update

Marsy28 di 14 aug 2012 - 0:51

Omdat er zoveel lieve reacties waren toen mijn vriend het uitmaakte, wil ik jullie nog even vertellen hoe het nu gaat.

Ik ben eind juni een week bij hem in Rome geweest. In de bloedhitte de hele stad gezien en ik had het idee dat hij het vooral deed om mij blij te maken. Hij was aanhankelijk en lief en we hadden plezier en ook veel sex. Dus ik probeerde mijn hoop een beetje te temperen. Ik ben ook aan zijn ouders voorgesteld toen, maar sliep bij de vriendin van zijn broer. Waar hij overigens ook sliep. Zijn ouders zijn opgevoed als moslims maar niet praktiserend, vandaar.
Toen ik terug was zei hij over de chat dat hij nog steeds ernstig twijfelt en dat dat niet veranderd was in die week. Dat deed me wel zeer. Hij zocht daarna ook bijna geen contact. Zijn reden: als ik er geen zin in heb, doe ik het voor jou en dat is niet wat je wilt. Ik mis je ook niet echt. Oh, au..

2 weken later was ik jarig en hij zou naar Nederland komen. Tegelijkertijd hadden we ook rond die periode een jazzfestival in noord Italie dat we al geboekt hadden. Het zou dus neerkomen dat hij naar Nederland zou vliegen voor mijn verjaardag, die ik niet eens wilde vieren, om vervolgens 2 dagen later weer naar Italie te vliegen voor dat festival en dan weer mee terug om ons appartment te regelen.
Dus ik zei: dat is echt onzin, dan vier ik mijn verjaardag wel in Italie. Dus ben ik er weer heengevlogen. Natuurlijk hield ik afstand. Ik mocht deze keer wel bij zijn ouders slapen, maar in aparte kamer. Hij was erg aanhankelijk, stelde me aan iedereen voor en werd eigenlijk steeds relaxter om me heen. Ik heb het onderwerp 1 keer aangesproken. Hem gevraagd of hij jaloers is (ja), me miste (nee), single wilde zijn (misschien) en wat hij dan hoopt te vinden (wist hij niet), of hij het fijn vond bij mij te zijn (ja), of hij zich goed voelt bij me (ja) en of het verschil maakt of hij met gewone vriendin hand in hand loopt of met mij en waarom (omdat het bij mij goed voelt). Ik heb benoemd dat liefde veranderd en er een diepe vriendschap en respect voor in de plaats komt. Dat ht fijn voelt bij iemand te zijn, je trots bent en jezelf kunt zijn. Dat je lol hebt met elkaar en de persoon niet wilt delen. Het leek hem aan het denken te zetten. Ik ben voorgesteld aan al zijn vrienden die me super vonden en we hebben echt geweldige tijd gehad. Tijdens het festival waren we veel samen en konden ook samen slapen.

Nu ben ik 3 weken terug. Sindsdien belt, smst, appt, facebookchat hij elke dag. Hij is erg jaloers als ik ergens ben met een andere jongen. Hij vertelde weer hoopvoller over ons te denken. Hij zegt dat hij me mist, meerdere keren per week. Hij vind 'I love you' zeggen nog moeilijk. Vandaag heb ik een rotdag, te doen met vriendinnen dus hij vroeg: hoe kan ik je opfleuren. Ik zei: zeg iets liefs wat je meent, krijg ik dit: I think my girlfriend is a very pretty (YOUNG) lady with a heart as big as most peoples greedy stomachs. I care about her a lot and think about her a lot. She has inspired me and pushed me in my own life, especially when it comes to writing. There's nothing I want more than to snuggle up in her arms, give her a footrub (or get one) and kiss her on her soft lips. She is someone special.

Ik ben druk bezig met mijn visum naar Australie (het is mijn 2e, dus het duurt 2 tot 4 weken, nu 2,5 week voorbij), waar hij dus ook heengaat. Ik heb echter nog niks gehoord dus dat maakt me nerveus. Hij is bezig zsm naar Nederland te komen zodat we ons appartement kunnen regelen (moet veel verkocht etc.) en ik werk me intussen te pletter om het geld voor Australie bij elkaar te krijgen. Als mijn visum wordt afgewezen weet ik het even niet meer. Als het wordt toegestaan gaan we latten in Melbourne.

