Hij wil me terug

Dat zei hij aan de telefoon. Ik belde omdat ik nog wat boeken mis die hij nog heeft. In mijn hart wil ik hem ook terug maar nu het zo heel erg dichtbij is vind ik het eng. Sinds eind juni heb ik hem niet meer gezien of gesproken. Ik begin ondanks het dagelijkse gemis aan mijn nieuwe leven te wennen. Ik heb altijd gezegd dat een ex een ex blijft maar wij zijn onder heftige omstandigheden uitelkaar gegaan.

Iemand advies?

Ik weet natuurlijk niet precies de reden(en) waarom jullie uit elkaar gegaan zijn, maar ik zou die reden(en) wel voor ogen houden. Het is niet voor niets dat jullie uit elkaar gegaan zijn denk ik? Ik weet dat je het er zelf ook moeilijk mee hebt gehad en net nu jij je leven wat op de rails begint te krijgen, komt hij hiermee?

Sorry, ik heb verder geen advies voor je, maar vind het wel een hele lastige situatie en hoop dat je hierin een juiste beslissing kan nemen waar jij jezelf goed bij voelt. Want je verdient het wel om een man te hebben die volledig voor jou gaat

Als je hem sinds juni niet meer gezien hebt, zou ik gaan voor een afspraak. Bijvoorbeeld samen koffie gaan drinken. Als jullie heftig uit elkaar zijn gegaan, kan een goed gesprek geen kwaad denk ik. Het is niet zo dat als je met hem afspreekt, je gelijk weer een relatie hebt o.i.d.

Ik weet niet wat reden is geweest dat jullie uit elkaar gegaan zijn, maar je bent natuurlijk niet voor niks uit elkaar gegaan. Ben je nog gek op hem? Ik heb niet echt een tip voor je, maar volg je hart.

Het argument een ex blijft een ex hoeft niet altijd van toepassing te zijn. Ik ben zelf ook alweer een half jaar gelukkig met mijn ex nadat het een half jaar uit was. Het hangt van de redenen af en van het gevoel dat je er bij hebt denk ik. Bij ons zijn er wel een aantal gesprekken over heen gegaan en het heeft ook lang geduurd voordat het vertrouwen weer terug was. Ik zou eerst heel goed nadenken of je zou willen dat het goed kwam onder welke voorwaarden eventueel en dan pas denken aan iets afspreken met elkaar.

Wat lastig. Ik zou allereerst een gesprek met hem aangaan en bespreken wat voor jullie de reden was om uit elkaar te gaan. Is die reden nog relevant? Is er een kans dat het nog een keer gebeurt? Ik weet in jouw geval waarom jullie uit elkaar zijn en ik begrijp waarom jullie uit elkaar zijn. Ik zou het aan de andere kant ook begrijpen als jullie ondanks jullie break-up weer met elkaar verder gaan, gewoon omdat jullie elkaar blijkbaar missen en toch nog iets zien in een relatie met elkaar. Neem geen overhaaste beslissingen (maar ik geloof sowieso niet dat jij dat doet). Succes met je beslissing.

Ik heb gemist waarom jullie uit elkaar gegaan zijn, maar dat lijkt me wel van belang. Wat vond je zelf van zijn 'uitspraak'? Behalve dat je je misschien gevleid voelt, denk je zelf dat er nog toekomst in jullie relatie zit?

Supertalentje schreef:Ik heb gemist waarom jullie uit elkaar gegaan zijn, maar dat lijkt me wel van belang. Wat vond je zelf van zijn 'uitspraak'? Behalve dat je je misschien gevleid voelt, denk je zelf dat er nog toekomst in jullie relatie zit?

Ik kreeg een diagnose die vrij ernstig was en hij kon het niet bovenop zijn eigen verdriet aan.

Morgen reageer ik uitgebreid. Ik ga nu nog even heel hard nadenken.

Waarom niet gewoon eens ergens met elkaar afspreken (cafe bijvoorbeeld) en gewoon eerst eens face to face met elkaar praten?

