Re: nav Wat deed jij voordat de kids er waren?

Fearie ma 9 jul 2012 - 5:40

Discordia schreef:Als je dat allemaal deed, waarom dat inruilen voor zoveel onzekerheden in de vorm van een kind?

Ik werk(te), studeerde, ging af en toe stappen, maar was geen echt feestbeest. Heb ook niet veel ingeleverd voor D, vind ik zelf. Ik vind het krijgen van een kind ook geen onzekerheid, tuurlijk heeft onze relatie wel wat meegemaakt sinds mijn zwangerschap en de geboorte van D. Maar ik vind zijn aanwezigheid in ons leven een toevoeging en zou hem ook niet willen missen.

Ook ik ben volwassener geworden, heb structuur in mijn leven en dagen. Dat had ik niet voordat D er was. Ook is hij mijn motivatie om wat te bereiken in dit leven, ik wil kunnen zeggen dat ik hem alles heb kunnen geven wat hij nodig heeft om straks zelf succesvol te kunnen zijn.

Slakje ma 9 jul 2012 - 7:19

Ik ging naar school (soms ook niet), ging véél uit en dronk mezelf ook regelmatig lam. En dat was het, haha :'') Had best een zielig leventje zo.

Bacio ma 9 jul 2012 - 7:28

Dille schreef:
Rejoy. schreef:en vond ik dat ik een enorm druk leven had.

Whaha inderdaad, hier ook! En móe dat we konden zijn, móe..! We hadden geen idee...

Denken jullie dat mensen zonder kinderen nooit zo moe en drukken kunnen zijn als mensen met kinderen? Of zijn deze opmerkingen alleen op jullie eigen leven betrokken?

Ben ik wel benieuwd naar!

Gast ma 9 jul 2012 - 7:29

Veel slapen, heel veel slapen haha Laughing

Ik werkte 4 dagen en voor de rest eh ja niet veel eigenlijk. In het weekend gingen we vaak weg, ging vaak shoppen en terrassen met vriendinnen, was het huis spik en span en ja heerlijk uitslapen altijd haha

Filoria ma 9 jul 2012 - 7:30

Discordia schreef:
Steep schreef:
Discordia schreef:Als je dat allemaal deed, waarom dat inruilen voor zoveel onzekerheden in de vorm van een kind?

Ik vind het hebben van een kind juist niet onzeker, juist ontzettend gestructureerd. En dat was ik nooit en blijkbaar heb ik daar wat meer moeite mee dan ik had gedacht. Ik kan het moeilijk uitleggen, nu lijkt het net alsof ik helemaal niet blij ben met R maar dat ben ik juist wel, ik ben er ontzettend volwassen door geworden en ik vind het heerlijk om voor hem te zorgen en dingen met hem te ondernemen en als gezinnetje te leven. Ook is hij een grote drijfveer in wat ik doe en zet ik soms net een stapje harder (zoals ik eigenlijk het hele afgelopen schooljaar heb gedaan, ik ben afgestudeerd, zonder vertraging met een hoog cijfer).
Het krijgen van een kind is denk ik een van de onzekerste dingen die je als mens kunt maken. Je relatie met je partner kan zo veranderen dat de relatie niet meer werkt, het kind kan gehandicapt zijn en alle problemen landen op jouw schouder en die van je partner. Al die dingen kun je nooit meer ongedaan maken. Een verkeerde studiekeuze of baan kun je nog veranderen, maar je zal altijd iemands moeder blijven zodra je kiest om kinderen te krijgen. Heel erg onzeker dus.

Klopt. Maar de keuze voor een kind maken vrouwen volgens mij niet volledig op verstand. Als dat zo zou zijn had ik mijn ongeplande zwangerschap wel laten beëindigen. Nu ik erover nadenk... om welke reden zou je verstandelijk gezien eigenlijk een kindje willen? Om voor je te zorgen als je bejaard bent ofzo? Tja, dat is in deze tijden ook maar zeer de vraag of dat gaat gebeuren. Ik kan niet zoveel redenen bedenken. Kinderen krijgen heeft alles met gevoel te maken en heel weinig met verstand denk ik. Dat is niet persé goed, maar het is zo.

Gast ma 9 jul 2012 - 7:31

Discordia schreef:
Steep schreef:
Discordia schreef:Als je dat allemaal deed, waarom dat inruilen voor zoveel onzekerheden in de vorm van een kind?