Daarnaast ben ik mijn vriendinnen beetje zat omdat ik nauwelijks wat van ze hoor. Ik zit nog bij psych om aan mezelf te werken en aan de antidepressiva, even voor korte periode. Woon for the time being even bij mijn moeder, voor de gezelligheid, om aan te komen en omdat het dicht bij mijn (zomer) werk is.
Over het algemeen gaat het dus wel goed.

RYW di 14 aug 2012 - 1:21

Wat fijn dat je wat laat horen! En ben je gelukkig nu met de situatie, Marsy? Is het gegaan zoals je had gehoopt en verwacht?

Ik hoop voor je dat alles loopt zoals je zou willen. Het lijkt me alleen erg moeilijk om zolang in onzekerheid te moeten zitten met zijn twijfels, dit speelt inmiddels al heel wat maandjes, toch?

Isis di 14 aug 2012 - 20:18

Het lijkt mij ook wel moeilijk om zo lang in onzekerheid te leven. En het feit dat jij zo lang wacht op hem vind ik ergens mooi maar ook een beetje naïef. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd, ik zit er niet middenin. Voor hetzelfde geld deed ik net hetzelfde als jij. Jouw vriend mag alleszins zijn beide handjes kussen met zo'n vriendin als jij, ik hoop dat hij dat beseft!

Paper Crown di 14 aug 2012 - 20:40

Pretends & make believes. En jij gelooft hem ook nog.. Bijzonder hoor..

Wtf moet je iemand vragen om iets liefs te zeggen en hij somt zo'n hele zin op.. like really?! Zo onecht.

Ilargi di 14 aug 2012 - 20:45

Paper Crown schreef:Pretends & make believes. En jij gelooft hem ook nog.. Bijzonder hoor..

Wtf moet je iemand vragen om iets liefs te zeggen en hij somt zo'n hele zin op.. like really?! Zo onecht.

+1. Het komt op mij over alsof jij veel gekker op hem bent dan hij op jou.

Mermaid di 14 aug 2012 - 22:04

Ik vraag me ook af of jij gelukkig bent met hoe het nu is?

En ik vraag me af wat jij zou denken/zeggen als dit het topic van iemand anders zou zijn?

Neemt niet weg dat ik het fijn voor je vind dat het beter lijkt te gaan.

Marsy28 wo 15 aug 2012 - 9:49

Natuurlijk heb ik mijn twijfel momenten maar gewoon het feit dat hij na mijn laatste bezoek zo positief is over ons, dat doet me goed natuurlijk. Ik vraag me wel af waarom Jip bijvoorbeeld wel alle steun krijgt dat ze het nog een keer wil proberen, terwijl haar vriend eigenlijk helemaal niet veel laat zien dat hij om haar geeft op het moment (Jip, absoluut niet vervelend bedoeld!!!), maar dat ik naief genoemd wordt.. Ik geef mijn vriend toch ook een 2e kans? En ipv zich terug te trekken stuurt hij dagelijks berichtjes, foto's, lieve dingen (want nu leek het alsof hij het alleen zei toen ik het vroeg, maar ik krijg elke dag lieve dingetjes) etc. We focussen ons op Australie, alleen is het wachten op mijn visum. Daar zal de tijd het leren of we inderdaad nog een leuk stel zijn. Misschien was de afstand juist even nodig. Voor mij om te beseffen hoe ongelukkig ik ben in Nederland, voor hem om even te bedenken wat en hoe hij zijn leven wil. En vanuit hier elkaar weer vinden. Of niet, maar dat zien we dan wel weer...
We zijn nu 3,5 maand van elkaar gescheiden door behoorlijk wat km maar ipv dat het neerwaarts gaat is het juist opbouwend. En ja, ik probeer neutraal te blijven en niet te hoopvol, maar ik vind het wel fijn.

Gast wo 15 aug 2012 - 9:55

Wat me ervan bij is gebleven, is dat ik nooit echt heb gereageerd op de topics die over jou en je vriend gingen en ze wel heb gelezen. Ik vind het zo moeilijk om te relateren aan jullie belevingswereld en de band die jullie delen.

