Terug van vakantie...

...en nu heb ik toch weer twijfels. Niet quoten graag.

De eerste paar dagen waren heel fijn samen. Ook weer eens gevreeën. Hoewel ik meer het gevoel had dat het meer te doen was om de seks, dan vrijen met elkaar. Misschien moet dat ook weer vertrouwd worden.

Op een gegeven moment zat ik ergens mee. Ik wilde daarover praten, omdat ik merkte dat het mijn humeur beinvloedde. Dan kun je het maar beter bespreken, maar mijn vriend wilde dat niet. Het was nu vakantie. Zo heeft hij elke keer iets waarom hij niet wil praten. Of er is sport of wat anders op tv, hij heeft zelf net gesport, er komt een wedstrijd aan, etc. Ik vind het prima als hij zegt: ik kan er nu niet goed over nadenken maar morgen kom ik er op terug oid. (het liefste wil ik dat hij alles laat vallen en mij op nummer 1 zet daarin) Vervolgens komt hij er dus niet meer op terug.
Na dat akkefietje is de sfeer grimmig. Ik heb hem gezegd dat ik teleurgesteld ben, want vakantie is ook juist het moment om te praten, lijkt me. En dat ik verwacht dat we het nog uitpraten, maar dat het wel van zijn kant moet komen. Dat is nog niet gebeurt en daardoor word ik weer afstandelijker.

Aan de andere kant hebben we het wel over de toekomst. Over kindjes en andere zaken. Dat voelt ook wel fijn.

Pfff...ik wilde heel hard gaan werken aan onze relatie, maar nu weet ik het even weer niet.

Bedankt dat ik even mocht spuien...

Ik vind eigenlijk dat als jullie hier samen uit willen komen dat jullie inderdaad eens goed met elkaar moeten praten. Dat er sport op tv is, is toch een lulsmoes? Wat is er nou belangrijker? Als ik jou was zou ik dat eens tegen hem zeggen, want als het niet goed zou gaan met mijn relatie en mijn vriend zou zo reageren zou ik op zijn zachtst gezegd niet blij zijn.

Ik vind het slecht dat hij niet wilt praten. Al die redenen zijn smoesjes om de confrontatie niet aan te gaan. Zo is er altijd wat, maar je moet gewoon kunnen praten. Of het nou vakantie is of je thuis op de bank zit. Als je partner ergens mee zit, wil je het daar over hebben, zodat je in een open sfeer dat kunt bespreken en er wat aan kunt doen, immers wil je niet dat je partner ergens mee zit. Zo zie ik het. Geen smoesjes bedenken omdat het eng is om te praten.

Dat van dat vrijen vind ik ook vrij pijnlijk, hoe je dat omschrijft. Seks omdat het lekker is, is prima, maar zoals jij het omschrijft, klinkt het nu alsof er geen gevoel meer bij zat. Ik weet niet hoe het ooit bij jullie is geweest, maar als het anders is dan eerst, is dat niet goed.

Ik vraag me dan ook af in hoeverre het realistisch is om over de toekomst te praten. Is dat een soort droom die je samen vast wilt houden, of zijn het realistische gesprekken?

.

Ik beschreef de seks vanuit mijn eigen gevoel. Het was echt lang geleden..(schaam). Vroeger was het wel echt liefde.

Ik vind ook dat die smoezen moeten stoppen, ik zeg dat ook. Nu ben ik vrij duidelijk geweest, dat als hij niet met mij wil praten (niet kunnen is een ander verhaal, want misschien wil hij het wel leren) en mij daarin niet op nummer 1 zet, ik niet met hem verder kan.

De toekomst gesprekken (daar kan hij dus wel over praten) zijn wel realistisch.
Hèt hele probleem in onze relatie is de communicatie, daar loop ik nu steeds tegen aan.
Vroeger was er nooit sprake van gesprekken over diepe gevoelens. Denk dat we toen nog niet volwassen genoeg waren of nog niet aan grote stappen toe waren of zo. De afgelopen jaren zijn gewoon vanzelf voorbij gegaan.

Ik ga in therapie om beter in mijn vel te komen, maar ben daarentegen bang dat ik me misschien daardoor nog verder van hem verwijder...