Wat vinden jullie hiervan....?

Kom ik weer aan met mijn gezeur, maar ik moet het even kwijt.
Ik weet ook niet of dat hier kan of in een andere pijler, maar dat merk ik snel genoeg.

De laatste tijd had ik al wel zo'n gevoel alsof er iets met mijn vriendinnen aan de hand was.
Ik hoorde bijna niks meer van ze en ze konden ineens weinig afspreken.
Nu wilde ik weten wat er aan de hand was of is en dat weet ik nu, het gaat om het volgende.

Een tijdje geleden heb ik een avond in het ziekenhuis gelegen ivm zere buik.
Dit heb ik zelf niet tegen gezegd, dit had mijn man tegen ze gezegd.
Laatst zijn wij partnerschap aan gegaan en hebben we dit heel klein geviert, alleen met onze
eigen gezinnen omdat het voor ons niet zo groots ed hoefde. Ook hier vallen ze over.
Nu willen ze geen energie meer in me steken. (klap in me gezicht)
Ik heb misschien wel iets minder van me laten horen als normaal, maar ja, de zwangerschap kost me best wat energie, dus het lukt me gewoon niet om alles te doen zoals normaal.

Als ze nou gewoon zelf gezegd hadden wat er aan de hand was, dan had ik er misschien iets aan kunnen doen.
Nu moet ik vissen en hoor ik dit ineens en willen ze geen energie mee in me steken.
Wat moet ik hier nou mee?

ik zou nogmaals het gesprek aangaan en uitleggen waarom je weinig van je hebt laten horen (dat je zwangerschap al je energie kost op dit moment). Geen verwijtende dingen over hun (jullie hadden ...) gewoon uitleggen vanuit jezelf, ik...

Dus als ik het goed begrijp willen ze geen energie meer in jou steken omdat jullie geregistreerd parnerschap zijn aangegaan en dit graag enkel met de ouders wilden vieren? En omdat jouw partner (en niet jijzelf) hebt verteld dat je een avond in het ziekenhuis lag?

Als dat de redenen zijn, sorry maar dan vind ik jouw vriendinnen wel echt héél erg kinderachtig. Ik doe ook iets minder met mijn vriendinnen nu, en dat snappen ze heel goed. Maar ze blijven wel gewoon belangstelling in mij tonen en zijn allemaal altijd heel benieuwd hoe het gaat, of ik de baby al voel etc etc.

Snoes schreef:Dus als ik het goed begrijp willen ze geen energie meer in jou steken omdat jullie geregistreerd parnerschap zijn aangegaan en dit graag enkel met de ouders wilden vieren? En omdat jouw partner (en niet jijzelf) hebt verteld dat je een avond in het ziekenhuis lag?

Als dat de redenen zijn, sorry maar dan vind ik jouw vriendinnen wel echt héél erg kinderachtig. Ik doe ook iets minder met mijn vriendinnen nu, en dat snappen ze heel goed. Maar ze blijven wel gewoon belangstelling in mij tonen en zijn allemaal altijd heel benieuwd hoe het gaat, of ik de baby al voel etc etc.

Dat klopt Snoes.
Omdat ik volgens hun deze paar steekjes heb laten vallen willen ze ineens geen energie mee in mij steken.
Dit voelt echt heel rot, alsof ze me ineens als een baksteen laten vallen.
Ik moet er gewoon om janken.

Wat vervelend zeg ik snap alleen die vriendinnen niet zo goed. Hun snappen toch wel dat als jij in het ziekenhuis ligt dat je geen tijd/zin hebt om op dat moment te bellen. Dan moeten ze er vrede mee hebben dat je man hun juist wel gebeld heeft.
Ik vind ook dat ze moeten accepteren dat je jullie partnerschap klein hebt gehouden. Mijn man en ik hebben dit ook gedaan en van de mensen die niet uitgenodigd waren hebben we wel een lief kaartje gehad.
Ik zou wel een gesprek aangaan en kijken wat daar nog uitkomt en wat hun gevoel hierbij was (misschien voelen ze zich buitengesloten?)
Maar zou vooral aan jezelf denken want als hun zeggen we gaan er geen energie meer in steken zou ik dat behalve als hun de vriendschap nog willen behouden ook niet doen.

Vindt het wel een beetje raar dat ze geen energie meer in je willen steken. Ook onterecht.
Iedereen heeft weleens wat meer tijd voor zichzelf nodig.
"De mensen die om je geven blijven er altijd voor je no matter what!"

Wat vervelend zeg... Wbt het GP vind ik dat het jullie dag was, en ze zouden jullie keuze hierin moeten accepteren. Dat ze teleurgesteld zijn dat jullie deze keuze hebben gemaakt en zich niet betrokken voelen kan ik me een beetje indenken. Ik zou het ook jammer vinden, maar respecteer wel de keuze van anderen hierin.

Ik begrijp uit je verhaal dat het een vriendinnengroepje is, hebben ze zelf kinderen? Ik merk in mijn omgeving dat mensen die een zwangerschap niet hebben meegemaakt zich lastig kunnen verplaatsen in mijn situatie waar ik vorig jaar in zat. Uiteraard zijn er ook mensen die zich goed kunnen inleven, maar dit lees ik een beetje terug in jou verhaal. Ik denk dat je je ook moet realiseren, hoe hard het ook is dat niet alle vriendschappen voor het leven zijn.

