Nav 'als je me echt zou kennen, dan...'

Ik heb ook een onbezorgde jeugd gehad. Ik heb alleen op m'n 24ste een enorme klap opgelopen maar dat komt wel goed

Ik vraag me weleens af wat me nog allemaal te wachten staat omdat ik er vaak niet aan denk wat ik allemaal meegemaakt heb. Ik denk dat er bij iedereen wel wat op het pad komt vroeg of laat wat verschrikkelijk is, maar dat het er ook veel mee te maken heeft hoe je er zelf mee omgaat.

Sommige kunnen een heel drama maken van iets, en er echt in blijven hangen. Ik ben meer het type 'het is nu eenmaal zo, je kunt er toch niks aan veranderen en het komt wel weer goed'. Niet dat ik nooit verdrietig ben of nooit een baaldag heb ofzo, maar ik onthou eerder de leuke dingen dan de minder leuke.

mystery mom schreef:Ik vraag me weleens af wat me nog allemaal te wachten staat omdat ik er vaak niet aan denk wat ik allemaal meegemaakt heb. Ik denk dat er bij iedereen wel wat op het pad komt vroeg of laat wat verschrikkelijk is, maar dat het er ook veel mee te maken heeft hoe je er zelf mee omgaat.

Sommige kunnen een heel drama maken van iets, en er echt in blijven hangen. Ik ben meer het type 'het is nu eenmaal zo, je kunt er toch niks aan veranderen en het komt wel weer goed'. Niet dat ik nooit verdrietig ben of nooit een baaldag heb ofzo, maar ik onthou eerder de leuke dingen dan de minder leuke.

Heel leuk en 'stoer' gezegd hoor, gaat prima op als je portemonnee gejat is of je nagel afbreekt maar ik vind dit echt dikke flauwekul wanneer het gaat om een overleden vader of mishandeling als kind.

Lavendel schreef:

mystery mom schreef:Ik vraag me weleens af wat me nog allemaal te wachten staat omdat ik er vaak niet aan denk wat ik allemaal meegemaakt heb. Ik denk dat er bij iedereen wel wat op het pad komt vroeg of laat wat verschrikkelijk is, maar dat het er ook veel mee te maken heeft hoe je er zelf mee omgaat.

Sommige kunnen een heel drama maken van iets, en er echt in blijven hangen. Ik ben meer het type 'het is nu eenmaal zo, je kunt er toch niks aan veranderen en het komt wel weer goed'. Niet dat ik nooit verdrietig ben of nooit een baaldag heb ofzo, maar ik onthou eerder de leuke dingen dan de minder leuke.

Heel leuk en 'stoer' gezegd hoor, gaat prima op als je portemonnee gejat is of je nagel afbreekt maar ik vind dit echt dikke flauwekul wanneer het gaat om een overleden vader of mishandeling als kind.

Nou, inderdaad!

Lavendel schreef:

mystery mom schreef:Ik vraag me weleens af wat me nog allemaal te wachten staat omdat ik er vaak niet aan denk wat ik allemaal meegemaakt heb. Ik denk dat er bij iedereen wel wat op het pad komt vroeg of laat wat verschrikkelijk is, maar dat het er ook veel mee te maken heeft hoe je er zelf mee omgaat.

Sommige kunnen een heel drama maken van iets, en er echt in blijven hangen. Ik ben meer het type 'het is nu eenmaal zo, je kunt er toch niks aan veranderen en het komt wel weer goed'. Niet dat ik nooit verdrietig ben of nooit een baaldag heb ofzo, maar ik onthou eerder de leuke dingen dan de minder leuke.

Heel leuk en 'stoer' gezegd hoor, gaat prima op als je portemonnee gejat is of je nagel afbreekt maar ik vind dit echt dikke flauwekul wanneer het gaat om een overleden vader of mishandeling als kind.

Mee eens! Dit slaat nu even nergens op. Mishandeling, overleden ouders etc etc zijn niet bebaalde onderwerpen waarbij je even kan zeggen: 'het is nu eenmaal zo' dat gaat toch echt dieper bij veel mensen. Als ik lees wat veel mensen meegemaakt hebben hoop ik serieus niet dat de woorden: 'het is nu eenmaal zo' gevallen zijn.

