Ik voel me zo snel schuldig..

.. wat betreft ziek melden op het werk. Ik zit nu ziek thuis, voel me ook echt belabberd en weet ook dat ik nu niet kan werken. Ik vind het ook niet verstandig, aangezien ik in een fastfoodrestaurant werk en het niet echt prettig is voor het eten en de gasten dat er iemand heel de dag staat de hoesten, niezen, snotteren enz.

Hebben jullie dit ook?

Heel herkenbaar! Ik ga wel werken zo lang het nog enigzins mogelijk is, want ik weet dat ik anders mijn collega's 3x zo hard moet laten werken. Maarja als het je neus uit komt gelopen en je blaft als een hond dan moet je wel ja. Dus voel je niet schuldig, en ziek lekker uit! Beterschap!

Ja, herkenbaar! Maar je bént echt ziek, dat is niet anders. Ik probeer dan toch altijd wel een beetje te genieten van het feit dat ik goed kan uitrusten! Kruip lekker in bed, met een filmpje en een kop thee. Niet schuldig voelen hoor, daar heeft niemand iets aan.

Heel herkenbaar, ik sta voor de klas en vaak is er niet zomaar 1-2-3 vervanging. Maar jij bent echt ziek dus je had ook geen andere mogelijkheid als je ziek melden!

Heel erg herkenbaar!

Als ik de griep krijg, dan gaat dat gepaard met ontzettend veel en lang hoesten. Tot kokhalzen aan toe. Ik ging altijd gewoon naar mijn werk toe, tot iemand vond dat ik echt niet kon werken. Op dat moment had ik een klant aan de telefoon en met ingehouden adem, omdat ik anders in hoesten zou uitbreken, vroeg ik mijn klant om een moment geduld, ik drukte hem in de wacht en hoeste mijn longen uit mijn lijf. En ik bleef er bijna in. Een collega moest mijn telefoon overnemen, omdat ik het gesprek niet af kon maken. Dan dacht ik weleens; Wat doe ik hier? Maar op het moment dat ik thuis zit en me dus echt ziek heb gemeld, dan kan ik alleen maar denken "Wat zullen zij wel niet denken? En zo ziek ben ik toch niet?"

Maura, zoiets had ik van de week dus ook. Moest steeds mijn werkzaamheden onderbreken omdat ik óf moest niezen, óf mijn neus moest snuiten, óf een hoestbui kreeg. En ook steeds je handen wassen natuurlijk, dus ik was meer bezig met dat soort dingen dan het de gast naar de zin te maken.

Ik zit dus inderdaad ook 'legaal' thuis en rust ook lekker uit (en heb veel geslapen!), maar hoop toch ook dat ik me maandag weer beter voel en weer lekker aan de slag kan

Absoluut legaal. Want met hoesten en niezen en eten komt het niet goed.

'Gelukkig' heb ik al vanaf mijn geboorte last van het veelvuldig hoesten tijdens een griep. Ik heb dan ook kunnen leren om mijn hoest in te houden. In mijn toenmalige werk had ik het geluk een mute-knop te hebben. Als ik dan moest hoesten, dan drukte ik ze in de mute. Enig gevaar is dat een klant al snel doorkrijgt dat het wel erg stil is aan mijn kant en dan begint te vragen of ik er nog wel ben. Daarom heb ik ooit besloten, dat wanneer ik heel veel moet hoesten, om de klant daarin te betrekken. 'Momenteel hoest ik heel erg veel en zal daarom veel gebruik maken van de muteknop. Dan lijkt het alsof er geen verbinding is, maar deze is er wel en ik volg hetgeen wat u zegt, maar ik wil niet in uw oor hoesten, dus druk ik af en toe mijn kant van het geluid uit. Mocht het mij niet meer lukken om het gesprek verder te volgen, dan zal ik vragen om een moment geduld". En ik wist niet hoe mensen daarop zouden reageren, maar echt buitengewoon goed. Zijn heel begripvol gelukkig. Ook al werd me deze zin afgeraden door mijn directe leidinggevende.


Maar met direct contact en eten werkt dat helaas anders. En dan kun je niet anders dan even uit te zieken. Het is vervelend, maar als ik als klant naar een restaurant ga waarbij iemand continu loopt te hoesten en te niezen, dan ben ik al snel uitgegeten. Beterschap!

Ik vind dat je dat netjes opgelost hebt hoor Maura, ook al vond je directe leidinggevende van niet. Ik zou dat als klant wel kunnen waarderen. Beter dan dat ik me ineens afvraag of er nog wel iemand aan de lijn hangt.

Wat je zegt klopt natuurlijk ook, ik zou zelf ook not amused zijn als ik eten ging halen of ergens ging eten en het personeel zou constant aan het hoesten/niezen zijn. Dank je wel ;-) Gelukkig voel ik me nu weer wat beter, maar man wat kan je je beroerd voelen door een 'simpele' verkoudheid!