Ik vind het hebben van een kind juist niet onzeker, juist ontzettend gestructureerd. En dat was ik nooit en blijkbaar heb ik daar wat meer moeite mee dan ik had gedacht. Ik kan het moeilijk uitleggen, nu lijkt het net alsof ik helemaal niet blij ben met R maar dat ben ik juist wel, ik ben er ontzettend volwassen door geworden en ik vind het heerlijk om voor hem te zorgen en dingen met hem te ondernemen en als gezinnetje te leven. Ook is hij een grote drijfveer in wat ik doe en zet ik soms net een stapje harder (zoals ik eigenlijk het hele afgelopen schooljaar heb gedaan, ik ben afgestudeerd, zonder vertraging met een hoog cijfer).
Het krijgen van een kind is denk ik een van de onzekerste dingen die je als mens kunt maken. Je relatie met je partner kan zo veranderen dat de relatie niet meer werkt, het kind kan gehandicapt zijn en alle problemen landen op jouw schouder en die van je partner. Al die dingen kun je nooit meer ongedaan maken. Een verkeerde studiekeuze of baan kun je nog veranderen, maar je zal altijd iemands moeder blijven zodra je kiest om kinderen te krijgen. Heel erg onzeker dus.

Ook onzeker maar vooral een van de mooiste dingen uit je leven vind ik

Gast ma 9 jul 2012 - 7:32

Bacio schreef:
Dille schreef:
Rejoy. schreef:en vond ik dat ik een enorm druk leven had.

Whaha inderdaad, hier ook! En móe dat we konden zijn, móe..! We hadden geen idee...
Denken jullie dat mensen zonder kinderen nooit zo moe en drukken kunnen zijn als mensen met kinderen? Of zijn deze opmerkingen alleen op jullie eigen leven betrokken?

Ben ik wel benieuwd naar!

ik vind het vooral pittig dat ik na een werkdag een dreumes heb die moe is.. en honger heeft.. en vooral niet wil wat ik wil.. Dat ervaar ik als druk, na je werk niet kunnen doen wat je wilt doen ter ontspanning, maar de verantwoordelijkheid hebben over een kind dat na een lange dag ook niet altijd de gezelligste is.
Terwijl ik voor die tijd het al als druk kon ervaren om na mijn werk/studie nog te moeten koken, poetsen en andere verplichtingen had, maar nu ik een kind heb valt deze drukte in het niets bij hoe druk ik het vind om een kind te hebben zonder uit-knop.

studiebol ma 9 jul 2012 - 7:34

Rejoy. schreef:
Bacio schreef:
Dille schreef:
Rejoy. schreef:en vond ik dat ik een enorm druk leven had.

Whaha inderdaad, hier ook! En móe dat we konden zijn, móe..! We hadden geen idee...
Denken jullie dat mensen zonder kinderen nooit zo moe en drukken kunnen zijn als mensen met kinderen? Of zijn deze opmerkingen alleen op jullie eigen leven betrokken?

Ben ik wel benieuwd naar!

ik vind het vooral pittig dat ik na een werkdag een dreumes heb die moe is.. en honger heeft.. en vooral niet wil wat ik wil.. Dat ervaar ik als druk, na je werk niet kunnen doen wat je wilt doen ter ontspanning, maar de verantwoordelijkheid hebben over een kind dat na een lange dag ook niet altijd de gezelligste is.
Terwijl ik voor die tijd het al als druk kon ervaren om na mijn werk/studie nog te moeten koken, poetsen en andere verplichtingen had, maar nu ik een kind heb valt deze drukte in het niets bij hoe druk ik het vind om een kind te hebben zonder uit-knop.

Dit eigenlijk. Als ik klaar was met werken kon ik eerst op de bank hangen voor ik iets ging doen. Nu moet ik de meiden ophalen zij willen eten ik heb zin in eten moet daarvoor nog koken alles opruimen meiden naar bed... Ik vind mijn werkdagen druke dagen

Star007 ma 9 jul 2012 - 7:39

Wat ik deed voordat ik zwanger was van D... Fulltime werken in de zorg ,af en toe opstap ( 1 a 2 x per maand) , uit eten, avondjes bij vriendinnen /vrienden zitten met een lekker drankje(s) erbij, uitslapen en hele dagen lamballen Laughing

, Veel shoppen en fatsoenlijk het huishouden kunnen doen, zonder tussendoor te stoppen voor fruithapjes, boterhammen, vieze luiers en flesjes.