Lavendel schreef:

mystery mom schreef:Ik vraag me weleens af wat me nog allemaal te wachten staat omdat ik er vaak niet aan denk wat ik allemaal meegemaakt heb. Ik denk dat er bij iedereen wel wat op het pad komt vroeg of laat wat verschrikkelijk is, maar dat het er ook veel mee te maken heeft hoe je er zelf mee omgaat.

Sommige kunnen een heel drama maken van iets, en er echt in blijven hangen. Ik ben meer het type 'het is nu eenmaal zo, je kunt er toch niks aan veranderen en het komt wel weer goed'. Niet dat ik nooit verdrietig ben of nooit een baaldag heb ofzo, maar ik onthou eerder de leuke dingen dan de minder leuke.

Heel leuk en 'stoer' gezegd hoor, gaat prima op als je portemonnee gejat is of je nagel afbreekt maar ik vind dit echt dikke flauwekul wanneer het gaat om een overleden vader of mishandeling als kind.

Helemaal mee eens... ik probeer nu ook mijn situatie te relativeren, mijn vader is ziek en over vijf jaar gaat hij dood. Het voelt enorm onwerkelijk, want hij voelt zich topfit nu. Het is nu eenmaal zo en we kunnen er inderdaad niks aan veranderen, maar het komt niet meer goed.

"Het is nu eenmaal zo en je kunt er niets aan veranderen" is wel iets dat echt waar is en ik kan me voorstellen dat zo'n levenshouding je wel helpt. Dat je los kunt laten en accepteren wat je niet kunt veranderen.. Ik val eigenlijk meer over het "sommigen kunnen er een heel drama van maken", want sommige dingen ZIJN gewoon drama's, dat is geen kwestie van drama maken dan..

Misschien en je een punt Antibes, maar voor mensen die midden in het verwerkingsproces zitten zijn deze woorden ook behoorlijke nutteloos. Zoiets wil niemand horen al zal achteraf wel gedacht worden 'ja er zit een kern van waarheid in'

Bovendien vraag ik mij nu ook af wat jij en MM dan een overdreven drama vinden? Bedoel lees geen verhalen hier die nu echt over de top zijn. Misschien lijkt het voor een ander niet erg maar is het voor betrokkende misschien wel erg? Ook al begrijp de gedachtegang achter de woorden het blijven wel gevaarlijke woorden voor sommige mensen.

Antibes schreef:"Het is nu eenmaal zo en je kunt er niets aan veranderen" is wel iets dat echt waar is en ik kan me voorstellen dat zo'n levenshouding je wel helpt. Dat je los kunt laten en accepteren wat je niet kunt veranderen.. Ik val eigenlijk meer over het "sommigen kunnen er een heel drama van maken", want sommige dingen ZIJN gewoon drama's, dat is geen kwestie van drama maken dan..

+1

Ik denk dat je je gelukkig mag prijzen als je er zo in kunt staan en daardoor minder moeite hebt met bepaalde dingen. Zo heeft mijn vriend het verlies van zijn moeder ook bijzonder snel verwerkt doordat hij zich ermee kon verzoenen dat het nou eenmaal gebeurd was.

MAAR dat geeft je niet het recht om te zeggen dat andere mensen er een heel drama van maken, want veel van de dingen die hier genoemd zijn, zijn gewoon niet niks, zijn geen dingen die je gewoon naast je neerlegt met de woorden "het is nu eenmaal zo".


En ontopic: ik vind het moeilijk om te bepalen of ik nou een onbezorgde jeugd heb gehad of niet. Zoals ik nu in het leven sta, ben ik geneigd te zeggen dat ik een redelijk onbezorgde jeugd had, maar toen ik er middenin zat, vond ik dat absoluut niet.

Ik ben soms wel bang voor wat er komen gaat, wat voor ellende ik nog over me uitgestort krijg. Het heeft natuurlijk weinig zin om daar bang voor te zijn, dus ik probeer het zo veel mogelijk naast me neer te leggen, maar ik kan me niet voorstellen dat ik mijn portie ellende voor dit leven al heb gehad.

Ik denk dat t niet helemaal wordt opgevat zoals ik het bedoeld heb, maar weet eigenlijk niet goed uit te leggen hoe ik het dan wél bedoel.

