Nav 'als je me echt zou kennen, dan...'

Lousanne schreef:Soms heb ik een beetje het idee dat mensen in dit topic tegen elkaar op willen bieden wie de meeste narigheid heeft meegemaakt.. Dat vind ik altijd een beetje.. tja.. raar ofzo

Ik moet eerlijk zeggen dat ik net als youandi weinig kwaad zie in hetgeen wat mystery mom post.. Ik begrijp uit haar verhaal dat ze vind dat een goede manier om met narigheid om te gaan is om je er proberen overheen te zetten en er niet in te blijven hangen, maar dat dat niet altijd lukt en dat je daar niks aan kan doen omdat sommige dingen zo heftig/ingrijpend zijn dat je er niet zomaar overheen stapt. En daar ben ik het wel mee eens.

Ik vind dan overigens dat opmerkingen als dat ze dom is en niet buiten haar eigen kader kan denken, handen jeuken etc. niet aardig

Dit dikgedrukte las ik niet in haar posts, maar in (meen ik) SuperGrover en Antibes. Daarbij opgeteld de opmerking dat je 'mag' oordelen (met of zonder aanhalingstekens)... ik vind het niet raar dat het dan zo loopt.

Dat opbieden... tsja, dat weet ik niet, hoor. Ik heb het lezen van dit topic niet zo ervaren, eigenlijk.

mystery mom schreef:Nour, ik vind het niet echt netjes hoe jij over mij praat, je kent me niet eens.

Ze heeft het over je opmerkingen die je plaatst niet over je gedrag.

Dropdraakje schreef:

mystery mom schreef:Nour, ik vind het niet echt netjes hoe jij over mij praat, je kent me niet eens.

Ze heeft het over je opmerkingen die je plaatst niet over je gedrag.

Had in een reactie op Lousanne al aangegeven wat ik bedoelde. Thanks iig.

RYW schreef:

Lousanne schreef:Soms heb ik een beetje het idee dat mensen in dit topic tegen elkaar op willen bieden wie de meeste narigheid heeft meegemaakt.. Dat vind ik altijd een beetje.. tja.. raar ofzo

Ik moet eerlijk zeggen dat ik net als youandi weinig kwaad zie in hetgeen wat mystery mom post.. Ik begrijp uit haar verhaal dat ze vind dat een goede manier om met narigheid om te gaan is om je er proberen overheen te zetten en er niet in te blijven hangen, maar dat dat niet altijd lukt en dat je daar niks aan kan doen omdat sommige dingen zo heftig/ingrijpend zijn dat je er niet zomaar overheen stapt. En daar ben ik het wel mee eens.

Ik vind dan overigens dat opmerkingen als dat ze dom is en niet buiten haar eigen kader kan denken, handen jeuken etc. niet aardig

Dit dikgedrukte las ik niet in haar posts, maar in (meen ik) SuperGrover en Antibes. Daarbij opgeteld de opmerking dat je 'mag' oordelen (met of zonder aanhalingstekens)... ik vind het niet raar dat het dan zo loopt.

Dat opbieden... tsja, dat weet ik niet, hoor. Ik heb het lezen van dit topic niet zo ervaren, eigenlijk.

Beter nog, als dat opbieden al zo is, dan vind ik dat mystery mom dat het meeste doet hier. Zij heeft al een aantal meer aangegeven dat ze geen begrip kan opbrengen voor haat vriendin, omdat zij vindt dat datgene wat die vriendin meegemaakt heeft, peulenschil is vergeleken bij wat ze zélf heeft meegemaakt. In die zin ben ik het dus ook met RYW eens. De één ervaart zijn ervaringen in het leven soms net zo zwaar als de ander, ookal vindt een buitenstaander het best meevallen.

Weetje, het wordt er niet echt beter op, hoe ik het ook wil uitleggen. Het wordt door ieder op een andere manier opgevat wat ik typ, en als ik mijn posts terug lees snap ik dat het zo gezien kan worden. Het wordt zo totaal uit zn verband getrokken, gelukkig is er nog een enkeling die begrijpt hoe ik het bedoel.