Filoria ma 9 jul 2012 - 7:53

Bacio schreef:
Dille schreef:
Rejoy. schreef:en vond ik dat ik een enorm druk leven had.

Whaha inderdaad, hier ook! En móe dat we konden zijn, móe..! We hadden geen idee...
Denken jullie dat mensen zonder kinderen nooit zo moe en drukken kunnen zijn als mensen met kinderen? Of zijn deze opmerkingen alleen op jullie eigen leven betrokken?

Ben ik wel benieuwd naar!

Natuurlijk kunnen mensen zonder kinderen het zwaarder hebben dan mensen met kinderen. Bijvoorbeeld als ze een heel stressvolle baan hebben, een zieke moeder, een depressieve man etc. etc. Met mensen met zulke problemen zou ik niet willen ruilen.

Een groot verschil is wel dat je als moeder op sommige momenten onmogelijk voor jezelf kunt kiezen. Tegen volwassen familieleden en je werkgever kun je (vaak) wel zeggen: 'ik heb griep, laat me even met rust'
Maar een stuiterende peuter die zijn eigen brood nog niet kan smeren, die moet je toch blijven verzorgen. Hoe slecht je je ook voelt. Dat maakt het moederschap wel eens vermoeiend. Het gaat altijd door.

Bacio ma 9 jul 2012 - 7:55

studiebol schreef:
Rejoy. schreef:
Bacio schreef:
Dille schreef:
Rejoy. schreef:en vond ik dat ik een enorm druk leven had.

Whaha inderdaad, hier ook! En móe dat we konden zijn, móe..! We hadden geen idee...
Denken jullie dat mensen zonder kinderen nooit zo moe en drukken kunnen zijn als mensen met kinderen? Of zijn deze opmerkingen alleen op jullie eigen leven betrokken?

Ben ik wel benieuwd naar!

ik vind het vooral pittig dat ik na een werkdag een dreumes heb die moe is.. en honger heeft.. en vooral niet wil wat ik wil.. Dat ervaar ik als druk, na je werk niet kunnen doen wat je wilt doen ter ontspanning, maar de verantwoordelijkheid hebben over een kind dat na een lange dag ook niet altijd de gezelligste is.
Terwijl ik voor die tijd het al als druk kon ervaren om na mijn werk/studie nog te moeten koken, poetsen en andere verplichtingen had, maar nu ik een kind heb valt deze drukte in het niets bij hoe druk ik het vind om een kind te hebben zonder uit-knop.

Dit eigenlijk. Als ik klaar was met werken kon ik eerst op de bank hangen voor ik iets ging doen. Nu moet ik de meiden ophalen zij willen eten ik heb zin in eten moet daarvoor nog koken alles opruimen meiden naar bed... Ik vind mijn werkdagen druke dagen

Dit is eigenlijk ook precies de reden waarom ik (nu) geen kinderen zou willen. Je leven gaat in het teken staan van je kids. Ik sport nu 3x per week na werk, ga 2x per week uit eten met vrienden. Ik kan echt letterlijk doen waar ik zin in heb zodra ik klaar ben met werken. Zou er erg benauwd van raken als ik dat kwijt zou raken.

Hebben jullie weleens het gevoel dat je een (al dan niet groot) stuk vrijheid kwijt bent geraakt?

Gast ma 9 jul 2012 - 7:58

Bacio schreef:
studiebol schreef:
Rejoy. schreef:
Bacio schreef:
Dille schreef:
Rejoy. schreef:en vond ik dat ik een enorm druk leven had.

Whaha inderdaad, hier ook! En móe dat we konden zijn, móe..! We hadden geen idee...
Denken jullie dat mensen zonder kinderen nooit zo moe en drukken kunnen zijn als mensen met kinderen? Of zijn deze opmerkingen alleen op jullie eigen leven betrokken?