Ik zeg helemaal nergens dat iemand hier in dit topic zich aanstelt of ergens in blijft hangen, maar ik zie het wel in mijn omgeving. Het zijn dan misschien wel dingen waarvan zij helemaal kapot zijn, maar dat komt bij lange na niet in de buurt van een doodzieke of overleden ouder oid. En dat je je rot voelt op het moment, of een tijdje nadat er iets gebeurd, dat is logisch, maar ik denk in mijn omgeving wel regelmatig 'get over it, het is nu eenmaal zo, zet die knop om en geniet van wat er wél fijn is en kijk vooruit en blijf niet hangen in het verleden'. Want wat heb je daar nu aan.

Ik snap dat het misschien geen leuke reactie is om te lezen voor sommige maar dit is hoe ik er tegen aan kijk. Ik heb genoeg meegemaakt in mn leven om dit te 'mogen' zeggen.

Er zijn dingen waar je niet overheen komt. Sommige dingen zijn zo erg, dan kun je niet zeggen 'ach ja, ik zet me erover heen, ik ga door'. Vroeg of laat krijgt iedereen wel iets naars op zijn pad ja, maar rampspoed en ellende is echt niet eerlijk verdeeld over de mensen. Er zijn mensen die vroeg én laat en op alle tijden ertussen in nare dingen meemaken. Ik kan me boos maken over zulke reacties, maar ik weet dat jij met het typen van je reactie waarschijnlijk aan iets anders denkt dan ik.

SuperGrover schreef:Er zijn dingen waar je niet overheen komt. Sommige dingen zijn zo erg, dan kun je niet zeggen 'ach ja, ik zet me erover heen, ik ga door'. Vroeg of laat krijgt iedereen wel iets naars op zijn pad ja, maar rampspoed en ellende is echt niet eerlijk verdeeld over de mensen. Er zijn mensen die vroeg én laat en op alle tijden ertussen in nare dingen meemaken. Ik kan me boos maken over zulke reacties, maar ik weet dat jij met het typen van je reactie waarschijnlijk aan iets anders denkt dan ik.

Ik kan me voorstellen dat als je keer op keer op keer dingen mee blijft maken dat je je er dan idd niet overheen kunt zetten. Maar ik denk ook dat we het over verschillende dingen hebben. Ik bedoel met mijn posts niet dat iedereen overal maar makkelijk overheen moet stappen, maar ik denk wel dat ik dingen heb meegemaakt waar sommigen een drama van kunnen maken en erin blijven hangen. Ik vind het moeilijk uit te leggen, helemaal omdat het getypt is en de kans groot is dat het anders wordt opgevat dan hoe ik het bedoel. Ik zal t nog eens proberen. Toen ik de openingspost van dit topic las, dacht ik in eerste instantie dat ik eigenlijk nog maar weinig heb meegemaakt en dat ik bang ben voor wat me nog allemaal te wachten staat, want zoals jij ook zegt, íedereen maakt vroeg of laat iets mee. Maar toen ik er langer over nadacht bedacht ik me dat ik wel degelijk dingen heb meegemaakt die anderen als verschrikkelijk zouden kunnen bestempelen maar zo zie ik het zelf niet (meer).

Ik hoop dat het zo duidelijker is hoe ik het bedoelde?! Ik hoop voor je (als je over jezelf praat, en anders voor de persoon waarover je het hebt) dat er snel zonneschijn achter de wolken vandaan komt, het klinkt allemaal niet echt prettig. Sterkte!

Dan nog kan je niet zeggen hoe andere mensen op dingen moeten reageren. Misschien zouden andere mensen een heel drama maken als ze 'jouw' dingen meegemaakt hadden, en misschien zou jij een heel drama maken en er ook niet overheen kunnen stappen als je in andermans schoenen nare dingen zou meemaken. Je kan dat niet zo beoordelen, dat is per persoon verschillend. Iedereen heeft recht op zijn eigen ellende, en op zijn eigen reactie daarop, en dat kan niemand bestempelen als overbodig dramatisch of 'stap er nou eens overheen'. Al is het een zieke hamster, als dat het ergste is wat je ooit hebt meegemaakt is het mooi wél het ergste uit je hele leven.

RYW schreef:Dan nog kan je niet zeggen hoe andere mensen op dingen moeten reageren. Misschien zouden andere mensen een heel drama maken als ze 'jouw' dingen meegemaakt hadden, en misschien zou jij een heel drama maken en er ook niet overheen kunnen stappen als je in andermans schoenen nare dingen zou meemaken. Je kan dat niet zo beoordelen, dat is per persoon verschillend. Iedereen heeft recht op zijn eigen ellende, en op zijn eigen reactie daarop, en dat kan niemand bestempelen als overbodig dramatisch of 'stap er nou eens overheen'. Al is het een zieke hamster, als dat het ergste is wat je ooit hebt meegemaakt is het mooi wél het ergste uit je hele leven.

