Wel of niet in Sinterklaas laten geloven?

maiadebij schreef:Zolang ze de leeftijd hebben dat realiteit en fictie nog 1 is, zal ik het in het midden laten. Ik ga toch ook niet vertellen dat Mega Mindy, Kabouter Plop en Piet Piraat niet echt zijn maar verklede mensen? Zodra ze vragen gaan stellen geven we er eerlijk antwoord op. Dus ik ga geen hele verhalen en theorieën bedenken om het verhaal maar in stand te houden.

Mijn zoon stelt nu al vragen en hij is 3. Begrijp je dan mijn dilemma? Hij gaat nog niet eens naar school, dus ik twijfel gewoon enorm of ik hem nu al de waarheid moet zeggen of hem 'voor moet liegen'.

Wij gaan gewoon om met Sinterklaas als een gegeven, als hij er geen vragen over stelt en er positief op reageert zeg ik niets, maar ik ga ook geen hele verhalen ophangen om hem er echt in te laten geloven. Als hij dan zelf vragen stelt of doodsbang is ofzo, zal ik gewoon eerlijk zijn (een mooie traditie n.a.v. een aardige meneer die lang geleden leefde), geen rare dingen zoals hulpsinterklazen e.d.

Zelda, ik ben het met jou eens. Als hij er echt concreet naar vraagt, zou het voor mij ook als liegen voelen om hem allerlei dingen te vertellen om hem toch te laten geloven.

Wij laten onze kinderen wel geloven, vind dat er wel bij horen. Maar dat vind ik niet (voor)liegen.

Maar.. als jou zoontje nu al concrete vragen aan het stellen is dan zou ik wel de waarheid vertellen.

Wij willen onze kinderen ook gewoon in Sinterklaas laten geloven, ik vond dat vroeger elke keer een geweldige tijd.

Als ze er rechtstreeks naar vraagt, zal ik haar de waarheid vertellen. Als ze vraagt hoe sinterklaas kan weten wat ze wil hebben of hoe hij binnenkomt zal ik zeggen dat ik dat niet weet of vragen wat ze zelf denkt. Ik zal niet koste wat kost haar in de sint willen laten geloven, maar als ze er wel in gelooft, zal ik haar niet uit die waan halen.

Rejoy. schreef:Als ze er rechtstreeks naar vraagt, zal ik haar de waarheid vertellen. Als ze vraagt hoe sinterklaas kan weten wat ze wil hebben of hoe hij binnenkomt zal ik zeggen dat ik dat niet weet of vragen wat ze zelf denkt. Ik zal niet koste wat kost haar in de sint willen laten geloven, maar als ze er wel in gelooft, zal ik haar niet uit die waan halen.

+1, zo wil ik dat ook doen. Mijn ouders deden dat ook zo bij mij. Ik had vroeger een vriendinnetje, die mij vertelde dat sinterklaas niet bestond. Ik zei toen tegen mijn ouder 'vriendinnetje zegt dat Sinterklaas niet bestaat, maar ik denk dat hij wel bestaat hoor!'. Mijn ouders hebben me toen ook niet ineens verteld dat het niet zo was. Pas toen ik er naar ging vragen hoe het nou eigenlijk zat hebben ze het pas verteld. En toen vond ik het alleem maar leuk dat ik mee kon doen aan het grote geheim en een cadeautje kon kopen en gedichtje kon maken voor mijn broertje!

Ik heb er ook over nagedacht om ze niet in Sinterklaas te laten geloven. Om dezelfde redenen als jij aangeeft.

Ik wilde ze de spanning en het verwachtingsvolle gevoel eromheen niet ontnemen. Dus wij vieren het nu wel en als die man op het witte paard voorbij komt zeg ik "kijk, sinterklaas!" En ze vind het geweldig.

Gaat ze echt vragen stellen en twijfelen dan zal ik haar de waarheid vertellen en er niet over liegen. Want dan vind ik het wel liegen. Nu zie ik het ook echt als traditie.

Wij laten S. in sinterklaas geloven. Wil hem het niet onthouden. Ik vond het vroeger fantastisch, ik keek er echt naar uit als de sint weer in had land kwam! Mocht hij later nou vragen gaan stellen dan zal ik niet liegen. Maar tot die tijd doen wij gewoon mee met het sint-spektakel!