Hoe het nu gaat

Het werd net in een topic gevraagd, maar ik wilde hem niet vervuilen, dus vandaar maar een eigen topic. Ik maak deze zelden eigenlijk aan.
Maar ik weet, wat hier besproken word. Niet zomaar op het net gezet word. En wil vragen aan de mensen die mij op de Facebook of Hyves hebben. Dit ook niet zo op mijn Facebook willen zetten. Omdat ik niet wil dat iedereen het weet. Niet omdat ik wat te verbergen heb. Maar, sommige dingen deel je niet met iedereen.

Zoals sommige al weten, ben ik helaas uitbehandeld, artsen weten het niet meer. En ben ik bezig met het afbouwen van de pomp. Ik vind het verschrikkelijk, dat hij eruit moet. Maar, hij maakt mij zieker en dat is niet de bedoeling. Ondanks dat hij toch het kleine beetje wat hij deed. Mijn leven aangenamer maakte.
Daarnaast, komt het alleen maar aan op symptoom bestrijding.
Helaas, was er denk ik nog een ander plan, in mijn leven.

Ik ben al een jaar aan het tobben, met mijn buik, en veel bloed verlies, en een hoop bijkomende ellende. Nu ben ik doorgestuurd naar Nijmegen. En weet ik nu 3 weken dat mijn baarmoeder geheel verwijderd moet worden. Omdat daar vleesbomen in groeien. En er twee omheen zijn gegroeid. Die kwaad aardig zijn. En, bij die operatie word ook gekeken, of mijn eierstokken kunnen blijven zitten. Of dat deze er ook uit moeten.
Wat het met mij doet, ik denk misschien ergens zag ik het aankomen. Omdat, ze eerst zeiden dat het endometriose was. Maar ik zelf dit gevoel niet had.
Dus echt rauw kwam het niet op mijn dak. Ik zit meer met praktische zaken. Zoals bijvoorbeeld, mijn herstel duurt langer, en kom ik wel terug op het niveau dat ik nu heb. Ik word in Nijmegen geopereerd, is voor familie en vrienden erg lastig. En ik weet dat de opname wel even duurt. Ik wil daarna ook niet in een verpleeghuis revalideren. Maar in een zorghotel. Dit zijn dingen die allemaal, nog zwart op wit moeten komen.
Verder had ik mij al neer gelegd bij het feit dat ik nooit kinderen zou krijgen. Dus, ik denk dat, dat het wel iets makkelijker maakt. Al gaat zoiets natuurlijk niet in de koude kleren zitten.

Na de operatie, hoor ik ook verder pas het stappen plan. Wel verder behandelen met Hormoon therapie of misschien zelfs chemo. Of bestraling. Dat weet ik dan pas. Wanneer de operatie zou zijn weet ik nog niet. De arts wil het zo snel mogelijk doen. Maar moet eerst alle andere behandelaars spreken. Om ergere dingen te voorkomen. Al denk ik dat een deel niet te voorkomen is. Omdat ik gewoon weet, dat mijn gestel zwak is. En, niemand kan antwoord geven op de vraag of ik fysiek de operatie wel doorsta. maar ik weet als ik niets doe, het helemaal fout gaat lopen.

Verder, heb ik dus wat vrijwilligers werk laten vallen. Om te kiezen, voor mijn vrienden en leuke dingen doen. Soms kan ik ook niet anders. Want dan heb ik gewoon een pet dag. En kan ik helaas niets. Ik word gelukkig goed bijgestaan door, mijn vriendinnen. maar ook door buren en mensen van de honden uitlaat plaats. Zodat als ik het niet red met Storm. Er altijd iemand is die hem uit kan laten.

Verder waar ik woon, kan ik ook altijd mezelf zijn gelukkig. En dat voelt goed. Maar zo zijn de zaken nu even. Het is nu nog even zwemmen in troebel water. En dat is lastig. Heel lastig. Omdat ik iemand ben die graag duidelijkheid wil.

Wat misschien wel weer een voordeel is. Is het feit dat misschien de pomp gelijk met de andere operatie kan. Want, dan hoef ik daarna niet nog een keer onder het mes. Zou wel zo fijn zijn.

