Wat deed jullie man...

Tijdens de bevalling. Man wil dat graag weten, en ik lees het ook vd man van Pc. Aangezien de bevalling van R hier geen graadmeter in kan en mag zijn haha namens m'n man de vraag wat vonden jullie fijn tijdens de bevalling.

Man zei, voor de grap, anders ga ik wel gewoon op de iPad spelen...

Goed topic, ik ga meelezen

Mijn sokken dan weer aan, dan weer uit doen
Eten voor me maken waar ik geen hap van naar binnen kreeg
Lieve dingen tegen me zeggen, waarop ik snauwde 'houd je mond'!



Moet er wel bij zeggen dat hij pas thuiskwam van zijn werk toen ik al 5cm ontsluiting had en compleet in mezelf gekeerd was geraakt. Ik zat lekker in mijn bevallingscoconnetje en behalve dat met die sokken hoefde ik echt NIKS van mijn man

Haha filoria arme man

Mijne zat in de koffiekamer met een andere aanstaande vader te kletsen. Hij wist niet wat hij met mij aan moest. Kon moeilijk zien dat ik zoveel pijn had en ik vond het niet nodig dat hij constant naast me zat. Ik wilde graag mijn eigen gang gaan. Hij kwam wel gelijk als ik hem riep.

Ik heb tijdens de bevalling van A.nouk (mocht ik erbij zitten en kijken, haha), idd spelletjes zitten spelen om de nintendo DS. Ook nog wat zitten lezen (dit was overigens wel een ingeleide bevalling, dus zou lang kunne duren).

Y. heeft tijdens de bevalling van M.aaike behoorlijk veel gesmst, haha. Jullie hebben toen ongeveer een live een bevalling kunnen volgen. Ik heb er (bijna) niks van gemerkt, was erg in mezelf gekeerd en wilde niet te veel getetter. En spelletjes gespeeld op d'r telefoon. Ow en gekwald met de videocamera en fototoestel.
Ook heeft ze me netje ondersteund bij het zetten van de ruggenprik.

Hahaha ja Teigetje we kregen steeds een update inderdaad.

Eerst mee de verloskundige bellen, daarna mij naar het ziekenhuis brengen. Daar meekijken met de controles, vervolgens wou ik rondlopen en douchen maar omdat het nacht was en hij pas een half uur had geslapen is hij nog even gaan slapen op de bevallingskamer, ik kreeg er weinig van mee, mij boeide het toen niet echt wat hij deed.
Later heeft hij een aantal keren de verloskundige gehaald omdat ik het niet trok en hij moest verder gewoon bij me staan, hand vasthouden tijdens het persen.

Mijn man mocht absoluut niet bij me weg, hij moest echt naast me blijven staan. Toen we in het geboortehotel waren aangekomen moest hij weg om van die stickers te laten maken. Ik heb me zo alleen gevoeld toen. Zat ik daar met 9 cm ontsluiting moederziel alleen.

Ik weet het natuurlijk zelf ook niet, heb hem alleen gezegd geen foto/ video van daar beneden zeg maar. Voor de rest zou ik het niet weten, bij R zat ik ook in mijn eigen ding en had ik niemand nodig.

Teigertje, wat leuk om te lezen, die reactie van jou. Ik blijf het zo bijzonder vinden dat jullie allebei een zwangerschap mee hebben mogen maken

Dat zullen de meeste stellen nooit kunnen zeggen!

Mijn man is vooral bij me geweest zonder veel te zeggen. Ik wilde beide keren vooral dat hij bij me was. Hij viel tussen de weeën door in slaap (ik ook trouwens) terwijl hij op een stoel aan de rand van het bad zat waar ik overheen leunde.

Filoria schreef:Teigertje, wat leuk om te lezen, die reactie van jou. Ik blijf het zo bijzonder vinden dat jullie allebei een zwangerschap mee hebben mogen maken

Dat zullen de meeste stellen nooit kunnen zeggen!

Denk dat ik ook niet graag bij een bevallende man in de buurt zou willen zijn.. De meesten zeuren al alsof ze dood gaan als ze verkouden zijn is mijn ervaring.

Company of heroes (of zoiets) spelen op de laptop....
Tot ik naar de kraamsuite moest voor serieuze werk. Daar zn gand beschikbaar houden voor mijn geknijp.