Maar ik bedoel het ook puur vanuit mezelf, al snap ik dat het anders kan worden opgevat.

Je zei toch dat je dat dacht bij mensen uit je omgeving? Want daar reageerde ik op

Ik reageerde vanuit mijn eerste post...

Ik heb mijn posts ook even terug gelezen en dat stukje ging idd over een vriendin die van alles echt een drama weet te maken maar eigenlijk nog niks heeft meegemaakt. En tuurlijk heeft zij recht op haar verdriet en misschien is het wel het einde van de wereld voor haar maar het werkt ook ergerlijk als je dingen hebt meegemaakt die er niet mee in verhouding staan. Ik weet het niet echt goed te verwoorden en waarschijnlijk wordt hier veel anders opgevat dan hoe ik het bedoel, wat logisch is met zo'n onderwerp.

mystery mom schreef:

Ik snap dat het misschien geen leuke reactie is om te lezen voor sommige maar dit is hoe ik er tegen aan kijk. Ik heb genoeg meegemaakt in mn leven om dit te 'mogen' zeggen.

Nou, get over it. Het is nu eenmaal zo.

Dit geeft waarschijnlijk wel aan hoe dom ik je reacties vind. Dat is waarschijnlijk evengoed niet leuk om te lezen, maar dan gaat wederom jouw eigen instelling op, toch?

Zulke uitspraken kun je alleen maar doen, als je niet in staat bent buiten je eigen kader te denken.

mystery mom schreef:Ik reageerde vanuit mijn eerste post...

Ik heb mijn posts ook even terug gelezen en dat stukje ging idd over een vriendin die van alles echt een drama weet te maken maar eigenlijk nog niks heeft meegemaakt. En tuurlijk heeft zij recht op haar verdriet en misschien is het wel het einde van de wereld voor haar maar het werkt ook ergerlijk als je dingen hebt meegemaakt die er niet mee in verhouding staan. Ik weet het niet echt goed te verwoorden en waarschijnlijk wordt hier veel anders opgevat dan hoe ik het bedoel, wat logisch is met zo'n onderwerp.

Oh, ik snap je oorspronkelijke gevoel ook wel, hoor. Ik heb ook een hoop meegemaakt, in de zin van ernstige ziekte bij (inmiddels ex)partner, veel overlijdens binnen de familie, scheiding, drama met voogdij van stiefzoontje, ongeplande zwangerschappen en alles. En ik heb ook wel eens het gevoel gehad van 'waar maak je je druk om' als iemand in mijn omgeving eens iets had waarvan ik dacht, nou, als dat het ergste in je leven is... ruilen? Of dat ik fulltime werkte, voor mijn jongens zorgde en er ook nog een masterstudie naast deed, en dan hoorde ik bijvoorbeeld dat er iemand overspannen was die onder veel minder omstandigheden gebukt ging, dan was mijn eerste reactie ook wel van: waar ben JIJ nou overspannen van?

Maar dat is dan een eerste reactie, en daarna bedenk ik steevast dat het voor die mensen blijkbaar over hun grens is, dat het voor hen blijkbaar zwaar genoeg is om zo te reageren en dat hun gevoel en hun reactie ook gewoon oprecht is, gehoord moet worden en net zo serieus genomen moet worden als iemand met 'zwaardere' problemen. Het is natuurlijk niet zo dat je pas kwalificeert voor 'drama' als je problemen erg genoeg zijn. Dat gevoel kwam bij mij ook niet vanzelf, maar het is er inmiddels wel, en ik geloof er ook heilig in. Ik zou daarom ook nooit meer iemand anders zijn gevoel afdoen als 'teveel drama' terwijl het voor die persoon gewoon oprecht zo voelt. Gevoelens en grenzen zijn allemaal zo persoonlijk en subjectief, dat valt gewoon niet te vergelijken, zeg maar.

Nogmaals, ik begrijp best wat je bedoelt en begrijp je gevoel ook wel, ik ben het er alleen niet mee eens

Nour schreef:

mystery mom schreef:

Ik snap dat het misschien geen leuke reactie is om te lezen voor sommige maar dit is hoe ik er tegen aan kijk. Ik heb genoeg meegemaakt in mn leven om dit te 'mogen' zeggen.

