weer dat negatieve over die babytijd. Laat het los je houdt straks evenveel van beiden, sneller dan je denkt/beweert. Zodra je je balans hebt gevonden tussen de kindjes valt het allemaal wel mee. Tuurlijk is het begin pittig. En die kraamhulp en verband overleef je wel. Mag hopen voor je dat je bevalling weer makkelijk is, anders ervaar je dat echt wel anders zo'n kraamhulp..

Aquala schreef:Ik kan je wel vertellen dat het, zoals jij dat zegt, tegen gaat vallen. Je hebt straks weer te maken met krampjes, huilen om ??? en beperkter weg kunnen gaan of dingen kunnen doen. Je bent nu een peuter gewend. Maar he, eer je 2 maanden verder bent ben je eraan gewend. Niet zo negatief denken joh, klinkt bijna alsof je meisje niet helemaal welkom is. Je herhaalt dat steeds weer dat negatieve over die babytijd. Laat het los je houdt straks evenveel van beiden, sneller dan je denkt/beweert. Zodra je je balans hebt gevonden tussen de kindjes valt het allemaal wel mee. Tuurlijk is het begin pittig. En die kraamhulp en verband overleef je wel. Mag hopen voor je dat je bevalling weer makkelijk is, anders ervaar je dat echt wel anders zo'n kraamhulp..

+1

Hier is B wel veranderd door de komst van D.
B is erg jaloers, heeft last van peutergedrag en soms onhandelbaar. Normaal had je hem alleen en had hij alle aandacht. Nu is dit anders. Daarbij zorgen de gebroken nachten ervoor dat ik zeer slecht slaap en zeer snel geprikkeld ben, geen goede combi dus.
Zoals je weet hadden we met B een zeer pittige babytijd, D is echt heel.anders! Hij is geduldiger, minder huilen etc.
In het begin moet je je kindje nog leren kennen en dat zal soms toch voor onzekerheid zorgen. Maar dat gaat ook goed komen hoor.

Koester ook die eerste tijd met je kindje, bedenk dat die eerste tijd ook veel mooie momenten heeft. De eerste kennismaking met je kindje bijvoorbeeld, het eerste lachje, zo'n pasgeboren frummel dat jet liefst in je kruipt.

Onze dochter is nooit jaloers geweest. Ze is vanaf het eerste moment de liefste zus dat een kind zich kan wensen, ze strooit met kusjes, bewaakt haar met haar leven, vertelt vreemden in de winkelstraat dat dit haar zusje is en dat ze h annah heet.

Weet je, die eerste tijd is pittig, baby's hebben hoe dan ook veel verzorging nodig, ook als ze makkelijk zijn. Koestert zoveel mogelijk de mooie momenten en laat alles waar je tegen op ziet niet de overhand krijgen. Besef wat voor geluk jullie hebben on dit sowieso weer mee te mogen maken, hoe bijzonder het is om nog een kindje van jullie zelf te mogen krijgen. Wees verwonderd over hoe jullie meisje straks groeit en ontwikkeld en baal dán pas van de slapeloze nachten, het ktaamverband en gebrek aan ritme.

Wat is het ergste wat er kan gebeuren dan Printje? Dat je kindje een stuk meer huilt dan R? Dat R ineens jaloers gaat worden en niet meer zo makkelijk is?
Denk eens na over wat voor jou het ergste is, en probeer dan te relativeren of oplossingen te bedenken.
En laat die andere mensen maar kletsen. Het is bijna alsof ze jou willen behoeden voor iets, wat nog helemaal niet zeker is. En het klinkt heel hard, maar neem het zoals het is. Als je een kindje krijgt die iets 'mankeert', dan is dat zo. Je verandert er niks aan, dus waarom zo piekeren?

Eens met de meiden hierboven. Je kunt je wel druk maken over hoe het misschien zal gaan zijn en in het negatieve denken, maar daar schiet je nu echt niets mee op. Ik ben er neutraal in gegaan, en ja, bij mij is het verschrikkelijk tegengevallen. Mijn jongste heeft vanalles, huilt nu na bijna een jaar nog steeds uren op een dag en mijn oudste wordt daar vervelend door. Had ik van tevoren dan al na moeten denken dat het zo zou kunnen gaan? Ik denk het niet, dat had me echt te veel negatieve energie gekost, en bij een evt derde zou ik dat dus ook niet doen. Er is namelijk ook een kans dat het gewoon goed gaat, dat je een makkelijk kind hebt en alles van een leien dakje gaat.

Eens met de posts hierboven.

