Omgaan met werkdruk

Ik ben gek op mijn baan; mijn collega's, het product dat we leveren, het doel waar we naar streven als bedrijf. Maar het is een bedrijf waar hoge eisen aan je worden gesteld. Iedereen verwacht en vraagt het uiterste van je inzet. Daar staat tegenover dat we veel vrijheid krijgen bij het invullen van onze taken. Maar toch; intussen zit mijn manager thuis met een burn-out en mijn directe collega hangt er tegenaan. De laatste weken lijkt de werkdruk daardoor voor mij alleen nog maar meer toe te nemen. En ik kan best veel hebben. Ik maak me niet snel druk en zie dingen doorgaans positief. Maar nu ben ik af en toe bang dat ik de volgende kan zijn die het niet meer trekt. Vandaag was het op een gegeven moment zo stressvol dat ik op de wc heb zitten huilen omdat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken.

Heeft iemand een tip hoe je met deze druk om kunt gaan? Of zou het zin hebben eens een afspraak te maken met de huisarts/bedrijfsarts bijvoorbeeld?

Ik weet niet hoe groot het team is waarin je werkt, maar mijn ervaring is dat het heel belangrijk is om uit te wisselen met elkaar hoe het gaat, hoe je het volhoudt allemaal en wat er dwars zit en dat soort zaken. Wij hebben het ook gehad, en hebben om hulp gevraagd bij de hogere legerleiding, zeg maar. Dat kwam niet, en daardoor was de werkdruk echt enorm groot, en er ging veel mis. Nu heb ik met mezelf een afspraak gemaakt: tijdens werktijd mag ik me er druk om maken en my ass off werken, maar als ik thuis ben, dan ben ik ook echt thuis, bij mijn jongens. Ik heb wel geleerd om nee te zeggen, ook al gaan er dan dingen mis. Ik doe wat ik kan, maar niet ten koste van mezelf. Dat is heel moeilijk als je een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebt, maar door jezelf over de kop te werken voor de baas om de problemen op te lossen hou je het probleem wel in stand.

Nee zeggen inderdaad, dat is soms zó lastig! Zeker in een klein team (ons bedrijf telt nog geen 20 man en onze afdeling vier fulltimers) is het lastig dingen niet op te pakken omdat er weinig keus is. Het vervelende is ook dat ik niet inzie hoe de druk minder zou moeten worden in deze situatie.

Wat je zegt vind ik ook zeker waar; op mijn werk bikkel ik door, maar thuis ben ik 'van' de kinderen. Maar als ik in bed lig dan lig ik regelmatig te malen (ik droom zelfs over mijn klanten, mijn baas en de dingen die ik moet doen ) en kan ik het moeilijk van me afzetten.

Hoe gaat het bij jou sinds je je hebt voorgenomen je niet meer over de kop te werken? En accepteren anderen dat je weleens nee moet verkopen? Ik vind het echt moeilijk mensen teleur te stellen. Ik vind het trouwens ook moeilijk mezelf te moeten teleurstellen, misschien is dat nog wel het lastigste; de druk die je jezelf oplegt.

Ik kijk tegenwoordig veel meer naar verantwoordelijkheden. Daarmee bedoel ik dat ik, voor ik ja of nee zeg, eerst bekijk of iets daadwerkelijk mijn probleem is. Zo nee, dan zeg ik dus nee als ik zelf teveel op mijn bordje heb. Ik leg dan wel uit waarom ik nee zeg, natuurlijk, want ik ben niet oncollegiaal. Verder geef ik ook sneller dingen terug aan mijn leidinggevende. Ik heb aangegeven dat ik sta voor kwaliteit, en als ik dat niet kan bieden, dan geef ik de opdracht terug met daarbij een motivering wat er volgens mij nodig is om het probleem op te lossen. Dat kan zijn: iemand anders moet het doen, ik moet van andere taken vrijgesteld worden om het te doen, ik heb meer tijd, geld of faciliteiten nodig. Kan dat niet, dan kan ik geen kwaliteit garanderen. Krijg ik de opdracht alsnog zonder te krijgen wat ik nodig heb, dan weet mijn baas dat hij dan ook voor de consequentie van minder kwaliteit heeft gekozen, en ik voel me daar dan ook niet schuldig onder.

Het is enorm moeilijk, maar het is echt een mindset, en voor mij inmiddels een overlevingsstrategie. Het werkt, voor mij dan ik slaap er dan ook echt geen seconde minder om...

Nou weet ik niet wat voor werk je doet, maar wat gebeurt er als die dingen niet worden opgepakt door jullie? Wat gebeurt er als het blijft liggen? Wat is het ergste dat kan gebeuren?