Wat ik me afvraag: ben je depressief geworden door deze moeilijke 'relatie' of sluimerde het sowieso al door andere omstandigheden?

Ik vind het heel bijzonder dat je naar Australië gaat en gaat latten met iemand, waar je eigenlijk niet van op aan lijkt te kunnen. Dat vind ik heftig en ik zou het niet kunnen/willen. Daarom vind ik het zo lastig om op je te reageren, zonder al je hoop en verlangen naar beneden te halen.

Laat ik er voor het gemak van uitgaan dat hij wel dat ene speciale gevoel voor je heeft; wat heb je er dan aan als hij er vervolgens niet voldoende mee wil/kan doen? De conclusie is dan toch nog steeds dat er geen toekomst inzit?

Van het stukje wat je citeerde, krijg ik een beetje de kriebels. In dat opzicht sluit ik me aan bij PC. Een man die gek op mij is, en die graag mijn vriend wil zijn (en ik zijn vriendin), zegt uit zichzelf lieve dingen. Daar hoef je toch niet om te vragen? Dat vind ik verwonderlijk...

SoGood wo 15 aug 2012 - 9:58

Hoe lang verblijven jullie in Australie, en wat als het daar toch niet blijkt te werken?

Sorry Marsie, maar ik krijg ook sterk het gevoel dat jij gekker op hem bent dan hij op jou..

Gast wo 15 aug 2012 - 10:00

Ik heb eigenlijk bijna hetzelfde gevoel bij de relatie van Jip (sorry, maar nu je toch genoemd bent) als bij die van jou.....

Dat jullie allebei vooral heel hard vasthouden aan iets waarvan je nu nog niet kunt toegeven dat het eigenlijk al voorbij is....

Bliss wo 15 aug 2012 - 10:03

Maar je geeft hem niet alleen een 2e kans, maar ook een 3e, 4e, 5e... Dit gaat nu al zo lang door en ik (en volgens mij veel meiden met mij) vragen ons af of jij hier uiteindelijk gelukkig van word en of hij echt wel zo gek op je is. Kijk, ik ben niet bepaald een relatie-expert en heb net zelf het nodige 'gezeik' gehad met mn vriend, maar wat ik elke keer bij je zie is dat jij stapelgek bent op je vriend, maar dat hij het allemaal niet weet en het daardoor lijkt of het een beetje eenrichtingsverkeer is. Ik denk dat ik voor iedereen hier spreek als ik zeg dat we jou een gelukkige relatie gunnen en we jou, net als Jip, steunen in de beslissing die je neemt. Ik hoop echt voor je dat het gaat lopen zoals je wilt en jullie elkaar weer helemaal vinden in Australïë, maar blijf toch mn vraagtekens houden bij deze situatie.

Gast wo 15 aug 2012 - 10:03

Marsy28 schreef:Natuurlijk heb ik mijn twijfel momenten maar gewoon het feit dat hij na mijn laatste bezoek zo positief is over ons, dat doet me goed natuurlijk. Ik vraag me wel af waarom Jip bijvoorbeeld wel alle steun krijgt dat ze het nog een keer wil proberen, terwijl haar vriend eigenlijk helemaal niet veel laat zien dat hij om haar geeft op het moment (Jip, absoluut niet vervelend bedoeld!!!), maar dat ik naief genoemd wordt.. Ik geef mijn vriend toch ook een 2e kans? En ipv zich terug te trekken stuurt hij dagelijks berichtjes, foto's, lieve dingen (want nu leek het alsof hij het alleen zei toen ik het vroeg, maar ik krijg elke dag lieve dingetjes) etc. We focussen ons op Australie, alleen is het wachten op mijn visum. Daar zal de tijd het leren of we inderdaad nog een leuk stel zijn. Misschien was de afstand juist even nodig. Voor mij om te beseffen hoe ongelukkig ik ben in Nederland, voor hem om even te bedenken wat en hoe hij zijn leven wil. En vanuit hier elkaar weer vinden. Of niet, maar dat zien we dan wel weer...
We zijn nu 3,5 maand van elkaar gescheiden door behoorlijk wat km maar ipv dat het neerwaarts gaat is het juist opbouwend. En ja, ik probeer neutraal te blijven en niet te hoopvol, maar ik vind het wel fijn.