Ben ik wel benieuwd naar!

ik vind het vooral pittig dat ik na een werkdag een dreumes heb die moe is.. en honger heeft.. en vooral niet wil wat ik wil.. Dat ervaar ik als druk, na je werk niet kunnen doen wat je wilt doen ter ontspanning, maar de verantwoordelijkheid hebben over een kind dat na een lange dag ook niet altijd de gezelligste is.
Terwijl ik voor die tijd het al als druk kon ervaren om na mijn werk/studie nog te moeten koken, poetsen en andere verplichtingen had, maar nu ik een kind heb valt deze drukte in het niets bij hoe druk ik het vind om een kind te hebben zonder uit-knop.

Dit eigenlijk. Als ik klaar was met werken kon ik eerst op de bank hangen voor ik iets ging doen. Nu moet ik de meiden ophalen zij willen eten ik heb zin in eten moet daarvoor nog koken alles opruimen meiden naar bed... Ik vind mijn werkdagen druke dagen
Dit is eigenlijk ook precies de reden waarom ik (nu) geen kinderen zou willen. Je leven gaat in het teken staan van je kids. Ik sport nu 3x per week na werk, ga 2x per week uit eten met vrienden. Ik kan echt letterlijk doen waar ik zin in heb zodra ik klaar ben met werken. Zou er erg benauwd van raken als ik dat kwijt zou raken.

Hebben jullie weleens het gevoel dat je een (al dan niet groot) stuk vrijheid kwijt bent geraakt?

Ik ben een heel groot stuk vrijheid kwijt geraakt, zie dit ook als nadeel aan het ouderschap.

Bacio ma 9 jul 2012 - 8:03

Bedankt voor je eerlijke antwoord rejoy! Is dat het enige nadeel dat je ondervindt?

Gast ma 9 jul 2012 - 8:12

Het grootste nadeel vind ik dat je 24/7 de verantwoordelijkheid hebt over een kind dat in feite 100% afhankelijk is van jou (en je partner), dus ook op de momenten dat het jou niet uitkomt. Dat is dus dat stukje vrijheid dat je nu minder hebt, maar ook zoals filoria noemde dat je voor je kind moet zorgen, ook al komt dat jou op dat moment niet geweldig uit (ziek, zwak, misselijk, moe, druk met andere dingen, geen fatsoenlijk gesprek kunnen voeren als je kind het niet leuk vindt op de plek waar je bent). Je moet gewoon continu rekening houden met je kind, zeker als ze nog zo klein zijn.

Dit maakt dat ik het soms als best heel zwaar ervaar, zeker nu ik zelf ook hoogzwanger ben en mijn energielevel en mijn fysieke gesteldheid niet altijd toereikend is voor een stuiterende dreumes.

Filoria ma 9 jul 2012 - 8:14

Er zijn wel 100000 nadelen. Maar hoeveel vrouwen zijn er wel niet bij wie het rond hun veertigste tóch gaat kriebelen? En hoe naar is het dan als je wens niet meer uit kan komen omdat je geen geschikte partner kan vinden, of omdat het zwanger worden niet meer lukt?

Ik wil niet zeggen dat ik de keuze voor kinderen zou maken uit angst voor spijt op latere leeftijd, maar het is wel iets om over na te denken. De meeste vrouwen willen vroeg of laat kinderen. Lichamelijk gezien is vroeg beter dan laat. Als je ze dan toch ooit gaat krijgen, dan liever vroeg.

Klinkt dit heel kort door de bocht?

Aimee ma 9 jul 2012 - 8:18

Soms is het heel vervelend om die vrijheid kwijt te zijn ja, maar ergens heeft dat mijn leven ook wel meer diepgang gegeven ofzo. Haha het klinkt zo wel heel dramatisch, maar voorheen bleef ik uren overwerken, gaf ik mijn geld uit aan onzin, bleef ik op tot 2uur 's nachts en sliep uit tot 2 uur 's middags. Nu zie ik daar echt het nut niet meer van in. Overwerken vind ik nu echt verschrikkelijk, omdat ik mijn kind ook gewoon wil zien! Ik denk wel 3x na voordat ik mijn geld uitgeef aan prullaria, omdat ik ook nog luiers moet kopen of we er als gezin leuke dingen van kunnen doen. Laat naar bed en uitslapen zie ik echt het nut niet meer van in, 's ochtends lekker naar de markt met mijn zoontje, lekker stoeien, een rondje door het bos op zondagmorgen; HEERLIJK!
Ik ben wel echt een beetje mutserig geworden, en natuurlijk lijkt het me best wel weer eens lekker om 1 dagje onbezorgd te zijn, maar daarna wil ik heeeeel snel weer terug naar mijn zoontje.