PrinsesBo schreef:Waarom niet gewoon eens ergens met elkaar afspreken (cafe bijvoorbeeld) en gewoon eerst eens face to face met elkaar praten?

Omdat ik net mijn leven weer een beetje op de rit heb en als ik nu zijn naam al zie ben ik al van slag.

Misschien helpt het juist om de confrontatie aan te gaan om er uiteindelijk sterker uit te komen.

girli schreef:Misschien helpt het juist om de confrontatie aan te gaan om er uiteindelijk sterker uit te komen.

+1 Daar sluit ik me bij aan.

Ik denk eigenlijk dat het nu niet het juiste moment is. Ik zou zo'n confrontatie pas aangaan als je niet meer van slag raakt door alleen z'n naam al te lezen/zien. Bovendien zou ik voor mijzelf wat vragen duidelijker willen hebben, voorop gesteld of ik hem uberhaupt nog wel terug wilt. Ik weet niet wat je diagnose is of de ernst ervan, maar als hij het toen niet aankon, kan hij dat in de toekomst eventueel wel (als het erger is/wordt, of bij een heel ander probleem)? Ik zou er nu nog niks mee doen denk ik, ook al vergt dat heel veel zelfdiscipline.

mzcharlotte schreef:Ik denk eigenlijk dat het nu niet het juiste moment is. Ik zou zo'n confrontatie pas aangaan als je niet meer van slag raakt door alleen z'n naam al te lezen/zien. Bovendien zou ik voor mijzelf wat vragen duidelijker willen hebben, voorop gesteld of ik hem uberhaupt nog wel terug wilt. Ik weet niet wat je diagnose is of de ernst ervan, maar als hij het toen niet aankon, kan hij dat in de toekomst eventueel wel (als het erger is/wordt, of bij een heel ander probleem)? Ik zou er nu nog niks mee doen denk ik, ook al vergt dat heel veel zelfdiscipline.

de diagnose was verkeerd maar toen hij de juiste diagnose hoorde heeft hij ook niets laten horen. Inmiddels ben ik weer schoon dus dat speelt opzich niet meer.

Ik heb nu laten weten dat ik erover na wil denken. Ik denk dat het nog te vroeg is. Ik moet eerst mijn leven weer op de rails krijgen. Ondanks ik hem vreselijk mis wil ik hem niet zomaar terug. Ik wil eerst weer gelukkig zijn met mijn eigen ik. Ik wil hem als aanvulling en niet als iemand die mij gelukkig moet maken. Dat ik het nu nog niet wil begrijpt hij en hij geeft mij de ruimte. Hij neemt gelukkig ook geen contact op.

Dat heb je mooi gezegd LM!
Dan weet je dus ook wel wat je moet gaan doen. Succes.

girli schreef:Misschien helpt het juist om de confrontatie aan te gaan om er uiteindelijk sterker uit te komen.

Ik durf er gewoon niet op te gokken. Ik neem hem anders gelijk terug, mezelf kennende.

Lorna mercedez schreef:

girli schreef:Misschien helpt het juist om de confrontatie aan te gaan om er uiteindelijk sterker uit te komen.

Ik durf er gewoon niet op te gokken. Ik neem hem anders gelijk terug, mezelf kennende.

Dan moet je het niet doen. Je kent jezelf het beste, vertrouw daarop.

Pfff wat ontzettend moeilijk zeg. Als je nog zo veel voor iemand voelt die weg is gegaan op zo'n belangrijk moment. Ik vraag me af of je hem ooit nog in dit zin zou kunnen vertrouwen. Ik geloof niet dat ik dat persoonlijk zou kunnen. Kan zeker geen kwaad om eerst aan jezelf te werken.

.

Dat klinkt ook als heel heftig voor hem inderdaad . Maar toch... Jeetje, wat een onwijs dilemma...

Wat een dilemma... Gelukkig neem je eerst de tijd om erover na te denken wat je écht wilt - voor je gevoel wil je hem terug maar je weet dat het moeilijk wordt om hem weer te vertrouwen. Excuus of niet, het is verschrikkelijk om iemand zo in de steek te laten op het moment dat je elkaar het hardst nodig hebt. Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen.