Onze drukke peuter

Ik denk dat ik even wat tips nodig heb.. En als die er niet zijn, dan ben ik blij dat ik het gewoon even kwijt kan!

Ik weet even niet meer hoe om te gaan met onze oudste meid! Wat een peuterpubertje is dat op 't moment zeg!
Normaal laat ik me niet zo snel gek maken. Blijf altijd wel rustig.. Laat de dingen op me af komen en als ik 't even niet meer weet, vraag ik 't aan mn vriend of vriendinnnen en komt alles goed!
Maar nu vraag ik het toch maar even hier!

Ik overdrijf niet als ik zeg dat I. de makkelijkste baby was die iemand zich kon wensen. Héél rustig, huilen kenden we niet, slapen ging goed.. Dus we hadden eigenlijk nooit wat met haar te doen. Heerlijke gezellige meid!
Maar ze is nu veranderd in een klein monstertje! Zo erg dat ik soms met mn handen in het haar sta. En echt even radeloos ben! Ze is zoooooo druk/ hyper! En daarbij soms ook stout! Ze luistert gewoon niet!!
Ik probeer heel consequent te zijn. In het begin wilde ik de dingen aan haar uitleggen en niet direct boos worden, maar dit helpt niet! Ze moet soms flink toegesproken worden, anders dringen de dingen niet tot haar door. En nu is het niet zo dat ik tegen dr ga staan schreeuwen.. Maar even vast pakken en streng zeggen dat ze me toch echt aan moet kijken is wel nodig. Nou, ook dit maakt weinig indruk. Dus nu gaat ze even op de gang.. Nadenken over wat ze fout deed! Dit begrijpt ze, want na een paar minuten roept ze vaak.. En zegt ze sorry! Maar een paar minuten later is ze weer hartstikke druk! En dat de hele dag door.. Even samen rustig een tekenfilmpje kijken is er niet bij. Of samen knutselen doen we wel, maar dan is ze heel snel afgeleid! Wil heel snel weer wat anders doen!
Met naar bed brengen hebben we altijd een rustig ritueel. Maar die doorbreekt ze nu alleen maar door te gaan staan springen op bed, wegrennen, hard zingen, noem maar op! Ik baal van mezelf, omdat ik het naar bed brengen niet eens meer leuk vind. Ik probeer ze dan nog even te knuffelen, maar zelfs dat lukt niet even op een rustige manier..
Ik vind het nu zo lastig, dat ik er zelfs verdrietig van word! Waarom luistert ze niet? Waarom is ze zooooo ontzettend druk geworden??
En het ergste: scheelt er dan wat aan mijn/onze manier van opvoeden? Want dat probeer ik zo goed te doen!

Ik heb zelf het idee dat ze veranderd is in d'r karakter sinds onze jongste geboren is. (Waar ze overigens wel heel lief voor is..) Mijn vriend zegt dat ze dit al langer doet en het gewoon haar karakter is.. Niks aan te doen!

Maar is er hier misschien iemand die dit herkend? Of me wat tips kan geven?
Sorry als het een beetje een onsamenhangend verhaal geworden is!

Het klinkt me op zich niet héél vreemd in de oren. Denk je dat je dochters anders is dan andere peuterpubertjes?

Mijn dochter is trouwens ook erg druk en staat tijdens het verhaaltje lezen meestal op en neer te springen in bed . De leeftijd die jouw dochter heeft, vond ik wel het moeilijkste. Daarna werd het vanzelf beter.

Wat lastig voor jullie zeg. Ik heb er geen ervaring mee maar hoor het wel vaker van ouders uit de klas. Kinderen zoeken toch grenzen op en bij de een is het na 1x nee al klaar (onze zoon bijv. ) maar andere kinderen kijken keer op keer hoever ze kunnen gaan.

Ik zou proberen om idd zo duidelijk mogelijk te zijn, eventueel een beloningssysteem voor als ze heel goed luistert oid. Eventueel na 1x waarschuwen op een plekje bij de muur oid zetten en dan zoveel minuten als dat ze oud is, daarna herhalen waarom ze daar zat etc.

Succes ermee!

Twellie schreef:Het klinkt me op zich niet héél vreemd in de oren. Denk je dat je dochters anders is dan andere peuterpubertjes?

Mijn dochter is trouwens ook erg druk en staat tijdens het verhaaltje lezen meestal op en neer te springen in bed . De leeftijd die jouw dochter heeft, vond ik wel het moeilijkste. Daarna werd het vanzelf beter.

Kijk dat zijn goeie berichten!

