Optreden in het openbaar

Van de week liep ik met mijn dochter door de V&D, toen ik opeens een moeder tegen haar (ergens tussen de 2 en 3 jaar oude zoontje) zag en luid en duidelijk hoorde schreeuwen: "Nee, je gaat NÚ in de buggy! En niet janken of tegenstribbelen, want ik knijp je hoor! Ik doe het hoor!" En dit allemaal omdat het mannetje een driftbui had, omdat hij een luier aan moest nadat hij in zijn broek had geplast. En omdat hij niet meer in de buggy wilde. Ja, we kregen alles woord voor woord mee in die paar seconden dat we langs de toiletten liepen.

Laat jij je weleens gaan in het openbaar? Of heb je je weleens laten gaan? Is er weleens iets voorgevallen? (Ik kan me niet voorstellen dat alle moeders die hier zitten het altijd allemaal op een pedagogisch verantwoordde wijze oplossen.)

Ik zal vast weleens gefrustreerd over zijn gekomen, maar 'ik zal je knijpen' of iets in die trant zeg ik niet, binnenshuis ook niet!
Maar ik houd me echt niet in als een van mijn kinderen gecorrigeerd moeten worden. Het kan me dan echt niet schelen dat iedereen me kan horen of wat een ander daar van vindt.

Mijn oudste heeft vaak zat in een hoekje gestaan in de AH, terwijl ik dan verder boodschappen ging doen. Heb vaak zat verbaasde gezichten gezien, ook omdat ze gewoon bleef staan! Wat ik dus wel vaak zat heb gezegd is dat ze anders in de hoek moest staan, óveral zijn hoekjes!

Ik kan best begrijpen dat je er soms klaar mee bent. Misschien was het jongentje de hele dag al dwars en was moeder er echt klaar mee. (naja het zinnetje van ik knijp je hoor daar gaan mijn nekharen van overeind staan)
Ik heb me nog niet hoeven laten gaan ;-) S zit nog rustig in de kinderwagen en vind alles wel best. Maar er zal geheid een dag komen dat meneer in de winkel een driftbui krijgt. Nu schiet ik niet snel in de stress en heb na een paar minuten zoiets van: en doen we nu weer normaal? (hij heeft thuis al wel driftbuien trouwens, nice)
Ik heb dan echt geen zin om er bij te gaan staan en eerst uitleggen waarom hij niet driftig mag worden.

Haha, mijn dochter heeft ook weleens in de hoek gestaan bij het echo bureau. Ik zeg inderdaad ook als we ergens zijn dat ze daar ook een hoek hebben. Maar het is eigenlijk nooit echt nodig, ze is heel rustig, vreet niet zomaar wat uit en is niet druk of lawaaiig.

Ik stond ook echt zo toen ik het hoorde.

Het stukje ik knijp je hoor, nee dat zou ik nooit gebruiken. Snap best dat je soms ergens echt klaar mee bent, maar ik denk wel dat het van belang is dat je duidelijk en vooral respectvol naar je kind blijft. Deze fase komt hier in de aankomende jaren vast aan bod, hoop dat ik dan mijn geduld kan bewaren en haar op een duidelijke en rustige manier in de buggy kan krijgen.

Net als wat SK zegt, soms kan iemand (of ik zelf) erg gewoon klaar mee zijn. Dan komt het voor een buitenstaander heel hard over, maar die weten bijv. niet dat het kind al heel wat uitgevreten heeft.

Ik kan ook oostindisch doof verder winkelen, terwijl zoon begint te jengelen. Thuis reageer ik daar ook niet op en tijdens een rondje Kruidvat ook niet. Een ander kan dan denken dat ik m'n kind maar aan zijn lot overlaat en hem moet troosten. Maar die weten helemaal niks van de gehele situatie af. Ik ga echt niet koetsiekoetsie in het openbaar doen voor de buitenwereld omdat ik anders scheve gezichten krijg.

In de winkels zijn ze eigenlijk beide altijd heel lief en luisteren ze vrij goed. Nooit echt hele gekke dingen meegemaakt. Behalve een paar maanden terug in de V&D.
We gingen met zijn viertjes naar de stad en allebei de buggy's waren mee.
Als het zo enorm druk is vind ik het fijn als H. ook in de buggy zit en zelf vind ze dat ook fijner. In de winkel kan ze dan gewoon lopen als ze maar bij ons in de buurt blijft. En dat deed ze dus niet. In plaats daarvan trok ze kleding uit de rekken, liep te ver weg (richting roltrappen en dat vind ik doodeng...) dus we hadden haar 3 keer gewaarschuwd en na 3x waarschuwen en niet luisteren is het terug in de buggy. Ze weet dit heel erg goed maar helaas, die ronde had ze geen om te luisteren. Nouuuu, toen ging het luchtalarm af toen ze de buggy in moest.
Mensen gaan je dan aanstaren en opmerkingen maken. Jammer dan, daar trek ik me dus echt niks van aan.