Nou, get over it. Het is nu eenmaal zo.

Dit geeft waarschijnlijk wel aan hoe dom ik je reacties vind. Dat is waarschijnlijk evengoed niet leuk om te lezen, maar dan gaat wederom jouw eigen instelling op, toch?

Zulke uitspraken kun je alleen maar doen, als je niet in staat bent buiten je eigen kader te denken.

En ik zie dat jij heel veel mensenkennis hebt

mystery mom schreef:Ik vraag me weleens af wat me nog allemaal te wachten staat omdat ik er vaak niet aan denk wat ik allemaal meegemaakt heb. Ik denk dat er bij iedereen wel wat op het pad komt vroeg of laat wat verschrikkelijk is, maar dat het er ook veel mee te maken heeft hoe je er zelf mee omgaat.

Sommige kunnen een heel drama maken van iets, en er echt in blijven hangen. Ik ben meer het type 'het is nu eenmaal zo, je kunt er toch niks aan veranderen en het komt wel weer goed'. Niet dat ik nooit verdrietig ben of nooit een baaldag heb ofzo, maar ik onthou eerder de leuke dingen dan de minder leuke.

Blijven hangen of niet, ik merk inderdaad dat ik baak nog terug refereer en terug denk aan wat er allemaal gebeurd is. Misschien vind jij dat 'blijven hangen', maar ik denk dat het ook een stuk efedrine Edit: verwerking (klote-autocorrect) en alles op z'n plek laten vallen is.

Edit: overigens gok ik, naar aanleiding van je posts hier en hoe ik Nour een beetje 'ken', dat Nour mijlenver meer mensenkennis heeft dan jij.

mystery mom schreef:

Nour schreef:

mystery mom schreef:

Ik snap dat het misschien geen leuke reactie is om te lezen voor sommige maar dit is hoe ik er tegen aan kijk. Ik heb genoeg meegemaakt in mn leven om dit te 'mogen' zeggen.

Nou, get over it. Het is nu eenmaal zo.

Dit geeft waarschijnlijk wel aan hoe dom ik je reacties vind. Dat is waarschijnlijk evengoed niet leuk om te lezen, maar dan gaat wederom jouw eigen instelling op, toch?

Zulke uitspraken kun je alleen maar doen, als je niet in staat bent buiten je eigen kader te denken.

En ik zie dat jij heel veel mensenkennis hebt

Klopt, geesteswetenschapper hè. Dan herken je dit soort 'gevalletjes' van compleet de plank misslaan. Gelukkig geeft je reactie nu wel aan dat je geen idee hebt wat je hiertegen in kunt brengen, want dan zou je impliciet je eigen bullshit onderuit halen.

Oh nee, jij had natuurlijk al genoeg meegemaakt om over anderen te 'mogen' zeggen wat wel en niet behoort tot een ingrijpende gebeurtenis in het leven van diegene. Laat me niet lachen; maar goed, dat deed je dus wel.

RYW schreef:

mystery mom schreef:Ik reageerde vanuit mijn eerste post...

Ik heb mijn posts ook even terug gelezen en dat stukje ging idd over een vriendin die van alles echt een drama weet te maken maar eigenlijk nog niks heeft meegemaakt. En tuurlijk heeft zij recht op haar verdriet en misschien is het wel het einde van de wereld voor haar maar het werkt ook ergerlijk als je dingen hebt meegemaakt die er niet mee in verhouding staan. Ik weet het niet echt goed te verwoorden en waarschijnlijk wordt hier veel anders opgevat dan hoe ik het bedoel, wat logisch is met zo'n onderwerp.

Oh, ik snap je oorspronkelijke gevoel ook wel, hoor. Ik heb ook een hoop meegemaakt, in de zin van ernstige ziekte bij (inmiddels ex)partner, veel overlijdens binnen de familie, scheiding, drama met voogdij van stiefzoontje, ongeplande zwangerschappen en alles. En ik heb ook wel eens het gevoel gehad van 'waar maak je je druk om' als iemand in mijn omgeving eens iets had waarvan ik dacht, nou, als dat het ergste in je leven is... ruilen? Of dat ik fulltime werkte, voor mijn jongens zorgde en er ook nog een masterstudie naast deed, en dan hoorde ik bijvoorbeeld dat er iemand overspannen was die onder veel minder omstandigheden gebukt ging, dan was mijn eerste reactie ook wel van: waar ben JIJ nou overspannen van?

