Nav Je kind verteld dat hij/ zij homo is

In het begin zal ik het misschien niet zo leuk vinden maar uiteindelijk zou ik het wel accepteren. Als hij er maar wel voor zorgt dat ik oma wordt

Het zou me niet uitmaken. Ik hoop wel dat de omgeving er ook relaxed mee om zou gaan, het enige wat ik wil is mijn zoon gelukkig zien. Mijn broer valt ook op mannen, dus voor mijn zoon zal het straks ook heel normaal zijn dat er verschillende voorkeuren zijn.

Ik zou het denk ik toch even best moeilijk vinden, omdat ik toch een ander toekomstbeeld in mijn hoofd heb (zonder worsteling met seksuele gevoelens, kleinkinderen voor mezelf, etc.). Maar ik zou er niet boos om worden o.i.d., aangezien hij er niet zelf voor kiest. Ik zou even moeten slikken, en daarna alleen maar kunnen hopen dat hij met een leuke vriend thuiskomt

Ik zou het best leuk vinden als er 1 homo was. Hopelijk krijgt hij dan een mega gay boyfriend! Moeders!! Gaan we onze nagels doen!!!?

Wat een tolerante antwoorden . Ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik kan me er zo wel een voorstelling bij maken.

Mijn beste vriend kwam vlak na de middelbare school uit de kast, nadat eigenlijk iedereen wel wist dat hij homo was (had alleen maar vriendinnen, was altijd met zijn kapsel bezig en met zingen/acteren in de schoolmusicals) - behalve dus zijn ouders. Zijn ouders waren diep teleurgesteld. Ook al was hij opgelucht en uit de kast, hij moest nog wel dealen met de teleurstelling van zijn ouders. Ze waren er niet op tegen, maar ze waren er ook niet blij mee en een eventuele vriend was niet meteen welkom, zéker niet om te blijven logeren. Ik ben van mening dat het niet zozeer een teleurstelling was in zijn geaardheid, maar meer om een toekomstbeeld voor hun zoon die in duigen viel (huisje boompje beestje met gezin bestaande uit vrouw en lieftallige (klein)kinderen). Zijn ouders konden niet zo goed met die teleurstelling omgaan, waardoor het nog rotter overkwam op mijn vriend. Inmiddels zijn we bijna tien jaar verder en is zijn vriend natuurlijk welkom.

Ik denk dat je als ouder altijd wel zwijmelt over de toekomst van je kinderen. Ik kan me wel voorstellen dat als je hoopt en ziet dat je kind de potentie heeft om dokter te worden en hij/zij besluit om putjesschepper te worden, dat je dan teleurgesteld bent (buiten het feit dat geaardheid geen keuze is). En natuurlijk niet zozeer teleurgesteld in je kind, dan het toekomstbeeld dat je had in duigen valt. Natuurlijk staat voorop dat ik wil dat mijn kind gelukkig is met welke geaardheid (of beroep) hij/zij ook heeft, maar dat wil niet zeggen dat je geen andere gevoelens mag hebben. Het is alleen belangrijk hoe je die gevoelens profileert en ik hoop dat ik veel positiever met mijn gevoelens zal kunnen omgaan dan de ouders van mijn beste vriend.

Hm, ik zal wel star zijn maar ik zou niet een gat in de lucht springen als hij homo blijkt. Ik heb veel homo vrienden en het is gewoon niet leuk hoe zij uitgescholden worden, hoe vaak een vriend van mij wel niet in elkaar is geslagen, hoe intolerant de samenleving eigenlijk is, hoe mensen smoezen als hij langsloopt. De meeste hebben losse seksuele contacten en soms mogen ze zichzelf niet eens zijn. Ik vind dat jammer. Het geluk van mijn kind staat bovenaan maar ik denk dat het voor hemzelf véél makkelijker zou zijn als hij hetero is.

PC, maar daar kan je zoon dan toch niets aan doen?