Dit vind ik twee compleet verschillende situaties vergelijken. Jip geeft namelijk zelf ook aan dat ze niet die allesoverheersende verliefdheid meer voelt én dat ze ook twijfels heeft, net als haar vriend. In de situatie van Jip gaat het meer om de ontbrekende intimiteit en of dit nou juist een fase is of dat dit een teken is dat het gewoon niet meer werkt. Ik heb Jip in die zin nog nooit kunnen 'betrappen' op de (wan)hoop die ik wel in jouw posts proef. Nogmaals, het is appels met peren vergelijken - ik zie echt een verschil, ook in houding t.o.v. elkaar.

Marsy28 wo 15 aug 2012 - 10:05

Nour schreef:Wat me ervan bij is gebleven, is dat ik nooit echt heb gereageerd op de topics die over jou en je vriend gingen en ze wel heb gelezen. Ik vind het zo moeilijk om te relateren aan jullie belevingswereld en de band die jullie delen.
Dat snap ik maar wij hadden zo'n heftige relatie, meteen heftig verliefd en geen dag zonder elkaar. En dan komt alles in een wervelwind omdat hij niet in Nederland mag blijven. Dat hadden we niet verwacht. Al het stabiele viel uit elkaar. Toen begonnen zijn twijfels ook. We wisten dat er een periode van lange afstand aan zat te komen. We zijn nu halverwege maar ipv dat zijn gevoelens voor mij, door de afstand, minder zijn geworden, zijn ze juist weer versterkt. Wat hij ook benoemd (zonder dat ik hoef te vragen). Hij had eerst even de ruimte nodig maar nu wil hij juist zoveel mogelijk contact.

Wat ik me afvraag: ben je depressief geworden door deze moeilijke 'relatie' of sluimerde het sowieso al door andere omstandigheden?
Nee, ik ben depressief geworden omdat mijn vriend eigenlijk mijn stabiele factor was. Zolang hij er was, was het goed. Die afhankelijkheid had ik nooit moeten creeren. De zelfmoord van een goede vriend heb ik gewoon niet verwerkt, ik heb 7 dagen in de week gewerkt een jaar lang, de relatie van mijn ex, het niet in Nederland willen wonen. Maar toen hij wegviel, kwam alles weer op MIJ neer. En toen kwam alles in 1 keer. Zo moet je het eigenlijk zien. Soort van druppel van een emmer van emoties die al vol zat.

Ik vind het heel bijzonder dat je naar Australië gaat en gaat latten met iemand, waar je eigenlijk niet van op aan lijkt te kunnen. Dat vind ik heftig en ik zou het niet kunnen/willen. Daarom vind ik het zo lastig om op je te reageren, zonder al je hoop en verlangen naar beneden te halen.
Ik ga dus ook naar Australie voor mezelf. Als ik echt voor hem zou gaan is het risico veelste groot. Als het niet lukt tussen ons, ga ik lekker reizen en leer ik wel weer anderen kennen. In Nederland blijven geeft me ontzettend opgesloten gevoel. Van mijn 30 jaar heb ik 10 gereisd, misschien snap je het dan.

Laat ik er voor het gemak van uitgaan dat hij wel dat ene speciale gevoel voor je heeft; wat heb je er dan aan als hij er vervolgens niet voldoende mee wil/kan doen? De conclusie is dan toch nog steeds dat er geen toekomst inzit?
Zie vorig antwoord.

Van het stukje wat je citeerde, krijg ik een beetje de kriebels. In dat opzicht sluit ik me aan bij PC. Een man die gek op mij is, en die graag mijn vriend wil zijn (en ik zijn vriendin), zegt uit zichzelf lieve dingen. Daar hoef je toch niet om te vragen? Dat vind ik verwonderlijk...

[b]Hij zegt elke dag lieve dingen, uit zichzelf. Maar vond dit wel lieve zin, ondanks dat ik er om vroeg. Uur geleden was ik nog het mooiste meisje op aarde bijv.