Mijn vriend zat gewoon een hele tijd naast me. En hij zei toen ik riep dat ik moest persen dat ik nog niet mocht persen. Bij de bevalling zelf was hij niet bij me.

yvonne schreef:

Filoria schreef:Teigertje, wat leuk om te lezen, die reactie van jou. Ik blijf het zo bijzonder vinden dat jullie allebei een zwangerschap mee hebben mogen maken

Dat zullen de meeste stellen nooit kunnen zeggen!

Denk dat ik ook niet graag bij een bevallende man in de buurt zou willen zijn.. De meesten zeuren al alsof ze dood gaan als ze verkouden zijn is mijn ervaring.

Hahaha ik wilde net zeggen, die van mij kan al enorm zeuren wanneer hij verkouden is. Dan lijkt het alsof hij ik weet niet wat heeft.

Die van mij mocht ook niet uit mijn buurt. Hij heeft mij geholpen om rustig te blijven toen bleek dat ik thuis moest gaan bevallen terwijl ik dit niet wilde. Hij heeft mijn benen vastgehouden (ruim 2 uur persen). Washandje op mijn hoofd houden (was de warmste dag van het jaar), op hem leunen, me uiteindelijk toch naar het ziekenhuis brengen.. En vooral heeft hij heel vaak me aangemoedigd omdat ik echt uitgeput was haha.

Slakje schreef:Mijn vriend zat gewoon een hele tijd naast me. En hij zei toen ik riep dat ik moest persen dat ik nog niet mocht persen. Bij de bevalling zelf was hij niet bij me.

Hoezo was hij daar niet bij als ik vragen mag?

Mijn vriend heeft uren mijn rug gemasseerd tijdens de rugweeën, meegepuft, me moed ingesproken, het infuuspaaltje heen en weer gereden naar de wc en terug, alle snoeren en ctg dingen op mijn buik goed vastgehouden terwijl ik op mijn zij lag, voor de wc staan wachten omdat ik bang was dat er iemand binnen zou komen , drinken aangeven, spuugbakjes aangeven en vast nog meer maar weet dat niet helemaal meer.

Tot het echt niet meer te doen was qua pijn heb ik hem op de stoel aan de andere kant van de kamer gezet met de laptop op schoot... hij was zo stikzenuwachtig dat ik hem echt even relaxmoment gunde.

Toen de weeën nog te doen waren heeft hij gelezen en iets op de Ipad gedaan. Toen de weeën heftiger werden heeft hij braaf m'n hand vastgehouden zodat ik hem kon fijnknijpen. Later hielp hij ook mee puffen omdat ik ging hyperventileren. Tijdens het persen heeft hij me volgens mij tussendoor steeds wat te drinken gegeven.

Ik heb het even aan m'n vriend gevraagd en zijn advies; zorgen dat het rustig is om je heen en verder op je wenken bedienen. Goed afgericht hè?

Novalee, ik geef hem meteen even door aan mijn man haha

Wij waren beiden keren gewoon lekker aan het kletsen, spelletjes spelen tijdens de inleiding. Zo nu en dan tijdens een wat heftigere wee deden we samen puffen. Vooral toen ik bij de 2e van de po-stoel zo op het bed werd geholpen omdat ik dacht ze er anders uit viel en ik even in paniek raakte, was hij heel lief, keek me aan en zei je kan het, persen, was ze er al.

Tijdens de eerste weeën lag hij nog in bed. Toen de vliezen gebroken waren, heeft hij het bed op klossen gezet en heb ik aangeboden hem even te helpen, maar dat hoefde niet. Daarna kwam de verloskundige en heeft hij de hele tijd met de verloskundige gebabbeld en daar lag ik naar te luisteren, was een fijne afleiding. Hij heeft niet zoveel gedaan eigenlijk, maar het belangrijkste was dat hij er was. Toen de verloskundige en hij het bed bevalklaar maakten, stond ik in m'n eentje de laatste weeën weg te puffen en toen voelde ik me heel erg alleen. Ik heb toen heel hard 'auw auw auw' geroepen zodat hij weer bij me kwam staan en dat was genoeg.

Die heeft een warme kruik tegen mijn onderrug aan moeten houden, heel de tijd
Gelukkig heeft hij niet geklaagd, anders had hij de volle laag gekregen.
Hij moest vooral zijn mond houden, tenzij ik iets vroeg. Wel vroeg hij regelmatig of ik wat wilde drinken, dat was wel fijn.

Bij de 1e bevalling heeft hij gewoon naast me gezeten en mijn hand vastgehouden, maar dat was thuis.