Dus een onzekere situatie nu. Ik zeg wel gaat verder goed. Op die euvels na dan. Ik blijf gewoon de positieve ik. Af en toe laat ik wel wat steekjes vallen. Maar ik ben ook immers mens.
Ik had gehoopt, dat alles nu eens stabiel zou blijven. Gewoon voor heel even. Maar helaas, mijn route kaart loopt met veel kronkels en bochten.

Maar, ik vind het gewoon fijn om hier mee te lezen, jullie belevenissen te zien. En, gewoon jullie geniet momentjes. Daarnaast probeer ik als het even gaat wat dingen te posten. Zoals jullie de laatste dagen hebben gemerkt. Ik heb hier ook iets meer tijd voor.

Daarnaast, maak ik nog steeds muziek samen met iemand. Elke dinsdag avond zingen we samen. Heerlijk gewoon. Kan mij dan even helemaal uitleven. Ik kijk daar ook elke keer naar uit.
Ook dat ik een keer in de week in bad kan en mag. Heerlijk even ontspannen. En ik geniet van Storm. Van zijn gekke malle momenten.
En ik geniet van alle mensen om mij heen.
Dus ik doe mijn best.

Heftig verhaal Sterremaan.
Ik hoop oprecht dat het je allemaal goed mag gaan!

Sterkte!

ps. Ik bewonder je echt voor je positiviteit!

Sterremaan, wat naar allemaal en dan tussendoor nog zulke lieve kaartjes naar anderen sturen.

Lieve Sterremaan, steeds als ik jouw verhalen lees word ik weer even met beide benen op de grond gezet. Ik mag niet klagen, want zo slecht heb ik echt nog niet. Al mijn 'problemen' zijn maar relatief en te overwinnen. Ik heb een goed even, kan doen, gaan en staan wat ik wil en vooral, ik heb een lichaam waar ik op kan vertrouwen en bouwen.

Ik vind het verschrikkelijk te lezen dat je positiviteit die je altijd had, er nog altijd wel is, maar toch een beetje aan het wegbrokkelen is. Dat je nog altijd probeert vertrouwen te hebben in de toekomst, maar dat dat vertrouwen toch steeds moeilijker wordt.

Ik wil je een ontzettend dikke knuffel geen. Ik heb zo ontzettend veel bewondering voor jou!

Wat heftig allemaal zeg. Ik hoop dat je snel duidelijkheid zult hebben over de operetie en de behandelingen daarna, en ik wil je hier heel veel sterke mee wensen!

Wat heftig allemaal, verder sluit ik me bij maple aan. Ik vind dat zij het mooi omschreven heeft.

Marie, dank je wel, ik doe mijn best al laat de positiviteit mij soms ook wel eens in de steek. Maar meer kan ik ook niet doen he.

Smikkel weet je ik word er vrolijk van als ik iemand anders op kan vrolijken. En daarnaast de kaarten die ik dan maak. Het geld verdwijnt in het potje voor het goede doel. Volgende week mag ik op een rommelmarkt liggen voor het goede doel. En dat zijn dingen waar ik enorm naar uit kan kijken. Zet mij graag in voor anderen. En toen ik de keuze moest maken om wat vrijwilligers werk te laten gaan. Vond ik dat heel erg lastig en moeilijk. Maar, ik hervond het weer in de kaartjes. En, tja het houd me op de wielen zeg ik dan altijd maar .

maple ieder huisje heeft zijn of haar kruisje. En wat voor de een zo voelt, voelt de ander ook weer anders. Daarom wil ik ook altijd dat mensen gewoon hier posten wat ze willen posten. Ik ben niet anders ben gewoon mezelf. Ik snap wel dat het je met beide benen op de grond zet. Maar, dat wil niet zeggen dat jij je dagen ook altijd makkelijk doorloopt. Iedereen krijgt zijn stukje in de rugzak.
Gelukkig, weet ik mezelf wel te hervinden en wat afbrokkelt kun je wel weer op bouwen. Maar ja in een keer word de grond even onder je voeten weggeslagen. En je doet dan je best toch te vertrouwen in het leven.
Maar, ja als ik eerlijk ben houd het ook een keer op. Voor iedereen houd het leven een keer op. Of je nu 80 word of welke leeftijd dan ook. Dus ik doe mijn best. En, probeer te genieten van de goede momenten op een dag. En, ja wil gewoon mezelf blijven. En dat is een lach en een traan. Want ben geen robot. En dat wil ik ook niet zijn.
Al merk ik wel dat ik het lastig vind, om mijn tranen aan mijn vriendinnen te laten zien. Gewoon bang voor hun reactie denk ik. Bang dat ze weg gaan. Iemand zei al dan zijn het geen echte vriendinnen. Maar, ik heb nu een hele mooie en lieve groep om mij heen. En ik merk dat ik steeds iets meer van mezelf durf te laten zien.