En ik hoop dat je het een beetje los kan laten allemaal, dan ga je denk ik wat prettiger de bevalling/kraamtijd/babytijd in.

Als het 2e kindje heel anders blijkt te zijn, dan is dat gewoon zo en komt het ook wel weer goed. Dan moet je daar gewoon even je weg in vinden. Je kunt van alles gaat denken over de toekomst maar je weet het toch niet. Dus probeer die gedachten gewoon te negeren.

Bij ons zeiden ze dat ook 'oh die 2e zal vast heel anders zijn'. En dat is hij ook. Nou en? Daar kom je ook wel weer overheen.

Eens met Rejoy. Maar ik vind ook dat je af en toe ook wel gewoon keihard mag balen hoor zonder te bedenken hoe mooi het is Als je maar niet vergeet waar het om draait . En dat die eerste maanden gewoon zwaar zijn, maar dat dat gewoon ook weer over gaat.

Maar Printje, ik lees dit al een paar keer bij jou. Waarom maak je je zo druk? Ja misschien krijg je wel een schreeuwerd, of een hele lastige baby.. omdat je vergelijk materiaal hebt ben je al bij voorbaad op je hoede lijkt het. Maar zie het maar zo, misschien is de baby wel NOG makkelijker dan R.

Bedankt voor jullie reacties. Ik kan er vaak ook wel heel nuchter naar kijken, gelukkig maar soms denk ik opeens Helpppp.
Ik snap idd echt niet waarom zoveel mensen denken/zeggen dat als kind 1 makkelijk is kind 2 vast heel lastig zal worden. Ze zal echt wel heel anders zijn als broerlief, en uiteraard vind ik dat niet erg maar ik kan gewoon slecht tegen die opmerkingen van mensen, dan ga ik dus denken stel dat idd zus...of stel dat zo...

En de babytijd, dat zie ik natuurlijk niet alleen maar negatief, maar ik wil er niet zo ontzettend rooskleurig ingaan als dat ik bij R heb gedaan want toen viel het me zo zwaar tegen dat ik me daar liever wat voor 'bescherm'. Maar ik weet ook dat het maar een betrekkelijk korte tijd is, die naast dat we dat vast wel overleven, ook de laatste keer zal zijn. Ik ga er dus ook echt wel van genieten maar zo rooskleurig als ik het zag voor de geboorte van R zie ik het dus niet.

Printje schreef:
En de babytijd, dat zie ik natuurlijk niet alleen maar negatief, maar ik wil er niet zo ontzettend rooskleurig ingaan als dat ik bij R heb gedaan want toen viel het me zo zwaar tegen dat ik me daar liever wat voor 'bescherm'. Maar ik weet ook dat het maar een betrekkelijk korte tijd is, die naast dat we dat vast wel overleven, ook de laatste keer zal zijn. Ik ga er dus ook echt wel van genieten maar zo rooskleurig als ik het zag voor de geboorte van R zie ik het dus niet.

Dit snap ik wel en ik vind het ook wel goed dat je in je achterhoofd houdt dat het zwaar kan/zal worden. Ik ben er bij de tweede ook heel rooskleurig ingegaan en de bevalling, kraamweek en eerste maanden zijn me erg tegengevallen, ik heb niet veel kunnen genieten. Ik zou dat een eventuele volgende keer ook in mijn achterhoofd houden. Zolang je dat gevoel niet laat overheersen, lijkt me daar niks mis mee.

Paper Crown schreef:Maar Printje, ik lees dit al een paar keer bij jou. Waarom maak je je zo druk? Ja misschien krijg je wel een schreeuwerd, of een hele lastige baby.. omdat je vergelijk materiaal hebt ben je al bij voorbaad op je hoede lijkt het. Maar zie het maar zo, misschien is de baby wel NOG makkelijker dan R.

R was geen makkelijke baby, deels door de situatie toen met mijn man, deels omdat hij misschien ook gewoon moest wennen aan het leven op aarde ofzo. Maar ik ben idd op mijn hoede zoals je het zegt omdat ik al vergelijkingsmateriaal heb...en het rare is ik sta al jaren voor de klas en heb weleens pittigere kinderen in de klas maar ze zijn allemaal stuk voor stuk bijzonder en leuk. Dus waarom ik me er nu zo druk om maak???

Ik heb bij R de babytijd gewoon niet als fijn beleefd, totaal anders als dat ik gedacht had. Ik heb er toen, heel erg naïef, niet bij stil gestaan dat baby's ook heel erg veel kunnen huilen en dat het naast een groot geluk en wonder ook soms helemaal niet zo leuk is.