Gast ma 9 jul 2012 - 8:21

Maargoed, ik vind werken ook wel eens zwaar. Als je cliënten je weer aan je kop zeuren en iets onmogelijks van je gedaan willen hebben. Als ze wel alle hulp van je verwachten, maar ondertussen zitten te zeuren dat ze het nut er niet van inzien. Als jij je best doet om een geschikte tijd te vinden, maar de cliënt ALLEEN op de vrijdag om 15u kan.. en de vrijdag je vrije dag is. Of als je reiskostendeclaratie -die je netjes op tijd indient- voor de derde maand op rij vergeten wordt.

En ik word ook wel eens heel moe van mij partner, als hij weer eens met zijn vieze werkkleren op de net-stofgezogen bank gaat zitten. We het niet eens kunnen worden over of we een witte of een grijze bank moeten kopen, in stof of in leer en hij een fauteuil wil en ik niet of als hij loopt te zeuren dat ik het dopje op de tandpastatube moet draaien of mijn werktas direct op moet ruimen, ipv 'm van me af te gooien zodra ik thuis kom.

Wat dat betreft is mijn leven soms gewoon heel zwaar Yes

Het scheelt dat ik wel heel gelukkig kan worden van mijn werk en mijn partner en nog veel gelukkiger van mijn kind, ook al hebben al die dingen ook hun nadelen.

Steep ma 9 jul 2012 - 8:26

Discordia schreef:
Steep schreef:
Discordia schreef:Als je dat allemaal deed, waarom dat inruilen voor zoveel onzekerheden in de vorm van een kind?

Ik vind het hebben van een kind juist niet onzeker, juist ontzettend gestructureerd. En dat was ik nooit en blijkbaar heb ik daar wat meer moeite mee dan ik had gedacht. Ik kan het moeilijk uitleggen, nu lijkt het net alsof ik helemaal niet blij ben met R maar dat ben ik juist wel, ik ben er ontzettend volwassen door geworden en ik vind het heerlijk om voor hem te zorgen en dingen met hem te ondernemen en als gezinnetje te leven. Ook is hij een grote drijfveer in wat ik doe en zet ik soms net een stapje harder (zoals ik eigenlijk het hele afgelopen schooljaar heb gedaan, ik ben afgestudeerd, zonder vertraging met een hoog cijfer).
Het krijgen van een kind is denk ik een van de onzekerste dingen die je als mens kunt maken. Je relatie met je partner kan zo veranderen dat de relatie niet meer werkt, het kind kan gehandicapt zijn en alle problemen landen op jouw schouder en die van je partner. Al die dingen kun je nooit meer ongedaan maken. Een verkeerde studiekeuze of baan kun je nog veranderen, maar je zal altijd iemands moeder blijven zodra je kiest om kinderen te krijgen. Heel erg onzeker dus.

Dat klopt, maar als het kind er is moet je wel gestructureerd aan de slag gaan denk ik. Spreek natuurlijk alleen maar volgens mijn eigen ervaringen. Maar waarom is "het voor altijd moeder zijn" een onzekere kwestie? Omdat het anders kan uitpakken als verwacht? Dat is met alles in het leven zoals je al zegt en voor mij absoluut geen reden om niet aan kinderen te beginnen (zou ook wat laat zijn), maar R. was erg onverwachts en toch heel welkom en een ontzettend goede beslissing geweest. De meeste zaken die jij beschrijft heb je zelf in de hand zoals de relatie, daar kun je voor vechten.