Ik kan mij voorstellen, dat het heftig overkomt. Maar dat is het helaas ook.

©minx daarom dacht ik maak maar even een eigen topic aan, want ik wilde jou topic niet vervuilen.

©Jacky, dank je wel..

En ik wil jullie vragen gewoon te blijven posten waar je mee zit. Gewoon door te gaan. En, ik blijf echt gewoon mezelf dus wees gewoon niet bang met posten. Dat wilde ik nog even zeggen.

Lieve sterremaan,
Ik vind het echt vreselijk voor je! En dan mij nog een lief kaartje sturen
Ik wil je een dikke knuffel geven en heel veel sterkte wensen!

Vriendschap wordt vaak nóg hechter als je je verdriet durft te laten zien en te delen.. Ze gaan net weg, dat weet ik zeker. Jouw echte vrienden zijn al je echte vrienden. Ze zijn niet bang wat jouw toekomst jou en hen gaat brengen qua verdriet, ze laten je niet vallen. Want ze zijn er immers nog altijd voor je, ondanks alle ellende die je al gehad hebt en wat je allemaal nog te wachten staat. Dat is al echte vriendschap. Wees dus absoluut niet bang om je verdriet aan hen te laten zien!

doedel ik doe dat met alle liefde.

maple dank je wel voor je lieve tekst. Heb nu wel wat tranen over mijn wangen lopen. Maar, het is wel waar wat je zegt. De groep die nu over is. Zijn echte vrienden. Alleen, ja ik laat nu een kantje van mij zien een kwetsbare kant die ze niet kennen. En dat is soms lastig. Maar wel meteen een goed leerproces he. Nogmaals dank je wel voor je bemoedigde woorden.

Wat ontzettend naar dat het zo slecht gaat sterremaan. Je bent al zo sterk, maar ik wil je toch nog sterkte wensen en vooral heel veel liefde en steun van de mensen om je heen.

sterremaan schreef:doedel ik doe dat met alle liefde.

maple dank je wel voor je lieve tekst. Heb nu wel wat tranen over mijn wangen lopen. Maar, het is wel waar wat je zegt. De groep die nu over is. Zijn echte vrienden. Alleen, ja ik laat nu een kantje van mij zien een kwetsbare kant die ze niet kennen. En dat is soms lastig. Maar wel meteen een goed leerproces he. Nogmaals dank je wel voor je bemoedigde woorden.

Graag gedaan En de tranen zijn niet erg, ook jij hebt het recht om even een keertje bij de pakken neer te zitten. Jij hebt ook niet de oneindige kracht. Een leeuwin heeft ook weleens een breekpunt.

Jeetje meis, wat heftig weer! En dan toch zo positief blijven, ik heb echt enorm veel respect voor je! Helaas kan je daar waarschijnlijk niet heel veel mee, maar misschien kunnen een hoop knuffels je toch een beetje steunen!

Lieve meid, wat heftig weer allemaal. Was er al een beetje bang voor na eerdere berichtjes op dit forum. Ik ben weer eens diep onder de indruk van hoe je dit opschrijft, dat je dit kunt en het er toch nog weer zo positief uit laat komen. Ik zou je heel veel kracht toe willen wensen maar die heb je eigenlijk al wel als ik dit zo lees, in elk geval heel veel sterkte toegewenst de komende tijd en natuurlijk vooral ook heel veel plezierige dingen toegewenst.

Jeetje Sterremaan wat heftig allemaal weer. Heel veel sterkte

Pittig zeg, Sterremaan, waar jij toch elke keer doorheen moet.
Ik blijf het bewonderenswaardig vinden hoe jij je toch overal doorheen slaat. Petje af.

Heftig zeg allemaal. ik wil je even een hele dikke knuff geven

Wat ben jij een ontzettend sterke vrouw. Je woorden hakken er echt in.