Marsy28 wo 15 aug 2012 - 10:08

Die wanhoop heb ik niet meer. En ik ben zeker niet gekker op hem dan hij op mij. Sterker nog, mijn gevoelens zijn hierdoor ook behoorlijk afgezwakt. En ik heb hem 1 kans gegeven, niet meer. Gaat hij nu nog eens zo beginnen, dan is het voor mij over. Maar ik voel en zie de liefde als ik bij hem ben. En nee, daar ben ik niet naief in. Hij geeft het ook toe. 1 kans heeft hij gekregen en schijnbaar ziet hij in dat hij nu voor me moeite moet doen, want dat doet hij in elk geval!
Even tijdje apart wonen en straks in Australie weer samen zijn. En als het niet werkt: ok. Maar op dit moment lijkt hij sterker op mij te reageren dan ik op hem.

Gast wo 15 aug 2012 - 10:10

Lieve Marsy, lees nou zelf even terug wat je zegt... Jouw vriend was de stabiele factor in je leven en je bent emotioneel afhankelijk van hem geworden. Dan denk ik meteen al: "Eeeeh, als je zo heen en weer geslingerd wordt door depressieve gevoelens, dan ben je geheel niet klaar voor zo'n intensieve relatie. Dan moet je met jezelf aan de slag gaan, ipv met 'randzaken'."

Dat klinkt voor mij als twee uiterst "ongezonde" aspecten van een relatie. Een stabiele relatie heb je namelijk niet met iemand die continu twijfelt en emotioneel afhankelijk zijn, duidt ook niet op een gelijkwaardige band.

Ik lees dat je heel vatbaar bent voor zijn complimenten, maar minder vatbaar voor zijn twijfels. Hoe komt dat? Die lees ik namelijk ook wel degelijk de afgelopen maanden. Wie wil je overtuigen? Dat is eigenlijk mijn concrete vraag. Misschien ben ik nu de advocaat van de duivel, maar ik zie blijkbaar iets niet, wat jij wel ziet/voelt.

Gast wo 15 aug 2012 - 20:07

Ik ben erg verbaasd mijn naam te lezen in dit topic. Ten eerste omdat ik ruim 9 jaar een relatie heb, waarvan we 7jaar samen wonen en een koophuis samen hebben. (en ik meen dat jij 4 maanden een relatie had?) En ten tweede omdat ik geen relatie op afstand heb en ten derde vind ik mezelf ook een stuk realistischer overkomen dan jou, ten vierde hoef ik mijn vriend geen kansen te geven en als laatste en hebben wij een heel ander soort probleem dan jou. Kortom...niet te vergelijken.

Ik hoop voor jou dat je uiteindelijk gelukkig wordt, in welke relatie dan ook.

Jeanette do 16 aug 2012 - 0:24

Ik vind het ook niet te vergelijken inderdaad.

Verder heb ik een beetje het gevoel inderdaad dat jij er meer voor gaat dan andersom, maar dat zeg ik als buitenstaander. Ik vind het dus moeilijk om hier een oordeel over te vellen. Ik hoop dat alles goed komt en blijft gaan en dat jullie van elkaar kunnen gaan genieten.

Gast do 16 aug 2012 - 0:27

PinkCoelho schreef:Ik heb eigenlijk bijna hetzelfde gevoel bij de relatie van Jip (sorry, maar nu je toch genoemd bent) als bij die van jou.....

Dat jullie allebei vooral heel hard vasthouden aan iets waarvan je nu nog niet kunt toegeven dat het eigenlijk al voorbij is....

Ik ook inderdaad. In die zin snap ik de vergelijking die Marsy trekt met Jip wel.

RYW do 16 aug 2012 - 0:31

Ik heb ook het gevoel dat jij het liever wil dan hij. Je zegt dat hij lieve dingen zegt en contact zoekt. Maar hij kan niet zeggen dat hij van je houdt, en hij mist je niet, en zegt dat hij misschien single zou willen zijn. Dat kan ik erg moeilijk rijmen met hoe jij je gevoel omschrijft, als een haast epische liefde, onafscheidelijkheid, met een snuifje Romeo & Juliet vanwege het Australië-verhaal. Dat komt zo ontzettend ongelijk over! En als je het verhaal van Jip leest, dan lees je veel meer gelijkheid daarin.

