Gebeurtenissen die je aan het denken zetten

De laatste tijd ben ik veel bezig met mijn leven. De dingen proberen los te laten van mijn jeugd, men te vergeven en noem maar op.
Maar ook vooral de gebeurtenissen dit jaar hebben me vooral onwijs aan het denken gezet.
Het contact met mijn moeder is al 8 jaar verbroken. Een half jaar geleden haatte ik haar nog uit de grond van mijn hart. Maar na mijn emdr therapie is die haat weg gegaan. Een zware last wat van mijn schouders is afgevallen.

Het afgelopen jaar is veel gebeurd in mijn omgeving. Veel nare dingen en veel sterfgevallen. En dat heeft me ook echt aan het denken gezet. Mijn moeder is niet gezond en heeft ook geen lange levensverwachting.
Ik heb me over mijn verdriet boosheid en pijn heen gezet en ben contact gaan zoeken. Ik wil niet aan haar kist dadelijk staan met het leed op mijn hart dat ik nooit meer heb kunnen zeggen wat ik wilde zeggen. Dat ik nooit "het spijt me" gehoord heb van haar uit.
Ik wil alles los laten, accepteren en verder gaan. Opnieuw beginnen.

Vandaag is de vader van mijn beste vriendin gestorven. Zomaar opeens een jonge gezonde man, vader van 4 kinderen en veel kleinkinderen. Mijn buurman al jaren. Een gesprongen aorta was de oorzaak. Het ene moment nog spring levend en het volgende moment dood.

En dan zeker na dit bericht vandaag besef ik me hoe blij ik moet zijn dat mijn ouders nog leven ondanks de pijn die ik heb moeten doorstaan. Ik ben blij dat ik contact heb gezocht en hoop dat ik de laatste jaren wel kan gaan genieten. Het zal niet zijn zoals het zou moeten zijn maar beter dan hoe het ooit is geweest.

Ik weet niet wat ik hiermee wil maar ik moest het even van me af schrijven.

Wat verschrikkelijk naar....

Ik vind het trouwens heel dapper dat je de stap hebt durven zetten om contact te zoeken met je moeder!

Dat is geen gemakkelijk stap, het contact met je moeder hervatten, maar ik vind het heel knap dat je het toch hebt gedaan!
Ik ben heel benieuwd hoe je dat vorm gaat geven. Bezoek je haar eens per zoveel tijd? En hoe reageerde ze?

Ik heb vorige week mijn moeder een brief geschreven. Ik ben best wel hard erin geweest en recht uit maar ik wilde ook echt dat haar eindelijk duidelijk werd hoe ik me gevoeld heb al die jaren. En ik wilde weten waarom ??? Waarom heb ik dat allemaal moeten doorstaan ??

Zonder dat ik het verwachtte lag er 4 dagen later een brief van haar in mijn brievenbus.
Positief onwijs positief. Ze probeerde zelfs antwoord te geven op mijn vragen en heeft 3x het spijt me geschreven.
En echt op dat moment mijn hart deed een vreugde sprongetje. Ik weet niet waarom maar ik was blij. Het voelde alsof ik iets weer een beetje terug had wat ik jaren kwijt was.. En dat door die ene brief.

Ik ben nu een afspraak met haar aan het plannen voor een gesprek. En dan zien we wel verder. Hoe het vorm gaat krijgen geen idee als er maar contact is.

Oh wat goed zeg! Wat fijn!

Wat goed Stuit! Ik herken me wel deels in je verhaal. Ik heb een tijdje geen contact gehad met mijn moeder, en op dit moment geen contact met m'n vader. Als er zulke dingen gebeuren zoals jij beschreef over de vriend van mij vader, dan zet dat me inderdaad ook aan het denken. Toch vind ik de stap echt te moeilijk.

Ik vind het echt heel fijn voor je dat je moeder je zo positief heeft benaderd. Ik hoop voor je dat jullie op diezelfde voet verder kunnen gaan.

Joan, de stap zetten tot is idd moeilijk. Ik heb ook 8 jaar de tijd nodig gehad en nu pas ben ik er ook echt klaar voor en kan ik het gaan los laten. Hopelijk gaat het bij jou ook nog lukken.

A.s. vrijdag ga ik in gesprek met mijn moeder. Hopelijk kunnen we vanaf dan een nieuwe start maken.

Wat goed en knap van je. Ik kan me voorstellen dat dit geen gemakkelijke keuze is geweest en hoop dat het uitpakt zoals jij graag zou willen. Sterkte vrijdag.

Wat goed en wat ontzettend knap van je Stuiterbal!!!

Heel veel succes alvast voor aanstaande vrijdag. Zal wel onwijs spannend zijn.

spannend stuiterbal. ik hoop dat het heel positief uitpakt allemaal! en wat fijn dat je zo´n positieve brief hebt terug gekregen!