Hoe wist jij dat je er klaar voor was?

Hoe wist jij/ wisten jullie dat je klaar was voor een kindje? En hoe lang heeft het vervolgens geduurd voordat jullie ervoor gingen?

Toen alle twijfels weg waren, zijn we er voor gegaan

Ik werd ongepland zwanger en wij vonden het zo'n geweldige verrassing. Helaas werd dat een miskraam maar we waren er beide over uit dat wij op korte termijn vader en moeder wilde worden .

Nu, 5 jaar verder hebben we inmiddels twee kindjes.

Ik heb al heel lang het gevoel graag een kindje te willen krijgen. Mijn vriend en ik zijn wel heel praktisch ingesteld en wilden eerst de zaken op orde hebben (ook al kun je natuurlijk niet zeggen of de situatie zo blijft), beide een vaste baan, een koophuis, toch nog die studie. In juni hopen we af te studeren, daarna zijn we er klaar voor. Voor mijn gevoel heeft het echt heel veel jaren te lang geduurt, maar toch ben ik ook wel heel blij dat ik eerst nog die masterstudie ben gaan doen. Mijn vriend wilde namelijk echt geen kinderen terwijl hij nog studeert, omdat hij het gevoel heeft er niet genoeg voor mij en het kindje te kunnen zijn. Omdat hij toen nog 2 jaar moest en de opleiding die ik wel zou willen doen ook 2 jaar duurde, ben ik dat toen gaan doen.
Wij wachten trouwens wel tot we getrouwd zijn voor we ervoor zullen gaan, dat is begin augustus.

Hoe wij het wisten? Tja we hebben sowieso nooit twijfels gehad over het krijgen van kinderen.
Dat we dat wilden dat was dus duidelijk. Toen wij ons huis hadden gekocht en in ieder geval mijn vriend een vast contract had was dat voor ons een mooi moment om aan kinderen te willen beginnen.

Hetzelfde voor de tweede... we hebben nooit twijfels gehad over een tweede kindje.

Wel twijfels over hoe het zou gaan etc... Maar niet over het willen.

Toen de vliezen braken
Nee niet eens, ik heb toen geroepen: oh help oh help ik krijg een kind, ik kan helemaal geen kind krijgen!!!

Ik moest er klaar voor worden, dus

Purpleflower schreef:Toen alle twijfels weg waren, zijn we er voor gegaan

Twijfels waarover?


Mijn vriend ziet het hele 'kinderen krijgen' als iets wat 'later' gaat gebeuren. Misschien word ik daarin wel iets geremd om te denken dat het best een mogelijkheid zou kunnen zijn. Ook wil mijn vriend heel graag eerst trouwen en dat staat ook nog niet in de planning...

RYW schreef:Toen de vliezen braken
Nee niet eens, ik heb toen geroepen: oh help oh help ik krijg een kind, ik kan helemaal geen kind krijgen!!!

Ik moest er klaar voor worden, dus

Maar minimaal zo'n 9 maand daarvoor hebben jullie er toch voor gekozen om ervoor te gaan?

Jerry schreef:

RYW schreef:Toen de vliezen braken
Nee niet eens, ik heb toen geroepen: oh help oh help ik krijg een kind, ik kan helemaal geen kind krijgen!!!

Ik moest er klaar voor worden, dus

Maar minimaal zo'n 9 maand daarvoor hebben jullie er toch voor gekozen om ervoor te gaan?

Nee, ik raakte ongepland zwanger. En dan weet je het wel natuurlijk, dat er een kind komt, maar toen werd het ineens echt

Qua gevoel ben ik er al redelijk lang klaar voor.. Ik heb daar nooit een bepaalde leeftijd/levensfase aan gehangen.

Qua materiele zaken kan het gewoon niet. Geen geld, kleine woning, Geen baan, nog student.. En mijn vriend ook allemaal.. dus dat zit er de aankomende jaren nog niet in.

Mijn vriend hangt er trouwens wel meer een leeftijd aan. Die heeft wel zoiets van voor mijn 28e liever niet (waarom hij dat heeft weet hij niet.. maar dat is een gevoel haha).

Mijn vriend is er al heel lang klaar voor. Ik denk dat bij mij het JA IK WIL HET NU-gevoel er nooit helemaal zal komen en dat ik er nooit 100% klaar voor zal zijn. Ik ben een piekeraar en voorzie niet alleen leuke dingen, ook veel zorgen enzo.

Verder zie ik ons ons mini appartement nog voorlopig niet verkopen.. Mijn vriend is al wat ouder en als we 2 kinderen willen moeten we eigenlijk niet te lang wachten.

Kan iemand hier nog iets zinnigs over zeggen want ik merk dat ik er steeds vaker over na ga denken..