Ik herken het wel een beetje hoor Bloem. Mijn zoontje is ook druk, kan geen 2 seconde stil zitten en hij heeft dagen dat hij echt voor geen meter luisterd. Ik blijf consequent in wat hij niet mag maar soms doe ik ook wel is alsof ik iets niet zie zodat ik er niet weer wat van hoef te zeggen. Als hij echt iets doet wat niet mag spreek ik hem streng toe, iets anders heeft totaal geen zin. Verder probeer ik veel dingen te doen met hem die hij leuk vindt en lekker naar de speeltuin of boodschappen doen zodat we er even uit zijn. Dat vindt hij leuk en dan is het een stuk gezelliger.
Maar goed mijn zoontje is altijd al heel erg druk geweest en heeft, ondanks dat het ontzettend lief en knuffelig ventje is, ook best een gebruiksaanwijzing. Dus ik had ook niet verwacht dat dat nu anders zou zijn. Maar sommige dagen zijn best zwaar en duren erg lang.

hier gaat het momenteel ook zo. Naar mijn idee is dit gewoon echt de peuterfase. En misschien in combinatie dat ze nu een zusje erbij heeft en daar aan moet wennen...maar heel vreemd klinkt het mij ook niet in de oren. En karakter speelt ook mee....wij hebben ook een heel pittig mannetje (wat hij voorheen echt niet was).

Ik heb er nu meer moeite mee nu ik zwanger ben, maar blijf er doorgaans wel rustig onder. Ik vraag mijzelf eigenlijk ook niet af of ik een slechte opvoeder ben, het hoort er gewoon bij en die fase gaat ook wel weer over.
Ik negeer zijn rare gedrag en doe gewoon wat ik altijd doe. Ik corrigeer hem wel wanneer hij echt een bandiet is en gaat gooien e.d., maar voor de rest probeer ik hem af te leiden. L. kan ook lekker aan het puzzelen zijn...en ineens...boem....alle stukjes op de grond en meneer heeft het zin eraf. Dan gaat hij gek doen en zeuren, en wil niet opruimen. Dan maak ik het opruimen leuk en dan is hij er vaak voor te porren. Het kost soms héél veel energie (wat ik nu niet heb), maar goed...zo blijf ik er wel rustiger onder.

Vorige week stond ik in de AH met 3kg aardappelen onder mijn armen, mn schoudertas om met kleine boodschappen en een plastic tas met de Woezel en Pip boeken + wat kleine boodschappen. En daar lag een meneer onder de kassa alsof hij aan het zonnebaden was. En dan kan ik weglopen en om de hoek gaan staan...dat doet hem niets. Dan gaat hij de poortjes openen of naar de zelfscanner knopjes intoetsen. Hij luistert dan echt voor geen meter. Eerst werd ik er heel onrustig van, maar dat werkt alleen maar averechts.

Het is heel moeilijk, maar negeer het 'rare' gedrag en probeer er zo rustig mogelijk onder te blijven. Zo kom je de maanden (?) het snelst door naar mijn idee.

Hier is het.vooral thuis heel erg, op andere plekken is ze vaak verlegen, waardoor ze minder wild en opstandig is. Hier thuis is ze de hele dag een wervelwind, rennen, net speelgoed op het laminaat tikken voor het geluid, haar houten keukenspulletjes zo hoog mogelijk gooien, ook voor.het geluid en de hele dag hoor ik: NEUJ, NIETUS en WUHL (wel, maar dan op z'n irritant.)

Bedankt voor jullie reacties! Het is ook wel fijn om te horen dat I. niet de enige is. En eigenlijk wist ik dat ook wel, maar had gister echt een baaldag ervan!
Vooral nadat mn schoonzusje 's middags ook tegen me had gezegd dat I. toch echt wel een druk kind is.. Ging ik aan mezelf twijfelen! Maar hopelijk komen we deze tijd gewoon snel door!

Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase..

Nee echt, dat is het echt.

Mijn oudste komt er net weer wat uit en er valt nu wat meer mee te praten. Ik vond het inderdaad ook de pittigste leeftijd tot nu toe.

Komt wel goed.

Ik denk ook dat deze leeftijd zo lastig is omdat ze eigenlijk nog net even te jong zijn om echt te begrijpen wat wij willen en wat wel en niet kan. Ze hebben in hun hoofd wat ze willen doen en als dat niet gebeurt is het einde zoek. Ik herken het wel, we hebben ook een tijdje gehad dat ze beide in die fase zaten. Maar zoals al gezegd, het gaat echt over!

Heel herkenbaar!

Ging op een gegeven moment ook aan mijzelf twijfelen,toen andere zeiden dat ze wel erg druk was! Het is beter geworden,maar....
Toen ze naar school ging begon het weer van voor af aan,maar dan erger met een nog grotere mond! Ben af en toe gewoon blij dat ik mag werken,even rust,even geen driftbuien of constant 'mama mama mama mama mama mama mama'
Heb goede hoop dat ook dit vanzelf over gaat,maar soms zit ik echt met mijn handen in het haar en dan weet ik het gewoon niet.. Gelukkig kan ik haar nu wel uitleggen waarom ik haar gedrag niet leuk vind en dan vraag ik aan haar waarom ze zo doet,meestal is haar bui dan wel voorbij omdat ze afgeleid word.