Mocht je behoefte hebben aan een luisterend oor als je in Nijmegen zit ik spring zo op me fiets en kom naar je toe (Ondanks dat je mij niet eens kent). Je verhaal maakt zo'n indruk.

Dank jullie wel allemaal voor de lieve woorden.
Inderdaad Maple een Leeuwin, breekt ook wel eens. Haha en ik ben van sterrenbeeld een Schorpioen. Een ras echte .
Dank voor jullie lieve woorden en knuffels, Ookal denken jullie misschien dat jullie niet veel kunnen doen. Dat doen jullie wel.
Zonder dat jullie het misschien weten, hier beleef ik altijd de "normale"wereld. Ik kan met jullie uit gaan. Ik kan met jullie meeleven, ik kan met jullie lachen.

Punked heel lief van je, ookal ken je mij niet, ik heb het wel vaker gehad met Forum leden hoor. Stonden ze zo opeens voor mijn neus, hahaha, toen lag ik in Leiden. Vergeet dat niet weer, TGR, En Purple en suzan, en Lejow een keer spontaan ontmoet in Scheveningen.
Dus vind het heel erg lief van je aangeboden.

Lieve Sterremaan,

hoewel je er tot nu toe niet veel over los liet had ik al het gevoel dat het niet zo goed met je ging. Ik hoopte dat ik het mis had, ik gun je zo de voorspoed! Maar helaas heb ik het niet mis en gaat het echt niet lekker, ik vind het fijn en goed om te lezen dat je leuke dingen weet te doen, dat je probeert te blijven genieten. Maar cijfer jezelf ook niet weg, je bent belangrijk genoeg om verdriet te mogen hebben en delen, ook hier, het is niet niks!
Je krijgt een hele dikke knuffel van mij!

Lieve pompoen, ik had al een vermoeden ga gij het was . dank je wel. Ik zou het proberen om mezelf niet weg te cijferen.
Maar, ik wil gewoon dat iedereen hier ook gewoon zichzelf blijven. En ook gewoon hun pijntjes en ellende neer durven te zetten. En geen rekening gaan houden met mij.
Ik doe mijn best.

Sterremaan elke keer als ik jouw updates lees zit ik met een brok in mijn keel..
Ik vind je zo'n sterke vrouw, ik heb zoveel respect voor jou.
Dikke knuffel

sterremaan schreef:Lieve pompoen, ik had al een vermoeden ga gij het was . dank je wel. Ik zou het proberen om mezelf niet weg te cijferen.
Maar, ik wil gewoon dat iedereen hier ook gewoon zichzelf blijven. En ook gewoon hun pijntjes en ellende neer durven te zetten. En geen rekening gaan houden met mij.
Ik doe mijn best.

Weet je, dat gebeurt altijd op het forum en in het echte leven, mensen vinden dat ze hun eigen pijn en verdriet kunnen vergelijken met dat van anderen. En dan komen ze tot de conclusie dat wat zij hebben allemaal wel mee valt. Maar dat klopt niet, want leed is niet vergelijkbaar en geluk voor iedereen anders. Mensen die vergelijken doen zichzelf daarmee te kort, vaak is het zelfs een vlucht, weg van hun eigen problemen. Door de houding aan te nemen dat hun problemen minder belangrijk zijn hebben ze een reden om het even niet onder ogen te komen, er niet aan te werken. Dat is jammer, want iedereen is belangrijk genoeg om zijn eigen probleem te hebben en daar bij stil te staan en aandacht voor te hebben.
Maar, je kunt het ook niet voorkomen door zelf maar niets meer te vertellen, dit is een telkens weer terugkerend iets en het is iets wat alleen de mensen die dat zelf doen kunnen veranderen. Vertel jij niets meer over jezelf, dan zoeken ze wel een ander om mee te vergelijken.

En daarnaast vind ik het ook altijd lastig als mensen zich vergelijken met iets ergs. Het geeft mij een schuldgevoel als mensen vinden dat wat ik heb erger is als dat van hun, alsof ik niet ook aandacht kan geven aan hun problemen en dat net zo erg kan vinden. Alsof ik met mijn verhaal, pijn en verdriet, zo veel ruimte in neem dat dat van hun er niet meer bij kan.