Hoeveel bewegingsvrijheid in openbaar?

In bijvoorbeeld supermarkt, hoever mag jouw kindje dan van jou vandaan lopen? Als ik betaal, wil l zelf zijn karretje wegbrengen..kan hem niet tegenhouden. Ik verlies hem dan niet uit oog en kies kassa in de buurt van karretjes.

Ehm.. dat mag ze niet Als we boodschappen doen dan gaat ze nog in het karretje zolang ze het accepteert, anders kan ik echt niet fatsoenlijk boodschappen doen. Verder hangt het er heel erg vanaf waar we zijn. Als we maar enigzins in de buurt zijn van auto's dan moet ze me verplicht een hand geven. Is er minder direct gevaar, dan mag ze wel los lopen. Ik probeer altijd om haar niet verder dan een meter of 5 van me weg te laten lopen. Tenzij we ergens zijn waar het echt geen kwaad kan als ze lekker haar gang gaat (zoals in het park of op de kinderboerderij). Wel zorg ik dan dat ze wel in het zicht blijft.

Omdat ik middenin een winkelstraat woon - en wij dus altijd de drukte door moeten als we naar buiten gaan - merk ik dat ik er vrij makkelijk in ben geworden

Het naarste dat ik heb meegemaakt was dat Tomas in het overdekte winkelcentrum (5 etages) de lift inrende. De deuren gingen dicht vlak nadat hij naar binnen was gesprongen. Godzijdank zorgde iemand in de lift ervoor dat de deuren weer open gingen. Anders was ik totaal in paniek geraakt

Verder gaat het altijd goed!

N fietst meestal ver vooruit en stopt bij elke oversteek. In de winkel gaat hij al wel eens iets voor me halen.

J wil ik kunnen zien en langs verkeer binnen handbereik hebben zeg maar. In de winkel blijft ze uit zichzelf bij me in de buurt maar gaat wel haar eigen gangetje.

R mag ook altijd met een eigen karretje rijden en hij mag deze zelf halen, ik wacht dan bij de schuifdeuren en kan hem zo goed zien. We hebben al een hele tijd duidelijke afspraken wanneer hij een eigen karretje heeft (bij mama blijven, niet rennen, niet botsen etc) hij houdt zich hier keurig aan want hij weet dat hij hem anders kwijt is haha. R mag hem daarna ook zelf wegzetten, vaak sta ik dan nog bij de kassa, dan komt hij terug naar mij om te helpen met pinnen.

Aan de ene kant ben ik erg voorzichtig maar ik laat hem wel iets 'vrij' zolang ikhem nog maar kan zien.

Op de stoep hier gewoon in de buurt mag ze wel tien of vijftien meter voor me uit rennen. In de supermarkt of andere winkel wil ik haar in zicht hebben.

Als we in een speeltuin zijn, mag ze haar eigen gang gaan zolang ze maar in zicht blijft, mag ook wel verder weg zijn.

Ik verbaas me er trouwens enorm over dat veel ouders hun kinderen die net zo oud zijn als mijn dochter (twee) bij de Albert Heyn gewoon voor de televisie of computer in de winkel parkeren en vervolgens boodschappen gaan doen. Daar moet ik met die leeftijd echt niet aan denken.

Tuinstoel; dat zou ik ook nooit doen, voor de tv of wat dan ook zetten in een winkel. Ik wil hem wel kunnen zien, hij krijgt ook altijd een 'opdrachtje' om dingen mee in te laden dus hij loopt keurig bij mij.

In de supermarkt moet hij bij me blijven. Hij mag dan zo'n klein karretje of mandje waar je mee kan rijden en dat vindt hij prima. Een keer wilde hij per se bij de computer blijven zitten, nou prima dus ik loop weg en ga om het hoekje staan maar hij wist niet hoe snel hij achter me aan moest rennen. Sindsdien wil hij nooit meer alleen blijven zitten

Als we op straat of in het winkelcentrum lopen mag hij best zelf lopen maar vaak wil hij zelf een handje geven. Alleen op parkeerplaatsen en met oversteken moet hij verplicht een handje geven.

Met oversteken etc wil ik ook perse een hand,op de stoep zelf loopt hij wat om mij heen, zolang ik hem maar kan zien.

Dochter mag in de AH bij het speelhoekje gaan zitten, dat is hier midden in de winkel waar alle gangpaden op uit komen. Ik heb haar dan niet de hele tijd in het zicht, maar ze kan ook niet zomaar de winkel uit. Ze blijft hier overigens nooit lang zitten maar loopt meestal gewoon met mij mee. Als ik aan het betalen ben bij de kassa mag ze zelf haar winkelwagentje weg gaan zetten en vervolgens gaat ze altijd in de auto (zo'n ding dat gaat bewegen als je er geld in doet) zitten en wacht tot ik er ben. Vanaf de kassa kan ik die auto zien.
Op straat mag ze vooruit lopen, maar moet ze wachten als we ergens over moeten steken.