Ook herkenbaar. Eigenlijk sinds wij terug zijn van vakantie (eind september) en N. dus net 2 was is het begonnen. Vooral 's avonds, net na het eten.. om my! Ik ben wel wat gewend met haar, maar zo heb ik haar nog nooit meegemaakt. Ze is gewoon veranderd in een peuterpuber. Daarbij nog de frustraties die ze heeft en het feit dat ze zich altijd verveeld. Het is inderdaad af en toe even erg zwaar.

Wat hier werkt is afleiden en tegemoetkomen. Om het gezellig te houden thuis kom ik in haar behoeften tegemoet. Niet alles kan precies hoe zij het wil, maar ik vind vast wel een andere manier waarmee ze ook tevreden is. Als ik haar echt even 'streng' en serieus moet toespreken doe ik dat op heel rustige toon, maar articuleer dan heel duidelijk. Dat is in mijn geval 'streng' toespreken, zo weet zij dat het echt even serieus is. Echt boos worden werkt hier niet. Ook benoem ik altijd wat ze wil, ook al kan ze dat op dat moment niet krijgen. Als ze boos/verdrietig is, mag ze van mij boos/verdrietig zijn. Ik geef haar even de ruimte en zeg dat ik bijvoorbeeld op de bank zit en ze zelf naar me toe kan komen als ze dat weer wil.

N. heeft ook een duidelijke gebruiksaanwijzing, maar doordat wij 'flexibel' zijn thuis gaat het wel allemaal wat gemoedelijker

Ik herken het ook hoor! Wel is A. altijd al een beetje 'pittig' geweest, dus hier zal het denk ik ook wel een stukje karakter zijn. Maar de laatste tijd is het inderdaad helemaal 'feest' hier

Ze is druk, gooit veel met spullen, heeft een driftbui om het minste geringste dingetje dat haar niet zint, en ga zo maar door. En luisteren, wat is dat?!

Ook ik kan er weleens onzeker van worden. Zeker als mensen in je omgeving inderdaad zeggen dat het wel héél erg is, vergeleken met die of die, etc. Niet echt dingen die je goed doen in elk geval.

Gelukkig kan ik toch wel merken dat het hopelijk ooit weer over gaat, want als ze een normale dag heeft dan is het een vrolijk, gezellig en ondernemend kind. Dus gelukkig zit het er wel in denk ik dan maar

Rejoy. schreef:Hier is het.vooral thuis heel erg, op andere plekken is ze vaak verlegen, waardoor ze minder wild en opstandig is. Hier thuis is ze de hele dag een wervelwind, rennen, net speelgoed op het laminaat tikken voor het geluid, haar houten keukenspulletjes zo hoog mogelijk gooien, ook voor.het geluid en de hele dag hoor ik: NEUJ, NIETUS en WUHL (wel, maar dan op z'n irritant.)

Dit! En als ik C.iske dan ophaalde van de peuterspeelzaal, zeiden ze dat hij zo verschrikkelijk lief was. Net een engeltje. Dan glunderde ik van trots, tot ik thuis kwam en de draak ik hem weer wakker werd.
Maar het is overgegaan. Nu kan ik weer beter met hem praten, uitleggen waarom iets niet leuk is enz.
Maar in id periode werd ik er ook af en toe gek van. Ik ging zodra het even kon, met hem de deur uit. In de speeltuin kon ik gewoon met een boek gaan zitten en had ik geen kind aan hem.

Ik werk op een kdv, en jouw meisje is (zoals hier al te lezen is) ècht ècht ècht niet de enige!!! Ze hebben hier allemaal kroketten in hun oren en zijn rond de 2-3 jaar ontzettend recalcitrant. Proberen alles uit, en als je iets zegt wat niet mag dan doen ze het nog nèt 1x .. dan kan je ze wel achter het behang plakken!

Ik kan me ook goed voorstellen dat die opmerking van je schoonzusje toch `steekt`, mijn schoonzusje vindt L. ook heel erg pittig, terwijl hun een heel rustig, bijna verlegen kindje hebben, waar eigenlijk weinig aardigheid aan is. En tòch klinkt het alsof ze L. niet zo leuk vinden en alsof wij wat aan dat drukke kunnen doen ..

Parel schreef:Ik kan me ook goed voorstellen dat die opmerking van je schoonzusje toch `steekt`, mijn schoonzusje vindt L. ook heel erg pittig, terwijl hun een heel rustig, bijna verlegen kindje hebben, waar eigenlijk weinig aardigheid aan is. En tòch klinkt het alsof ze L. niet zo leuk vinden en alsof wij wat aan dat drukke kunnen doen ..

Dit is precies wat mij het meeste dwars zit aan opmerkingen van anderen, voor zover ik die krijg. Soms geven anderen je het gevoel dat het de schuld is van jou als ouder. Dat geeft zo'n rotgevoel!