Maar met dingen dreigen als slaan, een pak voor de billen of knijpen o.i.d. doe ik niet. Thuis trouwens ook niet, wij slaan/knijpen niet en daarmee dreigen dus ook niet.
Mijn oude buurvrouw zei altijd tegen haar kinderen: Als je nu niet luisterd dan ga je in de douche en ga ik je haren wassen!!! Dat vonden allebei die kinderen doodeng.

Smupskes~ schreef:
Mijn oude buurvrouw zei altijd tegen haar kinderen: Als je nu niet luisterd dan ga je in de douche en ga ik je haren wassen!!! Dat vonden allebei die kinderen doodeng.

Haha, hier moest ik echt keihard om lachen.

Mijn kinderen worden eigenlijk in het openbaar niet anders gewaarschuwd dan thuis, de jongste is wel meer een uitvreter maar heeft tot nu toe nog niet voor genante situaties gezorgd.

Het ergste wat ik me kan herinneren is dat mijn zoon op het station een driftbui had. Gillen, spartelen, huilen. Vreselijk was het....met name omdat serieus iedereen me aanstaarde en opmerkingen maakte. Ik schaamde me echt.
Die driftbui duurde ook echt lang...

Ik hoorde 1 man tegen zijn gezelschap zeggen dat hij wel een oplossing wist, mijn zoon een klap geven. Mijn nekharen gingen overeind staan en ik werd woedend. Ik heb verder niets gezegd hoor, maar ik voelde me al zo wanhopig en dan gaan mensen ook nog van die lullige opmerkingen maken. De tranen stonden wel in mijn ogen..

Tamagotchi schreef:

Smupskes~ schreef:
Mijn oude buurvrouw zei altijd tegen haar kinderen: Als je nu niet luisterd dan ga je in de douche en ga ik je haren wassen!!! Dat vonden allebei die kinderen doodeng.

Haha, hier moest ik echt keihard om lachen.

Mijn kinderen worden eigenlijk in het openbaar niet anders gewaarschuwd dan thuis, de jongste is wel meer een uitvreter maar heeft tot nu toe nog niet voor genante situaties gezorgd.

Hahaaha stiekem moet ik hier ook wel om lachen, alleen denk ik dat je daar ook niet het gewenste effect bereikt. Altijd maar dat gezeur tijdens het haren wassen

Sea of Trees: Erg is dat he? Ik trek me er dan wel niks van aan maar iedereen heeft op dat moment wel een andere oplossing. H. vloog een keer steeds de winkel uit die vlak bij een drukke straat zat. Na 3x waarschuwen moest ze van mij dus in de buggy.
Krijsen, gillen, slaan... Ik moest haar best in de houdgreep houden om haar vast te krijgen. Zegt zo'n vrouw: Nou nou, dat is wel een beetje zielig he?
Ik werd zo kwaad dat ik antwoord gaf: Zielig? Zielig?? Onder een auto komen! Dat is pas zielig!! Normaal geef ik er geen reactie op maar op dat moment werd ik zo kwaad op dat mens. Bemoei je lekker met je eigen zaken.

Ja het was echt heel erg. Nu moet ik zeggen dat ik sowieso nogal het gevoel heb aangestaard/bekeken te worden omdat ik er blijkbaar jong uit zie. Dat maakt me al onzeker. Maar goed, ik doe m'n best om er niks van aan te trekken wat andere mensen denken.

Oh wow, als ik dit lees...can't wait . Ik zou nooit dreigen met knijpen maarja, driftbuien gebeuren...dat mensen dat niet gewoon snappen!

Mijn zoon riep laatst heel hard: wat ben jij een rotmoeder! Ik wil die Dino en ik mag nooit wat van jou. Toen zei een man: gun dat jochie dat toch. Dat arme kind. Ik heb toen gezegd dat hij het best voor hem mocht kopen als hij dan toch zo zielig was maar dat ik echt geen 89,95 voor een Dino betaal.