Bacio ma 9 jul 2012 - 8:28

Aimee schreef:Soms is het heel vervelend om die vrijheid kwijt te zijn ja, maar ergens heeft dat mijn leven ook wel meer diepgang gegeven ofzo. Haha het klinkt zo wel heel dramatisch, maar voorheen bleef ik uren overwerken, gaf ik mijn geld uit aan onzin, bleef ik op tot 2uur 's nachts en sliep uit tot 2 uur 's middags. Nu zie ik daar echt het nut niet meer van in. Overwerken vind ik nu echt verschrikkelijk, omdat ik mijn kind ook gewoon wil zien! Ik denk wel 3x na voordat ik mijn geld uitgeef aan prullaria, omdat ik ook nog luiers moet kopen of we er als gezin leuke dingen van kunnen doen. Laat naar bed en uitslapen zie ik echt het nut niet meer van in, 's ochtends lekker naar de markt met mijn zoontje, lekker stoeien, een rondje door het bos op zondagmorgen; HEERLIJK!
Ik ben wel echt een beetje mutserig geworden, en natuurlijk lijkt het me best wel weer eens lekker om 1 dagje onbezorgd te zijn, maar daarna wil ik heeeeel snel weer terug naar mijn zoontje.

Is je leven oppervlakkig als je doet wat je leuk vindt? En een kind dat toevallig niet is? Heeft je leven alleen betekenis als je een kind hebt? Ik ben het niet eens met deze gedachte.

Susan ma 9 jul 2012 - 8:31

Bacio schreef: Is je leven oppervlakkig als je doet wat je leuk vindt? En een kind dat toevallig niet is? Heeft je leven alleen betekenis als je een kind hebt? Ik ben het niet eens met deze gedachte.

Ik vind van niet. Overigens zijn er nog steeds heel veel dingen die ik voorheen leuk vond en nu nog steeds leuk vindt, het is niet dat al mijn voorkeuren zijn veranderd en ik nu alleen nog maar dingen leuk vind die ik met mijn kinderen kan doen.

Filoria ma 9 jul 2012 - 8:32

Zo bedoelt Aimee het volgens mij helemaal niet. Je kunt je leven ook op andere manieren diepgang geven natuurlijk.

Heb je mijn laatste reactie ook gelezen Bacio? Je bent zo kritisch, ik ben nu wel benieuwd hoe je er zelf eigenlijk in staat. Ben je niet bang dat als je er nu heel bewust voor kiest om niet aan kinderen te beginnen, dat je later spijt krijgt van die beslissing?

Voor kinderen kiezen heeft nadelen, maar er bewust niet voor kiezen ook. Dan breng je jezelf later misschien in een moeilijke positie. Zonder dat je dat nu al kunt weten. Ergens is dat ook onzekerheid.

Aimee ma 9 jul 2012 - 8:33

Bacio schreef:
Aimee schreef:Soms is het heel vervelend om die vrijheid kwijt te zijn ja, maar ergens heeft dat mijn leven ook wel meer diepgang gegeven ofzo. Haha het klinkt zo wel heel dramatisch, maar voorheen bleef ik uren overwerken, gaf ik mijn geld uit aan onzin, bleef ik op tot 2uur 's nachts en sliep uit tot 2 uur 's middags. Nu zie ik daar echt het nut niet meer van in. Overwerken vind ik nu echt verschrikkelijk, omdat ik mijn kind ook gewoon wil zien! Ik denk wel 3x na voordat ik mijn geld uitgeef aan prullaria, omdat ik ook nog luiers moet kopen of we er als gezin leuke dingen van kunnen doen. Laat naar bed en uitslapen zie ik echt het nut niet meer van in, 's ochtends lekker naar de markt met mijn zoontje, lekker stoeien, een rondje door het bos op zondagmorgen; HEERLIJK!
Ik ben wel echt een beetje mutserig geworden, en natuurlijk lijkt het me best wel weer eens lekker om 1 dagje onbezorgd te zijn, maar daarna wil ik heeeeel snel weer terug naar mijn zoontje.
Is je leven oppervlakkig als je doet wat je leuk vindt? En een kind dat toevallig niet is? Heeft je leven alleen betekenis als je een kind hebt? Ik ben het niet eens met deze gedachte.

huh ik zeg toch niet dat iedereens leven oppervlakkig is die doet wat hij leuk vind? Ik zeg dat de komst van mijn zoontje MIJN leven maar diepgang heeft gegeven. Niet dat het daarvoor geen betekenis had, maar ik deed wat ik deed gewoon omdat ik het zo wilde doen. Nu heb ik rekening te houden met mijn zoontje en daarbij wil ik het ook niet meer op manier doen zoals voorheen, omdat dat voor mij toch niet de manier bleek te zijn. Ik geniet veel meer van mijn leven omdat ik er veel bewuster mee bezig ben sinds mijn kindje er is.