Maar dat is dan een eerste reactie, en daarna bedenk ik steevast dat het voor die mensen blijkbaar over hun grens is, dat het voor hen blijkbaar zwaar genoeg is om zo te reageren en dat hun gevoel en hun reactie ook gewoon oprecht is, gehoord moet worden en net zo serieus genomen moet worden als iemand met 'zwaardere' problemen. Het is natuurlijk niet zo dat je pas kwalificeert voor 'drama' als je problemen erg genoeg zijn. Dat gevoel kwam bij mij ook niet vanzelf, maar het is er inmiddels wel, en ik geloof er ook heilig in. Ik zou daarom ook nooit meer iemand anders zijn gevoel afdoen als 'teveel drama' terwijl het voor die persoon gewoon oprecht zo voelt. Gevoelens en grenzen zijn allemaal zo persoonlijk en subjectief, dat valt gewoon niet te vergelijken, zeg maar.

Nogmaals, ik begrijp best wat je bedoelt en begrijp je gevoel ook wel, ik ben het er alleen niet mee eens

Ik denk dat wij het wel met elkaar eens zijn. Ik ben het in elk geval wel eens met bovenstaande.

Het probleem wat ik bij die vriendin van me heb is dat ze alles erger maakt dan het daadwerkelijk is. Zo zou een dierbaar persoon van haar een heel complexe operatie hebben moeten ondergaan en het zou iets heel zeldzaams zijn, maar in de kliniek waar ze geholpen is doen ze maar 3 standaard ingrepen..dat soort dingen. Dat bedoelde ik met drama maken van iets. Dingen erger maken dan ze daadwerkelijk zijn, zichzelf gewoon gek maken. Nou, je ziet t, ik ben heel goed met me verwoorden , ook dit zal wel totaal verkeerd opgevat worden. Ik ga me hier dus terug trekken, ik kan gewoon niet goed uitleggen wat ik bedoel, ik denk zoveel maar kan t onmogelijk allemaal typen waardoor het een warrig verhaal wordt en verkeerd wordt opgevat.

Ik zit me alleen maar heel erg af te vragen waarom je niet onder je 'normale' account reageert?

Nour schreef:

mystery mom schreef:

Nour schreef:

mystery mom schreef:

Ik snap dat het misschien geen leuke reactie is om te lezen voor sommige maar dit is hoe ik er tegen aan kijk. Ik heb genoeg meegemaakt in mn leven om dit te 'mogen' zeggen.

Nou, get over it. Het is nu eenmaal zo.

Dit geeft waarschijnlijk wel aan hoe dom ik je reacties vind. Dat is waarschijnlijk evengoed niet leuk om te lezen, maar dan gaat wederom jouw eigen instelling op, toch?

Zulke uitspraken kun je alleen maar doen, als je niet in staat bent buiten je eigen kader te denken.

En ik zie dat jij heel veel mensenkennis hebt

Klopt, geesteswetenschapper hè. Dan herken je dit soort 'gevalletjes' van compleet de plank misslaan. Gelukkig geeft je reactie nu wel aan dat je geen idee hebt wat je hiertegen in kunt brengen, want dan zou je impliciet je eigen bullshit onderuit halen.

Oh nee, jij had natuurlijk al genoeg meegemaakt om over anderen te 'mogen' zeggen wat wel en niet behoort tot een ingrijpende gebeurtenis in het leven van diegene. Laat me niet lachen; maar goed, dat deed je dus wel.

Over en plank misslaan gesproken...jij zit vast voor een spiegel

Maar nu heb je het over een soort van liegen, over dingen bewust erger vertellen dan ze daadwerkelijk zijn. Dat is niet hetzelfde als 'erover heen stappen en geen drama maken' als er iets is dat jij niet als erg genoeg beschouwt, dat is heel wat anders. Dat is niet oprecht op iets ingrijpends reageren, en daar hadden we het toch over? Tenminste, dat is wat ik las: dat jij in je omgeving zag dat mensen niet over dingen heen stappen waar jij wel overheen zou stappen, en dat je dat soms wel eens irritant/frustrerend vindt, omdat je zelf veel ergere dingen hebt meegemaakt.

Of zit ik nu op iets totaal anders te reageren?