Ben jij trots op jezelf?

Ik een topic las ik vanmiddag dat iemand mij zag als een 'trotse' vrouw. Ik vond dat eigenlijk wel een interessante omschrijving; ik zie iemand voor me met een rechte rug, rust en vertrouwen.

Zijn jullie trots op jezelf (dus niet je kinderen/moeder/cavia/overbuurjongen!) en waarop/waarom dan? Brand los en steek die veer...!

Oh jawel. Ik heb heel veel bereikt ondanks een hoop gedoe in het leven. Maar dat 'rust en vertrouwen' herken ik dan weer niet, ik weet soms echt in vredesnaam niet hoe en in welke chaos ik de week ga doorkomen

RYW schreef:Oh jawel. Ik heb heel veel bereikt ondanks een hoop gedoe in het leven. Maar dat 'rust en vertrouwen' herken ik dan weer niet, ik weet soms echt in vredesnaam niet hoe en in welke chaos ik de week ga doorkomen

Haha, nee dat begrijp ik. Maar ik denk graag in beelden, en het woord trots roept dat in me op. Het was eigenlijk om bij voorbaat het stukje 'arrogant' eruit te halen.

Eens met dat topic!

Ben wel trots op mijzelf, omdat ik zo goed de positiviteit kan vinden en goed ben in mijzelf bij de ballen te pakken en door te gaan.

Om nu even eerlijk te antwoorden.

Nee ik ben op dit moment niet trots op mijzelf. Ik mag in mijn handen knijpen met wat ik heb maar nee trots en blij met mijzelf ben ik niet.

Ja, ik ben trots op mezelf. Op dit moment zit ik lekker in mijn vel. Ik doe dingen die ik leuk vind. Op dit moment loopt bijna alles lekker in mijn leven en daar heb ik zelf voor een groot deel voor gezorgd. Alleen aan de ziekte van mijn moeder kan ik niks doen en dat maakt me hulpeloos en verdrietig. Al met al mag ik niet klagen.

Op moment ben ik niet trots op mezelf, maar ik ga er wel alles aan doen om snel weer trots op mezelf te kunnen zijn

Ja ik ben wel echt trots op mezelf en ben ook blij dat ik dat nu inzie en ook zo voel.

Iedereen weet dat ik het afgelopen 1,5 jaar pittig heb gehad. Burn out, depressie, post traumatische stress stoornis. Alleen staande mama volledig mijn eigen keuze maar ook weer niet. Ik ben door een dal gekropen maar heb gevochten om beter te worden. Ik heb mijn eigen appartement, mijn zoontje is gelukkig en nu heb ik alles mooi op een rijtje.
En over 2 weken begin ik eindelijk aan mijn droom. Mijn opleiding tot verpleegkundige !

En dit alles maakt me echt trots. Trots dat ik het niet opgegeven heb en trots dat ik me een stralende en gelukkige vrouw voel.

Heel erg wisselend.
Ik ben trots op mezelf omdat ik me toch heb ingeschreven voor een Hbo opleiding..
Maar gelijk die twijfel als ik het allemaal wel kan..

Tja, ik weet t niet. Ik ben weleens trots op iets wat ik doe, maar niet zozeer op mezelf als mens. Hoe ik ben is namelijk niet echt een verdienste, het is meer een resultaat van factoren.

SuperGrover schreef:Tja, ik weet t niet. Ik ben weleens trots op iets wat ik doe, maar niet zozeer op mezelf als mens. Hoe ik ben is namelijk niet echt een verdienste, het is meer een resultaat van factoren.

Lekker makkelijk . Je hebt toch zelf in de hand wat je ermee doet. Zo kun je alles weldenken natuurlijk. Volgens mij heb jij alle reden om trots te zijn!

Ik ben tevreden met mezelf. Ik heb een heel goed leven: leuke vriend, hele interessante baan, goed salaris, heb niets te klagen over mijn familie, heb veel vriendinnen en ben ook een goede vriendin voor mijn vriendinnen, denk ik. Als dat iets is om trots op te zijn, dan ben ik trots op mezelf. Maar ik heb dit echt niet allemaal zelf afgedwongen en heb met veel dingen ook gewoon geluk gehad.

Minneke schreef:

SuperGrover schreef:Tja, ik weet t niet. Ik ben weleens trots op iets wat ik doe, maar niet zozeer op mezelf als mens. Hoe ik ben is namelijk niet echt een verdienste, het is meer een resultaat van factoren.

Lekker makkelijk . Je hebt toch zelf in de hand wat je ermee doet. Zo kun je alles weldenken natuurlijk. Volgens mij heb jij alle reden om trots te zijn!

Ja, je hebt zelf in de hand wat je doet met dingen, daarom kan ik ook wel trots zijn op dingen die ik doe. Maar bijvoorbeeld het feit dat ik studeer aan de universiteit is niet iets waar ik trots op moet zijn. Ik ben intelligent, niet omdat dat een keuze is of dat ik daar hard voor gewerkt heb, maar omdat ik de juiste genen en goede omgeving heb meegekregen. Ik kan echter wel trots zijn op een bepaald cijfer op een moeilijk tentamen, als ik daar hard voor gestudeerd heb.