MM: als je wilt dat mensen je begrijpen, is het handig om een eenduidig verhaal te typen. Ik dacht overigens dat je je wilde terugtrekken uit dit topic. Correctie: dat dacht ik niet, dat gaf je aan.

Het forum bestaat uit geschreven tekst. Er zijn meerdere forummers die wel eens hebben aangekaart dat ze het lastig vinden om zich schriftelijk goed uit te drukken. Dat kan natuurlijk altijd het geval zijn bij sommige mensen. Maar als je dat van jezelf weet, vind ik het wel enigszins apart om dan toch stug door te blijven gaan en per reactie die je geeft, je reactie die je ervoor gaf aan te vullen/bij te schaven/nuance in aan te brengen/met een compleet andere situatie aan te komen. Dat geldt voor iedere forummer die dit zou doen.

Sunprincess schreef:Ik heb geen zorgeloze jeugd gehad en leidt ook nu geen zorgeloos leven.
En ik heb er een hekel aan dat er in dit soort topics altijd weer tegen elkaar op geboden moet worden.
Het zou fijn zijn als mensen respect hebben voor andermans verdriet zonder dat te vergelijken met hun eigen verdriet.

Idem en eens

Sunprincess schreef:Ik heb geen zorgeloze jeugd gehad en leidt ook nu geen zorgeloos leven.
En ik heb er een hekel aan dat er in dit soort topics altijd weer tegen elkaar op geboden moet worden.
Het zou fijn zijn als mensen respect hebben voor andermans verdriet zonder dat te vergelijken met hun eigen verdriet.

Ik zie helemaal niemand tegen elkaar opbieden.

Áls dat al zo was, dan was dat eerder in het andere topic. Mijn insteek van dit topic was ook niet om tegen elkaar op te bieden, als mensen dat doen dan hebben ze mijn openingspost niet goed gelezen...

Ondanks dat mijn vader op mijn tweede is overleden heb ik een warme jeugd gehad. Mijn moeder is hertrouwd met een man met wie ik een enorm goede band heb en mijn moeder en hij staan altijd voor mijn zus en mij klaar. Ik kom echt uit een warm gezin.
Natuurlijk heb ik verdriet om mijn vader, maar ik heb er geen trauma aan over gehouden.

Wannee iemand zegt dat ze genoeg heeft meegemaakt om te mogen zeggen dat anderen zich niet aan moeten stellen voelt dat voor mij als; "Ik heb zoveel meegemaakt en dat is allemaal erger dan wat jij meegemaakt."

Sunprincess schreef:Wannee iemand zegt dat ze genoeg heeft meegemaakt om te mogen zeggen dat anderen zich niet aan moeten stellen voelt dat voor mij als; "Ik heb zoveel meegemaakt en dat is allemaal erger dan wat jij meegemaakt."

Ik kan me heel goed voorstellen dat je dat denkt. Soms zie ik het alleen zelf wel anders. Ik wil mijn verdriet niet vergelijken met anderen en beweer ook niet dat ik meer 'recht' heb op verdriet dan anderen, maar soms hoor ik mensen heel erg 'klagen' over iets waarvan ik echt denk: jeetje, als dat het ergste is wat jij meemaakt zou ik graag met je ruilen. Dan denk ik ook wel eens dat anderen zich druk maken om iets wat in mijn ogen 'niets' lijkt. Maar aan de andere kant heeft iedereen recht op verdriet en zou ik daar dus ook nooit iets over zeggen tegen die persoon.

Ik heb wel meerdere malen meegemaakt dat mensen tegen mij zeggen dat het maar goed is dat ik nog zo jong was toen mijn vader overleed, zo heb ik er tenminste niets van meegekregen. Als mensen dat zeggen heb ik ook echt het gevoel dat ze mijn verdriet bagatelliseren. Alsof ik niet verdrietig mag zijn dat ik geen papa heb omdat ik hem nooit écht gekend heb.. Ik weet dus hoe het voelt als mensen je het idee geven dat je je aanstelt, daarom probeer ik altijd om anderen dit gevoel niet te geven.