Ik wist al ontzettend lang dat ik kinderen wilde. Maar de omstandigheden waren lang gewoon niet zo geschikt. Dus bij ons was het geen kwestie van óf, maar een kwestie van wanneer. Getrouwd zijn was een voorwaarde van mijn man, maar dat hebben we al ruimschoots achter de rug. Ik wilde ook niet tijdens mijn studie een kind krijgen en er kwamen ook nog wat andere dingen tussendoor fietsen. Uiteindelijk besloten we om niet meer te gaan zitten wachten op het juiste moment, want het leek wel of het nooit kwam. En toen was ik gelijk zwanger . Ik kan niet wachten op volgende week, volgende maand, de maand daarop , volgend jaar etc. Ik kijk naar alle aspecten van de zwangerschap én naar het moederschap. Nou ja, ik ben heus realistisch en vind ook niet alles leuk hoor, maar ik ben er dus echt heel erg aan toe, eigenlijk gevoelsmatig al een jaar of 5, die eierstokken hebben me dan ook goed pijn gedaan bij tijd en wijle .

Sogood schreef:Mijn vriend is er al heel lang klaar voor. Ik denk dat bij mij het JA IK WIL HET NU-gevoel er nooit helemaal zal komen en dat ik er nooit 100% klaar voor zal zijn. Ik ben een piekeraar en voorzie niet alleen leuke dingen, ook veel zorgen enzo.

Verder zie ik ons ons mini appartement nog voorlopig niet verkopen.. Mijn vriend is al wat ouder en als we 2 kinderen willen moeten we eigenlijk niet te lang wachten.

Kan iemand hier nog iets zinnigs over zeggen want ik merk dat ik er steeds vaker over na ga denken..

Kinderen kún je niet echt plannen. Je kunt natuurlijk wachten tot alles helemaal op een rijtje is, maar die dag komt misschien wel nooit. Een klein apartement hoeft helemaal geen contra te zijn. Een vriendin van mij heeft een kindje gekregen (gepland) tijdens haar studie én terwijl ze in een mini 2-kamerappartementje woonde. Ze hadden wel het geluk dat ze in een huurwoning zaten en zijn toen wel op zoek gegaan naar iets groters. Maar het kindje heeft gewoon het eerste half jaar op hun kamer geslapen en zij heeft 'zwangerschapsverlof' van haar studie gehad. Ze wonen nu iets groter, in een driekamer appartement. Veel ruimte hebben ze niet, maar ze zijn nu bezig met een tweede kindje en willen zelfs nog een derde. Hun zoontje is een geweldig vrolijke en ondeugende peuter en ondertussen heeft mijn vriendin haar master afgerond!

Kortom, je kúnt ook een kindje krijgen als niet alle voorwaarden optimaal zijn. Natuurlijk is het belangrijk dat jij voor je kindje kunt zorgen, maar een kindje merkt er echt niet veel van als je bijvoorbeeld heel klein woont die eerste jaren.

Jerry schreef:

Purpleflower schreef:Toen alle twijfels weg waren, zijn we er voor gegaan

Twijfels waarover?


Mijn vriend ziet het hele 'kinderen krijgen' als iets wat 'later' gaat gebeuren. Misschien word ik daarin wel iets geremd om te denken dat het best een mogelijkheid zou kunnen zijn. Ook wil mijn vriend heel graag eerst trouwen en dat staat ook nog niet in de planning...

Of ik het gaan zou kunnen i.v.m met mijn ziekte.

Ach, ik ben er nog steeds niet klaar voor, en ik heb al 6,5 jaar kinderen En die doen het prima

Eucalypta schreef:Ach, ik ben er nog steeds niet klaar voor, en ik heb al 6,5 jaar kinderen En die doen het prima

En als jij het kan, dan kan iedereen het?

RYW schreef:

Eucalypta schreef:Ach, ik ben er nog steeds niet klaar voor, en ik heb al 6,5 jaar kinderen En die doen het prima

En als jij het kan, dan kan iedereen het?

Dat denk ik niet Maar ik vind het hele concept 'er klaar zo zijn' wat raar en vreselijk naief. Ik wilde wel graag een kind, en ik dacht dat ik heel goed zou kunnen opvoeden. En dat kon ik ook, en toen kreeg ik kinderen en in praktijk is dat toch anders. Maar ik vind het hebben van kinderen niet iets waar je klaar voor kunt zijn eigenlijk, want je weet nooit hoe het uitpakt, wat voor kind je krijgt, hoe je eigen leven loopt. Dus een kind willen is voor mij voldoende om er klaar voor te zijn. (afgezien van wat praktische zaken)

Gevoelsmatig ben ik er al heeeeel lang klaar voor. Maar toch is het wel goed denk ik dat de middelen nog niet ideaal zijn. Die tijd komt nog wel.

