Verlatingsangst bij 2.5 jaar??

Sinds een paar weken is R weer extreem aanhankelijk naar mij toe. Nu ligt hij nog steeds op en af te huilen en vraagt de hele tijd waar is mama nou? Mama jij mag niet weg gaan? (en ik ben serieus echt nooit weg sávonds maar goed)

Is dit bij 2,5 jaar weer zo'n fase, of zou het 'gewoon' zijn dat hij moeite heeft met 'afscheid nemen van de dag'?

Laurens is nu bijna drie jaar en vier maanden, maar hij kan de laatste tijd ook weer behoorlijk in paniek raken als papa of mama wegloopt. 'Niet weggaan! Op mij wachten!' Soms tot huilens toe.

Mmm hoort er dus gewoon bij. Het is een ontzettend mama's kindje maar de laatste tijd spant toch wel de kroon. Ik mag niet weggaan blijft hij zeggen. Mama altijd mij zijn... mama niet weg.

Yrsa heeft er meestal niet zoveel moeite mee als ik wegga, dat is vaak op de peuterspeelzaal en dan heeft ze al zoveel plezier met haar vriendjes en vriendinnetjes dat ze mij op dat moment niet mist, daarbij weet ze onderhand ook wel hoe het werkt daar en dat ik haar na een paar uur weer op kom halen. Of mijn ouders passen bijvoorbeeld op en dat vindt ze ook wel oké.

Waar ze wel heel veel moeite mee heeft is als er iemand op bezoek is die ze leuk vindt en diegene gaat weg, dan is het: 'Nee, niet zwaaien! Nee, niet zwaaien!'

Ezra heeft wel een hele tijd gehad dat hij volledig overstuur was als ik wegging of alleen maar even boven was. Hij had het dan niet als hij naar school ging.

Met het dagverblijf heeft hij er gek genoeg geen last van, of nou ja gek, daar vindt hij het ook erg fijn. Het is vooral thuis en bij het slapen en hoe het opeens komt??? Er is niets gebeurd wat dit gedrag kan verklaren vind ik.

Mijn zoontje heeft er ook opeens weer last van. Op het kdv gaat het ook goed, maar thuis wil hij het liefst door mij naar bed gebracht worden en ik moet hem in bad doen. Anders is het echt huilen! Dat had hij voorheen echt niet. Ook wil hij weer vaker opgetild worden, ook als we ergens op visite gaan. En hij is weer veel knuffeliger