Lolly's schreef:Ik zou er in eerste instantie vreselijk verdrietig over zijn, maar het uiteindelijk wel accepteren. Iedereen kan wel makkelijk praten dat ze hopen dat hij /zij gelukkig is. Dat is natuurlijk ook zeker zo. Máár je kunt mij niet wijsmaken dat iedereen er meteen blij mee zou zijn. Volgens mij hoopt iedere moeder dat ze later thuiskomen met iemand van het andere geslacht.

Dat heb ik helemaal niet. Het kan me echt niet schelen of mijn kinderen nou een vriend of een vriendin krijgen.
Ik ben het ermee eens dat het in de maatschappij makkelijker is om hetero te zijn maar voor mij maakt het geen verschil.

Tania schreef:

Lolly's schreef:Ik zou er in eerste instantie vreselijk verdrietig over zijn, maar het uiteindelijk wel accepteren. Iedereen kan wel makkelijk praten dat ze hopen dat hij /zij gelukkig is. Dat is natuurlijk ook zeker zo. Máár je kunt mij niet wijsmaken dat iedereen er meteen blij mee zou zijn. Volgens mij hoopt iedere moeder dat ze later thuiskomen met iemand van het andere geslacht.

Dat heb ik helemaal niet. Het kan me echt niet schelen of mijn kinderen nou een vriend of een vriendin krijgen.
Ik ben het ermee eens dat het in de maatschappij makkelijker is om hetero te zijn maar voor mij maakt het geen verschil.

En met het oog op kleinkinderen? Zou je niet bij jezelf een héél klein beetje de angst voelen dat hun kinderwens niet groot genoeg is om een donorvader/draagmoeder te zoeken en die kleinkinderen er noot zouden komen? Of dat de kleinkinderen wel komen maar dat jouw kind in principe genetisch gezien er niets mee van doen heeft?

Statler schreef:

Tania schreef:

Lolly's schreef:Ik zou er in eerste instantie vreselijk verdrietig over zijn, maar het uiteindelijk wel accepteren. Iedereen kan wel makkelijk praten dat ze hopen dat hij /zij gelukkig is. Dat is natuurlijk ook zeker zo. Máár je kunt mij niet wijsmaken dat iedereen er meteen blij mee zou zijn. Volgens mij hoopt iedere moeder dat ze later thuiskomen met iemand van het andere geslacht.

Dat heb ik helemaal niet. Het kan me echt niet schelen of mijn kinderen nou een vriend of een vriendin krijgen.
Ik ben het ermee eens dat het in de maatschappij makkelijker is om hetero te zijn maar voor mij maakt het geen verschil.

En met het oog op kleinkinderen? Zou je niet bij jezelf een héél klein beetje de angst voelen dat hun kinderwens niet groot genoeg is om een donorvader/draagmoeder te zoeken en die kleinkinderen er noot zouden komen? Of dat de kleinkinderen wel komen maar dat jouw kind in principe genetisch gezien er niets mee van doen heeft?

Nee, maar ik ga er ook niet vanuit dat als mijn kinderen hetero zijn ze dan zeker weten kinderen krijgen. Er zijn genoeg mensen die hetero zijn en ook geen kinderen krijgen. Natuurlijk lijkt het me leuk om kleinkinderen te krijgen maar zo niet dan is dat ook goed. En dat een kleinkind genetisch niet van mij zou zijn vind ik echt totaal onbelangrijk. Als het voor hun voelt als een eigen kind ben ik ervan overtuigd dat het voor mij ook al mijn eigen kleinkind zal voelen.

Knap dat je zo kunt denken. Natuurlijk zou het geluk van mijn kinderen voorop staan, maar dan nog zou ik het verdriet van misschien geen (genetisch verbonden) oma zullen worden, echt wel voelen, ik zou dat echt niet uit kunnen schakelen. En daarmee wil ik zeggen dat ik idd ook denk dat iedere ouder diep van binnen z'n kind het liefst hetero ziet. Waarmee overigens niet gezegd is dat homosexualiteit meteen afgekeurd wordt.