Als we aan het wandelen zijn wil ik dat ze een beetje naast mij blijft lopen. Als ik haar vooruit laat lopen weet ik eigenlijk zeker dat ze maar zo de weg over kan/zal steken. Tenminste ik kan er niet van op aan dat ze wacht bij de stoep. Dus wil ik dat ze bij mij en de kinderwagen blijft lopen, als we oversteken wil ik altijd een hand.

In de supermarkt loopt ze met mij mee, zit in de kar of loopt zelf met een karretje. Als we bij de kassa zijn mag zij naar de tv en zo'n vliegtuig (waar geld in moet). Die staan in het verlengde van de kassa en ik kan haar dan dus altijd zien.

Printje schreef:Met oversteken etc wil ik ook perse een hand,op de stoep zelf loopt hij wat om mij heen, zolang ik hem maar kan zien.

Hier hetzelfde.

Op een stoep met een strook gras tussen de weg mag ze wel wat vooruit lopen. In de supermarkt sjeest ze altijd met het mandje om me heen, inmiddels is ze een kei in sturen.

In de supermarkt blijft ze uit zichzelf wel bij me, ze vindt t vreselijk als ze me niet kan zien. In een winkelstraat die niet zo druk is dat je over koppen moet lopen mag ze ook best een stukje van ons vandaan, ze durft toch niet weg te lopen. Met wandelen mag ze ook wel een stukje voor of achter me lopen. Oversteken mag ze niet alleen, maar ze hoeft mijn hand niet vast te houden. Ze snapt nu het concept uitkijken redelijk. Ze blijft alleen net zo lang wachten tot er iets langs is gekomen, waarna ze over kan steken.

N. loopt altijd weg, ze zal nooit bij me blijven. In winkels zit ze dus in de kinderwagen of in een winkelwagentje. Als we wandelen en er is niet veel gevaar mag ze wel een paar meter vooruit lopen, maar bij een drukke weg of met oversteken geef ik haar altijd een hand. Haar op afstand roepen komt niet bij haar binnen, dus ik ben altijd vlakbij.

N. ziet geen gevaar en ik vind het daarom eng. Ze loopt ook altijd met haar hoofd naar beneden en uit een impuls (die van binnenuit komt) gaat ze ineens een andere kant op, bijvoorbeeld zo de straat op. Ze loopt dus niet met een doel ergens heen wat ze in de verte ziet, maar haar binnenste zegt dat ze ineens de andere kant op moet. Best lastig soms..

Voor degenen waarbij de kindjes een stukje van de ouders vandaan mogen lopen, luisteren jullie kinderen dan ook goed? Hier is het probleem ook deels dat ze pertinent niet luistert. In de supermarkt rent ze alle kanten op, kijkt niet uit, blijft ook zeker niet bij mij in de buurt, gaat op de grond zitten wanneer ik haar de goede kant mee op wil nemen.. We doen dus maar af en toe boodschappen wanneer zij loopt, dat is als ik echt maar een paar kleine dingetjes nodig heb. En dat is dan al een hele onderneming. Bij de wekelijkse boodschappen gaat ze of niet mee ( doe ik dan vlak voor de van het kdv komt) of ze gaat in het karretje.

Ik probeer nu een paar keer per week een klein stukje met haar weg te gaan, naar bijvoorbeeld de supermarkt of iets anders op loopafstand. Om haar er toch aan te wennen dat ze los mag lopen, maar dan wel bij mij in de buurt moet blijven. Maar tot dusver is het echt een hele opgave, ze doet gewoon waar ze zin in heeft Waarop ze dan vaak wel de keuze krijgt van mij: netjes bij mij blijven lopen, of ik til haar verder (dat gebeurt dus vaak).

Ben erg benieuwd hoe andere kindjes van 2 dit doen, of deden.

Ze mag alleen zover bij me vandaan zolang ik haar direct kan zien.

Best veel. Hij hoeft in de winkel niet meer in de winkelwagen te zitten maar mag met zijn eigen karretje lopen. Ook mag hij in de stad gewoon 'los' lopen, hij hoeft niet meer in de buggy. Ik wil wel dat hij altijd in het zicht blijft en ik ga nooit weg zonder dat ik hem kan zien.

*

Parisienne schreef:N. loopt altijd weg, ze zal nooit bij me blijven. In winkels zit ze dus in de kinderwagen of in een winkelwagentje. Als we wandelen en er is niet veel gevaar mag ze wel een paar meter vooruit lopen, maar bij een drukke weg of met oversteken geef ik haar altijd een hand. Haar op afstand roepen komt niet bij haar binnen, dus ik ben altijd vlakbij.

N. ziet geen gevaar en ik vind het daarom eng. Ze loopt ook altijd met haar hoofd naar beneden en uit een impuls (die van binnenuit komt) gaat ze ineens een andere kant op, bijvoorbeeld zo de straat op. Ze loopt dus niet met een doel ergens heen wat ze in de verte ziet, maar haar binnenste zegt dat ze ineens de andere kant op moet. Best lastig soms..

Hier net zo, hij moet echt mn hand vasthouden anders gaat hij zo alle kanten op.