Het in de buggy zetten met protest is heel herkenbaar en dat is ook iets wat ik in mijn omgeving vaker heb gezien.

Ik heb zelf een behoorlijk drukke en temperament volle peuter, ik moet hem dus ook in het openbaar regematig bij zijn armpje pakken, maar hardop schreeuwen of roepen of praten zal ik in het openbaar niet doen, ik pak m vast, verlaag me tot zijn niveau (dit doe ik thuis trouwens ook) en zelf dan erg duidelijk en soms wat dwingend dat hij toch echt nu moet ophouden.

Of haar handje vasthouden (inderdaad bij het oversteken ofzo) en dat ze dan dramatisch huilend gaat roepen: 'mamaaaaa, mij niet pijn doooehooeeen'.

Ik liet me van de week even gaan in het openbaar, twee keer. Ik stond bij de kassa's de spullen op de toonbank te leggen. N. rende weg. Ik direct achter haar aan rennen, gleed zelf nog bijna uit. Toen ik haar opgetild had en met haar weer richting kassa liep sprak ik haar wel even heel streng toe (voor-mijn-doen-streng dan ) en legde uit wat er kon gebeuren. Na een vermoeiende tocht door de winkel was ik het wegrennen bij de kassa even zat. Je staat dan heel even machteloos, met je spullen in je handen en dan moet je nog eens gaan rennen.

Vervolgens liepen N. en ik richting de auto. Ik had een zware tas, zet die neer naast de auto om eerst N. in de auto te zetten. Zij zet het binnen een seconde op een rennen, toen heb ik echt staan schreeuwen. "N. stop!" en rende achter haar aan. Toen ben ik wel even heel boos geworden, vertelde haar nadrukkelijk hoe gevaarlijk het was en wat er had kunnen gebeuren. Heb haar duidelijk en op erg strenge toon toegesproken, daar was ze wel even van onder de indruk. Dit was mijn eerste reactie, want ik schrok me kapot. Er rijden natuurlijk auto's op die parkeerplaats en zag het al helemaal gebeuren dat ze onder een auto zou schieten. Gelukkig is het goed afgelopen.

Ik kan me nog een verhaal herinneren, volgens mij van Mikki, dat 1 van haar dochters ooit heel hard in een winkel riep: Neeeee, niet doen!! Je maakt me dood!!!!!! Ze pakte haar dochter toen ook even vast omdat ze moest luisteren.

Rejoy. schreef:Of haar handje vasthouden (inderdaad bij het oversteken ofzo) en dat ze dan dramatisch huilend gaat roepen: 'mamaaaaa, mij niet pijn doooehooeeen'.

En dit inderdaad: "Laat me lossssss!" terwijl er een kronkelende peuter half op de grond aan je hand hangt.

Met 9 maanden had Loïs haar eerste driftbui in de supermarkt. Nu is ze gelukkig nog te paaien met haar speen. Ik heb wel een keer tegen haar gezegd 'nu is het KLAAR!' of 'niet zo piepen!', maar dat is zover als ik ga.

Ik heb J. ook wel is in de kinderwagen gezet terwijl hij niet wilde. Maar toen kon hij nog niet goed lopen en wilde de hele tijd getild worden, dat hou ik niet vol dus dat kon niet. Toen was ik niet boos maar moest hij wel gewoon echt in de wagen. Echt schreeuwen heb ik volgens mij nog nooit gedaan in het openbaar. Als hij boos of verdrietig is til ik hem meestal op en neem hem mee. Dat vindt hij prettig en een minuut later is het dan weer over en winkelen we weer gezellig verder.

Ik til dochter ook gewoon op als ze vervelend doet bij de kassa. Meestal volgt er een halve worsteling, maar dat probeer ik zoveel mogelijk te negeren. Gelukkig kan ik me heel goed afsluiten.

Parisienne schreef:

Rejoy. schreef:Of haar handje vasthouden (inderdaad bij het oversteken ofzo) en dat ze dan dramatisch huilend gaat roepen: 'mamaaaaa, mij niet pijn doooehooeeen'.

En dit inderdaad: "Laat me lossssss!" terwijl er een kronkelende peuter half op de grond aan je hand hangt.

Deze 2 inderdaad.... heel herkenbaar!

Het gebeurt niet vaak maar wanneer R een dwarse bui heeft probeer ik hem eerst af te leiden en wanneer meneer op de grond ga liggen loop ik of gewoon door en negeer hem dus of ik tel tot 3, binnen no time is hij dan weer bij mij.