Statler schreef:Knap dat je zo kunt denken. Natuurlijk zou het geluk van mijn kinderen voorop staan, maar dan nog zou ik het verdriet van misschien geen (genetisch verbonden) oma zullen worden, echt wel voelen, ik zou dat echt niet uit kunnen schakelen. En daarmee wil ik zeggen dat ik idd ook denk dat iedere ouder diep van binnen z'n kind het liefst hetero ziet. Waarmee overigens niet gezegd is dat homosexualiteit meteen afgekeurd wordt.

Dus eigenlijk zeg je nu dat je me niet gelooft

Tania schreef:

Statler schreef:Knap dat je zo kunt denken. Natuurlijk zou het geluk van mijn kinderen voorop staan, maar dan nog zou ik het verdriet van misschien geen (genetisch verbonden) oma zullen worden, echt wel voelen, ik zou dat echt niet uit kunnen schakelen. En daarmee wil ik zeggen dat ik idd ook denk dat iedere ouder diep van binnen z'n kind het liefst hetero ziet. Waarmee overigens niet gezegd is dat homosexualiteit meteen afgekeurd wordt.

Dus eigenlijk zeg je nu dat je me niet gelooft

Ik kan me idd moeilijk voorstellen dat je daar geen gevoel bij hebt, je eigen gevoel wegcijfert voor het geluk van je kinderen en niet stiekem íéts van verdriet of zorgen zou voelen. Ik kan me niet voorstellen dat het je écht niets kan schelen of jouw kinderen nou met het andere geslacht of het gelijke geslacht thuiskomen.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel ruimdenkend als het om homoseksualiteit gaat, maar als het ineens in mijn eigen gezinnetje zou voorkomen dan zou ik toch wel eventjes moeten slikken en wennen aan het idee.

Statler schreef:

Tania schreef:

Statler schreef:Knap dat je zo kunt denken. Natuurlijk zou het geluk van mijn kinderen voorop staan, maar dan nog zou ik het verdriet van misschien geen (genetisch verbonden) oma zullen worden, echt wel voelen, ik zou dat echt niet uit kunnen schakelen. En daarmee wil ik zeggen dat ik idd ook denk dat iedere ouder diep van binnen z'n kind het liefst hetero ziet. Waarmee overigens niet gezegd is dat homosexualiteit meteen afgekeurd wordt.

Dus eigenlijk zeg je nu dat je me niet gelooft

Ik kan me idd moeilijk voorstellen dat je daar geen gevoel bij hebt, je eigen gevoel wegcijfert voor het geluk van je kinderen en niet stiekem íéts van verdriet of zorgen zou voelen. Ik kan me niet voorstellen dat het je écht niets kan schelen of jouw kinderen nou met het andere geslacht of het gelijke geslacht thuiskomen.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel ruimdenkend als het om homoseksualiteit gaat, maar als het ineens in mijn eigen gezinnetje zou voorkomen dan zou ik toch wel eventjes moeten slikken en wennen aan het idee.

Ik zou misschien zorgen hebben over of hij/zij problemen krijgt met discriminatie. Want natuurlijk wil ik niet dat mijn kind uitgescholden wordt of in mekaar geslagen wordt omdat hij/zijn toevallig op hetzelfde geslacht valt.

Maar verder heb ik niet het idee dat ik mijn eigen gevoel wegcijfer want het maakt me echt niet uit of ik nou een schoonzoon of schoondochter krijg. Ik ben er echt van overtuigd dat ik niet even zou moeten slikken of wennen. Misschien zou ik verbaasd zijn als ik het niet zou zien aankomen maar meer ook niet.