Ik vind het moeilijk en neig naar hetzelfde standpunt als SuperGrover. Ik ben niet zozeer trots op mezelf, maar meer op bepaalde keuzes die ik heb gemaakt of bepaalde resultaten. Ik ben op zich bijvoorbeeld best blij met mijn karakter, maar ik relativeer de trots wel weg, omdat ik ook niet perfect ben of ik bepaalde eigenschappen bij mijzelf mis.

Ja intussen toch wel. Ben weer aardig opgekropen vind ik zelf en ben daar wel trots op.

Nee, heb ook niets om trots op te kunnen zijn.

Met vlagen. Ik ben er trots op dat ik me herpakt heb na alles tegelijk te verliezen. Woning, werk, relatie en daarmee al mijn zekerheden. Nu, een halfjaar later heb ik een leukere baan, fijn huisje voor mezelf en date met een leukerd. Maar vaak genoeg duikt de angst op dat wat ik nu opgebouwd heb ook weer kwijt zal raken.

Soms. Na jaren doen wat ik niet leuk vind en na een jaar (bijna) thuis zitten, ga ik weer een opleiding volgen, en doen waar mijn hart ligt. De opleiding duurt 4 jaar, best een hele poos. Dat vind ik ontzettend spannend maar tegelijkertijd voelt het zo goed. Dar ben ik wel trots op, dat ik ondanks ik een kind heb tóch ga doen wat ik al jaren wilde doen maar nooit de ballen voor had.

Maura schreef:Nee, heb ook niets om trots op te kunnen zijn.

Hoe zit het met je banen zoektocht en je plan om weer een opleiding te doen? Heb je al stappen ondernomen?

Ja ik ben wel trots op mezelf, zeker met wat ik heb bereikt qua baan zo zonder diploma en dat ik het goed voor elkaar heb. Ik ben ook enorm gelukkig nu ik helemaal op eigen benen sta.

Ja, enorm trots.

10 weken geleden maakte mijn ex het na 9 jaar uit, sindsdien woon ik bij familie uit een koffer met kleding en spulletjes, ik heb schulden, en ik heb keihard gevochten tegen mijn verslaving ( ik ben inmiddels 10 dagen nuchter en heb me nog nooit zo gezond en lekker gevoeld, en het wordt elke dag beter ).

Ik heb nu hele goede doelen voor ogen voor mezelf en die ben ik ook allemaal aan het waarmaken, en het voelt verdomde goed. Ik heb vertrouwen in mezelf en vind mezelf weer de moeite waard als mens, ook al heb ik nog een lange weg te gaan.

Nee, op het moment niet maar daar word hard aan gewerkt, helaas gaat dat met steeds meer tegenslagen maar ik hou vol!

Maura schreef:Nee, heb ook niets om trots op te kunnen zijn.

Word je nou nooit moe van je eigen "depressieve" posts? Echt waar, ik moet het echt een keer zeggen: je lijkt soms een bodemloze put qua negativiteit die je uitstraalt in je posts. Nooit gaat het een keer goed, lijkt het wel; altijd zie je beren op de weg. Misschien ben ik volledig niet in de positie om dat tegen je te uiten dat het opvalt, maar je kiest er immers zelf voor dit op het forum te delen.

Ik ga iig niet zeggen dat er genoeg is waar je wel trots op kunt zijn, want tenzij je echt achterlijk bent en dat ben je niet, weet je dat zelf ook wel.

Ik ben wel trots op mezelf: van een periode met zeer zwarte gedachten, ben ik na een aantal gesprekken met een hulpverlener, veel steun van lieve mensen om me heen, weer een stuk stabieler en blijf ik stug doorgaan met solliciteren, ook al gaat het moeizaam - of overgekwalificeerd of juist ondergekwalificeerd, met de meest 'vreemde' motivaties voor afwijzingen. Verder ben ik trots dat ik wederom alleen naar Azië ben gereisd en serieus de mogelijkheden heb onderzocht om me daar voor een aantal jaren te vestigen, zodat ik niet altijd als verkapt excuus daarop terug kon grijpen als in 'als ik wel naar Azië was gegaan, dan....', omdat het in NL ff heel lastig is om m'n draai te vinden.

op het moment niet, ik heb het gevoel meer dat ik heb gefaald omdat ik vanwege mn zwangerschap in de ziektewet zit, mijn gastouder minder op D. hoeft te passen, dus minder inkomen, dat ik een slechte vrouw ben voor mijn man omdat ik echt nergens zin in heb sinds ik zwanger ben en vreselijk last heb van hormonen, maar dat komt vast allemaal goed straks.

Wel voel ik me vreselijk trots als ik naar mijn dochter kijk.