Daarbij zeg ik niet dat het leven van niet moeders saai is, of oppervlakkig. En ook niet dat het moeder zijn niet zwaar is (want dat vind ik echt wel heel erg). Maar voor mij is het leven wel op een positieve zware manier veranderd.

Susan ma 9 jul 2012 - 8:36

Voor mezelf denk ik wel dat het feit dat Ezra autisme heeft mij veel ingrijpender heeft veranderd dan het hebben van kinderen op zich.

Bacio ma 9 jul 2012 - 8:38

Filoria schreef:Zo bedoelt Aimee het volgens mij helemaal niet. Je kunt je leven ook op andere manieren diepgang geven natuurlijk.

Heb je mijn laatste reactie ook gelezen Bacio? Je bent zo kritisch, ik ben nu wel benieuwd hoe je er zelf eigenlijk in staat. Ben je niet bang dat als je er nu heel bewust voor kiest om niet aan kinderen te beginnen, dat je later spijt krijgt van die beslissing?

Voor kinderen kiezen heeft nadelen, maar er bewust niet voor kiezen ook. Dan breng je jezelf later misschien in een moeilijke positie. Zonder dat je dat nu al kunt weten. Ergens is dat ook onzekerheid.

Sorry dat ik niet gereageerd hebt. Nee ik ben totaal niet bang dat ik later spijt krijg. Ik heb namelijk nog wat jaren te gaan voor ik 40 ben. Het lijkt me niet dat je "maar" kids moet nemen, omdat je misschien over 10 jaar ineens heel graag kinderen wilt. Ik zie nu namelijk geen enkel voordeel, dus waarom zou ik dan kinderen nemen? Misschien ben ik er over 10 jaar wel niet eens meer.

Er zijn zoveel andere invullingen in je leven dan het ouderschap.

Bacio ma 9 jul 2012 - 8:39

Aimee schreef:
Bacio schreef:
Aimee schreef:Soms is het heel vervelend om die vrijheid kwijt te zijn ja, maar ergens heeft dat mijn leven ook wel meer diepgang gegeven ofzo. Haha het klinkt zo wel heel dramatisch, maar voorheen bleef ik uren overwerken, gaf ik mijn geld uit aan onzin, bleef ik op tot 2uur 's nachts en sliep uit tot 2 uur 's middags. Nu zie ik daar echt het nut niet meer van in. Overwerken vind ik nu echt verschrikkelijk, omdat ik mijn kind ook gewoon wil zien! Ik denk wel 3x na voordat ik mijn geld uitgeef aan prullaria, omdat ik ook nog luiers moet kopen of we er als gezin leuke dingen van kunnen doen. Laat naar bed en uitslapen zie ik echt het nut niet meer van in, 's ochtends lekker naar de markt met mijn zoontje, lekker stoeien, een rondje door het bos op zondagmorgen; HEERLIJK!
Ik ben wel echt een beetje mutserig geworden, en natuurlijk lijkt het me best wel weer eens lekker om 1 dagje onbezorgd te zijn, maar daarna wil ik heeeeel snel weer terug naar mijn zoontje.
Is je leven oppervlakkig als je doet wat je leuk vindt? En een kind dat toevallig niet is? Heeft je leven alleen betekenis als je een kind hebt? Ik ben het niet eens met deze gedachte.

huh ik zeg toch niet dat iedereens leven oppervlakkig is die doet wat hij leuk vind? Ik zeg dat de komst van mijn zoontje MIJN leven maar diepgang heeft gegeven. Niet dat het daarvoor geen betekenis had, maar ik deed wat ik deed gewoon omdat ik het zo wilde doen. Nu heb ik rekening te houden met mijn zoontje en daarbij wil ik het ook niet meer op manier doen zoals voorheen, omdat dat voor mij toch niet de manier bleek te zijn. Ik geniet veel meer van mijn leven omdat ik er veel bewuster mee bezig ben sinds mijn kindje er is.

Daarbij zeg ik niet dat het leven van niet moeders saai is, of oppervlakkig. En ook niet dat het moeder zijn niet zwaar is (want dat vind ik echt wel heel erg). Maar voor mij is het leven wel op een positieve zware manier veranderd.

Sorry dan heb ik je verkeerd begrepen. Het was ook niet aanvallend bedoelt hoor!

Gesponsorde inhoud