Printje schreef:Heel herkenbaar, ik sta voor de klas en vaak is er niet zomaar 1-2-3 vervanging. Maar jij bent echt ziek dus je had ook geen andere mogelijkheid als je ziek melden!

Dat lijkt me ook lastig ja, als je met vervanging zit. Daar hoef ik me dan weer geen zorgen over te maken, met 150 man in dienst ;-)

Nee, daar heb ik geen last (meer) van. Ik voel me erg verantwoordelijk voor mijn werk en ik vind het leuk. Dus als ik ziek ben, en niet naar kantoor kan komen, is er ook wel echt iets aan de hand. Daarnaast is het de verantwoordelijkheid van mijn werkgever om vervanging achter te hand te hebben en te regelen. Dat is niet mijn probleem.

Toen ik bijbaantjes had, had ik er wel last van. Maar dat was ook omdat ik soms stiekem minder ziek was dan ik aangaf. En als ik dan een keer echt ziek was, dacht ik: ik hoop maar dat geloven dat nu wél echt is :-).

De laatste keer heb ik het dus gepresteerd om hortend en stotend de woorden; Mijn collega neemt het nu van mij over. Ze weet niets van ons gesprek. U moet uw verhaal helaas nogmaals doen. Ik trek het niet meer, ik ga naar huis en ga in bed liggen.

De klant zei:"Meid, ik wens je ontzettend veel beterschap toe en we spreken elkaar over een week wel weer" (Ik had vaste contactpersonen), mijn leidinggevende zei:"Dat had de klant niet hoeven te weten". Ik vind nog steeds van wel.

Ik mis werken. haha.

Heel herkenbaar, ik werk in het cluster 4 onderwijs en ik ben net 3 dagen ziek thuis geweest. Ik weet gewoon dat de assistent voor de klas moet als ik ziek ben. Daardoor moet hij extra hard werken en mijn collega die dezelfde assistent heeft als ik ook, daar voel ik me k*t over, maar ik was/ben echt flink ziek dus eigenlijk moet ik kappen met het schuldgevoel, maar jaaaa moeilijk moeilijk!

Niet herkenbaar. Als ik ziek ben, ben ik ziek en heb ik er geen problemen mee om thuis uit te zieken en voel me dan ook absoluut niet schuldig.
En dat wil niet zeggen dat ik me niet verantwoordelijk voel en mijn werk niet leuk vind, in tegendeel.
Ik dacht daar een paar jaar geleden wel anders over, totdat ik een aantal maanden thuis heb gezeten met burnout. Nu weet ik hoe belangrijk het is naar je lichaam te luisteren. Als het niet gaat, dan gaat het niet.

Herkenbaar! al was dit in mijn school/stage tijd totaal niet herkenbaar.. toen melde ik me om iedere scheet ziek

Ik zit nu met een keelontsteking op mijn werk ( woonbegeleiding). Ik ben de afgelopen 2 dagen vrij geweest en ben toen goed beroerd geweest; koorts, spierpijn, bijna niet kunnen eten etc. Maar gelukkig is de koorts weg en voel ik me niet meer super beroerd. Als ik maar op tijd een Ibuprofen 600 in neem, is het te doen. Maar goed ook, want moet nog tot morgenvroeg 10.30!

Beterschap Star!

Dat van ziekmelden in mijn schooltijd ken ik ook nog wel, maar dat was eigenlijk gewoon lessen skippen bij mij.. Had ik geen zin en ging ik gewoon eerder naar huis. Ik had wel altijd netjes alles af en zorgde dat ik klasgenoten niet in de rats liet zitten, als we groepsopdrachten hadden bleef ik ook altijd netjes op school.

Herkenbaar hoor dat schuldig voelen. Was donderdag gewoon wezen werken ook al stond ik hondsberoerd en moe op. Die dag kwam er weinig uit mijn handen. Vrijdag dus toch maar ziek gemeld. Nu voel ik me nog steeds niet goed en wil eigenlijk morgen ook nog thuisblijven. Zie nu al op tegen dat telefoontje van morgenochtend dat ik nog steeds niet kom werken. Wordt vaak toch vanuit gegaan dat als je voor het weekend ziek bent, je na het weekend wel weer komt werken.

Gelukkig totaal niet herkenbaar. Ik meld me eigenlijk bijna nooit ziek, maar mocht ik de griep krijgen ofzo dan denk ik echt wel eerst aan mezelf. Met flinke verkoudheid e.d. werk ik wel gewoon door (dat kan bij mij, werk niet met eten). Overigens is het in mijn baan ook wel zo dat mocht ik een paar dagen of een weekje ziek zijn ik hier in principe geen collega's mee belast. Het werk blijft gewoon liggen tot dat ik terug ben. Wel zit ik met scherpe deadlines dus als die in het zicht komt dan zal ik wel bijstand van een collega moeten krijgen (en gezien iedereens werkdrukte ook gelijk moeten overwerken om het op tijd af te krijgen).

Ik snap best dat het vervelend is om je ziek te melden, maar denk wel aan jezelf.