Sunprincess schreef:Wannee iemand zegt dat ze genoeg heeft meegemaakt om te mogen zeggen dat anderen zich niet aan moeten stellen voelt dat voor mij als; "Ik heb zoveel meegemaakt en dat is allemaal erger dan wat jij meegemaakt."

Oh, zo. Ja, dat, inderdaad. Dat vind ik ook niet eerlijk, ik schakel dat zelf dus altijd heel bewust uit, en hoop eigenlijk dat anderen dat ook doen. Ieder verdriet is het 'waard' om gehoord en serieus genomen te worden.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat door mijn karakter ik al snel denk: 'Joh, stel je niet zo aan..' niet over het verlies van een persoon, ik kan me niet voorstellen hoe erg het moet zijn als je een van ouders op jonge leeftijd verliest. Maar vaak heb ik wel het idee dat sommige echt kunnen zwelgen in zelf medelijden. Althans, zo komt het over. Maar dat zegt meer over hoe ik erin sta dan de persoon waarvan ik een reactie lees. Soms kan ik dan wel denken: 'Gosh, get over yourself..' Maar feit blijft, je kan niet voelen wat de ander voelt, je weet niet waarom iemand op dat moment zo hopeloos over komt en daar kan je gewoon eigenlijk niet over oordelen laat staan wat van zeggen. Maar denken wat je wil, dat mag altijd.

Paper Crown schreef:Ik moet wel eerlijk zeggen dat door mijn karakter ik al snel denk: 'Joh, stel je niet zo aan..' niet over het verlies van een persoon, ik kan me niet voorstellen hoe erg het moet zijn als je een van ouders op jonge leeftijd verliest. Maar vaak heb ik wel het idee dat sommige echt kunnen zwelgen in zelf medelijden. Althans, zo komt het over. Maar dat zegt meer over hoe ik erin sta dan de persoon waarvan ik een reactie lees. Soms kan ik dan wel denken: 'Gosh, get over yourself..' Maar feit blijft, je kan niet voelen wat de ander voelt, je weet niet waarom iemand op dat moment zo hopeloos over komt en daar kan je gewoon eigenlijk niet over oordelen laat staan wat van zeggen. Maar denken wat je wil, dat mag altijd.

Je haalt de woorden uit mijn mond vingers.

Off topic; wie is Mystery Mom?

Paper Crown schreef:Ik moet wel eerlijk zeggen dat door mijn karakter ik al snel denk: 'Joh, stel je niet zo aan..' niet over het verlies van een persoon, ik kan me niet voorstellen hoe erg het moet zijn als je een van ouders op jonge leeftijd verliest. Maar vaak heb ik wel het idee dat sommige echt kunnen zwelgen in zelf medelijden. Althans, zo komt het over. Maar dat zegt meer over hoe ik erin sta dan de persoon waarvan ik een reactie lees. Soms kan ik dan wel denken: 'Gosh, get over yourself..' Maar feit blijft, je kan niet voelen wat de ander voelt, je weet niet waarom iemand op dat moment zo hopeloos over komt en daar kan je gewoon eigenlijk niet over oordelen laat staan wat van zeggen. Maar denken wat je wil, dat mag altijd.

Totaly agree

Zwerver schreef:

Paper Crown schreef:Ik moet wel eerlijk zeggen dat door mijn karakter ik al snel denk: 'Joh, stel je niet zo aan..' niet over het verlies van een persoon, ik kan me niet voorstellen hoe erg het moet zijn als je een van ouders op jonge leeftijd verliest. Maar vaak heb ik wel het idee dat sommige echt kunnen zwelgen in zelf medelijden. Althans, zo komt het over. Maar dat zegt meer over hoe ik erin sta dan de persoon waarvan ik een reactie lees. Soms kan ik dan wel denken: 'Gosh, get over yourself..' Maar feit blijft, je kan niet voelen wat de ander voelt, je weet niet waarom iemand op dat moment zo hopeloos over komt en daar kan je gewoon eigenlijk niet over oordelen laat staan wat van zeggen. Maar denken wat je wil, dat mag altijd.

Totaly agree

+1