Oom en tante gaan scheiden....

Eindelijk na een half jaar wikken en wegen hebben ze besloten uit elkaar te gaan! Mijn lieve oom en tante. In mijn ogen onlosmakelijk aan elkaar verbonden, een eenheid, maatjes, soulmates... Gisteravond hebben we het gehoord via mijn schoonouders, ze hebben beide een ander! (het hele verhaal hou ik prive want dat is hun zaak.)

Ik ben er kapot van, wat een verdriet zeg! Zelf staan ze heel erg achter hun keuze, er is een last van hun schouder gevallen maar wij... staan voor complete raadsels met veel verdriet. Nog geen 5 maanden terug hebben we onze andere tante begraven, verdriet met elkaar gedeeld, tot diep in de nacht gepraat, gehuild en was er niks aan de hand, nu horen we dat ze toen al beide een ander hadden....

weet overigens niet zo goed wat ik met dit topic wil, in ieder geval lucht het even op. Fijn om het even van me af geschreven te hebben...

Jeetje wat heftig zeg, zeker ook omdat ze dus al lang een ander hadden voordat ze echt voor jullie uit elkaar waren. Sterkte

Wat rot dat ze uit elkaar gaan. Ik snap dat je het heel vervelend vindt, maar als ze allebei een ander hebben en achter hun beslissing staan dan is het toch alleen maar mooi dat ze samen die keuze maken?

Sterkte, ondanks dat het niet om jullie zelf gaat kan zoiets van dierbaren ook hard aankomen. Ik wist eigenlijk heel zeker dat mijn ex-zwager al tijden vreemd ging met de buurvrouw, maar toen de aap daadwerkelijk uit de mouw kwam was ik best flabbergasted. Het verdriet wat het het gezin ook aanbrengt. Nee, leuk is anders en dat was bij ons in de hele familie ook wel te merken.

Ik geloof zelf niet dat beide gelukkig zijn in de andere relatie. Ze hebben als het ware een soort van partnerruil gedaan, de één eerder als de ander en ik geloof niet dat ze beide hét geluk gevonden hebben! Dat kan er bij mij gewoon niet in..... Maar goed, het brengt idd een hoop verdriet met zich mee. Hun zijn er zelf ook verdrietig van hoor, ze waren zo lang samen en hebben zoveel meegemaakt. Waaronder 3 familieleden die overleden zijn in een hele korte tijd!

Pien schreef:Ik geloof zelf niet dat beide gelukkig zijn in de andere relatie. Ze hebben als het ware een soort van partnerruil gedaan, de één eerder als de ander en ik geloof niet dat ze beide hét geluk gevonden hebben! Dat kan er bij mij gewoon niet in..... Maar goed, het brengt idd een hoop verdriet met zich mee. Hun zijn er zelf ook verdrietig van hoor, ze waren zo lang samen en hebben zoveel meegemaakt. Waaronder 3 familieleden die overleden zijn in een hele korte tijd!

Dit is voor een ander heel moeilijk in te schatten. Echt, ik snap ergens je verdriet en het is altijd naar als mensen uti elkaar gaan, maar jij kan niet voor hun bepalen hoe en wat hun gevoelens zijn tov elkaar en hun nieuwe partners. Jij vindt dat ze bij elkaar horen omdat je dat gewend bent. Maar de echte liefde tussen hun kan al langer stuk zijn. Of dat ze delen van zichzelf al die tijd hebben opgegeven en nu hebben teruggevonden. Hoe dan ook, zijn het veranderingen waarover zij het beste kunnen oordelen.

En bijna ieder koppel heeft veel meegemaakt. Ik ben zelf net uit elkaar met mijn man, waarmee ik 11 jaar samen was. wat we wel niet hebben meegemaakt: overlijden van zijn vader (plotseling), 4 mensen dood in een jaar, ziektes van mijn opa en oma, hun overlijden allemaal binnen twee jaar), periode buitenland, kanker van mijn vader.. ga zo maar door. Maar toch hoeft dat dus geen bindende factor te zijn om maar bij elkaar te blijven.

Echt, probeer het los te koppelen van elkaar en te zien als iets dat heel triest is, dat twee mensen die ooit zielsveel van elkaar hebben gehouden en alles wat ze samen deelden toch los moeten laten. En probeer er gewoon voor hun te zijn, voor hun verdriet en niet je eigen.

Natuurlijk is het heel naar voor hen, maar is het echt zo dat jij daar kapot van bent?

Luce schreef:Natuurlijk is het heel naar voor hen, maar is het echt zo dat jij daar kapot van bent?

Dat dacht ik ook het is nou niet echt iets waar ik het vreselijk moeilijk mee zou hebben, ook al had ik een goede band met hen....maar goed, iedereen verwerkt die dingen op zijn/haar eigen manier.

Pien, wat vervelend zeg. Maar het zijn niet jouw tante en oom hoor aangezien het van je vriends kant is (wat ik begrijp aangezien je het van je schoonouders hebt gehoord).

Caribbeanlover schreef:Pien, wat vervelend zeg. Maar het zijn niet jouw tante en oom hoor aangezien het van je vriends kant is (wat ik begrijp aangezien je het van je schoonouders hebt gehoord).

Jij valt over zoiets...? Serieus?

Zelda schreef:

Luce schreef:Natuurlijk is het heel naar voor hen, maar is het echt zo dat jij daar kapot van bent?

Dat dacht ik ook het is nou niet echt iets waar ik het vreselijk moeilijk mee zou hebben, ook al had ik een goede band met hen....maar goed, iedereen verwerkt die dingen op zijn/haar eigen manier.

Ik ook. Maar goed wat Zelda zegt iedereen verwerkt het op een andere manier.
Mijn tante en oom zijn 2 jaar geleden ook uit elkaar gegaan, had een goede band met hen en ja vond het jammer maar goed zo gaat het in het leven.

Caribbeanlover schreef:Pien, wat vervelend zeg. Maar het zijn niet jouw tante en oom hoor aangezien het van je vriends kant is (wat ik begrijp aangezien je het van je schoonouders hebt gehoord).

Hij is al 2 jaar mijn man hoor CBL, en daarnaast, dat jij nou geen band hebt met je schoonfamilie wilt niet zeggen dat niemand dat heeft!! Ik heb met de ooms en tantes van mijn mans kant een veel betere band, behalve dat het familie is zijn het ook vrienden van ons.

Er is zoveel gebeurt en daar heb ik echt verdriet van ja, het moment dat ik het hoorde voelde het echt aan alsof ik er kapot van was. Niet alleen het feit dat hun uit elkaar gaan maar er komt veel meer bij kijken. Ik snap jullie reactie's overigens hoor!

Het is een gevoel, ik kan het moeilijk beschrijven. In februari hebben we al vaan een tante afscheid moeten nemen en ik ben heel erg bang dat doordat hun uit elkaar gaan, ze hun huis verkopen en verhuizen naar bijna de andere kant van NL dat er bijna geen contact meer is straks...