Eucalypta schreef:

RYW schreef:

Eucalypta schreef:Ach, ik ben er nog steeds niet klaar voor, en ik heb al 6,5 jaar kinderen En die doen het prima

En als jij het kan, dan kan iedereen het?

Dat denk ik niet Maar ik vind het hele concept 'er klaar zo zijn' wat raar en vreselijk naief. Ik wilde wel graag een kind, en ik dacht dat ik heel goed zou kunnen opvoeden. En dat kon ik ook, en toen kreeg ik kinderen en in praktijk is dat toch anders. Maar ik vind het hebben van kinderen niet iets waar je klaar voor kunt zijn eigenlijk, want je weet nooit hoe het uitpakt, wat voor kind je krijgt, hoe je eigen leven loopt. Dus een kind willen is voor mij voldoende om er klaar voor te zijn. (afgezien van wat praktische zaken)

hahaha ik vind dit een hele grappige zin..

Eucalypta schreef:Maar ik vind het hele concept 'er klaar zo zijn' wat raar en vreselijk naief. Ik wilde wel graag een kind, en ik dacht dat ik heel goed zou kunnen opvoeden. En dat kon ik ook, en toen kreeg ik kinderen en in praktijk is dat toch anders. Maar ik vind het hebben van kinderen niet iets waar je klaar voor kunt zijn eigenlijk, want je weet nooit hoe het uitpakt, wat voor kind je krijgt, hoe je eigen leven loopt.

Amen to that. Als je er klaar voor bent, is volgens mij alleen je gevoel er klaar voor. Voor de rest kun je dat allemaal niet weten en word je er als persoon gewoon klaar voor gemaakt.

Ja joh, zo werkt het. Je doet eigenlijk maar wat gewoon, wat je denkt dat goed is, je leest hier en daar dingen en pikt ervaringen van anderen op, en daar maak je je eigen mengsel van.

Onze dochter was een verrassing.
Ik wilde er, toen ze er eenmaal was, het liefst 2,5jr tussen hebben, tussen een volgende en onze dochter.
maar omdat mijn man toen nog aan het afstuderen was, wilde hij niet dat ik dan zwanger zou zijn omdat hij dacht dat dat hem teveel stress zou geven.
Nadat hij afgestudeerd was, zijn we ervoor gegaan, het was niet in 1keer raak, er zit straks bijna 4 jaar tussen.

Voor onze dochter waren we in dat opzicht niet "klaar", we waren jong. Nog steeds, maar niet meer zo jong.
Maar we hebben er beide nooit spijt van gehad.

Rood schreef:

Eucalypta schreef:Maar ik vind het hele concept 'er klaar zo zijn' wat raar en vreselijk naief. Ik wilde wel graag een kind, en ik dacht dat ik heel goed zou kunnen opvoeden. En dat kon ik ook, en toen kreeg ik kinderen en in praktijk is dat toch anders. Maar ik vind het hebben van kinderen niet iets waar je klaar voor kunt zijn eigenlijk, want je weet nooit hoe het uitpakt, wat voor kind je krijgt, hoe je eigen leven loopt.

Amen to that. Als je er klaar voor bent, is volgens mij alleen je gevoel er klaar voor. Voor de rest kun je dat allemaal niet weten en word je er als persoon gewoon klaar voor gemaakt.

Ik denk ook dat je hoe goed je over de dingen nadenkt ook nooit écht voorbereid kunt zijn op de dingen die komen gaan als je een kind krijgt/zwanger bent.
Heel gek, ik denk ook hormonaal ofzo, maar sinds ik zwanger ben kan ik dingen die anders lopen rond de zwangerschap véél makkelijker loslaten! Voorheen was ik bij sommige dingen echt geflipt omdat ze anders liepen dan ik van te voren gepland had (onder andere door het moment dat ik zwanger raakte). Ik had er onmiddellijk vrede mee, gewoon omdat het zo was. Heel vreemde gewaarwording. Net als de assertiviteit die ik aan de dag leg trouwens, maar dat is een ander verhaal.

We hadden beide gewoon een kinderwens, en we hadden genoeg gespaard om alles te kunnen kopen voor een baby. We spraken uit een kind te willen, 2 weken later teste ik positief.

RYW schreef:Ja joh, zo werkt het. Je doet eigenlijk maar wat gewoon, wat je denkt dat goed is, je leest hier en daar dingen en pikt ervaringen van anderen op, en daar maak je je eigen mengsel van.

Precies dat ja. En net als je denkt 'dit komt nóóit meer goed' dan blijkt het een fase en is het opeens over