Statler schreef:

Tania schreef:

Lolly's schreef:Ik zou er in eerste instantie vreselijk verdrietig over zijn, maar het uiteindelijk wel accepteren. Iedereen kan wel makkelijk praten dat ze hopen dat hij /zij gelukkig is. Dat is natuurlijk ook zeker zo. Máár je kunt mij niet wijsmaken dat iedereen er meteen blij mee zou zijn. Volgens mij hoopt iedere moeder dat ze later thuiskomen met iemand van het andere geslacht.

Dat heb ik helemaal niet. Het kan me echt niet schelen of mijn kinderen nou een vriend of een vriendin krijgen.
Ik ben het ermee eens dat het in de maatschappij makkelijker is om hetero te zijn maar voor mij maakt het geen verschil.

En met het oog op kleinkinderen? Zou je niet bij jezelf een héél klein beetje de angst voelen dat hun kinderwens niet groot genoeg is om een donorvader/draagmoeder te zoeken en die kleinkinderen er noot zouden komen? Of dat de kleinkinderen wel komen maar dat jouw kind in principe genetisch gezien er niets mee van doen heeft?

Dat zou mij ook echt niets uitmaken. Dan maar geen kleinkinderen. Kleinkinderen komen er omdat mijn kinderen die dan zouden willen. Niet omdat ik dat wil.
Mijn moeder is lesbienne en ja als zij niet eerst getrouwd was geweest waren mijn zus en ik er niet.

Ik ben het helemaal eens met Tania en Mamsie. Het zou mij werkelijk niks uitmaken, als hij maar gelukkig wordt. Ik ga er niet automatisch al vanuit dat ik überhaupt kleinkinderen krijg, ook als hij hetero is kan hij net zo goed besluiten om kinderloos te blijven. Mijn ouders hebben altijd tegen mij en mijn zus gezegd, van kleins af aan al, het maakt ons geen donder uit met wie je thuis komt, als je maar gelukkig bent.
En ik denk zo precies hetzelfde. Jammer dat er mensen zijn die dat niet willen/kunnen geloven, maar daar geef ik weinig om.

Mijn vriend zou het wel erg vinden, maar het wel accepteren.

Helemaal eens met Tania en Mamsie. Het zou me echt niets uitmaken. De maatschappij, tja, dat is minder maar ook dat verbeterd toch wel. Onze generatie is al een stuk homovriendelijker als 2 generaties geleden ( als ik soms mijn oma hoor praten over een neef die homo is )

Wij grappen nu al wel eens over O. dat hij of homo of macho is later . Hij gedraagt zich niet zo jongensachtig maar goed dat kan ookgewoon in zijn gedrag zitten of het feit dat hij opgroeit met zussen. Tja we zien wel. Ik vind het helemaal prima als ze maar gelukkig zijn.

Kleinkinderen: we hebben 4 kinderen, de kans op een kleinkind is natuurlijk wel groter als dat je maar 1 kind hebt maar al zouden ze allemaal geen kinderen willen maar allemaal voor hun carriere gaan of lekker hun leven alleen of samen met iemand delen en een hond nemen ofzo... Helemaal goed. Ik wilde zelf nooit kinderen en mn oma zei dan: maar oma worden is zo leuk... waarbij ik altijd heb gedacht.. ik krijg toch geen kind voor jou, maar omdat ik het zelf wil? Nee ik zou ook niet als ze 35 zijn en een relatie hebben zeuren over kleinkinderen ofzo .. dat zie ik hier in de omgeving ook regelmatig voorbij komen ..

Statler, ik heb liever een gelukkig kind en geen kleinkinderen, dan een ongelukkig kind omdat hij eigenlijk valt op iemand van zijn eigen geslacht en wel kleinkinderen.
Plus mensen kunnen ook geen kinderwens hebben, nee ik vind dat eigenlijk te ver gedacht dat als hij homo zou zijn dat er dan geen (genetische) kleinkinderen komen. So be it.