Ik vind het eigenlijk heel naar en kinderachtig hoe dit verloopt zeg, want het is niet dat je ze niet op de hoogte hebt gehouden want je man heeft ze zelfs gebeld. In dat geval zou ik als vriendin er voor je willen zijn en naar je toekomen of op z'n minst een kaartje sturen en vragen of ik wat voor je zou kunnen doen.

Achteraf begrijp ik het van het gp ook wel. En misschien hadden we voor hun ook wel iets kunnen doen, maar op dat moment hebben we daar niet zo bij nagedacht. Ook meer omdat we alles goed op papier wilden hebben staan voor ons kindje en we later nog een keer in het echt wilden gaan trouwen zeg maar.
Het zijn wat vriendinnen uit een groepje, maar niet iedereen hoor.
Want de ene vriendin is het namelijk zo, eerst was onze ene vriendin aan de beurt, toen een andere en nu heb ik het allemaal gedaan. En nee, ze hebben zelf idd geen kinderen.
Maar het doet me wel een beetje zeer hoor dit. jeetje. En in dit soort dingen ben ik altijd heel erg slecht.

.

Dat is ook zo.
Maar het voelt gewoon erg rot. Zeker nu.
Ik ben gewoon even een knuffel nodig. Ik begrijp gewoon niet waar ik
dit aan verdiend heb.

.

Wat heb jij eruit gehaald dan Lotje?

.

Zo houdt je alleen de echt goede vriendinnen over..

Wat een stomme vriendinnen zeg, dan kun je soms nog beter geen vriendinnen hebben.

Lekker laten gaan! Zulke meiden kan je geen vriendinnen noemen.

Sophiee schreef:Lekker laten gaan! Zulke meiden kan je geen vriendinnen noemen.

+1 maar ik herken het wel hoor heb dit ook gehad bij 2 vriendinnen die geen kinderen hebben dat ze het "langzaam" lieten verwateren. Deed mij ook pijn, ook al weet ik dat hun leven nu echt anders is dan die van mij en dat het hoe dan ook kapot was gegaan.

Zo ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik zat in een relatiecrisis en rond mijn verjaardag
Lieten ze even weten dat mijn situatie te complex was en te veel energie kostte. En dan het beter was geen contact meer te hebben. ik heb het er nog altijd moeilijk mee, omdat ik ze mis.

Jip83 schreef:Zo ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik zat in een relatiecrisis en rond mijn verjaardag
Lieten ze even weten dat mijn situatie te complex was en te veel energie kostte. En dan het beter was geen contact meer te hebben. ik heb het er nog altijd moeilijk mee, omdat ik ze mis.

Dit is ook wel heel erg lullig zeg... Soms denk je mensen heel goed te kennen, maar het verbaasd me telkens weer dat dit soms helemaal niet zo is.
Daarna heb je niks meer van ze gehoord?

Een andere vriendin zei vandaag tegen me dat een zwangerschap en het hebben van een heleboel veranderd in je leven.
Volgens mij is dat ook wel zo kom ik nu achter. Maar dit zo had ik niet verwacht, omdat ik echt dacht dat dit mijn beste vriendinnen waren.
Ik voel me echt een beetje lam geslagen en in mijn hoofd is het op dit moment een grote chaos.
Volgens mij is dit voor mijn kindje ook niet goed, want ik kan merken dat ik hem of haar nog niet zoveel gevoeld heb vandaag.

Nee. Ik heb beiden nu een bericht gestuurd om te feliciteren met verjaardag en/of zwangerschap. En gevraagd hoe het met ze is, maar ik deel dat ik niks meer van ze ga horen.kwam er 1laatst tegen en toen vond ik dat raar en ook wel lastig..

Jip83 schreef:Nee. Ik heb beiden nu een bericht gestuurd om te feliciteren met verjaardag en/of zwangerschap. En gevraagd hoe het met ze is, maar ik deel dat ik niks meer van ze ga horen.kwam er 1laatst tegen en toen vond ik dat raar en ook wel lastig..

Wat raar dat je helemaal niks meer van ze hebt gehoord. Daar kun je dan toch niks van begrijpen?
Raar dat vriendschappen zo kunnen gaan...

Ja, ik heb het er nog altijd lastig mee. Ik hoop dat het snel slijt.

Ik denk dat als jij ze uitgenodigd en het uitgelegd, ze het wel zullen begrijpen, toch?

Ik ga het nog wel proberen, maar of het helemaal weer zo gaat worden als dat het was dat weet ik niet.
Dat wat er gezegd is dat heeft me wel enorm geraakt met dat energie in mij stoppen.
En net zoals wat de meiden hier boven ook zeggen van is dit dan wel een vriendschap?
Dit vraag ik me nu wel af.
Tuurlijk heb ik wel wat minder energie er zelf ook ingestoken de laatste tijd.
Maar momenteel heb ik zelf ook minder energie, maar het is niet zo dat ik hun links heb laten liggen ofzo.
En ik blijf erbij dat als hun iets over mij vinden, dan hadden ze dat tegen mij moeten zeggen, zodat ik er iets mee had kunnen doen. Maar nu is het net alsof de deuren ineens worden dicht gesmeten en dat raakt me enorm.

Wat rot zeg!
Ik heb geen vriendinnen meer over van voor de zwangerschap van onze dochter.
Nu was ik toen 17, dus dan krijg je echt hele andere levens, gesprekken etc.
Maar ik vind het wel jammer, voel me nog altijd koos vriendloos.

Wie weet is het inderdaad dat, omdat hun nog geen kinderen hebben/zwanger zijn geweest, ze er te makkelijk over denken?