Jip: je kan nu zeggen wat je wil, maar niemand leest in elk geval over je heen Wink

Gast do 16 aug 2012 - 0:45

Zelda schreef:
PinkCoelho schreef:Ik heb eigenlijk bijna hetzelfde gevoel bij de relatie van Jip (sorry, maar nu je toch genoemd bent) als bij die van jou.....

Dat jullie allebei vooral heel hard vasthouden aan iets waarvan je nu nog niet kunt toegeven dat het eigenlijk al voorbij is....

Ik ook inderdaad. In die zin snap ik de vergelijking die Marsy trekt met Jip wel.

En ik bedoel dus niet dat ik een relatie van meerdere jaren wil vergelijken met eentje die maar een paar weken/maanden duurde..

RYW do 16 aug 2012 - 0:48

PinkCoelho schreef:
Zelda schreef:
PinkCoelho schreef:Ik heb eigenlijk bijna hetzelfde gevoel bij de relatie van Jip (sorry, maar nu je toch genoemd bent) als bij die van jou.....

Dat jullie allebei vooral heel hard vasthouden aan iets waarvan je nu nog niet kunt toegeven dat het eigenlijk al voorbij is....

Ik ook inderdaad. In die zin snap ik de vergelijking die Marsy trekt met Jip wel.

En ik bedoel dus niet dat ik een relatie van meerdere jaren wil vergelijken met eentje die maar een paar weken/maanden duurde..

Ik geloof dat de relatie van Marsy een jaar of anderhalf jaar had geduurd, toen maakte hij het uit, en toen weer een soort van aan, en sinds een maand of wat (3 of 4 ofzo) heeft hij nu dit getwijfel. Ze kennen elkaar dus zo'n jaar of anderhalf/twee, geloof ik.

Vind ik trouwens nog steeds een verschil met de 9 jaar van Jip, en er zijn nog meer grote verschillen als je het mij vraagt.

Gast do 16 aug 2012 - 0:50

Ik bedoelde alleen dat ik wel een vorm van vergelijk zie in het niet onder ogen kunnen zien dat de 'echte relatie' wellicht al een tijdje voorbij is....

RYW do 16 aug 2012 - 0:55

PinkCoelho schreef:Ik bedoelde alleen dat ik wel een vorm van vergelijk zie in het niet onder ogen kunnen zien dat de 'echte relatie' wellicht al een tijdje voorbij is....

Ja, dat stukje ben ik wel met je eens, ja. Ik lees alleen bij Jip een soort realisatie van 'ik voel me aan het lijntje gehouden' en bij Marsy meer een soort van goedpraten van zijn gedrag, en dat is denk ik cruciaal voor het uiteindelijke besluiten.

Gast do 16 aug 2012 - 1:01

Ik lees op sommige punten bij beiden hetzelfde... 'hij is ook nog leuk, hij zegt lieve dingen, hij neemt iets liefs voor me mee'....
Dat neemt niet weg dat er natuurlijk ook erg grote verschillen zijn..zéker in het stukje afhankelijkheid van.

Gast do 16 aug 2012 - 1:02

RYW schreef:
PinkCoelho schreef:Ik bedoelde alleen dat ik wel een vorm van vergelijk zie in het niet onder ogen kunnen zien dat de 'echte relatie' wellicht al een tijdje voorbij is....

Ja, dat stukje ben ik wel met je eens, ja. Ik lees alleen bij Jip een soort realisatie van 'ik voel me aan het lijntje gehouden' en bij Marsy meer een soort van goedpraten van zijn gedrag, en dat is denk ik cruciaal voor het uiteindelijke besluiten.

En dat aan het lijntje gehouden komt doordat hij zo slecht praat, want aan de andere kant doet hij dus wel allemaal lieve dingen voor me. En ik denk niet dat hij dat zal doen als hij niet meer van me houdt. (er is namelijk ook een periode geweest dat ieder voor zich was, dus daaraan merk ik dan toch wel dat hij zijn best doet)

Gesponsorde inhoud

update

update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update

Re: update